Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2556
 
27 กุมภาพันธ์ 2556
 
All Blogs
 

อริยสัจจากพระโอษฐ์ .. อริยสัจสี่เป็นเอกังสิกธรรมที่ทรงแสดง

.





(หลังจากที่ทรงปฏิเสธการแสดง อันตคาหิกทิฏฐิสิบ ในฐานะที่เป็นอเนกังสิกธรรมต่อพระองค์แล้ว, ได้ทรงแสดง เอกังสิกธรรม ในธรรมวินัยของพระองค์ ดังต่อไปนี้ :-)

โปฎฐปาทะ !
ธรรมที่เราแสดง บัญญัติ ว่าเป็นเอกังสิกะนั้น เป็นอย่างไรเล่า ?

โปฏฐปาทะ !
ธรรมที่เราแสดง บัญญัติ ว่าเป็นเอกังสิกะนั้น คือข้อที่ว่า ..

- นี้ เป็นทุกข์ ดังนี้บ้าง;….
- นี้ เป็นเหตุให้เกิดทุกข์ ดังนี้บ้าง;….
- นี้เป็นความดับไม่เหลือแห่งทุกข์ ดังนี้บ้าง;….
- นี้ เป็นข้อปฏิบัติให้ถึงความดับไม่เหลือแห่งทุกข์ ดังนี้บ้าง.

โปฏฐปาทะ !
เพราะเหตุไรเล่าเราจึงแสดงบัญญติธรรมเหล่านั้น ว่าเป็นเอกังสิกธรรม (ธรรมที่ควรแสดงบัญญัติโดยส่วนเดียว) ?

โปฏฐปาทะ !
ข้อนี้เพราะว่าธรรมเหล่านั้น ..
- ประกอบด้วยอรรถะ
- ประกอบด้วยธรรมะ
- เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์
- เป็นไปเพื่อความหน่าย
- เป็นไปเพื่อความคลายกำหนัด
- เป็นไปเพื่อความดับ
- เป็นไปเพื่อความสงบรำงับ
- เป็นไปเพื่อความรู้ยิ่ง
- เป็นไปเพื่อความรู้พร้อม
- เป็นไปเพื่อนิพพาน; (ไม่ต้อง มี"พระ"นำ ว่า .. พระนิพพาน ..55)

เพราะเหตุนั้น ธรรมเหล่านั้นเราจึงแสดง บัญญัติ ว่าเป็น เอกังสิกธรรม.
.
.
.
สี. ที. ๙/๒๓๖/๒๙๘.4




 

Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2556
0 comments
Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2556 7:16:24 น.
Counter : 1163 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.