พระพุทธศาสนาแสดงว่า ความดีมิได้มีลักษณะเป็นความสุขอย่างเดียวเท่านั้น แต่ได้แสดงลักษณะของความดีไว้หลายอย่าง กล่าวคือ
ในทุจริตสูตร (องฺ.ทุก.20/264/74) ได้แสดงไว้ว่า การทำดี คือ กรณียะหรือสุจริต ๓ ย่อมให้ผลดี ๕ ประการ คือ
๑.ตนเองติเตียนตนเองไม่ได้
๒.ผู้รู้ใคร่ครวญแล้ว ย่อมสรรเสริญ
๓.ชื่อเสียงที่ดีย่อมฟุ้งขจรไป
๔.ย่อมไม่หลงตาย
๕.เมื่อตายลง ย่อมเกิดในสุคติโลกสวรรค์
ในกาลามสูตร (องฺ.ทุก.20/505/243) แสดงลักษณะของความดีความชั่วไว้ว่า ความชั่วมีลักษณะ คือ
๑.เป็นอกุศล
๒.มีโทษ (สาวัชชะ)
๓.วิญญูชนติเตียน (วิญญุครหิต)
๔.ก่อให้เกิดสิ่งไร้ประโยชน์ (อหิต)
๕.ก่อให้เกิดทุกข์ (ทุกข์)
ส่วนความดีก็มีลักษณะตรงกันข้าม คือ
๑.เป็นกุศล
๒.ไม่มีโทษ
๓.วิญญูชนสรรเสริญ
๔.ก่อให้เกิดประโยชน์
๕.ก่อให้เกิดสุข
ในอีกสูตรหนึ่ง (องฺ.ติก.20/551/338) แสดงว่า การกระทำที่ดี คือ ทำด้วยความไม่โลภ ไม่โกรธ ไม่หลง ได้ชื่อว่า
๑.เป็นกุศล คือ ดี
๒.ไม่มีโทษ
๓.ให้ผลเป็นความสุข
๔.เป็นไปเพื่อดับกรรม
๕.ไม่เป็นไปเพื่อก่อกรรม
 ส่วนการกระทำชั่ว ก็มีลักษณะตรงกันข้าม
| Create Date : 23 พฤษภาคม 2565 |
| Last Update : 23 พฤษภาคม 2565 19:23:06 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 138 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
