|
.. เลือนลาง ..
"ยังไม่กลับเหรอคะ?"
เสียงทักนั้น ทำให้ผมเงยหน้าจากพื้นตรงหน้าขึ้นมองคนที่กำลังจะเดินสวนกัน
โดยอัตโนมัติผมยกนาฬิกาขึ้นมาดู หน้าปัดบอกเวลาเกือบหนึ่งทุ่ม
ผมยิ้มให้เธอ ตอบไปสั้นๆว่า เพิ่งทุ่มเดียวเอง
เธอกับเพื่อนสาวอีกสองคนร้อง โห ...
ผมยิ้มให้พวกเธอเป็นการบอกลากันสำหรับวันนี้
ผมกลับมานั่งลงที่เดิม เทน้ำร้อนลงในแก้ว จุ่มซองชาที่กลิ่นแปลกๆลงไป
ผมมักได้ชาและกาแฟมาจากเพื่อนๆเสมอมา จนแทบไม่ได้ควักกระเป๋าซื้อเองเลยช่วงหลังๆมานี่
ใบหน้าของเพื่อนคนที่ให้ชากล่องนี้กับผม ผ่านเข้ามาในความคิด
ผมยิ้มขึ้นมาเมื่อคิดถึงเธอ และรู้สึกดีกับความห่วงใยที่เธอมีให้เสมอมา
.. ขมแฮะ ..
ผมค่อยๆดื่มมัน รับรู้ถึงความขมของมันจนหมดแก้ว
ถ้าเป็นชาหรือกาแฟจากใคร ผมพยายามจะไม่ปล่อยทิ้งให้เหลือ
วันศุกร์อีกแล้วสินะ เย็นวันศุกร์ เงียบๆ
จะเย็นวันไหน มันก็ค่อนข้างเงียบสำหรับผมอยู่แล้ว
มันเป็นความเงียบที่ผมเลือกเอง
แม้จะมีเพลงเล่นอยู่ แม้จะมีผู้คนอยู่ ผมก็ยังรู้สึกว่ามันเงียบ
อาจเป็นเพราะยังไม่มีใครมาจุดพลุให้ใจผมมันตื่นและเต้นแรงได้ละมั้ง
อืมม .. ความรู้สึกแบบนั้นมันเริ่มเลือนลางลงทุกที
| Create Date : 22 สิงหาคม 2551 |
|
10 comments |
| Last Update : 22 สิงหาคม 2551 23:38:02 น. |
| Counter : 670 Pageviews. |
|
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
....same feeling