|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ครอบครัวคนผีเข้า...ผีออก
ผมเกิดในครอบครัวที่คุ้นเคยกับภูตฝีปีศาจ มาแต่เด็ก ซึ่งถือเป็นเรื่องธรรมดาของครอบครัวเรา พอจำความได้ ก็รับรู้ว่าคุณพ่อโดนคุณไสย์หรือ "ของ" ตั้งแต่อายุ 30 ปี คุณแม่ต้องพาไปรักษาตัวตลอด 20 ปี เงินทองหมดไปกับการรักษาตัว เมื่อผีเข้า เนื้อที่ขาจะวิ่งเป็นลูกๆ เหมือนหนูเข้าไปวิ่งที่ใต้ผิวหนังทั้งสองข้าง บางทีต้องไปอยู่วัดนานๆ เพื่อรักษากับหลวงพ่อชื่อดังสมัยนั้น เช่น หลวงพ่อไว วัดดาวดึงส์ สมุทรสงคราม ช่วงอายุมากขึ้นแกบอกว่าของทำให้หน้าอกตรงหัวใจโต ซึ่งก็โตจริงๆ
ส่วนพี่ชายหลังจากสึกจากการบวชพระแล้ว ความประพฤติต่างๆก็เปลี่ยนไป ตัวเขาเล่าว่าระหว่างบวชไปเล่นปลุกพระ หลังจากนั้นไม่นาน หากเกิดอารมณ์โกรธขึ้นมาของจะขึ้น กระโดดโลดเต้น ตัวสั่นเทา เขาบอกว่าตัวเขามีชีปะขาตนหนึ่งสิงอยู่ เขาไปรักษาตัวที่สำนักต่างๆทั่วสารทิศ สำนักที่ดังๆทางขับไล่ภูตฝีไปมาหมด ชีปะขาวที่สิงในตัวพี่ชายจะไม่กลัวเจ้าสำนักใดเลย จะสู้ไม่ถอยและไม่ยอมง่ายๆ จนเจ้าสำนักต่างๆ เบื่อหน่ายไปตามๆกัน
ครั้งหนึ่งประมาณ 30 กว่าปี มาแล้ว พี่ชายของผมไปรักษาตัวที่สำนักปู่สวรรค์ วันนั้นพี่ชายพูดกับเจ้าสำนักเป็นภาษาโบราณ จนลูกศิษย์คนอื่นๆ วิ่งวุ่นเพื่อหาเครื่องอัดเทป มาอัดเสียงพี่ชายไว้...เผื่อหาคนแปลเป็นภาษาไทยได้...ขอแค่สำนวนเดียวก็พอ ไม่รู้ป่านนี้หาคนแปลเจอหรือยัง
ส่วนพี่เขยของผมก็มีองค์เข้าทรง ตัวเขาบอกว่าชื่อองค์พรหมรังษี เวลาที่ชีปะขาวเข้าสิงพี่ชายของผู้เขียน และพี่เขยจะเข้าทรงทำหน้าที่ไล่ผีออกจากตัวพี่ชาย เป็นที่ครึกครื้นบนบ้านทรงไทยหลังใหญ่ของครอบครัวเรา ก่อนที่ผีชีปะขาวจะออกจากร่างพี่ชาย เราที่เป็นเด็กๆจะต้องนั่งหลบมุม หลีกทางให้ผีเดินออกประตูบ้านไปอย่าสะดวกโยธิน...ห้ามยืนขวางประตู พี่เขยเขาว่างั้น
วันหนึ่งมีแขกหมอดูมาที่บ้าน บ้านชาวสวนที่ดำเนินสะดวกนี้เป็นดินแดนที่ปราศจากแขกอินเดียมาแต่ไหนแต่ไร ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเห็น วันนั้นแขกโพกผ้ามาจากไหนไม่ทราบ มาที่บ้านเราแล้วเล่นกล ดูหมอ คิดเงินไปตามเรื่อง พี่ชายผมเกิดเข้าทรงกระทันหัน และพูดกับแขกที่มาวันนั้น คุยกันด้วยภาษาที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน เหมือนภาษาอินเดียโบราณ หลังจากคุยกันไปสักพัก ผมถามแขกที่มาว่าคุยกันว่ารู้เรื่องหรือไม่ และคุยกันด้วยภาษาอะไร แขกคนนั้นบอกว่าคุยกันไม่รู้เรื่องเลย...แต่เอ...ทำไมคุยกันอย่างกับเพื่อนเก่าที่ไม่เคยเจอกันมานาน เหมือนคุยภาษาเดียวกัน
| Create Date : 30 พฤษภาคม 2551 |
| Last Update : 9 มกราคม 2553 22:02:00 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 1275 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: c (chaiwatmsu  ) วันที่: 17 กันยายน 2552 เวลา:21:43:37 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 66 คน [?]
|
ความตั้งใจในการทำบล็อกเปลี่ยนไปตามกาลเวลา เริ่มต้นด้วยการเขียนถึงถิ่นที่อยู่ในวัยเด็ก ต่อมาเป็นเรื่องเครื่องหมายต่างๆ เรื่องศิลปะ ภาพถ่ายในยุคก่อนๆ อาหารการกิน และอะไรต่อมิอะไรที่ประสบพบเห็น สนใจอะไรขึ้นมาก็อยากรู้ให้มากขึ้น กลุ่มเนื้อหาจึงแตกแขนงไปเรื่อยๆ
|
|
| |
|
|
|
|
| |
|
|
