แปลกอะ กล้าแต่งคอสเพลย์ คือกล้าแสดงออกนะ แต่ตื่นเวที มั่นใจเข้าไว้น้องซีคิดซะว่าที่เรียนรำเป็นคอสเพลย์ก็ได้

สมัยเป็นเด็กนักเรียนพี่ก๋าก็ตื่นเวที
ไม่ใช่ไปในที่ที่คนเยอะๆครับ
แต่พอได้ทำกิจกรรมบ่อยๆ ทำเรื่อยๆ
ก็ค่อยๆคลายความกลัวไปเรื่อยๆครับ

หายตื่นเวทีไวไวนะน้องซี
คิดแค่ว่า
เราออกไปแสดงให้เพื่อนดูจ้า

เมื่อก่อนผมก็เป็นตื่นเวทีครับ
อาจจะเป็นเพราะคิดว่าต้องเข้มงวดหรือคาดหวังจนเกินไปครับ

ต้องกล้าแสดงออกครับ คิดว่าเป็นการแสดง
ที่สำคัญ ต้องเตรียมตัวมาให้พร้อม

ตอนแรกนึกว่าผมจริงผมปลอมแน่ไ
แต่งเป็นตัวอะไรไม่รู้จักค่ะมี๊

สวัสดีคะมี๊เก๋..

ตามมาอ่านงานตะพาบด้วยคนคะ..

โตเป็นสาว สวยนะคะ

ตื่นเต้น ต่อคนจำนวนมากมีคน ตื่นเต้นผมว่าเป็นเรื่องธรรมดา

แต่เมื่อลองเข้าไปอยู่ ไปอยู่บนเวทีบ่อย ๆ ก็จะเริ่มชินครับ

...
ที่ชมรมดนตรี สมาชิกใหม่ ๆ มือไม้สั่นเราจึงให้ฝึกร้องเพลง
จากเวทีเล็กมีคนน้อย แล้วค่อย ๆ ให้ขึ้นเวทีคนเยอะ..

เลเยอร์ดาวรุ่งเลยครับน้องซี

เชื่อว่าน้องซีจะก้าวผ่านปัญหานี้ไปได้
เป็นกำลังใจให้น้องซีค่ะ

สวัสดี จ้ะ น้องมี้เก๋

การตื่นเวที เป็นเรื่องธรรมดา แม้แต่ผู้ใหญ่ ก็ตื่นเวทีได้ ข้อ
สำคัญก่อนขึ้นเวที ต้องฝึกฝนมาอย่างเต็มที่ จะช่วยได้เพราะเกิด
ความมั่นใจ จ้ะ สู้ สู้ นะ หลานซี อิอิ
โหวดหมวด ตะพาบ

อรุณสวัสดิ์ครับมี๊เก๋

สวัสดีค่ะน้องมิ๊เก๋ น้องซีน่ารักๆค่ะ หายตื่นเวทีละยังคะ ป้ากิ่งก็เป็นเหมือนน้องซีแหละค่ะ เวลาที่พิธีกรประกาศเรียกตัวให้ไปแสดงความรู้สึกหรือกล่าวอะไรหน้าเวทีจะตื่นเวทีจนเตียมพูดอะไรมาลืมหมดเลยค่ะที่พูดไปไม่ได้เตรียมเล้ย 5555 ดีที่เอาตัวรอดได้อย่างหวุดหวิดทุกครั้ง

โหวต Friendship Story Blog

ขอบคุณที่ไปให้กำลังใจบล็อกตะพาบฟ้าหลังฝนเช่นกันค่ะ