Group Blog
 
<<
ธันวาคม 2568
 
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
4 ธันวาคม 2568
 
All Blogs
 

O แววตาคู่นั้น .. O









For Sweet Dreams



0 แววตาค่อยค่อยกวาด, อีกวาดหวัง
ค่อยค่อยหยั่งลงทรวงพร้อมห่วงหา
แล้วร่องรอยรูปสะอางก็ค้างคา
เช้าจนตราบสนธยาไม่ล้าเลือน
0 อักษรรำร่ายบทหวังจดจ่อ
แล้วตามต่อสืบสาวเรื่องราวเสมือน
มือที่มองไม่เห็นบีบเค้น-เตือน
อย่าแชเชือนเก็บงำหรืออำพราง
0 เมื่อจักขุวิญญาณไม่ลาญสิทธิ์
ย่อม-จริตรูปน้อย, รูปรอยขนาง
แวดล้อมติดตรึงอยู่เกินรู้วาง
อุปาทานที่คาค้าง-ฤาล้างลง?
0 ในความคิดคำนึง, ที่ตรึงอยู่
ย่อมเพียงผู้พ้องผ่านประสานประสงค์
มรคาจำหลักประจักษ์ประจง
ด้วยรูปองค์ผจัญรูปทุกวูบคะนึง
0 ทุกท่าทีกอปรจริตยามพิศเพ่ง
แววตาเปล่งปลั่งประภาพก็วาบถึง
แวดล้อมพะเน้าพะนอเหมือนรอตรึง
ด้วยงามซึ้งสอดแทรกจนเต็มทรวง
0 กลางอ้อมกอดอวลอณูแรงชู้ผชัญ
ความไหวสั่นก็เร้ารุกไปทุกช่วง
อ่อนหวานที่กระหนาบลงทาบทวง
คล้ายเคลิ้มคลอคีตะสรวงบำบวงพร
0 ประกายวับวามสื่อราวยื้อยุด
และมุ่งมาดก็ประดุจจะสุดถอน
ทั้งรอคอย-รูปเยาว์ส่งเง้างอน
แนบออดอ้อนพริ้มพรับทุกวับแวว
0 แสนยากเย็นห่วงละห้อยจักคล้อยผ่าน
ด้วยสังสารรติคีตเริ่มหวีดแว่ว
อุ่นในอกเมื่อยกตัวอยู่ทั่วแนว
ความผ่องแผ้วก็เผยตัวอยู่ทั่วตา
0 แววตาจึงต้องกวาดอย่างวาดหวัง
เทียมสุมสั่งอย่าล่วงความห่วงหา
เร่งละห้อยคอยเห็นที่เป็นมา
ต้องลึกซึ้งตรีงตราห้ามล้าเลือน
0 อักษรร่ายรำเสริมเพื่อเติมแต่ง
อาลัยแฝงเร้นกระชับเข้าขับเคลื่อน
อ่อนไหวแสนอ่อนหวานให้ผ่านเยือน
จนสุดเกลื่อนสุดกลบให้กลับกลาย
0 หวัง-แวววาบ-วนวิ่งงามยิ่งนั้น
จัก-ไหวสั่นระยับช่วงสองดวงฉาย
อารมณ์ผูกผ่านคำล้อมรำบาย
หวังคลี่คลายตอบกลับ .. เข้ารับรอง
0 หวัง-เนตร, ปาก .. เหลือบค้อน, แอบซ่อนยิ้ม
พร้อมพรับพริ้มที่ประดับด้วยจับจ้อง
รวมอีกใจที่กระหยับเข้าจับจอง
นรกสรวงโลกผองคงต้องชะงัก !
.
.
.
ขออนุญาตคนในภาพนะขอรับ




 

Create Date : 04 ธันวาคม 2568
0 comments
Last Update : 4 ธันวาคม 2568 8:20:12 น.
Counter : 54 Pageviews.
(โหวต blog นี้) 

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


สดายุ...
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 152 คน [?]










O อาวรณ์ที่ซ่อนเร้น .. O







0 เผยออกมาสักทีจะดีไหม
ซ่อนเร้นอยู่ทำไม .. หนอ-ใจนั่น
เมื่อต่างก็ .. มีใจมอบให้กัน
พร้อมใฝ่ฝันเฝ้าอยู่ .. อย่างรู้คอย
0 คิดถึง .. ละห้อยเห็นเมื่อเร้นหน้า
ด้วยแววตาว่างเปล่า-คู่เหงาหงอย
เพียงเพราะภาพจับจอง .. คล้ายล่องลอย
สร้างรูปรอยขับเคลื่อนขึ้นเตือนใจ
0 ไย-ถึงต้องแฝงเร้นอยู่เช่นนั้น
กดข่มความผูกพัน .. ห้าม-สั่นไหว
ก็เมื่อแววในตา .. บ่งอาลัย
นึกหรือว่าความนัย .. ปิดได้พ้น ?
0 วับวามความอ่อนหวาน-ครั้นผ่านช่วง
ก็รับรู้แหนหวงที่ร่วงหล่น-
ลงในการร่ายรำ .. แห่งจำนน
ที่เอ่อล้นเผยล่วงผ่านดวงตา
0 กี่ครั้งแล้วแววตา-เกินกว่าซ่อน
เผลอ-เผยความอาวรณ์ออดอ้อนหา
รับรู้แววอ่อนหวานส่งผ่านมา
ย่อมรู้ว่าเกินคิดจะปิดบัง
0 เพียงแววตาพะเน้าพะนอจะพอหรือ
ว่านั่นคือรูปรอยให้คอยหวัง
แล้ว-หัวใจเต้นแผ่วจะแว่วดัง
ให้รับฟังเสียงสั่น .. เอาวันใด ?
0 เพียงแววตาฉายทอ .. ไม่พอหรอก
จะเผยบอกแรงถวิล .. จนสิ้นได้
จำต้องมีพจน์พากย์คอยฝากนัย
จึงอาจรู้อาลัยที่ในทรวง
0 ซ่อนเร้นด้วยขัดเขินมาเนิ่นนาน
จน-อ่อนหวานซ่านซึ้ง .. เริ่มถึงช่วง
ยาม-พจีรี่กระหวัดเข้ารัดดวง-
ใจ-ผู้หวงแหนฟ้องบ่งร่องรอย
0 คล้ายเนิ่นนานหนักหนากับท่าที
แฝงไมตรีปรุงเปรียบ .. อย่างเงียบหงอย
ตราบความหมายสืบสร้าง .. ไม่พรางรอย
จึงปลดปล่อยแหนหวง .. แนบดวงใจ
0 เมื่อท่าที, บทบาท-ไม่ขาดช่วง
ย่อมยากล่วงเลือนกัน .. จากกันได้
ต่างรับรองรับรู้ .. ว่าผู้ใด
ทั้งอาวรณ์อาลัย .. มีให้กัน
0 หยุดเถิด-ความอาวรณ์ที่ซ่อนเร้น
หยุดบีบเค้นหัวใจ, ความใฝ่ฝัน
ด้วยว่าความทรมาน .. จากนานวัน
ย่อมต้องผันผ่านช่วง .. จนล่วงพ้น
0 หยุดเถิด-ช่วงดวงใจที่ไหวสั่น
ด้วยว่านั่นเป็นช่วงการร่วงหล่น
ของอาวรณ์อาลัยที่ไหววน
อย่างจำนน, รอพร้อม-อุ่นอ้อมทรวง !
0 หรือจะให้คำนึงมีถึงกัน
ต้องถูกกั้นกีดชาติจนขาดช่วง
หรือจะให้แรงกรรมเคยบำบวง
ต้องเลือนล่วงสูญเปล่า .. ไม่เข้าที
0 ก็แค่เผยความนัย .. ออกให้รู้
ว่าแรงชู้พร้อมสรรพสำหรับที่
จะใช้เป็นสายใยบ่วงไมตรี
โอบรัดชีวิตสองมาพ้องกัน
0 คอยเถิด .. วงแขนโลภ .. รอโอบกอด
เมื่อพร่ำพลอดพริ้มพรับ-รอรับขวัญ
อกอุ่น, แรงปราโมช คือโทษทัณฑ์
ไว้กักกันอาวรณ์ .. เคย-ซ่อนเร้น !
.
.

Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.