..
เกือบเจ็ดโมงเช้าวันนี้ ผมเพิ่งลืมตาเพราะเสียงสตาร์ทเครื่องยนต์
ก่อนหลับ ผมจำได้ว่าผมได้ยินเสียงนกกาเหว่าตื่นเช้าตัวเดิมร้อง
ผมนอนทะเลาะกับกระเพาะตัวเองจนเหนื่อย พอมีเพลงกล่อมจากนกกาเหว่า ก็หลับไปได้เอง
ครั้งนี้ คงต้องขอบคุณมัน ทุกทีผมนึกอยากจะจับมันแกงซะหลายครั้งที่มันดันตื่นแต่เช้ามืด
ผมชงกาแฟให้กับตัวเองแบบง่ายๆเหมือนเดิม
ผมรู้ดีว่า สภาพกระเพาะแบบนี้ ผมไม่ควรเลยจะดื่มกาแฟ
รู้แต่ไม่ทำ นั่นละผม ผมเชื่อว่าหลายคนก็เป็นแบบนั้น
แต่ผมไม่เคยจะบ่น หากว่าอาการจะแย่ลงเพราะการกระทำของตัวเอง
ทำอย่างไร ก็ได้อย่างนั้น
ผมเปิดเช็คอีเมล์ไป พร้อมกับดื่มกาแฟ
มีอีเมล์ของรุ่นพี่ตอบกลับมาเรื่องงานวันอาทิตย์
ผมและคนทำงาน พยายามทำทุกทางให้คนบางกลุ่มมาเข้าร่วมงานนี้มากขึ้น พี่เองก็อยู่ในกลุ่มนั้น
"มาช่วยกันสร้างความแตกต่างกันเถอะปีนี้"
พี่ตอบมาอย่างนั้น พร้อมบอกว่าจะช่วยด้วยและให้กำลังใจ
พี่ฮะ .. แค่พี่เขียนประโยคข้างบน ผมก็ดีใจจะแย่แล้ว พี่บอกจะช่วยผมยิ่งซาบซึ้งใจ
ที่นี่ผมไม่เคยยืนคนเดียว นั่นคงถือเป็นโชคของผมในที่ทำงานแห่งนี้
แม้ว่าคนทำงานรอบตัวผมเป็นร้อย หากมีคนยืนข้างผมสักหนึ่งคน ผมก็ดีใจแล้ว
ผมไม่โลภนัก และผมก็เข้าใจดีกับสภาพแวดล้อมของตัวเอง
ที่แห่งนี้เหมือนรังมดดี ๆ นี่เอง มีมดงานที่มีคาแรคเตอร์เฉพาะตัวอยู่เป็นจำนวนมาก และเป็นมดที่ขยันสุด ๆ
ผมเห็นมดงานเหล่านี้แล้วก็ภูมิใจ
ที่นี่ มีมดอู้อยู่บ้างบางตัว ที่มักเกเรแตกแถวไปทำอย่างอื่นที่มดงานปกติไม่ค่อยอยากทำ และไม่ค่อยเห็นความสำคัญ ก็เลยไม่ค่อยเข้าร่วม
ผมอยากบอกพี่ ๆ มดงานจริง ๆ เลยว่า บางงานแม้มันไม่ทำให้หน้าที่การงานของพี่มดงานก้าวหน้า แต่มันเป็นสิ่งที่ดี (ในสายตามดอู้อย่างผม) ที่เราควรจะแบ่งปันให้กับสังคมเล็ก ๆ ของเราและเสียสละเวลาเล็ก ๆ น้อย ๆ มาร่วมบ้าง
เราควรคำนึงถึงคนในสังคมเราด้วยบ้างใช่ไหม ไม่ใช่แต่แค่ตัวเราเอง
กาแฟในแก้วสีดำที่ตัดกับสีของระย้าแก้ว
กาแฟเช้านี้ ดูเคร่งขรึมดีจังแฮะ
ขรึมเหมือนสีเสื้อทำงานของผมทุกวันที่ถูกบ่นว่าทำไมใส่แต่สีดำ ห้าวันใส่สีดำมันซะสี่วัน
แล้วจะเปลี่ยนสีฮะ .. ผมตอบคนถาม แต่ไม่ได้บอกว่าเมื่อไร
ผมเข้าใจดีว่า พวกเขาอยากให้ผมดูสดใสบ้าง
อืมม เดี๋ยววันไหนผมใส่สีชมพูไป อย่าทำเป็นตกใจกันละเออ
Create Date : 05 กุมภาพันธ์ 2553 |
|
16 comments |
Last Update : 5 กุมภาพันธ์ 2553 8:54:51 น. |
Counter : 727 Pageviews. |
|
|
|
คลิ๊กบนภาพเพื่อดูขนาดจริงฮะ