สวัสดีค่ะ Charlie ตามมาจากบล๊อกลุงแว่นค่ะ
แวะมาทักทายจขบ. และมาชมโรงเจค่ะ

สุข สดชื่น สดใส สุขภาพแข็งแรงนะคะ

คุณ IM เขียนบรรยายภาพของเรือสำเภาไม้ไผ่ ผ่านสายตาของเด็กได้อย่างเห็นภาพ...

และให้อารมณ์ร่วม เมื่อเรือสำเภาลำนั้นถูกเผา...

นั่นสินะ อะไรหลายอย่างที่ใช้ในการประกอบพิธีกรรมต่าง ๆ แบบจีน มักถูกเซ่นสังเวยโดยพระเพลิงเสียร่ำไป

ตุ๊กตากระดาษสวย ๆ บ้านเรือน รถเก๋ง หีบสมบัติ ฯลฯ ที่ใช้ในพิธีศพแบบจีน

ที่เป็นงานฝีมือประณีตบรรจง ถูกเผาทิ้งอย่างไร้ค่า เพียงเพื่อส่งไปให้ผู้ตายใช้ในอีกภพหนึ่ง

ยังความเสียดายคุณค่าของฝีมือคนสร้างคนทำงานศิลปะเหล่านี้แก่เด็กจำนวนไม่น้อย ที่มองเห็นความงดงามของมัน...

ทำไมต้องเผามันทิ้งด้วยเล่า?

ให้เด็กเล็ก ๆ อย่างเราเอาไปเล่น เอาไปเสริมสร้างจินตนาการได้อีกมากมาย

จะไม่เกิดประโยชน์กว่าหรือ?

คิดว่า คงไม่มีใครให้คำตอบเหล่านี้ได้

คิดไปแล้ว ยังมีอีกหลายร้อยพันอย่าง

ที่คนโต ๆ ที่เรียกว่าผู้ใหญ่

ช่วยกันทำลายล้างความงดงามในโลกใบใสของเด็ก ๆ

โดยไม่อาจหาคำอธิบายที่เป็นเหตุเป็นผลเพียงพอได้

และท้ายที่สุด ก็ต้องอ้างถึงจารีตที่มองไม่เห็น จับต้องไม่ได้ และลบหลู่ยิ่งไม่ได้....

นี่มิใช่สมควรเรียกว่า

ความโหดเหี้ยมแห่งจารีตโบราณหรอกหรือ?

.......

อ่านเรื่องราวของเทศกาลกินเจแล้ว
นึกภาพตามค่ะ

โรงเจนี้ที่ราชบุรีหรือในกรุงเทพค่ะ
ถ้าให้เดาคงที่ราชบุรีแน่ๆเลย เดานะคะ

เพิ่งไปเห็นหัวข้อของบล็อค ความทรงจำที่ดำเนินสะดวก
ทราบคำตอบแล้วค่ะ

bonjour
สวัสดีค่ะทุกท่าน
ภาพที่ถ่ายสีสดใสชัดเจนดีมาก ใช้กล้องอะไรถ่ายคะเนี่ย(แอบอิจฉาเล็กน้อย)
แอบเข้าชมครั้งแรกค่า ก็ลัดเลาะผ่านมาทางบล็อคโปแป้ง มือใหม่ค่ะทำอะไรยังไม่ค่อยเป็นเลย เพิ่งเปิดได้๓วันเอง นี่ก็มีปัญญาเปิดมามันโชว์แต่หน้าแรกหงะ ว่างๆแวะไปชมได้นะคะ และช่วยแนะนำด้วยค่ะ มีอาหารเลี้ยงตาค่ะ
au revoir

พี่อิมหวัดดีค่ะ
เรื่องเรือนี่นกไม่เคยเห็นค่ะ แต่พอทราบประเพณีเรื่องการทำพวกสิ่งของแบบเหมือนจริงในงานพิธีศพ...ส่วนตัวรู้สึกว่าความตั้งใจที่ทำข้าวของอย่างประณีตเหมือนจริงมากๆเหล่านั้น คงเป็นความตั้งใจและความเชื่ออย่างแน่วแน่ต่อเรื่อง... โลกหน้า ..ซึ่งก็เป็นความเชื่อที่มีมายาวนานในหลายภูมิภาคของโลก นำมาซึ่งสิ่งก่อสร้างใหญ่โต นำมาซึ่งงานศิลปะมากมาย สุสานจิ๋นซีและปิรามิดเป็นต้น อืม..ๆนกมองในแง่นั้นนะคะ...พี่อิมสบายดีนะคะ

คุณ im เล่าเรื่องกินเจทำให้นึกถึงตอนmujผมอยู่พังงาและตะกั่วป่าเกือบ ๒๐ ปี พอเทศกาลกินเจก็กินกับเขาด้วยทุกปี เพราะเห็นว่าดี ได้ทำบุญถือศีลข้อ ๑ ได้จริง ๆ แต่ถ้ายังกินผมไม่เชื่อว่าศีลข้อ ๑ จะบริสุทธิ์ ต่อให้บวชเป็นพระก็ตาม

ครั้งต่อมาประมาณปี พ.ศ.๒๕๒๗ ผมหันมากินมังสวิรัติ กินอยู่สามสี่ปี แต่มาเลิกกินในปี พ.ศ.๒๕๓๐ เหตุผลน่าจะมาจากกิเลส ที่หันกลับมาเล่นเอาหนัก ตอนมาเข้าสังคมนักเขียน (ขอไม่เล่าในส่วนนี้) แต่ยังเห็นว่าการกินเจถ้ากินได้ตลอดชีวิตจะดีที่สุด

เสียดายจังเลยค่ะ

ประดิษฐ์ประดอยเรือสำเภาอย่างตั้งใจ

ในที่สุดก็ต้องเผา

น่าเสียดาย ....

ขอบคุณที่เล่าเกร็ดเรื่องนี้ให้อ่านนะคะ

อยากเห็นเรือสำเภา

กินเจปีนี้ ทางโรงเจยังมีการสร้างเรือสำเภาเหมือนเดิม
สมัยนี้ไม่มีน้ำหลาก หรือน้ำท่วมสูง การเผาเรือสำเภา จะ
เผาบนบกแทนกลางน้ำ

ใกล้วันสุดท้ายของการกินเจ อาจได้รูปเรือสำเภามาฝาก
ครับ (ฝากหลานๆที่ดำเนินฯ ช่วยถ่ายส่งมา)

เดี๊ยนว่าสมัยก่อนการกินเจไม่นิยมมากเหมือนสมัยนี้
อาจจะเป็นค่านิยมหรือเป็นความเห่อตามๆกัน

อาม่าของเดี๊ยนท่านจะกินเจช่วงวันตรุษจีนตั้งแต่ชิวอิด
จนถึงวันที่สิบห้าของจีน
การกินเจของท่านนับว่าเคร่งจริงๆ
คือหม้อไหกะทะทุกอย่าง ต้องเป็นของใช้เฉพาะกินเจทุกปีจะไม่เอาของที่เคยทำของคาวมาใช้
ก่อนจะกินเจพวกเราเด็กๆ ก็ต้องรื้อเอาหม้อไหกะทะมาล้างเช็ดผึ่งแดดเอาไว้

อาหารเจที่ท่านกินก็จะเป็นผักต้มจิ้มซีอิ้ว
และเต้าหู้ จิ้มซีอิ้ว

แม้แต่ผักที่มีกลิ่นฉุน เช่น ต้นหอม คึ้นไช่
ท่านไม่กินค่ะ

พวกเราเด็กก็สนุกตามอาม่า ชอบไปร่วมกินกะท่าน
แต่กินได้ไม่กี่วันก็ไม่เอาแล้วค่ะ

คนสมัยนี้กินเจยังยึดติดอยู่ อาหารเจก็อุตส่าห์ทำป็นขาหมูบ้าง เป็ด ไก่ ปลา เพื่อให้ชวนกิน

สุดท้ายก็คือกินตามสมัยนิยม

วันนี้ขอมองอีกมุมหนึ่งอาจจะเป็นมุมมองด้านลบนะคะ

https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=mylovepopang&month=18-10-2009&group=14&gblog=8

ชวนพี่อิมร่วมสนุกกับน้องหน่อยค่า เกี่ยวกับหนัง

คุณ im กินเจหรือเปล่าครับ ถ้าผมอยู่ใกล้โรงเจจะกินเหมือนกันครับ เพราะทำกินเองไม่อร่อย

มาจะบอกว่าผมอัพบล็อกการ์ตูนอีกแล้ว

[Glitterfy.com - *Glitter Photos*]
แวะมาทักทายยามค่ำค่ะ คุณim สบายดีนะคะ

ยังคงเล่าเรื่องได้เห็นภาพตื่นตาตื่นใจ
ทำให้วัยเยาว์ไหลไปย้อนกลับมา
ชอบรูปศาลเจ้าด้านล่าง
แดงกระจ่างดีครับ

สมัยเด็กๆนัทจะถูกต้อนไปแต่งชุดจีนเดินร่วมขบวนกับเค๊าบ่อยๆ อ่านเรื่องที่คุณอิมเขียนแล้วนึกเลยไปถึงตัวเองอย่างอดไม่ได้จริงๆค่ะ

จะมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วค่ะ

แต่เน็ตที่บ้าน...เข้ามาเยี่ยมเพื่อนได้แค่คนสองคนก็อืดจนไปไหนต่อไม่ได้

.........

ไม่นึกว่าจขบ.จะเป็นเด็กโรงเจค่ะ (อยู่โรงเรียนใกล้โรงเจ ก็เหมาไปอย่างนั้น)

แบบว่าน่าจะเป็นเด็กไทยๆอยู่กับลำคลอง วัดวา มากกว่าไปยืนดูซากสำเภาไหม้ในโรงเจ

เสียดายบล็อกนี้ไม่มีภาพโรงเจเก่าๆนะคะ...

อัยย์ไม่เคยกินเจเลยค่ะ...เคยแต่กินจำเจอย่างเดียว

สวัสดีคุณim

ตอนนี้ลุงกิน "เจ" ทุกมื้อเลย
คือซื้อซีอิ้ว ยี่ห้อที่เขียนคำว่า "เจ" ไว้ประจำบ้าน กินทุกมื้อเลย

ซีอิ้ว ยี่ห้อนี้อร่อย ชูรสอาหารฮ่า ๆ

ที่ดำเนินสะดวกจะมีซีอิ๊วยี่หรือหนึ่งที่กินกันทุกบ้าน คือซีอิ๊วตราเสือครับ

หวัดดีค่ะคุณอิม
มินทานได้เป็นบางมื้อค่ะ
เพราะเป็นคนที่ไม่ชอบทานผักอ่ะค่ะ อิอิ
นอนหลับฝันดี นะคะ

ตอนเด็กๆ ผมก็คิดเหมือนกันครับว่า สิ่งต่างๆ ที่เขาสร้างสร้างสวยงาม เสร็จแล้วก็เอาไปเผา มันคือการเดินทางจากภพหนึ่งสู่อีกภพหนึ่่งนั่นเอง
โรงเรียนอยู่ในโรงเจเหรอครับ แปลกมาก แต่โรงเจนี้สวยดีนะครับ

+ ของผมเป็นเด็กที่ค่อนข้างแย่ แบบว่าห่างไกลจากประเพณีพิธีกรรมต่างๆ อ่ะครับ ก็เลยไม่ค่อยทราบรายละเอียดเท่าไหร่ ส่วนที่บ้านคุณแม่ก็จะทำบ้างเหมือนกัน ส่วนตัวผมก็รอกินของไหว้เจ้าอย่างเดียวอ่ะครับ แฮ่ๆ

+ สำหรับการกินเจ ผมว่ายุคนี้เค้ากินกันเหมือนเป็นสมัยนิยม กินตามๆ กันไปมากกว่า (ก็ขนาดอาหารหลายชนิด ยังต้องทำรูปร่างให้เหมือนหมู เหมือนเนื้อเลย แล้วแบบนี้จะตัดกิเลสได้ล่ะหรือ?) ... ส่วนตัวผมเอง ในเวลาปกติการกินของผมก็เป็นกึ่งๆ เจอยู่แล้ว ดังนั้นในช่วงเทศกาลก็จะดี ตรงที่มีของให้กินหลากหลายมากขึ้น แต่ผมก็ไม่ได้เคร่งแบบต้องกินเป๊ะๆ ทุกมื้อนะครับ เป็นพวกเจตามสะดวก มีให้กินก็กินมากกว่า

+ ส่วนเรื่องประเพณีเผาเรือสำเภา พี่ IM เล่าซะอินเลยครับ แถวบ้านผม (ที่เหนือ) ไม่ยักมีแบบนี้แฮะ ... ก็ต้องทำใจว่าทุกอย่างมันเป็นอนิจจัง มีเรือ ... ถูกไฟไหม้ สุดท้ายก็กลับกลายเป็นธุลี เช่นเดียวกับสิ่งอื่นๆ เนอะครับ

ซีอิ๊วตราเสือเคยได้ยินอยู่ค่ะ
หาซื้อที่ไหนไม่ค่อยได้เลยนะคะ

"ความรู้สึกของเด็กๆที่ยืนดูซากเรือสำเภาไหม้เป็นจุล เหมือนถูกแย่งของรักไปต่อหน้าต่อตา แต่ส่วนที่แย่งไปไม่ได้คือภาพที่สมบูรณ์แบบของเรือสำเภาในความทรงจำ"

ตอนยังเห็นในรูปแบบสวย ๆ เราก็เสียดายเหมือนกันนะคะกับการถูกเผาน่ะ

ได้ทานเจทุกวันหรือเปล่าคะ ของรัชชี่นี่ตามสะดวกค่ะ ทานบางมื้อค่ะ

ที่คุณ Insignia_Museum เขียนเมื่อคราวก่อนที่บล็อกรัชชี่เรื่อง หนังสือ หนัง เพลงที่ชอบ 5 เรื่องว่า

"มาลองทบทวนแล้ว หาคำตอบยากมากครับ เพราะความชอบเปลี่ยนไปตามวัย และวันเวลาที่ล่วงเลยครับ"

จริงค่ะ หลายอย่าง ความสนใจเราเปลี่ยนไปตามวัย แต่บางอย่างถ้ามันประทับใจมาก ๆ ในวัยเด็ก มันก็อยู่ในใจเราจนวันนี้ค่ะ

สวัสดีครับ แวะมาทักทายครับ

ศิลปะทางด้าน สถาปัตยกรรมของจีน สวยงามครับ
ผมว่าจะวาดสีน้ำอยู่

นอนหลับฝันดี นะคะ คุณอิม

หวัดดีค่ะ มาชวนไปอ่านเรื่องผี ค่ะ

เรื่องจริง ไม่อิงนิยาย...ค่ะ

สวัสดีค่ะ
มารายงานตัวว่า กลับมาแล้วค่ะ และตามไปดูศาลเจ้า งามมาก

แหม เล่าแล้วเห็นภาพตามไปด้วยเลย น่าจะเป็นกิจกรรมที่ดีมากๆเลย ชอบตอนท้ายที่ลอยเรือแล้วเผาด้วย เหมือนเป็นการสั่งลาเลย

หมูมาช้าไปหน่อยนะ ไม่ได้เข้าเน๊ตหลายวันนะ วันนี้เลยรีบตามมาเลย

มาชวนไปเที่ยวที่บ้านค่ะ แอบเอางานมาฝากเพื่อนๆค่ะ

วันนี้มาพร้อมกับดอกไม้ค่ะ

สร้างกริตเตอร์
คุณim สบายดีนะคะ

เพิ่งเคยได้ยินคำว่าโรงเรียนเจ
น่าสนใจเป็นอีกมุมหนึ่งที่ไม่ทราบมาก่อน

การเผาเรือเสมือนเผากระดาษเงินกระดาษทองไปให้ผู้เสียชีวิตหรือเปล่าไม่ทราบค่ะ?

ปล กลับมาเเล้วค่ะ ขออนุญาตกลับมาวุ่นวายเช่นเดิม

หวัดดีค่ะคุณอิม
มีความสุขกับวันหยุดพักผ่อนยาว ติดกัน 3 วัน นะคะ

ไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับการเผาเรือสำเภามาก่อน
ขอบคุณนะคะที่มาเล่าให้ฟังเป็นเกร็ดความรู้ค่ะ
เดี๋ยวนี้ก็ยังเป็นประเพณีที่ทำกันอยู่หรือเปล่าคะ
เอาไว้เอามาอัพบล๊อกให้ดูบ้างสิ อยากเห็น.....

เรือสำเภายังถูกสร้างขึ้นใหม่ทุกปีที่โรงเจแห่งนี้
แต่ลดทอนความละเอียดอ่อนและความสวยงามลงไปมากครับ

หนูๆ วันนี้หนูก้ไปส่งเจ้ามาคะ

แต่ปีนี้ไฟโหมแรกมากคะ

มีการเปลี่ยนแปลงไปเยอะนะคะ

ถ้าคนไม่เคยไปนานๆ

ตอนเป็นเด็ก ตามแม่ไปดูหนังที่ตั๊วหลักแปด ดำเนินสะดวกสมัยนั้นฉายหนังจีนโบราณ หนังขาวดำ เรื่องที่ติดอยู่ในความทรงจำมาจนทุกวันนี้คือเรื่องม่านประเพณี (เสียงภาษาจีน อาศัยฟังบรรยายไทยจากแม่) ด้วยความรู้สึกในวัยเด็กว่าทำไมนางเอกจึงกล้าที่จะกระโดดลงในฮวงซุ๊ยของพระเอก... อยากย้อนไปนั่งดูหนังในบรรยากาศแบบนั้นอีก..............

ผมเคยไปอยู่หน้าจอหนังขาวดำเช่นเดียกันครับ แต่ไม่มีใครแปลให้ฟัง ต้องรวบรามสมาธิดีๆ จึงเข้าถึงเรื่องราวบนจอหนัง เป็นความทรงจำที่สวยงามครับ