|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
Primavera...กับการลาจาก
หิมะสุดท้ายของฤดูหนาวปีนี้เริ่มละลาย อากาศอุ่นขึ้นบ้างแต่ก็ยังหนาวเยือกเข้าไปถึงผิวเนื้อ เช้านี้ลมแรงกว่าปกติ ต้นไม้ข้างทางสะบัดก้านไหว ไล่หิมะที่เกาะเป็นก้อนขาวร่วงกราว ฉันก้าวเดินยาวๆ เพื่อให้ถึงที่หมายให้เร็วขึ้น "ผมอยากคุยกับคุณ เรื่องของเรา" ข้อความจากเบอร์คุ้นเคย ที่ส่งเข้ามากลางดึก ทำให้หัวใจฉันกระตุกวูบ ร่างท้วมขยับตัว เสียงอู้อี้ถามว่า มีอะไร? che successo... ฉันตอบเปล่า แค่ข้อความจากเพื่อน สามีพยักหน้า..รับรู้ buona notte.. และพลิกตัวหันหลังให้ ฉันเหลือบมองร่างท้วมนั้น ก่อนจะค่อยๆ ผ่อนลมหายใจเบาๆ voglio vederti..ti prego ข้อความสว่างวาบขึ้นอีกครั้งหลังจากที่ฉันตอบปฎิเสธไปในครั้งแรก "ผมอยากเจอคุณ ได้โปรด" ...ฉันไม่ตอบกลับ แต่ปิดไฟ ปิดโทรศัพท์ และนอนลืมตาโพลงอยู่ในความมืดมิด ก่อนปล่อยให้ความคิดคำนึง ล่องลอย
------------------------------------------------
due cappuccini, grazie คาปูชิโน่สองถ้วยถูกยกมาวางบนโต๊ะกลมที่มีผ้าสีขาวฉลุลายลูกไม้เล็กๆ ตรงชายขอบผ้า รอยยิ้มกว้างๆ ยังคงติดเปื้อนใบหน้าขาวจัด ตัดกับรอยเขียวครึ้มข้างแก้ม ฉันเผลอยิ้มน้อยๆ ให้กับผมยุ่งๆ ที่เจ้าตัวพยายามเสยให้เข้ารูป แววอิดโรยฉายให้เห็นในแววตาระยิบ ชายหนุ่มเอื้อมมือมาถอนแว่นสายตาของฉัน... และเลื่อนกาแฟถ้วยนั้นให้ก่อนแตะมือฉันเบาๆ vuoi mangiare qualcosa? เมื่อคืนผมมีงานต้องทำให้เสร็จ นอนดึกไปหน่อย..sono andato a letto piu tardi ho pensato a te anche la tua vita...ผมคิดถึงคุณ...และเรื่องของคุณ ฉันเฉไฉหลบตาวูบ ก่อนยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ ฟองครีมขาวนวลติดริมฝีปาก เสียงหัวเราะจากชายหนุ่มตรงหน้าทำเอาบาร์ริสต้า หันมามองด้วยความสงสัย stefano หยิบกระดาษขึ้นมาซับรอยครีมนมที่ค้างอยู่ริมขอบปากให้ ..ok scusi, scusi...เสียงหัวเราะ หึ หึ ยังมีให้ได้ยิน ร่างสูงขยับตัวเข้ามาใกล้...ก่อนที่ฉันจะทันได้เบี่ยงตัวออกห่าง แขนอีกข้างก็คว้าไหล่ฉันไว้ ไอร้อนวูบไล้ใกล้หน้าผาก
allora, oggi hai i compiti? วันนี้มีการบ้านใช่ไหม si, poco..ฉันตอบกลับไปเบาๆ..ก็มีบ้าง ไม่มาก ชายหนุ่มละมือจากไหล่ เปิดหนังสือไล่อ่านไปทีละหน้า ดวงตาสีน้ำตาลที่มีแววสนุก สนานขี้เล่นกลับดูจริงจัง คิ้วสวยขมวดครุ่นคิด ปอยผมสีน้ำตาล ระๆ ปิดหน้าผาก.. อยู่ใกล้จนฉันรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงหัวใจของใครสักคนเต้น..คงเป็นฉันกระมัง กาแฟสองถ้วยตรงหน้าเย็นชืดไปนานแล้ว แต่บทสนทนา สลับกับเสียงหัวเราะยังคงดำเนินต่อไป บาร์ริสต้าเอากาแฟถ้วยใหม่มาเปลี่ยนให้ตามคำขอ ฉันกล่าวขอบคุณ grazie... prego singnora...เสียงตอบกลับพร้อมยิ้มเป็นมิตร
สองคน สองวัย ที่แตกต่างกันเกือบทุกเรื่อง กลายเป็นคู่สนทนาที่มีเรื่องมาให้คุยไม่หยุดหย่อน อีกคนเป็นครูสอนภาษาให้กับอีกคนที่เป็นผู้เรียนที่มีเรื่องมาให้อธิบาย ให้แก้ความสงสัยตลอด stefano ยังคงอารมณ์ดี ใจเย็น และต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการสื่อภาษาให้เข้าใจตรงกัน เสียงหัวเราะของฉันที่หายไปนาน แวะเข้ามาทักทายฉันอีกครั้ง ครั้งแล้ว ครั้งเล่า..
ci vediamo domani...เราเจอกันพรุ่งนี้นะ se vuoi, domani sera andremo per mangiare la pizza? ถ้าคุณต้องการ พรุ่งนี้ตอนเย็นเราไปกินพิซซ่ากันไหม? non so adesso...แทนที่จะปฏิเสธ ฉันกลับตอบไปว่า ยังไม่รู้.. น้ำเสียงลังเลคงทำให้ฝ่ายรู้สึก.. ok lo so..devi mangiare con tua famiglia, scusa ฉันตอบกลับ si, certo...mi spiace ci sentiamo a dopo... มือแข็งแรงคว้ามือเย็นชืดฉันมาบีบเบาๆ sono qui per te..ผมอยู่ตรงนี้เสมอเพื่อคุณ stefano เดินนำฉันออกจากโต๊ะ ก่อนผลักประตูกระดิ่งสีทองกรุ๊งกริ๊งออกไป ciao...pannapa,baci ร่างสูงโน้มตัวลงมาจุมพิตแก้มตามธรรมเนียม
ฉันเดินกลับไปตามทางเดินที่คุ้นเคย..น้ำตารื้นๆ ที่ขอบตา ความรู้สึกอ้างว้าง โหยหาถาโถม.. ความเหงา..จู่โจมหัวใจคนไกลบ้าน หัวใจที่เหมือนแก้วร้าว เปราะบางรอเวลาแตกละเอียด.. เสียงฝีเท้าเดินไล่หลังมาทำให้ฉันหันกลับไปมอง..ก่อนจะทันรู้ตัวร่างก็ถูกรวบเข้าไปกอดแน่น ....ไร้ถ้อยคำใดๆ จากคนสองคน และหัวใจสองดวง ฉันกอดกระชับ ซบหน้ากับอกอุ่น ปล่อยให้น้ำตาไหลริน
------------------------------------------------
to be continue
Create Date : 30 มีนาคม 2553 |
|
26 comments |
Last Update : 30 มีนาคม 2553 12:53:55 น. |
Counter : 11859 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: อุ้มสี 30 มีนาคม 2553 22:29:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงแว่น 15 พฤษภาคม 2553 8:52:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงแว่น 28 สิงหาคม 2553 10:25:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: I_sabai 24 ธันวาคม 2553 16:44:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: ฑีรฒ 31 ธันวาคม 2553 8:08:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงแว่น 1 มกราคม 2554 7:27:38 น. |
|
|
|
|
|
|
|