BlogGang.com : : อุคจ๋านาจาไทยแลนด์ : ตอนที่ 25

ตอนที่ 25 - อยากได้ยินว่า "รักกัน"

***ฟิค <แปล> เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้เขียนต้นฉบับเขียนขึ้น อย่าได้ปะปนหรือสับสนกับคำพูดหรือเนื้อหาของรายการฯ***

ช่วงเย็นของวันเสาร์ที่ 16 สิงหาคม ณ ร้านอาหารทันสมัยแห่งหนึ่งในย่าน ชังดัมดอง, โซล ฮวางโบ อึนยี และโบรัมกำลังล้อมวงคุยกันอยู่ในงานปาร์ตี้วันเกิดของฮวางโบ

อึนยีพูดกับเธอว่า “ยินดีด้วยนะ รู้สึกยังไงบ้างล่ะที่แก่ขึ้นอีกปีนึงน่ะ”

ฮวางโบชำเลืองมองอึนยีก่อนตอบกลับไปว่า “พี่น่าจะรู้ดีกว่าใครนี่คะ เพราะว่าพี่ผ่านช่วงเวลานั้นมาก่อน”

“ชั้นลืมมันไปแล้วล่ะ เพราะว่าช่วงอายุเลข 2 นำหน้าของชั้นมันผ่านมานานแล้ว” อึนยีว่า

โบรัมหัวเราะคิกแล้วพูดกับฮวางโบว่า “ว่าไงล่ะ นี่มันวันเกิดที่ขึ้นต้นด้วยเลข 2 ครั้งสุดท้ายของเธอแล้วนะ”

“ไม่ใช่ซักหน่อย” ฮวางโบรีบค้านทันที “ชั้นอายุแค่ 28 ยังเหลือเวลาอีก 1 ปีที่จะฉลองวันเกิดครบรอบอายุขึ้นต้นเลข 2น่ะ”

อึนยียังพูดต่อ “จะปฎิเสธยังไงก็ไร้ประโยชน์น่ะ แค่เธอกระพริบตาเลข 2 ข้างหน้ามันก็หายไปโดยที่เธอไม่รู้ตัว”

”แต่ยังไงช่วงนี้เธอคงมีความสุขมากเลยใช่มั้ย ได้จับคู่กับหนุ่มฮ็อตน่ารักแบบนั้น” โบรัมพูดเหมือนอิจฉาหน่อยๆ

”นี่เธอกำลังพูดถึงอะไร”

“ตอนที่ชั้นเห็นเธอ 2 คนเมื่อวันก่อน ตอนถ่ายภาพแต่งงานน่ะ พวกเธอดูเข้ากันได้ดีมากจนชั้นรู้สึกอิจฉาเลยน่ะ นี่...ชั้นถามจริงๆเถอะว่า ไม่มีอะไรในกอไผ่ระหว่างพวกเธอ 2 คนจริงๆน่ะเหรอ”

ฮวางโบหรี่ตาแล้วถามโบรัมกลับไปว่า “เธออยากจะให้ชั้นพูดอะไรออกมาเหรอ”

”แล้วเธอจะพูดสิ่งที่ชั้นอยากได้ยินจริงๆรึเปล่าล่ะ” โบรัมแกล้งหยอก

“เธอต้องบอกมาก่อนสิว่าอยากได้ยินอะไร” ฮวางโบถาม

” พวกเธอน่ะเป็นแค่คู่แต่งงานตามคอนเซ็ปท์รายการเท่านั้นใช่มั้ย แต่ที่ชั้นเห็นฮยอนจุงในวันนั้น เขาดูแตกต่างไปมากจากที่เคยเห็นในทีวีเลยน่ะ” โบรัมยังคงอธิบาย

ฮวางโบเริ่มกังวล “แตกต่างยังไงเหรอ”

โบรัมพูดต่อ “เขาอาจจะดูเหมือนเจ้าบ่าวน้อยที่ไม่ค่อยใส่ใจ และก็ดูไม่จริงจัง แต่ในความคิดของชั้น เขาไม่ได้เป็นแบบนั้นเลยนะ”

อึนยีเริ่มสนใจจึงถาม “เขาเป็นยังไงเหรอ”

”ชั้นหมายถึง ตอนที่เขาป้อนผลไม้ให้ฮวางโบแล้วก็เล่นเกมใบไม้น่ะ” โบรัมอดนึกถึงภาพในวันนั้นไม่ได้

ฮวางโบไม่พูดอะไรได้แต่หลบตา

“พูดต่อไปสิ โบรัม” อึนยีตาเริ่มเป็นประกายด้วยความอยากรู้

”อืม..จู่ๆ เขาก็หยิบใบไม้ขึ้นมาเด็ดแล้วก็พูดว่า ผมรักฮวางบูอิน ผมไม่รักเธอ.” โบรัมเล่าต่อ

อึนยีอ้าปากหวอแล้วถาม “จริงๆเหรอ” แล้วหันหน้าไปถามฮวางโบ “ฮยอนจุงพูดแบบนั้นจริงๆ เหรอ”

ฮวางโบตอบอย่างเยือกเย็นว่า “ชั้นคิดว่าน่าจะใช่นะ”

”คิดว่าเหรอ?” อึนยียังถามด้วยสายตากรุ้มกริ่ม

ฮวางโบเล่าต่อ “ชั้นว่าวันนั้นเขาอาจจะมึนจากฤทธิ์ยาหรืออะไรบางอย่าง และที่เขาเล่นแบบบั้น อาจเป็นเพราะมันเป็นวันครบ100 วันแต่งงานก็ได้น่ะ”

อึนยีแย้งว่า “แต่การพูดคำว่า รัก มันไม่ดูจริงจังเกินไปหน่อยเหรอ” แล้วหันไปถามโบรัมต่อ “แล้วคำพูดสุดท้ายของเขาพูดว่าอะไรเหรอ”

”ผมรักฮวางบูอิน”

อึนยีแกล้งพูดแบบซีเรียส “จริงเหรอเนี่ย เขาบอกรักเธองั้นเหรอ ว้าว ฮยอนจุงรักฮวางโบ”

โบรัมหัวเราะขำมุกของอึนยี “พี่คะ”

”ใครบางคนจะต้องมีความสุขมากๆที่ได้ยินแบบนี้ เธอน่ะบ่นอยู่ตลอดว่าเธอจะไม่ทำมันบ้างล่ะ หรือ ชั้นทำไม่ได้บ้างล่ะ แต่ดูสิ ตอนนี้เธอได้รับคำสารภาพรักจากเขาแล้ว โอ๊ย ชั้นล่ะอิจฉาเธอจนปวดท้องจี๊ดขึ้นมาเลยนะ”

<มีความสุข? นี่พวกเธอคิดว่าชั้นมีความสุขกับเรื่องนี้จริงเหรอ?>

อึนยียังพูดต่อไปว่า “ที่จริงวันนี้เธอน่าจะได้ฉลองวันเกิดกับสามีผู้น่ารักของเธอมากกว่ามาฉลองกับพวกเรานะ ว่าแต่ ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนล่ะ”

เธอยิ้มเยาะแล้วตอบไปว่า “ใครจะรู้ล่ะ” แต่ในใจกลับคิดว่า< ตอนนี้เธอกำลังทำอะไรอยู่? แล้วอยู่ที่ไหนกันนะ?> เธออดนึกถึงใบหน้าของเขาแยกกันเมื่ออาทิตย์ก่อนไม่ได้
*************************************************************************************

ที่พักของสมาชิกวง SS501 ที่ญี่ปุ่น เวลากลางคืน ฮยอนจุงกำลังต้มราเมนอยู่ในครัว หลังจากเสร็จเรียบร้อยก็เตรียมยกมาไว้ที่โต๊ะ

”เฮ้ หม้อมันร้อนมากเลย ใครช่วยหาอะไรมารองหน่อยสิ” ฮยอนจุงตะโกนบอกสมาชิกคนอื่นๆ

คยูจงรีบหยิบหนังสือการ์ตูนมาวางบนโต๊ะอาหาร ฮยอนจุงวางหม้อราเมนที่กำลังเดือดลง

“เยี่ยมเลยฮะพี่” คยูจงพูดอย่างดีใจ “ที่ทำราเมนให้พวกเรากิน ....ว่าแต่ทำไมพี่ไม่เห็นถามพวกเราก่อนเลยว่าอยากจะกินมั้ยอ่ะ”

”ก็ชั้น...รู้สึกอยากกินขึ้นมานี่นา ...นี่!!!พวกนายมากินราเมนกันสิ” เขารีบเรียกคนอื่นๆมาที่โต๊ะ

ฮยองจุน จองมิน ยองแซง เดินออกมาจากห้องนอน แล้วก็มานั่งโซ้ยราเมนกันอย่างเอร็ดอร่อย ฮยองจุนเงยหน้าขึ้นมาถาม
ฮยอนจุงว่า "ทำไมไม่เห็นพี่กินเลยล่ะฮะ

”ชั้นกินไปก่อนหน้าแล้ว” เขาตอบ

คยูจงถามอีก “พี่ไม่หิวอีกหรือฮะ”

”อือ..ไม่แล้วล่ะ”

ยองแซงยังคงนั่งกินไปเงียบๆ

จองมินเอ่ยถาม “ว่าแต่ นายใส่ไข่ลงไปกี่ฟอง”

”สอง” ฮยอนจุงตอบแบบไม่ใส่ใจ

”แค่นั้นเองเหรอ มีกันตั้ง 5 คน ใส่ไข่แค่ 2 ฟอง มันจะไปพออะไรล่ะ” จองมินเริ่มโวย

ฮยอนจุงไม่ตอบ แต่กลับลุกขึ้นเดินไปที่ตู้เย็นแล้วหยิบไข่มาอีก 2 ฟองตอกใส่ลงในหม้อราเมน “อ่ะนี่ ไข่ที่นายอยากได้”

”นี่อะไรกัน มาใส่ไข่ตอนนี้ได้ไง นายควรจะใส่มันตอนที่ต้มอยู่บนเตาสิ มันจะได้สุก” จองมินยังบ่นใส่เขาต่อ

ฮยอนจุงโต้กลับไปว่า...”ยังไงเดี๋ยวมันก็ไปรวมอยู่ในกระเพาะอยู่ดีแหละ กินๆเข้าไปเถอะน่า..หรืออยากจะให้ชั้นเติมนมลงไปด้วยมั้ย.หา~~”

ยองแซงได้ยินแบบนั้นก็รีบกอดหม้อราเมนเอาไว้แล้วพูดว่า “อย่าทำอย่างนั้นเลยน่ะ”

คยูจงมองเห็นสีหน้าฮยอนจุง จึงอดไม่ได้ที่จะถาม “พี่ฮะ”

”ว่าไง” ฮยอนจุงขานรับ

”มีเรื่องอะไรที่กวนใจพี่อยู่รึเปล่าฮะ” คยูจงถามเมื่อเห็นสีหน้าราบเรียบของเขา

”ก็ ไม่มีอะไรนี่” เขาตอบแล้วหันหน้าไปทางห้องครัว

ภาพของเขากับฮวางโบที่ยืนต้มราเมนอยู่ด้วยกันในครัว ภาพที่เธอเหงื่อแตกเต็มหน้าเพราะพยายามทำอาหารมื้ออร่อยให้เขาและเหล่าสมาชิก แล้วก็ภาพที่สองคนช่วยกันล้างจาน ค่อยๆปรากฏขึ้นในความทรงจำ...ฮยอนจุงนั่งจ้องมองห้องครัวอย่างไม่มีเหตุผล

จู่ๆฮยอนจุงก็นึกขึ้นมาได้ <พรุ่งนี้เป็นวันเกิดเธอนี่นา >แล้วก็รีบเดินเข้าห้องนอนไป

”พักนี้พี่ฮยอนจุงเขาดูแปลกๆน่ะ พวกนายว่ามั๊ย” ฮยองจุนถาม

จองมินพูดหน้าตาจริงจังว่า “เขาเป็นอะไรของเขาน่ะ”

คยูจงได้แต่มองไปที่ห้องครัวด้วยความสงสัย

ส่วนยองแซงบอกกับคนอื่นๆว่า “รีบๆ กินกันเหอะะ”
****************************************************************************************

ในห้องนอน ฮยอนจุงนั่งอยู่บนเตียงดูรูปถ่ายตอนฮันนีมูนอยู่ในมือ ในขณะที่อีกมือหนึ่งขยับโทรศัพท์มือถือไปมา

”เราควรจะโทรไปหาเธอดีมั้ยนะ แล้วจะพูดอะไรดีล่ะ เอ..หรือว่าแค่ส่งข้อความไปน่าจะดีกว่า แล้วจะเขียนว่าไงดีล่ะ”เขาคิดในใจอย่างสับสน

ขณะที่ฮยอนจุงยังคิดไม่ตก ยองแซงก็เดินเข้ามาให้ห้องนอน เขาจึงรีบวางกรอบรูปลงทันที

ยองแซงเดินมานั่งตรงเตียงฝั่งตรงกันข้ามแล้วพูดว่า “นายคิดว่าชั้นจะไม่รู้เหรอว่านายเพิ่งจะวางกรอบรูปนั่นน่ะ ทั้งห้องมันก็มีแค่รูปนั้นรูปเดียวเอง”

”ก็..ไม่มีอะไรนี่” ฮยอนจุงชิงพูดก่อน

”ชั้นก็ไม่ได้ถามว่ามีหรือไม่มีนี่นา นายไม่เห็นต้องร้อนตัวเลย”

ฮยอนจุงนั่งนิ่งไม่ได้พูดอะไร แต่สีหน้าดูไม่มีความสุข

ยองแซงพลิกตัวหันไปทางกำแพงแล้วแอบยิ้มขำท่าทางของเพื่อน คิดในใจว่า.<นายนี่ท่าทางจะเป็นเอามากเลยนะ>
************************************************************************************
ช่วงบ่ายวันอาทิตย์ที่ 17 สิงหาคม ฮวางโบกำลังอยู่ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งซึ่งเป็นสถานที่ถ่ายทำรายการ IG ถึงแม้ตอนแรกเธอจะไม่รู้ว่ามีการถ่ายทำตอน “ซ่อนกล้อง” แต่ช่วงระหว่างถ่ายทำเธอก็เริ่มสงสัยแล้วสุดท้ายก็ถูกสั่งให้ร่วมมือกับการเล่นตลกแอบถ่ายในครั้งนี้...ฮวางโบเดินออกมาจากห้องลับ หลังจากคุยกับพีดีของรายการ

<นี่มันบ้าชัดๆ...ทำไมชั้นต้องมีชีวิตแบบนี้ด้วยนะ> เธอคิดในใจ.”เฮ้อ”

ในขณะที่เธอกำลังอัดรายการตามน้ำไปตามที่ทีมงานต้องการนั้น โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าก็สั่นขึ้นมา เธอจึงหยิบขึ้นมาเพื่อเช็คข้อความ เธอเกือบจะช็อคเมื่อเห็นชื่อผู้ส่งว่า “ ร.ป.ด.ด. “ แต่แล้วก็รีบกดดูทันที

”สุขสันต์วันเกิดฮะ..พี่ ...เป็นครั้งแรกที่ผมส่งข้อความมา ขอโทษด้วยนะฮะที่มันกระทันหันไปหน่อย ยังไงก็ตามขอให้มีความสุขมากๆนะฮะ ^^”

ฮวางโบจ้องมองโทรศัพท์อย่างงงๆอยู่พักนึง แล้วค่อยๆยิ้มออกมา “นี่เธอรู้วันเกิดของชั้นด้วยหรือเนี่ย? รู้ได้ยังไงน่ะ? แล้วทำไมต้องขอโทษด้วยล่ะ? “

จากนั้นก็ค่อยๆย่องออกมาจากร้านอาหารยืนมองข้อความของเขาต่ออีกพักใหญ่ <เธอจะให้ชั้นมีสมาธิทำงานได้ยังไงกัน ในเมื่อเธอมาทำเซอร์ไพรซ์ชั้นแบบนี้น่ะ> แล้วก็ค่อยๆยิ้มกว้างขึ้นไปอีกอย่างไม่รู้ตัว.< แค่ได้อ่านข้อความที่เธอส่งมา ชั้นก็รู้สึกเหมือนได้เห็นเธอมายืนตรงหน้าชั้นแล้วล่ะ>

หลังจากลังเลอยู่ครู่นึง..เธอก็ตัดสินใจตอบข้อความของเขากลับไป

”เธอเคยสัญญาว่าจะเป็นเจ้าบ่าวที่เหมือนกับอ๊อกซิเจน.แต่ดูสิ วันนี้มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมไม่มีอ๊อกซิเจนอยู่ข้างๆชั้นล่ะ ^ ^”
*********************************************************************************

ทางด้านฮยอนจุงซึ่งอยู่ที่ญี่ปุ่นนั่งใจตุ๊มๆต่อมๆหลังจากส่งข้อความไปหาเธอ ก็รู้สึกโล่งอกขึ้นมาทันทีเมื่อได้รับข้อความของเธอ

<ฮ้า..เจ้าบ่าวที่เหมือนอ๊อกซิเจนเหรอ> เขาอ่านไปยิ้มไปแล้วรีบพิมพ์ข้อความตอบกลับไปว่า

”ขอโทษนะฮะ...แต่ตอนนี้ผมอยู่ที่ญี่ปุ่น ใจจริงแล้วผมก็อยากจะไปอยู่ข้างๆคุณนะ...เพื่อทำงานหาเงิน เอาเป็นว่า..ผมจะขนเงินกลับไปให้คุณที่บ้านเยอะๆ ก็แล้วกันน่ะ ^ ^”

ฮวางโบหัวเราะออกมาดังๆ หลังจากเห็นข้อความตอบกลับของเขา เธอจึงรีบพิมพ์ข้อความตอบกลับไปว่า

”ดูแลตัวเองให้ดีๆนะ..โชคดีจ้ะ...ชั้นจะคอยเธอกลับมาน่ะ”

แต่แล้วก็เปลี่ยนใจลบประโยคสุดท้ายออก แล้วส่งข้อความว่า

”ดูแลตัวเองให้ดีๆนะ..โชคดี..แล้วเจอกันน่ะ”

ใบหน้าของเธอเปี่ยมล้นไปด้วยความสุข...เธอสูดหายใจเข้าไปเฮือกใหญ่แล้วเดินกลับเข้าไปในร้าน...พลางคิดว่า.<ฮยอนจุง..ชั้นรู้ตัวว่าไม่ควรทำแบบนี้...แต่ชั้นมีความสุขมากเลยนะที่ได้รับข้อความจากเธอ แต่ชั้นยังไม่อยากปล่อยมือจากเธอในตอนนี้เลย ชั้นขอโทษจริงๆน่ะ>

ฮยอนจุงเตรียมตัวเสร็จเรียบร้อย ก่อนที่ออกรายการทีวีในญี่ปุ่น เขากดโทรศัพท์เช็คดูข้อความของเธอก่อนจะวางมันไว้ที่โต๊ะ พูดกับตัวเองเบาๆว่า< คิดบวกเข้าไว้.>.แล้วยิ้มอย่างมีความสุข

จุนเบบี้ได้ยินก็อดสงสัยตามประสาเด็กน้อยหันมาถามว่า “อะไรหรือฮะ”

ฮยอนจุงยิ้มแล้วพูดต่อว่า “มันจะต้องเป็นไปด้วยดี ชั้นต้องเชื่อแบบนั้น”

”นี่พี่กำลังพูดถึงเรื่องอะไรเหรอฮะ” จุนเบบี้เริ่มงง

”ไม่มีอะไรหรอก”
***************************************************************************************

วันศุกร์ต่อมาซึ่งเป็นวันถ่ายทำรายการ WGM

ฮยอนจุงกำลังยืนคิดว่า< ชั้นนอนไม่ค่อยพอ...ชั้นก็รู้ตัวว่ามันคือปัญหาของการนอน..แต่เมื่อคืนนี้ชั้นแทบไม่อยากหลับตาเลยนะ> แล้วยืนอมยิ้มอยู่คนเดียว

ทันทีที่เขาเขาเห็นว่าฮวางโบกำลังเดินอยู่ข้างหน้าและกำลังมุ่งตรงมาหาเขา ฮยอนจุงรีบยกมือทั้ง 2 ข้างขึ้นมาโบกทักทายเธอด้วยความดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่

เขาตะโกนทักเธอ “บูอิน...ทำไมคุณมาช้าจัง...ขี้เซาจริงๆเลยนะฮะ”

ฮวางโบหัวเราะเสียงดังเมื่อได้ยินคำทักทาย “ฮ่า ฮ่า ฮ่า...นี่ใครกำลังเรียกใครว่าคนขี้เซานะเนี่ย...วันนี้เธอคงต้องตื่นเช้ามากเลยสินะถึงได้ทีว่าชั้นแบบนี่อ่ะ”

เธอเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นแล้วเปลี่ยนเป็นวิ่งเหยาะๆ ระหว่างที่วิ่งเธอก็คิดในใจ<เธอเป็นยังไงบ้าง ชั้นคิดถึงเธอนะ> และพูดทักเขาไปว่า “ว้าว...เซอร์ไพรส์สุดๆเลยนะเนี่ย...เธอมาเช้ามากเลยน่ะวันนี้”

เขายิ้มแล้วตอบกลับไปว่า “เมื่อคืนผมไม่ได้นอนเลยฮะ”

เธอทำหน้าแปลกใจ...”ไม่ได้นอนเลยเหรอ?”

”ฮะ..เพราะผมไม่แน่ใจว่าจะตื่นไหวรึเปล่าถ้าเผลอหลับไปน่ะฮะ”

เธอพูดด้วยท่าทางเป็นห่วง.. “ไม่ว่ายังไงเธอควรจะนอนพักผ่อนนะ...นี่เธอคิดว่าตัวเองเป็นอะไร...หุ่นยนต์งั้นเหรอ”

”ไม่ต้องห่วงหรอกฮะ..เดี๋ยวคืนนี้ผมจะนอนให้เต็มอิ่มเลย”

เธอรู้สึกประทับใจแต่ก็รู้สึกผิดด้วย< “ที่เธอไม่ยอมนอนก็เพราะต้องมาที่นี่แต่เช้าใช่มั้ย?> “เธอไม่อยากมาสายใช่รึเปล่า?”

เขาตอบเธอว่า..”ใช่ฮะ” แต่ในใจ <ก็ผมอยากจะเจอหน้าคุณเร็วๆนี่นา...แต่มันก็น่าเบื่อนิดหน่อยที่ต้องข่มตาอยู่อย่างนั้นทั้งคืนเพื่อรอเวลาจะได้เจอ ^^>

”แล้วเราจะทำยังไงกัน ถ้าหากจู่จู่ เราต้องหยุดถ่ายทำรายการ และสาเหตุมาจากสุขภาพของเธอที่แย่ลง...ชั้นพอจะนึกถึงพาดหัวข่าวได้เลยว่า..”คิมฮยอนจุงล้มลงหมดสติกลางกองถ่ายอันเนื่องจากความอ่อนเพลีย”

เขาตกใจเมื่อได้ยินเธอพูด...”นั่นฟังดูไม่ค่อยดีเลยน่ะฮะ.อย่าห่วงไปเลยฮะ ธรรมดาผมก็นอนหลับได้ไม่มีปัญหา”

”ธรรมดาเหรอ? งั้นตอนนี้เธอก็ไม่ธรรมดาแล้วสินะ”

”ใช่ฮะ..ก็ตอนนี้ผมแต่งงานแล้วนี่นา”

”ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า~~~”....เธอขำกลิ้ง

เขาลังเลนิดนึงก่อนจะพูดออกมาว่า..”ผมส่งข้อความให้คุณตอนวันเกิด”

”อืม ใช่จ้ะ”

”ผมอยากจะอวยพรให้คุณมีความสุขนะฮะ ถึงแมัจะผ่านมา 5 วันแล้ว”

เธอก้มหน้าลงแล้วยิ้ม

”ขอโทษนะฮะที่ไม่ได้อยู่กับคุณวันนั้น วันสำคัญของคุณ”

”ก็เธอกำลังทำงานหาเงินอยู่นี่นา”

เขายิ้มกว้างจนเห็นฟัน จากนั้นก็กลับเข้าโหมดเงียบอึดอัดกันครู่หนึ่ง แล้วจู่ๆเขาก็เอ่ยถามว่า”คุณวิ่งเร็วมั้ยฮะ”

”ชั้นเหรอ...ตอนอยู่ม.ปลายก็ได้รับเลือกเป็นตัวแทนของห้องไปแข่งขันวิ่งเป็นประจำเลยนะ” เธอเล่าด้วยความภาคภูมิใจ

”จริงเหรอฮะ..งั้นคุณคงวิ่งเร็วมากเลยสิน่ะ”

”สถิติวิ่ง 100 เมตรของเธอเท่าไหร่น่ะ” เธอถาม

”ผมเหรอ? ก็ประมาณ 13.5-14 วินาทีฮะ”

เธอเอียงคอแล้วพูดต่อไปว่า “มันเก็เวลามาตรฐานสำหรับผู้ชายนะ..ของชั้นอยู่ประมาณ 15 วินาทีน่ะ”

เขาตกใจ “จริงเหรอฮะ งั้นตอนนี้คุณน่าจะไปอยู่ที่ปักกิ่งนะ..มัวมาทำไมอะไรอยู่ตรงนี้ล่ะฮะ”

”ฮ่าฮ่าฮ่า” หัวเราะแต่แอบคิดว่า< ถ้าชั้นไปอยู่ที่โน่น...ชั้นก็ไม่ได้อยู่กับเธอน่ะสิ.>..” งั้นเธออยากจะลองวิ่งแข่งกันดูมั้ย”

“แข่งเหรอ? ได้เลยฮะ” เขาตั้งท่าเตรียมตัววิ่ง

”ดีเลย งั้นเราวิ่งไปจนถึงตู้ใส่ซองมิชชั่นก็แล้วกันนะ..ชั้นเป็นคนบอกว่า ”GO!!” ดีมั้ย”

เขายิ้มแล้วบอกว่า “ไม่เอาฮะ“ เขาเหลียวไปดูรอบๆแล้วพูดว่า “เราขอให้คุณตาคุณยายที่อยู่ตรงนั้นช่วยบอกแทนดีกว่าฮะ”

<ชั้นนึกว่าเธอกลัวผู้ใหญ่ซะอีกนะ ^^ > “ได้เลย”

”ชั้นของถอดเจ้าเสื้อตัวนี้ออกก่อนน่ะ จะได้วิ่งถนัดๆหน่อย” แล้วก็ถอดเสื้อคลุมที่มีฮู้ดออก

”ส่งมานี่สิฮะ” เขาบอก

”หา!!!”

”ผมจะถือให้ คุณจะได้ชนะผมไง”

เธอหัวเราะเบาๆด้วยความเขิน “อ่ะ..นี่จ้ะ”

ฮยอนจุงรับเสื้อจากเธอมาพาดไว้ที่คอตัวเอง

”บูอิน..คุณไปเริ่มต้นสตาร์ทข้างหน้าผมตรงนั้นก็แล้วกันน่ะฮะ” เขาเสนอ

”โอ๊ะ <นี่เธอต่อให้ชั้นด้วยเหรอ > เธอรีบวิ่งไปอยู่ข้างหน้าเขาในระยะประมาณ 10 ก้าวแล้วหันมาถามว่า “ตรงนี้โอเคมั้ย”

เขาพยักหน้าตอบ “ได้ฮะ” แล้วหันไปพูดกับคุณยายว่า “รบกวนช่วยบอกว่า “GO!! ” ให้พวกเราหน่อยนะฮะ”

ในขณะที่คุณยายยังดูลังเล แต่คุณตาตะโกนออกมา “GO!!!!!”

คู่ผักกาดเมื่อได้ยินต่างคนก็ต่างวิ่งอย่างตั้งอกตั้งใจ ฮวางโบวิ่งไปร้องกรี๊ดไปด้วยเพราะถูกฮยอนจุงไล่ตามมาติดๆ

เขาแกล้งยื่นมือออกไปทำท่าจะแตะเธอ ยู้ ฮู เขาร้องออกมาเสียงดัง

”อ๊า~~~~” ฮวางโบร้องออกมาและพยายามเร่งฝีเท้าจนเต็มสปีดเพื่อหนีให้พ้นมือเขา

ฮยอนจุงวิ่งไปหัวเราะไป ฮ่า ฮ่า ฮ่า เพราะขำท่าทางของเธอ แล้วค่อยๆชะลอฝีเท้าลงให้เร็วพอๆกับฮวางโบ ในที่สุดทั้ง 2 คนก็มาถึงเส้นชัยเกือบจะพร้อมๆกัน

ฮวางโบหายใจหอบด้วยความเหนื่อยพูดกับเขาว่า “เพราะว่าเธอเป็นผู้ชาย”

ฮยอนจุงก็ยืนหอบด้วยความเหนื่อยไม่แพ้กัน แต่รีบแก้ทันทีว่า “ไม่ใช่หรอกฮะ เป็นเพราะคุณเริ่มอายุมากต่างหากล่ะ”

เธอร้องออกมาว่า “เธอนี่~~~” แล้วชกที่ไหล่เขาไปทีนึง

เขาทำหน้านิ่วแล้วเอามือจับที่ไหล่ตัวเอง “โอ๊ย...ไหนคุณเคยบอกผมว่า จะไม่มีปฎิกริยากับมุขของผมอีก แล้วเนี่ย.. บูอิน..คุณนี่ซาดิสต์จริงๆเลย”

เธอนึกในใจ <ใบหน้าของเขาแม้แต่ตอนคิ้วขมวดดุยุ่งๆ ยังดูน่ารักเลย> แล้วก็หัวเราะออกมา “ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

ท้ายบทจากยาย
คู่รักผักกาดหอม รีมิกซ์ตอนต่อๆไป จะเริ่มมีความเป็นดราม่ามากขึ้น โดยเนื้อหาจะมีเนื้อหาที่แตกต่างไปจาก รายการ WGM อาจจะมีบางส่วนที่คล้ายกันบ้าง แต่....ต้องไม่ลืมว่าฟิคเรื่องนี้เขียนถึงความรักระหว่างของพวกเขา – ฮวางโบและฮยอนจุง

ยาย(นาจา)
24/4/53

Create Date : 25 เมษายน 2553

Last Update : 25 เมษายน 2553 21:15:23 น.

13 comments

Counter : 1023 Pageviews.

เย้ มาต่อเร็วจังเลย อิอิ
ตามมาอ่านต่อนะคะ

โดย: แฟนคู่จุงโบ IP: 202.176.68.114 วันที่: 25 เมษายน 2553 เวลา:21:30:47 น.

ว๊าว.. ไม่นึกว่าจะโชคดีได้จ่ายฟิคยายคนแรก

ขอบคุณนะคะยาย

โดย: ning IP: 124.120.233.91 วันที่: 25 เมษายน 2553 เวลา:21:33:16 น.

อ๊าว...ไงไม่ได้เป็นคนแรกนะเรา เฮ้อ...

หน้าแตกเลยเรา

โดย: ning IP: 124.120.233.91 วันที่: 25 เมษายน 2553 เวลา:21:35:13 น.

มาเม้นแล้วนะยายจ๋า เริ่มเข้มข้นแล้ว ความรักของเค้าทั้งสองได้เริ่มขึ้นแล้ว อ่านแล้วก็คิดถึงจุงกับโบจัง เมื่อไหร่จะประกาศเปิดตัวกันสักทีนะเนี่ยะ อิอิ เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะยาย

โดย: lookomm IP: 112.142.3.129 วันที่: 25 เมษายน 2553 เวลา:21:45:31 น.

ช่วงนี้ขยันลง อันเนื่องจากอาทิตย์หน้าจะลาพักร้อนไปเที่ยวเชียงใหม่ กับ แก๊้งโซจู นะคะ

โดย: ยาย(นาจา) (นักรักจัยโยเย

) วันที่: 25 เมษายน 2553 เวลา:22:45:59 น.

อ๊าาา งั้นอาทิตหน้าจะไม่ได้ลงเหรอคะ
TToTTิดถึงตายเลย
ติดงอมแงมแล้วนะนเี่ย
ให้หนูช่วยแปลมั๊ยคะะะะ

โดย: แฟนคู่จุงโบ IP: 202.176.68.114 วันที่: 25 เมษายน 2553 เวลา:23:07:24 น.

คุณแฟนคู่จุงโบ ส่งเมล์มาสิค่ะ

โดย: ยาย(นาจา) IP: 202.149.97.71 วันที่: 26 เมษายน 2553 เวลา:8:35:26 น.

ถ้าไม่ได้อ่านคงคิดถึงแย่เลย
นี่เข้ามารอทุกวันเลยนะค่ะ

โดย: pim_bk IP: 58.64.84.112 วันที่: 26 เมษายน 2553 เวลา:11:12:07 น.

ไปเที่ยวแล้วเอารูปมาฝากด้วยนะค่ะ

ปล.ยายค่า จะบอกว่า pim_bk นะ ฝาแฝดแพรเองแหละ

โดย: แพร IP: 61.90.21.69 วันที่: 26 เมษายน 2553 เวลา:12:06:07 น.

ขอบคุณนะคะ

เข้ามารอทุกวันและรีเฟรชวันละหลายๆรอบเหมือนกันค่ะ

ติดงอมแงมเลยล่ะ

โดย: ^^ IP: 183.88.45.77 วันที่: 26 เมษายน 2553 เวลา:12:43:30 น.

ดีจ้า พี่นาจาที่น่ารัก น้องเปิ้ลเองจ้า โทษทีนะจ๊ะ... ไม่ได้เข้ามาเลย เข้ามาอีกที ร้อง โหว...ทุกทีเลย ประมาณว่าฟิคไปไวมาก ๆ อ่านไม่ทันแร้ว นี่แสดงว่ามีแฟนฟิคเยอะนะเนี่ย คงเพราะอ่านแล้วก็นึกถึงคู่นี้เป็นตอน ๆ เลยอ่ะ อยากให้เค้าทั้งคู่มีความรู้สึกที่ลึกซึ้งกันแบบนี้ตลอดไป (ส่วนพวกเรารอได้ รอคำตอบจากพวกเค้า) โดยมีฟิคพี่นาจาเป็นน้ำหล่อเลี้ยงไงหล่ะ เปิ้ลก็ขอให้กำลังใจกับพี่นาจาและทีมงานทุกคนนะคะ ขอให้มีฟิคดี ๆ แบบนี้ตลอดไป จนกว่าเค้าจะประกาศแต่งงานกันไปเลยนะคะ อิอิ และจะเป็นแฟนคลับจุงโบแบบนี้ตลอดไปค่ะ aja aja fighting na ka........

โดย: plepiy จ้า IP: 118.173.36.54 วันที่: 26 เมษายน 2553 เวลา:22:12:45 น.

เฮ้อ...สามีเหนื่อย ดูๆไปก้ดีหรอกน่ะแต่มันเหนื่อยไปอ่ะ
ก็พักบ้างอะไรบ้างน่ะสามี

โดย: 1985pumpui IP: 125.25.36.104 วันที่: 16 พฤษภาคม 2553 เวลา:2:28:40 น.

อารมณ์ยังต่อเนื่องจากตอนที่แล้วแต่...
ไม่ไหวหนูขอฮ่า ม้ามินกับแซงกี้หน่อยนะค่ะ55555 ขำแซงอ่ะกอดหม้อราเมนไว้กลัวไม่ได้กิน
มินนี่กะจุงก็เหมือนกัน ทุกทีที่เจอไม่ธรรมดาซักฉากแต่คนอ่านชอบฮาดีค่ะ
จุงเล่นหมากรุกเก่งเหลือเกินช่วงนี้ รุกจังน่ะ โบรับไว้นะ สามีน่ารักออก คริคริ
โบจ๋าอย่ากังวลไรเลยน่ะ รู้สึกหนูจะอินเกินไปแล้วอ่ะยายทำไงดี55
คือหนูรักผู้หญิงคนนี้จริงๆค่ะ ไร้เหตุผลขึ้นทุกวัน I Love you Hwang bo

โดย: kanjabo IP: 192.168.182.178, 124.122.247.124 วันที่: 30 พฤษภาคม 2553 เวลา:17:46:53 น.