|
|
สุข ทุกข์ของชีวิต(ต่อ) สุข ๒ นัย |
|
ในเรื่องความสุขของชีวิตนั้น พระพุทธศาสนาแสดงไว้ ๒ นัย คือ
นัยแรก พูดถึงการดับทุกข์ ซึ่งมีความหมายว่า เมื่อทุกข์ดับ ความสุขก็เกิดขึ้น ดับทุกข์ได้มาก ก็มีความสุขมาก ดับทุกข์ได้น้อย ก็มีความสุขน้อย ดับทุกข์ได้สิ้นเชิง ก็มีความสุขสมบูรณ์ ในความหมายนี้ ความสุข คือ ปริมาณลดลงของความทุกข์ หรือ ว่าความสุข คือ ผลของการลดลงของทุกข์ ดังที่ท่านสรุปไว้ในคัมภีร์อรรถกถาว่า ภาวะไร้ทุกข์ เรียกว่า ความสุข (สารตฺถ. ทุติย.184)
นัยที่สอง พูดถึงความสุขโดยตรง โดยจำแนกความสุขเป็นหลายระดับ ตั้งแต่ระดับต่ำๆ ไปจนถึงระดับสูงสุด ทั้งสุขทางกาย สุขทางใจ พร้อมทั้งแสดงลักษณะและคุณภาพของความสุขในระดับนั้นๆ ไว้ด้วย
ทั้งความทุกข์และความสุข เป็นสิ่งที่ควรศึกษาให้รู้ ให้เข้าใจแล้วปฏิบัติให้ถูกต้อง กล่าวคือ ควรรู้ว่าความทุกข์ คือ อะไร
ความทุกข เกิดขึ้น ได้อย่างไร
ความทุกข์ ดับ อย่างไร
ความทุกข์ ดับ ได้ด้วยวิธีใด
ส่วนเรื่องของความสุขก็เช่นเดียวกัน ควรรู้ว่า
ความสุขคืออะไร
ความสุขเป็นอย่างไร
ความสุขประเภทใดควรเสพ ไม่ควรเสพ
ความสุขเกิดขึ้นได้อย่างไร
เพราะถ้าไม่ตระหนักชัด ไม่ทราบความเป็นจริงในเรื่องของทุกข์ และสุขที่เกิดขึ้นแก่ตนเองก็ย่อมจะ
- ยินดี ต่อสุข
- ยินร้าย ต่อทุกข์
แล้วทั้งทุกข์และสุขก็จะครอบงำจิตใจเรา เป็นเหตุให้ชีวิตเป็นทุกข์พอๆกัน (โลกวิปัตติสูตร - องฺ.อฏฺฐ. 23/96/195)
ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข. อลาภ อยศ นินทา ทุกข์. เมื่อเกิดขึ้น. ไม่ตระหนัก. ไม่รู้ชัด ย่อมเกิด => ความยินดีในอิฏฐารมณ์ ความยินร้ายในอนิฏฐารมณ์ ครอบงำจิต = ทุกข์
สุข. ทุกข์. เมื่อเกิดขึ้น. ตระหนักรู้ รู้ชัด. ไม่เกิด => ยินดีในสุข ยินร้ายในทุกข์ ไม่ครอบงำจิต = สุข
| Create Date : 11 พฤษภาคม 2565 |
| Last Update : 11 พฤษภาคม 2565 15:58:33 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 138 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
