Group Blog
 
<<
ธันวาคม 2568
 
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
22 ธันวาคม 2568
 
All Blogs
 

O ตรู่เช้าเดือน ๑๒ .. O









Whispers of Serenity



0 เสียงไก่ขันแว่วฝ่าอุษาสมัย
บอกจันทร์ให้งำรอยแล้วถอยหลบ
เพื่อเปิดฟ้าแรกวันให้ครันครบ
การบรรจบรูปธรรมแสนอำพน
0 ลมหนาวพลิ้วผ่านอยู่แต่ตรู่สาง
หมอกก็คลี่ม่านพรางทั่วทางถนน
หนาวเนื้อตัว, หนาวในหัวใจคน
นั้น-หนาวจนถวิลอุ่น .. ไว้หนุนทรวง
0 เม็ดน้ำค้างวางหยาด .. เรียงหยาดรับ
การทอดทับแต้มแต่งด้วยแสงสรวง
จึงเห็นเพชรน้ำร้อย .. นั้นลอยดวง
พร้อมรูปหวงพร่างแพร้วในแววตา
0 แววระยับวามช่วง .. ในดวงเนตร
ค่อยเผยเลศนัยเผดียง บอกเดียงสา
ทั้งพฤติ, รูปนาม .. ย่อมล่ามอา-
รมณ์ .. ผู้อุปาทานกระหยับ แนบกับใจ
0 มุขมณีน้ำระยับ .. ย่อมจับจิต
ผู้เพ่งพิศ-อภิรมย์, ฤาข่มไหว
เห็นแต่เพียรจับจ้องหมายมองไป
เสพรูปนามเพ็ญพิไล .. หวัง-ไขว่คว้า
0 เพชรงามประกายพร่างฤาว่างเว้น
จากแฝงเร้นกรณีทุกทีท่า
เมื่อเหลี่ยมเพชรเหลื่อมประกายต่อสายตา
ใดอาจหยุดเสน่หาจากตาชาย ?
0 รูปนามเมื่อเคลื่อนฝัน .. เข้าบรรจบ
ติณณภพก็ปริแยกจนแหลกสลาย
ถวิลแต่คุณค่าอันพร่าพราย
ที่โชนฉายแววมณีเป็นสีเดียว
0 ทุกองศาเก็จแก้วผ่องแผ้วอยู่
เคลื่อนงามสู่คล้ายจะพลอดให้กอดเกี่ยว
ผ่านนัยน์ตาแฝงเร้น .. ราวเส้นเกลียว
ทอดเส้นเข้ารัดเหนี่ยว .. พันเกี่ยวใจ
0 แล้วม้วนเส้นม้วนปลายเก็บปลายเงื่อน
จนสุดเคลื่อนสุดคลาย .. ต้น-ปลาย .. ไหว
เพื่อเสพรับอุ่นอายจากภายใน
อุ่นอาลัยล้อมรุม .. คอยสุมลน
0 แต่บรรจบก็ลุกลามเป็นความหมาย
แววตาคล้ายจำนรรจ์นับพันหน
กระนั้นแล้ว .. หวั่นไหว .. และใจคน
จักหลุดพ้นพรากได้เยี่ยงไรกัน
0 เห็นมณีน้ำระยับงามจับจิต
ย่อมต้องคิดหมายปอง ตระกองขวัญ
เพื่อยึดโยงปักปลูกความผูกพัน
ไปชั่วกัปชั่วกัลป์พุทธันดร
0 คะเนนึกคะนึงอยู่แต่ตรู่สาง
ที่แววอางขนางเห็นเกินเร้นซ่อน
ที่แสงในแววตาผู้อาทร
สบ-เว้าวอน .. เพรียกถวิลเพรียกจินตนา
0 คะเนนึกคะนึงอยู่ไม่รู้สิ้น
เปลี่ยวเหงาย่อมพังภินท์จนสิ้นท่า
เมื่อแสงวามผ่องแผ้วในแววตา
เผยต่อหน้าพาโลกพ้นโศกซม
0 เหลี่ยมเพชรเหลื่อมงามเพ็ญ .. เมื่อเต้นตอบ
โลกโดยรอบเคยระยับก็ลับ .. ล่ม
เหลือเพียงงามเบื้องหน้าให้ปรารมภ์
รอขับข่มทุกมณี ในที่นั้น
0 เม็ดน้ำค้างทุกหยาด .. บำราศแล้ว
เหลือเพียงแก้วเพชรพราย .. ยังส่ายสั่น
ครองภาวะโชนช่วง .. เมื่อดวงวัน
ราวจักบรรลัยล่วง ด้วยดวงตา !
.
.
.
ขออนุญาตคนในภาพนะขอรับ




 

Create Date : 22 ธันวาคม 2568
0 comments
Last Update : 23 ธันวาคม 2568 7:47:04 น.
Counter : 84 Pageviews.
(โหวต blog นี้) 

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


สดายุ...
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 152 คน [?]










O พรเทวัญ .. O







0 ริ้วภูษา, นวลลออเหมือนต่อเรื่อง
ผ่านย่างเยื้องรูปโฉมล้อมโลมขวัญ
เยี่ยงสายน้ำเลี้ยวไหลล้อมไพรวัลย์
โอบไอชื้นลูบพรรณร่วมกันมา
0 สายน้ำโอบสิงขรซอกซอนเลี้ยว
อีกร่างเปรียววางรอยดั่งคอยท่า
ขจีแห่งหิมวัลย์ล้อมพรรณิการ์
เมื่อฉันทาไหววูบผ่านรูปนั้น
0 สมาธิตรงหน้าก็คา-ค้าง
กับเยื้องย่างโน้มเหนี่ยวให้เหลียวหัน
การณ์จะทำกรรมบทก็หมดพลัน
ไปกับฝันผู้ประสิทธิ์จริตจรงค์
0 เพชรฤาพลอย, รูปนิมิตประสิทธิ์สร้าง
เหลือบแสงสูรย์, ก้าวย่างของร่างหงส์
รอสายตากอปรรู้จับคู่ผจง
ยอแสงส่งเหลี่ยมผกายให้ปรายมอง
0 เริ่มแล้วหรือ .. บทกรรมแห่งธรรมชาติ
ดั่งพิณพาทย์ผสานรับการจับจ้อง
มรคา .. ลาดรับประคับประคอง
เพียงเพื่อต้องเยื้องย่างลงกลางทรวง
0 กระโปรงดำเสื้อขาวเนตรวาววับ
เหมือนจะดับแจ่มแจ้งของแสงสรวง
นิ่งงันด้วยประภาพที่ทาบทวง
แล้วคอยเหนี่ยวคอยหน่วงเยี่ยงบ่วงรั้ง
0 กระทบรูปกระแทกใจ .. ย่อมใจนี้
รมยาดุษณีก็ชี้สั่ง
ประโลมงามลามทรวงทุกช่วงภวังค์
อ่อนหวานก็ประดังประเดพร้อม
0 ฤาเนียนแก้มนวลนั้นจักกั้นขวาง
แทรกปล่อยวาง .. เวียนทยอยเฝ้าคอยกล่อม
ผมปลิวปลาย .. ฤาพิถีประนีประนอม
การยินยอมพร้อมใจอีกใจนั้น ?
0 ยินยอมให้อ่อนหวานได้ผ่านสู่
จิตรับรู้แล้วใจต้องไหวสั่น
เพิ่มอารมณ์จดจ่อร่ำรอกัน
ผูกเป็นพันธะคดีจากนี้ไป
0 สูรย์แลจันทร์ลับลาชั่วนาที
เมื่อราศีราวจะฉุดพิสุทธิ์พิสัย
สู่-ร่มรื่นมรคาผู้อาลัย
รับสองใจร่วมวางก้าวย่างลง !
.
.
สู่-รมย์รื่นมรคาผู้อาลัย
รวบสองนัยเป็นหนึ่ง .. เพียง-หนึ่งนี้ !
.
.
.

Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.