ไต้หวัน 13 - 17 เมษายน 2567

ตอนที่ 1 เดินทางวันแรก, Just Sleep Ximending
ตอนที่ 2 วัดหลงซาน
 

10.03 น. ออกจากวัดหลงซาน ไป Bopiliao Historic Block ต่อ


 

ย่านประวัติศาสตร์ปัวผีเหลียว (Bopiliao Historical Block, 剝皮寮歷史街區) เป็นถนนสายสั้น ๆ ที่เต็มไปด้วยอาคารอิฐแดงเก่าแก่คล้ายกับโกดังเก็บของในยุคศตวรรษที่ 18-19 ที่ได้รับการอนุรักษ์เอาไว้อย่างดี มีการรีโนเวทและเปลี่ยนให้เป็นย่านท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ โดยมีการสอดแทรกงานศิลปะและกิจกรรมสนุก ๆ ลงไปด้วย จนกลายเป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวฮิป ๆ กึ่งพิพิธภัณท์ของเมืองไทเป

เป็นห้าแยกค่ะ...ฝั่งตรงข้าม

 

 

ย่านประวัติศาสตร์ปัวผีเหลียว หรือบางทีเรียกว่า ถนนโบราณปัวผีเหลียว (Bopiliao Old Street) ตั้งอยู่ที่ถนน Kangding Road, Guangzhou Street และ Kunming Street รวมกันเป็นย่านเมืองเก่าที่มีขนาดใหญ่และสมบูรณ์ที่สุดในเมืองไทเป ทำให้เป็นอีกหนึ่งสถานที่ที่นอกจากจะได้ชมอาคารเก่าแก่ในแต่ละยุคสมัยของไต้หวันแล้ว จะได้เห็นภาพของพัฒนาการของเมืองไทเปที่เปลี่ยนแปลงไปในยุคศตวรรษที่ 18-19 ด้วย

10.08 น.



รอบที่แล้ว ถ่ายไปเยอะ เพราะมาวันจันทร์ ด้านในปิด เลยถ่ายรูปเล่นด้านนอก



ฝาท่อ ถ่ายกลับหัวหรือเปล่านะ















ร้านค้า ส่วนมากเปิด 11 โมง





เหมือนโปสเตอร์หนังยุคเก่า สวยดีค่ะ 

















ใครมาแถววัดหลงซาน และย่านเมืองเก่า Bopiliao Historical Block  ต้องไม่พลาดมาแวะกินหมูกรอบในตำนานค่ะ

เรามาตามรอยหนึ่ง จากเว็บ 1000milesjourney.com 



รอบที่แล้วได้กินกับหมอก อร่อยดีค่ะ
11.38 น. วันที่ 4 กันยายน 2566



เค้าให้ใบสั่งมาติ๊กเองค่ะ มึนเลย รูปก็ไม่มีให้จิ้มด้วยสิ...นั่งงงกันสักพัก น้องผู้หญิงคนนั่งโต๊ะเดียวกัน (คนจีนพูดอังกฤษได้) เลยอาสาติ๊กสั่งให้ค่ะ



เราก็เหลือบดูโต๊ะใกล้ ๆ เค้าสั่งอะไรกันบ้าง...ไก่ หมู มาค่ะ



ต้องมีผักด้วย จานนี้อร่อยค่ะ



หมูกรอบที่เป็นซิกเนเจอร์ ต้องสั่งทุกโต๊ะ



ข้าวต้มคนละถ้วย กินกัน 2 คน นี่ก็เยอะแล้วค่ะ
ล่าสุด เมื่อเร็ว ๆ นี้ มีคนโพสต์ในกลุ่มเที่ยวไต้หวัน เห็นว่าเมนูมีภาษาอังกฤษแล้วค่ะ



10.10 น. วันที่ 14 เมษายน 2567 ตั้งใจจะมากิน อยากให้เมฆได้ชิมหมูกรอบด้วย...ดูคิวสิคะ อร่อยแค่ไหนก็ขอบาย คนเยอะเกิน



ซาลาเปาอบโอ่ง เราซื้อมาลอง 2 ลูก กินใหม่ ๆ ร้อน ๆ อร่อยค่ะ ลูกไม่ช่วย จุกมาก





กาแฟร้าน 9 Days อยู่ใกล้วัดหลงซาน คราวที่แล้วมากิน ชอบ รอบนี้เลยมาอีก
โต๊ะนั่งน้อย ส่วนมากเค้าสูบบุหรี่กันด้วย



ราคาไม่แพงค่ะ 



หาร้านมื้อกลางวันใหม่...มาได้ร้านนี้ มีที่นั่งชั้นบนด้วย



เมนู มีรูปให้ดู สบายละ



ชี้ ๆ สั่ง ชำระเงิน แล้วขึ้นไปรอ...เรานั่งชั้นบน







แม่กับหมอก กินเหมือนกันค่ะ ขวามือ ของเมฆ





12.38 น. 



ร้าน...น่ารักมากค่ะ พอรู้ว่าเรามาจากไทย...สวัสดีค่ะ มินิฮาร์ทด้วย 



โพสต์ให้ถ่ายรูปด้วย น่ารักมากค่ะ

 




กินข้าวเสร็จ นั่ง mrt สถานีวัดหลงซาน มาลงที่สถานี ximen (ป้ายเดียว)





เขตวัดหลงซาน























เดินหาตึกแดง - The Red House, Rainbow Rd.



ไปค่ะ ตามป้าย





ถุงคิตตี้สีชมพู ของแม่เอง ซื้อของเค้ามีไม่มีถุงให้ เราต้องเตรียมถุงผ้ามาเองค่ะ











ตึกแดง ตรงกลางค่ะ รอบมาวันที่ 4 กันยายน 2566







13.19 น. วันที่ 14 กันยายน 2567


 

ตึกแดง - Red house อยู่ติดกับถนนสีรุ้ง เป็นตึกโบราณ ภายในมีร้านขายของที่ระลึกน่ารัก ๆ เราไม่ได้เข้าไปค่ะ คนเยอะมาก





มาร้าน Birkenstock ค่ะ ลูกมาซื้อรองเท้า 





ถนนสีรุ้ง  แถวนี้เหมือนเป็นลานกิจกรรมค่ะ



แถวนี้คนเยอะ ถ่ายรูปยากมาก กล้องใหญ่ถ่ายไปนิดเดียว ติดคนเยอะ

 

ถนนสายรุ้งหมายเลข 6 (Rainbow Six) ที่ซีเหมินติง (Ximending)

ตั้งอยู่ในเขตการค้าย่าน Ximending เป็นสัญลักษณ์บ่งบอกว่าประชาชนไต้หวันยอมรับการสมรสเท่าเทียมกันของ LGBTQ+ ถือเป็นประเทศเอเชียประเทศแรกที่อนุมัติการสมรสเท่าเทียมกัน หากใครสนใจไปถ่ายรูป ช่วงที่ไม่มีคนจะเป็นช่วงเช้าก่อน 8 โมงเช้า เพราะตอนเย็น โซนนี้จะกลายเป็นตลาดกลางคืนที่ใหญ่ที่สุดของไทเป นั่นคือ ตลาดกลางคืนซีเหมินติงนั่นเอง