คิดถึงพ่อ... พ่อของฉันชื่อ นายสุข เป็นราษฎรไทยเต็มขั้น พ่อชอบปลูกผัก รักต้นไม้ หลงใหลในอาชีพเกษตรกรรม นอกจากนี้พ่อยังเลี้ยงเป็ด เลี้ยงไก่ไว้กินไข่ เต็มเล้า เป็นโปรตีนที่หาได้ในยามขาดแคลน พ่อจะตื่นตอนเช้ามืดก่อนใครๆ ฉันมักได้ยินเสียงแว่วๆ ของพ่อ เรียกไอ้ด่างหมาบ้านคู่ใจ เพื่อนำทางไปยังแปลงผัก พ่อจะหาบถังน้ำไว้บนบ่า กับมือที่ถือฝักบัวอีกข้าง เดินดุ่มๆ เป็นเงาตะคุ่มๆ ลงสวน เป็นภาพชินตาในทุกๆ เช้า มิได้ขาด ตอนเด็กๆ เมื่อฉันล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ ฉันมักจะวิ่งลงสวนไปช่วยพ่อรดน้ำแปลงผัก ช่วยพรวนดินบ้าง ริดใบทิ้งบ้าง บางครั้งก็ช่วยพ่อเก็บผักไว้กินแนมในมื้อเช้า แม้ในฤดูหนาว อากาศจะหนาวจัด แต่พ่อก็ไม่เคยหยุดลงสวน หรือบ่นว่าหนาวให้ได้ยิน ทั้งๆ ที่พ่อมีแค่เสื้อม่อฮ้อม กับกางเกงเก่าๆ พันกายเท่านั้น พ่อสอนว่า..ยิ่งเราหนาว เราก็ยิ่งต้องออกกำลังกาย พอเหงื่อออกก็หายหนาว แต่ฉันกลับเลือกที่จะซุกตัวอยู่กับที่นอนอุ่นให้นานที่สุด พอสายหน่อย พ่อจะวางมือจากแปลงผัก แล้วลงแหที่บ่อปลา ถ้าวันไหนโชคดีก็ได้ปลาช่อนตัวใหญ่แกงใส่ดอกแคสีขาวเป็นมื้อเช้า ถ้าวันไหนได้ปลาหมอ พ่อจะชอบใจเป็นพิเศษ พ่อบอกว่าปลาหมอคลุกเกลือย่างไฟ หอม อร่อย เนื้อหวานมัน แต่ฉันไม่ค่อยชอบ เพราะเห็นปลาดิ้นพราดๆ บนไฟ แล้วทำใจกินไม่ลง พอพี่สาวทำกับข้าวเสร็จ ฉันจะถูกใช้ให้ไปเรียกพ่อกินข้าว บ้านสวนของเราไกลผู้คน ฉันจึงตะโกนเรียกพ่อได้อย่างไม่ต้องเกรงใจใคร พ่อจะรีบอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า หวีผมเรียบแปล้ ใส่โสร่งตัวใหม่ กับเสื้อกล้ามสีขาว มีผ้าขาวม้าพาดไหล่ ฉันจะได้กลิ่นสบู่นกแก้ว กับกลิ่นน้ำมันใส่ผมฉุนๆ มาจากตัวพ่อประจำ เมื่อล้อมวงกินข้าวมื้อเช้า เป็นเวลาที่พ่อใช้สอนลูกๆ เสมอ บ้านเรากินข้าวเหนียวเป็นหลัก พ่อสอนให้ปั้นคำข้าวให้กลมแน่น เหมาะคำ พอจิ้มกิน ข้าวจะได้ไม่เปื่อยยุ่ยในถ้วยกับ พ่อสอนให้พี่ๆ เสียสละให้น้อง และฉันก็ได้แต่มองพ่อตักไข่ปลาช่อนอ้วนๆ ให้น้องด้วยความอิจฉา พ่อสอนให้ลูกๆ รักกัน น้องต้องเคารพพี่ พี่ก็ต้องดูแลน้อง เพราะพ่อมีลูกหลายคน พ่อสอนให้ลูกๆ ตั้งใจศึกษาหาความรู้..พ่อเขียนคำกลอน คำสอน รวมทั้งคติธรรม ไว้ตามขื่อบ้านด้วยชอล์คสีขาว ในวันว่างพ่อจะนั่งอ่านหนังสือ..เขียนจดหมายถึงพี่ๆ ที่อยู่ไกล พ่อชอบเขียนบันทึกไว้ให้ลูกๆ อ่าน และเป็นมรดกตกให้แก่ลูกๆ ทุกคน พี่น้องส่วนใหญ่ชอบอ่าน ชอบเขียน หลายๆ คนมีลายมือสวยขั้นเข้าประกวด เป็นที่รู้กันทั้งอำเภอว่า ลูกบ้านนี้เรียนดี แต่ยากจน ที่บ้านจะมีตู้หนังสือส่วนรวม..เป็นตู้ไม้อัดทาสีเขียว เราพี่น้องพร้อมใจเรียกตู้นี้ว่า "ตู้เขียว" ในนั้นจะรวมหนังสือทั้งหมดที่มีในบ้าน ขุมปัญญาย่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นหนังสือเรียน ตำราอาหาร เนื้อเพลงสากล นวนิยาย หนังสือพิมพ์ หนังสือรายปักษ์ มีการ์ตูนเล่มละบาท มีขายหัวเราะ มีหนังสือบางกอกของพี่สาว มีหนังสือตำรายาของพ่ออีกหลายเล่ม ฯลฯ พ่อมีกฎว่า ห้ามฉีกหนังสือเป็นอันขาด คนที่ฉีกจะโดนพ่อตีเจ็บๆ ฉันกับน้องเคยโดนตีด้วยกัน โทษฐานที่ยอมให้น้องฉีกหนังสือทำจรวด พ่อมีอาชีพที่น่าทึ่งอีกอย่างคือเป็น "หมอ" พ่อเป็นหมอเถื่อนที่ไม่มีใบอนุญาตประกอบโรคศิลป์ แต่พ่อกลับได้รับความไว้วางใจจากเพื่อนบ้านละแวกนั้น ให้ฉีดยา ให้ผ่าฝี ให้เย็บแผลสดๆ แม้แต่ทุกคนในบ้านก็ผ่านการฉีดยาจากพ่อมาแล้วทั้งนั้น ชาวบ้านเรียกพ่อว่า "หมอสุข" ทุกครั้งที่ได้ยินมันทำให้ฉันภูมิใจในตัวพ่อมากมาย พ่อเป็นคนเผื่อแผ่ แบ่งปัน ทำให้บ้านเราไม่ประสบความสำเร็จในการค้าขาย ผัก ผลไม้ของพ่อมักจะเป็นการให้ การแจก การแถมซะมากกว่า พ่อบอกว่าการช่วยเหลือเพื่อนบ้านเป็นการผูกมิตร สร้างไมตรี เผื่อวันข้างหน้าเราอาจจะต้องได้พึ่งพาอาศัยกัน เมื่อมีงานบุญในหมู่บ้าน พ่อจะอยู่ในรายชื่อต้นๆ ของคณะกรรมการของหมู่บ้าน แม้พ่อจะเป็นชาวบ้านธรรมดา ที่นั่งอยู่ท่ามกลางบรรดาข้าราชการปกครอง แต่ในสายตาของฉัน ก็เฝ้ามองพ่อด้วยความปลาบปลื้ม ชื่นชมเสมอ เมื่อฉันโตขึ้น ด้วยภาระการเรียน และด้วยภาระของการมีครอบครัว ฉันห่างบ้าน ห่างพ่อ และค่อยๆ ลืมบรรยากาศเก่าๆ ของบ้านสวนไปในที่สุด บ้านของฉันคือตึกคอนกรีตในเมืองใหญ่ บนถนนก็มีรถรามากมาย อาหารก็ฝากท้องไว้กับร้านตามสั่งเจ้าประจำ ก้มหน้า ก้มตาทำงาน หาเงินส่งบ้าน ส่งรถ และเพื่อจุนเจือครอบครัวตัวเอง พ่อเขียนจดหมายมาหาฉันทุกเดือนบอกกล่าวเรื่องเงินที่ฉันส่งไปให้ พ่อเขียนถามถึงเรื่องการเรียน เรื่องครอบครัว ถามว่าเมื่อไหร่จะกลับไปเยี่ยมพ่อ ส่วนใหญ่ฉันจะอ่านผ่านๆ และเก็บใส่กล่อง นานๆ ถึงจะตอบจดหมายพ่อสักครั้ง เมื่อพ่อป่วย พ่อปกปิดเรื่องป่วยไม่ให้ฉันรู้ จนกระทั่งพ่อป่วยมาก พ่อมาพักอยู่กับฉันเกือบเดือน แต่พ่อไม่เอ่ยปากอะไร ฉันรู้เรื่องพ่อป่วยจากพี่สาว พ่อบอกว่าไม่ต้องห่วง พ่อไม่ป่วยมาก ไม่เป็นไร วันที่ส่งพ่อกลับบ้าน ฉันบอกพ่อว่าจะหาทางเอาพ่อมารักษา หาหมอที่เก่งๆ พ่อบอกว่าไม่เป็นไรที่บ้านพ่อก็มีหมอ ไม่อยากให้ลูกต้องเปลือง ต้องมีค่าใช้จ่ายเพิ่ม และคำพูดสุดท้ายคือ เรียนให้จบนะลูก พ่อเขียนจดหมายมาถึงฉันหลังจากนั้นไม่นาน ฉันไม่ได้ตอบจดหมายพ่อเช่นเคย... หลายเดือนผ่านไป ไม่มีจดหมายจากพ่อ พี่สาวโทรมาบอกว่าพ่อเขียนไม่ได้ เพราะสายตาเริ่มพร่ามัว พ่อมีนัดผ่าตาในเดือนต่อมา ฉันโทร.คุยให้กำลังใจพ่อว่า พ่อสู้ๆ พ่อเป็นหมอพ่อต้องหาย แต่ใจฉันกลับเป็นกังวลยิ่งนัก ก่อนพ่อจะได้ผ่าตา พ่อล้มเสียก่อนด้วยอาการเส้นเลือดในสมองตีบ อาการแทรกซ้อนของโรคเบาหวาน พ่อเสียหลังจากนั้นไม่นาน ฉันติดงาน ติดสอบ..และกลายเป็นลูกคนเดียวที่ไม่มีโอกาสได้ดูใจพ่อ ฉันเป็นลูกที่พ่อห่วงที่สุด รักที่สุด ตามที่พี่น้องคนอื่นพูด แต่ฉันกลับไม่อยู่ตรงนั้นในวันที่พ่อสิ้นใจ ฉันรู้ดีว่าพ่อไม่โกรธ เพราะฉันกำลังทำฝันของพ่อให้เป็นจริง ฉันติดสอบเล่มสุดท้าย เพื่อให้พ่อได้เห็นความสำเร็จ ฉันเขียนจดหมายฉบับสุดท้ายใส่ในอกเสื้อพ่อในวันที่ร่างพ่อถูกเผา จดหมายที่ฉันละเลยไม่เคยคิดจะตอบพ่อสักครั้ง.. วันนี้แม้ฉันจะบอกรักพ่อ คิดถึงพ่อสักเท่าใด ก็คงแผ่วผ่านไปกับสายลมเท่านั้น...หนูคิดถึงพ่อค่ะ บอกรักพ่อเถอะค่ะ ก่อนที่จะสายเกินไป ********************************************* 5 Dicembre 2009 Piacenza Italia Ciao...papa Da molto tempo non scrivo a te, oggi è un ben giorno per ricordarti mi manchi tanto, io spero che tu guardi bene per me e futuro... Ti amo tanto...papa Reposa in Pace   Create Date : 05 ธันวาคม 2551 27 comments Last Update : 6 ธันวาคม 2552 3:27:46 น. Counter : 1492 Pageviews. Share Tweet

พ่อคงรู้แล้วนะคะ....   โดย: kangsadal 5 ธันวาคม 2551 6:37:09 น.

พี่อุ้มคิดว่า คุณพ่อของน้องกุ้งท่านรู้ค่ะว่า น้องกุ้งรักท่านเพียงใด ท่านยังอยู่ในใจเราเสมอเน๊าะ แวะมาคิดถึงน้องกุ้งในวันพ่อจ๊ะ   โดย: อุ้มสี 5 ธันวาคม 2551 7:50:40 น.

จขบ.น่ารักจังเลยค่ะ   โดย: นู๋ดาว (satineesh ) 5 ธันวาคม 2551 8:05:02 น.

รักพ่อด้วยคนนะค่ะ   โดย: นู๋ดีค่ะ (kun_isara ) 5 ธันวาคม 2551 16:48:57 น.

ฝนคิดว่าพี่คงกำลังมีความสุขกับการได้เล่าเรื่องของพ่อ...ได้นึกถึงวันเวลาดีๆที่ผ่านมา สุขสันต์วันพ่อนะคะ   โดย: น้ำเคียงดิน 5 ธันวาคม 2551 22:10:42 น.

โดย: Jolisa 6 ธันวาคม 2551 19:59:14 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะ ...   โดย: นู๋ดาว ค่ะ (satineesh ) 7 ธันวาคม 2551 9:34:09 น.

เรื่องราวน่ารักน่าสนใจมากค่ะ น่านำไปลงนิตยสารคอลั่มที่ชื่อ"ถวิลหาอดีต"จัง ซึ้งๆ จขบ เขียนดีด้วยคะ   โดย: จันทร์ไพลิน 7 ธันวาคม 2551 14:21:18 น.

คำ ๆ เดียว เกี่ยวกันเป็นเช่น ดังเพื่อน ไม่เเม้นเหมือน เลื่อนคำอื่น มีหมื่นเเสน คำว่าเพื่อน เตือนให้จิต คิดดวงเเดน ยากเย็นเเสน เเทนที่ได้ ใจเดียวกัน รักนะ..จุ๊บจุ๊บ   โดย: I_sabai 9 ธันวาคม 2551 11:32:38 น.

หวัดดีจ้าพี่กุ้งที่รัก... หายไปนานม๊ากกกกเลย กลับมาแล้วค่ะพี่ คอมฯที่บ้านมันเจ๊งค่ะพี่ โดนไวรัสเล่นงาน และเพื่อนสามีเขาเอาไปเช็ค แอนด์ เซต ให้เรียบร้อย เพิ่งจะได้ใช้งานได้สอง-สามวันเอง แต่ดั๊น ดัน ใช้เวปบล็อกม่ายได้ วันนี้เขามาที่บ้าน เลยให้เซตให้ใหม่ เพราะเขาทำอะไรกะคอมก็ม่ายรู้ อะไร ๆที่เคยทำ ที่เคยใช้ มันก็ใช้ม่ายได้ คิดถึงพี่กุ้งที่ซู๊ดเลย เป็นงัยมั้งจ๊ะตอนนี้ สบายดีรึเปล่า ดูแลสุขภาพด้วยนะจ๊ะ อากาศหนาวแล้ว แล้วจะเข้ามาแวะใหม่นะจ๊ะ   โดย: Little pearl IP: 90.194.166.14 10 ธันวาคม 2551 4:37:03 น.

โดย: จันทร์ไพลิน 10 ธันวาคม 2551 6:26:51 น.

แวะมากราบคุณพ่อด้วยคนค่ะ   โดย: เริงฤดีนะ 10 ธันวาคม 2551 13:35:40 น.

พุ ธ สุ ข สั น ต์ วั น ส บ า ย ส บ า ย วันนี้แม้ไม่มีพ่อ แต่เลือดเนื้อในตัวหนูล้วนมาจากพ่อ และคำสอนของพ่อก็ยังอยู่ ใช้กายนี้สร้างแต่สิ่งดีๆ โดยมีแนวคิดคำสอนของพ่อเป็นแสงสว่างนำทาง คือการบอกรักพ่อที่หากพ่อได้ทราบไม่ว่าจะโดยญาณวิถีใด ท่านย่อมภูมิใจและพอใจแน่นอน ดูแลสุขภาพและพักผ่อนอย่างมีความสุขจ๊ะ   โดย: ร่มไม้เย็น 10 ธันวาคม 2551 17:24:11 น.

To....K.กลีบดอกโมก I wish u have a nice holiday. take care your self. Enjoy your free day. Forget me not. Take care ka..   โดย: I_sabai 10 ธันวาคม 2551 20:22:27 น.

ซาบซึ้งใจค่ะคุณกุ้ง กับความรักของคุณกุ้งและคุณพ่อ พิมเองสูญเสียคุณแม่ไป ก่อนวัยอันควรของท่าน เข้าใจส่งที่คุณกุ้งสื่อได้ดีเลยค่ะ ------------------- ที่หายไป เพราะพิมปิดบ้าน ปิดบล็อกไปรับเสด็จ และไปพักผ่อนสะสางงานแถวเกาะรัตนโกสินทร์หลายวันน่ะค่ะ ต้นคริสมาสต์ที่เอาไปฝากสวยจังเลยค่ะ บ้านพิมก็เพิ่งกางต้นคริสมาสต์ออกมาตกแต่งวันนี้เช่นกัน ของประดับยังไม่เต็มดีเลยค่ะ take care นะคะ   โดย: ม่านฟ้านาคราช 10 ธันวาคม 2551 20:34:02 น.

เป็นคนที่รักเตี่ยมากที่สุดในโลก เมื่อเตี่ยตายไปรู้สึกเหมือนสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง และมีชีวิตอยู่โดยพยายามทำในสิ่งที่เตี่ยทำคือเลี้ยงลูกให้ดีที่สุด เตี่ยรักคนเรียนเก่งตั้งใจเรียน และไม่เคยปฏิเสธในเรื่องของการเรียนของลูก รู้สึกเศร้าจังที่กำลังนั่งเขียนระลึกถึงความรักความเมตตาที่ไม่มีที่สิ้นสุดของเตี่ยที่มอบให้ลูก ๆ และลูกทุกคนมีอนาคตที่สดใสเพราะความเมตตาของเตี่ยที่มอบให้ลูกทุกคน ดวงวิญญาณของเตี่ยคงรู้แล้วว่าสิ่งที่เตี่ยทำตลอดชีวิตส่งผลมาถึงหลานของเตี่ยที่อีกสองปีก็กำลังจะเป็น ดร. แล้ว สิ่งที่ลูกคนนี้ทำก็คือสิ่งที่เตี่ยได้เคยเพียรพยายามทำมาแล้วสำหรับลูกลูก ตอนนี้ลูกก็กำลังทำเพื่อลูกของลูกเช่นกัน แบบอย่างสิ่งดีดีที่เตี่ยได้ทำต่อลูกส่งผลไปถึงหลานนุ่มด้วย รู้สึกว่าสิ่งที่คัดลอกมาจากเตี่ยจะสวยงามและทรงคุณค่า และในความฝันสองครั้งหลังจากเตี่ยตายก็เป็นความฝันที่ทรงคุณค่ามากกกในความรู้สึกนั่นคือคำว่า เตี่ยเข้าใจในสิ่งที่ลูกคนนี้ทำ เตี่ยบอกว่าเตี่ยเข้าใจว่าลูกคนนี้เป็นคนดี ลูกจะพยายามทำตามความต้องการของเตี่ยคือการเป็นคนดี ถ้าเตี่ยมองเห็น เตี่ยคงรู้ว่าลูกคนนี้รักเตี่ยมากกกกกกที่สุด และเสียใจมากที่ไม่ได้มีโอกาสทดแทนเท่าที่ควรและต้องกราบขอโทษที่ได้ทำในสิ่งที่ผิดและเตี่ยก็ได้ให้อภัยเสมอมา   โดย: ชลันรัตน์ อาภรณ์รัตน์ IP: 61.7.177.77 13 ธันวาคม 2551 8:31:59 น.

สำหรับฉันก็คงจะไม่มีโอกาสบอกรักพ่อ อีกเเล้ว เเต่ฉันก็จะเป็นคนดี เหมือนพ่อที่ต้องหาเงินเพื่อที่จะส่งฉันเรียนให้จบ รักเเละคิดถึงพ่อตลอดไป   โดย: I am ... IP: 125.26.88.21 24 สิงหาคม 2552 18:00:30 น.

รักษาสุขภาพด้วยนะครับ   โดย: ชีวิตบั้นปลาย 24 พฤศจิกายน 2552 10:01:56 น.

คิดได้ต่อเมื่อไม่มีโอกาสนั้นแล้ว แต่ก็ยังดีที่คิดได้ บางคนแม้แต่คิดก็ไม่เคยเลยค่ะ คุณกุ้งมีความรู้สึกดีๆ ในอดีตของพ่อ คิดว่าท่านคงได้รับรู้ความรู้สึกที่คุณกุ้งมีต่อท่านแน่นอนค่ะ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 6 ธันวาคม 2552 16:50:57 น.

อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกของลูกที่มีต่อพ่ออันเป็นที่รัก ฉายภาพให้เห็นความเรียบง่ายและสมถะ แต่ในความเรียบง่ายของคุณพ่อนั้นได้เป็นตัวอย่างของการทำงานเพื่อส่วนรวม และมีน้ำใจเผื่อแผ่ต่อมิตรสหายและคนรอบข้าง นำมาซึ่งความสุขที่หาค่ามิได้ของสังคมในชนบทครับ   โดย: Insignia_Museum 8 ธันวาคม 2552 19:41:24 น.

สวัสดีค่ะคุณกุ้ง ป้ากุ๊กไม่ค่อยซึ้งกับใครเขาง่ายๆนะ แต่ยอมรับว่าอ่านลายสือของคุณกุ้งแล้วป้าน้ำตาซึม พ่ออยู่ข้างบน พ่อดูอยู่ .พ่อคงรู้ พ่อคงเห็น พ่อไม่โกรธคุณกุ้ง และพ่อเข้าใจคุณกุ้งแน่นอนค่ะ . บ้านเราช่วงนี้อากาศค่อนข้างเย็น ทางนี้หนักกว่าบ้านเราไหม รักษาสุขภาพ และอยู่กับสุขที่อิ่มเย็นค่ะ อยากถึงที่หมาย ทางโลกบอกว่าให้เดิน . ทางธรรมบอกว่าให้หยุด   โดย: ร่มไม้เย็น 11 ธันวาคม 2552 19:23:30 น.

อ่านอีกครั้งเมื่อเวลาผ่านไปขวบปี ความรู้สึกซาบซึ้งก็ยังมีอยู่ และเหมือนทบทวีขึ้นกับการรับรู้ความเป็นจริงหลายอย่างในชีวิต ความรักของพ่อแม่ลูกเป็นเช่นนั้นเสมอ... ขอร่วมรำลึกถึงความรักความผูกพันแ ละความปรารถนาดีของคุณกุ้งที่แบ่งปันเรื่องนี้ต่อเพื่อน ๆ ชาวบล็อกด้วยค่ะ   โดย: kangsadal 13 ธันวาคม 2552 10:08:30 น.

พ่อครับ..ผมรักพ่อ อยากจะพูดเช่นนี้ในวันพ่อ แต่ไม่มีพ่อแล้ว คำๆนี้ ก็ได้ยินจากลูกชายเท่านั้น วันพ่อปีนี้ ผมไปเที่ยวกรุงเทพฯครับ พ่อแม่ลูกใส่เสื้อสีชมพู ลูกป้อนข้าวให้พ่อคำหนึ่งในมื้อเที่ยงของวันที่ 5 แม่เขาถ่ายรูปเก็บไว้ อยากจะเอาลงบล็อก แต่ไม่กล้า ไม่ได้มาทักทายคุณกุ้งนาน สบายดีเหมือนเดิมนะครับ   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 15 ธันวาคม 2552 16:52:09 น.

โดย: แม่อ้วนคนสวย 20 ธันวาคม 2552 9:46:32 น.

..."HAPPY CHRISTMAS & HAPPY NEW YEAR 2010 TO YOU"...   โดย: I_sabai 25 ธันวาคม 2552 8:17:57 น.

สวัสดีค่ะพี่กุ้ง ณีเชื่อนะค่ะว่าคุณพ่อพี่กุ้งรับรู้ถึงความรักที่พี่กุ้งมีให้กับพ่อละค่ะ +++++++++++++   โดย: paerid 25 ธันวาคม 2552 10:03:04 น.

สุขสันต์วันคริสต์มาส ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ คุณกุ้ง   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 25 ธันวาคม 2552 21:10:28 น.