..ตั้งแต่วันนั้น..

โจทย์โดย..คุณเป็ดสวรรค์

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

            สวัสดีค่ะเพื่อนๆ พี่ๆ และผู้อ่านทุกท่าน วันนี้ตะพาบ ‘ตั้งแต่วันนั้น’ สืบเนื่องจากเอนทรีก่อนๆ ที่เคยเขียน โจทย์ไหนก็ได้เอามาเขียนต่อ..จขบ.เลือกโจทย์‘วาเลนไทน์’ ค่ะตามลิงค์ข้างล่างนี้ค่ะ

//www.bloggang.com/viewdiary.php?id=lovereason&month=02-2014&date=14&group=4&gblog=25

                วาเลนไทน์..เล่าถึงหนังรักประทับใจที่เหมาะกับเทศกาลแห่งความรัก.. แต่แล้วเกี่ยวอะไรกับตั้งแต่วันนั้นที่เป็นโจทย์ของตะพาบครั้งนี้..นั่นสิคะมันก็ไม่เกี่ยว 55

                เพียงแต่ว่าสองสามวันมานี้ได้อ่านหนังสือดีเล่มหนึ่งแล้วทำให้นึกถึงว่าหนังสือดีให้ข้อคิดดี บางทีก็ทำให้นึกถึงหนังดีบางเรื่องเหมือนกัน..ตั้งแต่วันนั้น..ในโจทย์นี้เลยมีที่มาจากการต่อยอดบล็อคหนังโดนใจด้วยประการฉะนี้..แต่ก่อนจะไปเรื่องหนังที่พูดถึง..มารู้จักหนังสือดีเล่มนี้กันดีกว่า...

เราทุกคนมีวันฝนตก

ปะการัง

..หากเธอนอนอยู่ในบ้าน ให้ฟังเสียงฝนเป็นท่วงทำนองแห่งบทเพลง

หากเธอเดินกลางถนน ให้กางแขนออกรับอย่างเริงร่า..

คงโชคดีมหาศาลหากชีวิตของใครสักคนมีแต่วันแดดใสตลอดเวลา ทว่าในความเป็นจริงมันเป็นไปไม่ได้หลายครั้งที่คนเราสงสัยว่าทำไมชีวิตจึงมีแต่กำแพงอุปสรรค ถนนขรุขระยาวไกล ฝนฟ้าไม่เป็นใจขณะที่ถนนและท้องฟ้าของคนอื่นดูราบรื่นสดใสจงเชื่อเถิดว่าทุกใต้หลังคาบ้านมีปัญหาและผ่านพายุฝนมาแล้วทั้งนั้นเราทุกคนล้วนเคยกางร่ม หรือไม่ก็เปียกปอน

เราทุกคนมีวันฝนตก..เป็นเรื่องสั้นที่ผู้เขียนเรียกว่าความเรียงจำนวน22เรื่อง เกี่ยวกับทัศนคติ..การดำเนินชีวิต..แง่คิด ที่มาพร้อมเรื่องราวดีๆผ่านเรื่องราวที่ผู้เขียนได้ประสบมา..ชีวิตมีหลากด้าน หลายมุมเพราะแต่ละคนนั้นล้วนไม่เหมือนกัน และความแตกต่างนั้นคือความงาม..

ชอบที่สุดน่าจะเป็นตอน..คนบนคลื่น

‘ชีวิตก็เหมือนกระดานโต้คลื่นที่ฉันเล่นนี่แหละเราไม่สามารถควบคุมทะเล

เราไม่สามารถกำหนดให้คลื่นมาตอนไหน 

เราเพียงแต่เฝ้ารอเมื่อมันมาเราก็แค่กระโจนขึ้นใส่ 

ควบไปจนถึงฝั่งจากนั้นเราก็ออกไปที่ทะเลรอคลื่นลูกต่อไป’

หรืออย่างตอน..ความสุขที่ซุกไว้

‘ชีวิตก็เหมือนการปอกหัวหอม..

ต้องปอกกันหลายชั้นและบางครั้งก็ทำเราร้องไห้”

เราทุกคนมีวันฝนตก..เป็นเรื่องสั้นรางวัลชมเชยการประกวดหนังสือดีเด่นประจำปี2556 ประเภทหนังสือบันเทิงคดี ของกระทรวงศึกษาธิการ น่าอ่านค่ะ..ชอบๆ

‘จงจำไว้ว่าเราทุกคนมีวันฝนตก

ชีวิตไม่ใช่การวิ่งหลบพ้นพายุฝนไปวันๆ แต่บางครั้ง..

เราต้องรู้จักเต้นรำไปกับสายฝนด้วย’

>

อ่านจบแล้วก็นึกถึงหนังเรื่องหนี่งที่เกี่ยวกับการเต้นรำ..

ที่ไม่ใช่การเต้นรำธรรมดา

แต่คือการเต้นบัลเล่ต์ และไม่ธรรมดาอีกเช่นกัน

เมื่อความฝันในการเป็นนักบัลเล่ต์นั้นดูจะไกล

เพราะเขาเป็นเพียงแค่..เด็กผู้ชาย..

Billy Elliot(2000)

..ฝ่ากำแพงฝันให้ลั่นโลก..

หนึ่งในหนังดีสร้างแรงบันดาลใจเล่าถึง ‘บิลลี่’ ลูกชายของคนงานเหมืองในเมืองยอร์คเชียที่สุดแสนจะหัวเก่าและเคร่งครัด บิลลี่ซึ่งมีพรสวรรค์และความใฝ่ฝันจะเป็นนักเต้นแต่พ่อไม่เห็นด้วย บิลลี่จึงต้องโกหกว่ามาเรียนซ้อมมวยแทน

ซ้อมมวยเป็นกีฬาลูกผู้ชาย พ่อของบิลลี่สนับสนุน แต่เมื่อใจไม่รักไม่ชอบก็ไม่มีใจ สุดท้ายก็ต้องหลบๆซ่อนๆแต่ความลับไม่มีในโลกเมื่อพ่อของเขารู้..อะไรไม่เท่าลูกชายของตัวเองไม่ใช่แค่อยากเต้นรำธรรมดาแต่กลับกลายเป็นเต้นบัลเล่ต์ ที่ใครๆ ก็มักเข้าใจว่านี่มันกิจกรรมของผู้หญิงชัดๆ..

บิลลี่ต้องต่อสู้เพื่อความฝันของตัวเองเพื่อให้พ่อยอมรับ และให้ทุกคนได้เห็นความพยายามและตั้งใจจริงของเขาท่ามกลางผู้คนติฉิน และสังคมหยามเหยียด..บิลลี่จะเป็นนักบัลเล่ต์ระดับโลกให้ได้...

ดูเรื่องนี้จบแล้วรู้สึกได้จริงๆค่ะ ว่าความฝันเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่..

ขอเพียงพยายามและตั้งใจจริง..

บางครั้งอาจจะล้มลงหรือมีบาดแผล..

หรือจะช้าไม่ทันใจ..ก็แค่รอเวลาก็เท่านั้น..

มันจะไม่สูญเปล่าเลย..ถ้ามีความตั้งใจจริง..

อาจจะหนาวเหน็บหรือเปียกปอนไปบ้าง

..แต่..

เราทุกคนก็แค่มีวันฝนตก..

มาฝ่ากำแพงฝันให้ลั่นโลกกันเถอะ...

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ขอบคุณของแต่งบล็อคสวยๆ จากคุณยายเก๋าและคุณญามี่ค่ะ

ขอบคุณภาพประกอบและเพลงเพราะๆ จากอินเตอร์เนตค่ะ

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านค่ะ

เดี๋ยวจะไปเยี่ยมพี่ๆ เพื่อนๆ ที่บล็อคนะคะ 

^________^

Create Date : 08 กันยายน 2557
Last Update : 9 กันยายน 2557 12:57:51 น.		52 comments
Counter : 1937 Pageviews.
Share Tweet