ประสบการณ์วิ่ง ครั้งที่ 1

วันนี้จะมาเล่าประสบการณ์วิ่งของหญิงให้ฟังค่ะ มันเป็นการวิ่งครั้งแรกหลังจากที่ไม่เคยวิ่งเลยมาร่วม 3 ปี (ครั้งสุดท้ายก็คือตอนอยู่มหา'ลัย ตอนนั้นวิ่งออกกำลังกายที่สนามกีฬาค่ะ) วันแรกที่วิ่ง ก็เริ่มจากวอร์มอัพเพื่อยืดหยุ่นกล้ามเนื้อ กระตุ้นทุกส่วนสัดให้ตื่นพร้อม การวอร์มอัพเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด ที่จะต้องทำเสมอก่อนเล่นกีฬานะคะ จะมากจะน้อย หญิงว่าต้องทำไว้ก่อนเลย ไม่เคยมีนักกีฬาคนไหน หรือประเภทไหน ที่อยู่ๆ ก็กระโจนใส่เลย ทุกคนจะวอร์มร่างกายตัวเองก่อนทุกครั้ง จะเริ่มอันไหนก่อน อันไหนหลัง ก็ขึ้นอยู่ชนิดของกีฬา

ก่อนหญิงจะวิ่ง หญิงก็เริ่มวอร์มอัพร่างกายตัวเองก่อน ยืดตัว ยืดแขน ยืดขา ทำหมด เพราะมีพี่ที่มาวิ่งด้วยคอยบอก คอยชี้แนะให้ แล้วการออกกำลังกายลดหุ่นของหญิงก็เริ่มขึ้นทันทีที่การวอร์มอัพเสร็จ

หญิงเริ่มจาก "เดิน" ก่อน แล้วค่อยๆ เพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ จากก้าวช้าเป็นก้าวเร็ว จากก้าวสั้นเป็นก้าวยาว พอเริ่มได้ที่ ก็กลายเป็น "วิ่ง" เลยค่ะ จากเป้าหมายที่ตั้งใจไว้ว่าจะต้องให้ได้ 1 ชั่วโมงเป็นอย่างน้อย ทว่าร่างกายมันกลับไม่ยอมเป็นไปตามที่คาดหวัง หญิงต้องเปลี่ยนมาเป็นเดิน หลังจากที่วิ่งไปได้เพียงสักพักเท่านั้น หอบแฮก เหนื่อยมาก แต่ก็ไม่ได้เดินช้า ยังคงเดินเร็วอยู่เหมือนเดิม เพื่อคงสภาพไว้ เดินเร็วไปได้สักพักทุกอย่างก็เริ่มได้ที่ จึงออกวิ่งอีก

ก่อนหน้านี้ ตอนที่หญิงกำลังอบอุ่นร่างกายอยู่นั้น มีลุงคนนึง ซึ่งคาดว่าคงมาออกวิ่งเหมือนกัน เขามาบอกหญิงว่า ตอนวิ่ง พยายามอย่าหายใจทางปาก ให้หายใจทางจมูกเอาไว้ แล้วก็ต้องหายใจลึกๆ  แต่พอเริ่มออกวิ่งครั้งแรกก็ลืมสนิทกับคำแนะนำจากลุงคนนั้น พอเริ่มวิ่งในครั้งที่สอง หญิงก็นึกได้เลยค่ะ แล้วก็ลองทำดู ปิดปากเอาไว้ แล้วหายใจทางจมูก มันก็หายใจเป็นปกติในช่วงแรก แต่ในเวลาต่อมา ก็เริ่มฟึดฟัด หายใจแรงขึ้น แต่ก็ยังไม่ยอมเปิดปาก พยายามหายใจลึกๆ โอ้โห ช่วยได้เลยค่ะ ก็ไม่จำเป็นต้องหายใจลึกๆ ตลอดหรอกนะคะ แต่เป็นระยะที่เริ่มเหนื่อย คราวนี้ไปได้ยาวเลยค่ะ ไม่ได้ต้องลงเดิน มันยาวไปพักใหญ่ก็เริ่มเหนื่อยมากจนหายใจทางจมูกต่อไปไม่ไหว จึงต้องเปลี่ยนมาเป็นทางปาก หลังจากนี้ความเหนื่อยก็เร็วมากขึ้นจนต้องเดินในที่สุด นั่นคือลิมิตสำหรับตอนนี้

การหายใจทางปากในการวิ่ง มันทำให้รู้สึกว่าเหนื่อยเร็วมากเลยค่ะ ทั้งเหนื่อย ทั้งหิวน้ำ คอแห้ง ปากแห้งไปหมด จนตอนท้ายแทบจะหายใจหายคอไม่ทันก็ต้องหยุดลงเดิน จึงไม่ควรอย่างยิ่งสำหรับการเริ่มออกวิ่ง แต่ถ้าหากหายใจทางจมูกไม่ไหวแล้วก็ต้องเปิดปากเอา วิ่งเหยาะๆ เบาๆ ไปก็ได้ค่ะ พอความเหนื่อยเริ่มเบาลงก็จึงเปลี่ยนเป็นหายใจทางจมูกต่อ

ความรู้และประสบการณ์นี้ มันช่วยให้หญิงวิ่งได้นานพอสมควร ซึ่งถือเป็นระดับที่ตัวเองพอใจ แม้จะไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ตามที เพราะมันเป็นครั้งแรกที่หญิงเริ่มออกวิ่งน่ะค่ะ หญิงวิ่งสลับเดินจนคิดว่าพอแล้ว จึงไปวอร์มอัพตัวเองก่อนอีกครั้ง แล้วจึงเลิก บอกเลยว่าครั้งแรกมันเหนื่อยและเพลียพอดู T_T แต่เรื่องแค่นั่นไม่ใช่สิ่งที่จะมาบั่นทอนกำลังใจหรือลดความตั้งใจของหญิงได้แน่นอนค่ะ เรือมันพายออกจากฝั่งไปแล้ว ควรหรือที่จะพายกลับฝั่ง ในเมื่อฝั่งที่จะไปมันสดใส เจริญ และงดงามกว่า... ฝันดีนะคะ ทุกท่าน ขอบคุณที่เข้ามาให้ความสนใจกับบทความหญิงนะคะ ^^

Create Date : 10 เมษายน 2556		1 comments
Last Update : 10 เมษายน 2556 4:56:33 น.
Counter : 1723 Pageviews.
Share Tweet