 ลักษณะหรือธรรมชาติของความดี
จะเห็นได้ว่า พระพุทธศาสนาพูดถึงความดีควบคู่ไปกับความสุขเสมอ และมีพุทธพจน์บางแห่งตรัสไว้ตรงๆ ว่า "บุญคือความดี เป็นชื่อของความสุข" เป็นเหตุให้บางคนเข้าใจว่า หลักจริยศาสตร์ของพระพุทธศาสนา ก็คือ ความดีคือความสุข เช่น เดียวกับความคิดของสุขนิยม (hedonism) ซึ่งความจริงไม่ถูกต้อง เพราะถ้าถือว่า ความดีคือความสุข การแสวงหาความสุขก็เป็นความดี ซึ่งพระพุทธศาสนามิได้สอนเช่นนั้น แต่พระพุทธศาสนาถือว่าความสุขเป็นผลของความดี หรือ เป็นความดีส่วนผลซึ่งเกิดจากการทำดี มิใช่เกิดจากหรือได้จากการแสวงหาความสุขโดยตรง หรือ ถ้าจะกล่าวให้ตรงจุด ก็ต้องกล่าวว่า ความดีคือผลของการแก้ทุกข์ได้ และการแก้ทุกข์ได้นั้น ก็ต้องแก้ด้วยการทำดี ฉะนั้น การทำดีหรือทำความดี จึงเป็นกระบวนการของการแก้ทุกข์ และผลของการแก้ทุกข์ได้นั่นเอง เรียกว่า ความสุข (นิทฺทุกฺขภาวํ สุขสฺมึเยว ปญฺญเปติ - สารตฺถ.ตติย. 184)
ความสุข มีความหมายว่า เป็นภาวะที่ทนได้ง่าย หรือไม่ต้องทน ส่วนทุกข์ มีความหมายว่าเป็นภาวะที่ทนได้ยาก หรือว่าทนไม่ได้ คือ ต้องแก้ไขให้มันผ่านพ้นไป ฉะนั้น ในหลักจริยศาสตร์ของพระพุทธศาสนา จึงมิได้สอนให้คนพยายามแสวงหาความสุข แต่สอนให้คนพยายามแก้ไขความทุกข์ให้หมดไปแล้วความสุขก็เกิดมีขึ้นเอง
| Create Date : 23 พฤษภาคม 2565 |
| Last Update : 23 พฤษภาคม 2565 19:08:26 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 138 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
