BlogGang.com : : อุคจ๋านาจาไทยแลนด์ : ตอนที่ 9

ตอนที่ 9 - เที่ยวสวนน้ำกันเหอะ

****ฟิค (แปล) เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้เขียนต้นฉบับเขียนขึ้น อย่าสับสนกับคำพูดหรือเนื้อหาของรายการฯ ที่แพร่ภาพให้ชม ***

ที่ห้องนั่งเล่น ฮวางโบกำลังนั่งถักนิตติ้งอยู่ที่เก้าอี้เท้าแขน ส่วนฮยอนจุงนอนอ่านการ์ตูนอยู่บนเก้าอี้ยาว
“ชิลลาง” เธอตะโกนเรียก

“หือ” เขาตอบเธอทั้งๆที่ยังอ่านการตูนอยู่

“เธอว่าหลังจากถ่ายฉากนี้จบเราจะได้เงินค่าตัวกันมั้ยน่ะ เธอว่าเราสองคนเอาเปรียบพวกทีมงานหรือเปล่า” เธอพูดพลางถักผ้าพันคอไปเรื่อยๆ...
เขาขยับตัวขึ้นมานั่ง”เราไม่ได้เอาเปรียบนะนะฮะ”

“ยังไงเหรอ”

“เราก็แค่เล่นบทพักผ่อนกันอยู่”

“เธอนี่จริงๆเลยนะ” เธอยิ้มให้กับความผิดแหวกแนวของเขา

“นี่ก็ 11 โมงแล้ว เราจะทำยังกันดีฮะถึงจะมีบทไปออกอากาศพออ่ะ” เขามองดูนาฬิกาข้อมือตัวเอง

“จริงๆแล้ว ชั้นเพิ่งได้รับโทรศัพท์จากคนเขียนบทรายการของเราน่ะ”

“เขาโทรมาตอนไหนหรือฮะ”

“ก็ตอนที่เธอนอนอ่านการ์ตูนอยู่ไง”

“เขาว่ายังไงบ้างฮะ”

“ทางทีมงานบอกว่าให้เราหาเรื่องออกจากบ้านไป เพื่อเขาจะได้ตามไปเก็บภาพ ซึ่งมันจะดูดีและน่าสนใจกว่าการที่จะอยู่อุดอู้แต่ในห้องนี้นะ” เธอพูดไปแต่ในมือพยายามแก้ไหมพรมที่กำลังพันกันยุ่งเหยิงไปหมด

“แล้วเราจะไปไหนกันดีล่ะฮะ” เขาพูดพร้อมกับช่วยเธอแกะไหมพรม

“เธออยากไปว่ายน้ำกันมั้ยล่ะ” เธอหันไปชวนเขาทันที

“ว่ายน้ำเหรอฮะ” เขาหันไปถามเธอ

“ใช่ เธอก็รู้ว่าตอนนี้อากาศร้อนจะแย่ เราก็ควรจะไปว่ายน้ำกัน ชั้นว่าเราไปสวนน้ำกันดีกว่า มันน่าจะมีอะไรให้ทีมงานได้เก็บภาพด้วย เพราะที่นั่นมีกิจกรรมตั้งหลายให้พวกเราได้ทำ และ พวกเราจะได้คุยกันด้วยไง รับรองมีภาพไปออกอากาศเหลือเฟือ” เธออธิบายให้เขาฟัง

“ผมยังไม่เคยไปสวนน้ำเลยฮะ”

“จริงเหรอ ทำไมถึงไม่เคยล่ะ”

“แบบว่า”

“แบบว่าอะไร?”

“ผมหมายถึงว่า ที่แบบนั้นน่ะ คนที่ไปแต่ละคนแต่งตัวโป๊ๆกันทั้งนั้น มันดูจะ...มากไปหน่อย...”

“ว้าว ชิลลาง ที่เธอพูดมาเนี่ย มันไม่เหมือนกับไอดอลคนอื่นๆเลยนะ” เธอประหลาดใจกับความคิดของเขา

“แต่นี่มันเห็นจะเกี่ยวกันเลยว่าผมจะเป็นไอดอลหรือไม่เป็นนะฮะ”

“งั้นเหรอ แต่ยังไงเธอก็ดูเป็นคนหัวโบราณมากเลยนะเนี่ย”

“ฮะ ผมก็คิดอย่างงั้นนะฮะ~~”

“ว่าแต่เธอไม่อยากไปเหรอ”

เขากำลังตัดสินใจว่าจะเอาไงดี ก่อนจะหันไปมองเธอ “ผมว่าเราควรจะไปฮะ ไม่งั้นเราคงต้องอยู่กันตามลำพังสองต่อสอง”

“เธอพูดแบบนี้หมายความว่าไง”

“มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับผม”

“เธอนี่พูดตรงจริงๆเลยนะ แล้วชั้นเป็นคนที่อยู่ด้วยยากขนาดนั้นเลยเหรอ” เธออดถามไม่ได้ <หึย อะไรเนี่ย>

“เปล่าฮะ ผมแค่ล้อเล่นน่ะ” เขายิ้มสดใสร่าเริง

“เธอเนี่ยชอบบอกว่า ล้อเล่นแบบนี้ทุกที เวลาที่เธอพูดอะไรไม่ค่อยคิดออกมา ชั้นว่าน่าต่อไปชั้นจะเชื่อเรื่องที่เธอพูดได้อีกหรือเปล่าน่ะ” เธอรู้สึกผิดหวัง

“แต่ว่า...” เขาพยายามพูดปลอบใจเธอ

“ผมนึกอะไรบางอย่างออกมาตอนงานปาร์ตี้ขึ้นบ้านใหม่นะฮะ”

“นึกอะไรเหรอ” เธอกระวนกระวายยังฟังคำตอบ

“อยู่กันสองต่อสองกับบูอิน ยังง่ายกว่าต้องอยู่กับคนอื่นอีกฮะ”

“จริงเหรอ” ความกังวลของเธอรู้สึกคลายลงเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูดออกมา

“จริงสิฮะ พวกป้าๆนั่นน่ะ น่ากลัวมากๆ”

“พวกป้าๆนะเหรอ” เธอสังสัยหนักเข้าไปใหญ่

“ใช่ฮะ เมื่อเทียบกับพวกเค้าแล้ว...บูอินยังดูเด็กกว่าพวกเค้าอีกนะ แบบว่า หน้าเด็กกว่าอายุอ่ะ”

“ทำไมเธอต้องคอยพูดเรื่องอายุของชั้นอยู่เรื่อยเลยนะ!!!” เธอรู้สึกแย่ที่เขาล้อเธอเรื่องอายุ

“ผมว่าผมเลือกใช้คำพูดอย่างระวังที่สุดแล้วนะฮะ ตอนแรกน่ะ ผมเกือบจะพูดไปว่า ”ถึงจะป้าแต่ก็หน้าเด็กนะฮะ”

“นี่เธออออออออออออ” เธอส่งสายตาเพชรฆาตใส่เขา

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ผมล้อเล่นน่า ล้อเล่น” เขายิ้มออกมาอย่างไร้เดียงสา

ทั้งสองคนมาถึงที่สวนน้ำ และยืนมองไปรอบๆอย่างตื่นเต้น

“นี่เป็นครั้งแรกที่เธอมาที่นี่เหรอ”

“ใช่ฮะ”

เธอจ้องหน้าเขา...

“อย่ามองผมแบบนั้นสิฮะ” เขาพูดพร้อมกับดื่มน้ำขวดที่อยู่ในมือ

“รู้สึกว่าเธอจะไปออกรายการทีวีเยอะมากเลย แล้วช่วงฤดูร้อนเธอไม่ได้พักบ้างเลยเหรอ”

“อ๋อ ใช่ฮะ ผมไปถ่ายทำรายการพิเศษที่ต่างประเทศน่ะฮะ แต่ที่นั่นไม่มีไปสวนน้ำเลย”

“งั้นเหรอ”

เขามองไปรอบๆตัวแล้วพูดขึ้นว่า) “ที่นี่คนเยอะเหมือนกันนะฮะ”

“แต่นี่เป็นวันธรรมดาก็ถือว่า คนไม่แน่นมากเท่าไหร่นะ”
***************************************************************************
ฮวางโบยืนรอฮยอนจุงตรงทางเข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า

“เดี๋ยวเราเปลี่ยนเสื้อเสร็จแล้ว มาเจอกันตรงนี้ ชั้นจะรอเธอ”

“โอเคฮะ” เขากำลังจะก้าวขาเข้าไปในห้องของผู้ชาย แต่ชะงักแล้วตะโกนเรียน “บูอิน”

“ว่าไง เรียกซ่ะตกอกตกใจ”

“หวังว่าคุณคงจะไม่ใส่บิกินีนะ”

<โอ๊ะ >“ทำไมล่ะ มันเป็นยังไงเหรอ”

“มันก็..”.

<ชั้นตั้งใจจะโชว์หุ่นให้เธอดูซะหน่อย จะได้เลิกพูดเรื่องอายุของชั้นซะที แล้วนี่จะอะไรอีกล่ะ> “มัน...อะไรเหรอ”

“ที่นี่มีเด็กๆเยอะแยะเต็มไปหมด ถ้าคุณแต่งตัวแบบติดเรท อาร์ มันจะ... (ชี้ไปที่เด็กๆที่อยู่แถวนั้น)

“บิกินี มันก็ไม่ได้โป๊ขนาดนั้นซะหน่อย ใครๆเค้าก็ใส่กันนะ” เธอเถียงแต่แอบมองกล้ามเป็นมัดๆของเขา

“ถึงอย่างงั้นก็เหอะ..”.

“โอเค โอเค เข้าใจแล้วล่ะ ชั้นจะแต่งตัวให้เหมาะ ไม่ใส่บิกินี”

“ฮะ ใส่อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่บิกินี่”

“โอเค” <พระเจ้า นี่เค้ามาจากยุคไหนเหรอเนี่ย>

หลังจากนั้นสักพัก ฮวางโบก็ออกมายืนรอ ระหว่างนั้นก็ก้มลงดูตัวเอง เธอใส่เลื้อแขนยาวคลุมทับบิกินีท่อนบนไว้

เธอตื่นเต้นเล็กน้อยและพึมพำกับตัวเองว่า “ชั้นว่ามันน่าจะโอแล้วนะ เพราะชั้นก็ไม่ได้โชว์หน้าท้องนี่นา”

ฮยอนจุงเดินออกมาจากห้องแต่งตัว ไหล่ของเค้ากว้างและแขนก็มีกล้ามพองาม

<เธอกตะลึง ว้าว เค้าไม่ใช่เด็กแล้วนะ โตเป็นหนุ่มแล้วจริงๆ “ทำไมเธอหายไปนานจัง”

“ขอโทษด้วยฮะ” เขาแอบมองเธอได้แป๊บนึงแล้วรีบหลบสายตา

“เห็นมั้ย ชั้นใส่เสื้อคลุมไว้เกือบหมดแล้ว มันดู โอเค ใช่มั้ย” เธอถาม

“คลุมหมด? ตรงไหนฮะ” เขาไม่รู้จะมองตรงไหนของเธอดี

“นี่ไง เสื้อคลุมปิดไว้มิดชิดขนาดนี้แล้ว” เธอชี้เสื้อให้เขาดู <อะไรเนี่ย ทำไมชั้นต้องขออนุญาตเธอด้วยเหรอ>

“คุณไม่เขินบ้างเหรอฮะเวลาใส่ชุดวาบหวิวแบบนี้”

“เธอไม่ต้องเป็นห่วงหรอกว่ามันจะหลุดลงมา (โอ๊ะ) ไม่ต้องห่วงเลยนะ ชั้นจะใส่เสื้อคลุมไว้ตลอดเวลา” เธอพูดพลางขยับแว่นกันแดดของตัวเอง ส่วนเขาได้แต่เงียบและอ่อนใจกับความดื้อรั้นของเธอ

<ชั้นอยากจะตะโกนใส่หน้าเค้าจริงๆเลยว่า นี่ เธอมีปํญหาอะไรนักเหรอ? ชั้นต้องปิดให้มิดทุกส่วน ทั้งๆที่อยู่ในสวนน้ำนี่นะ เธอจะให้ชั้นทำยังไง หา แต่ว่า…> “ชั้นเอามาแค่ชุดเดียว สงสัยคงต้องใส่ชุดนี้แล้วหละ~~”

“ฮะ ก็คงต้องเป็นอย่างนั้น มันยังดีกว่าที่คุณจะไม่ใส่อะไรเลย”

“นี่เธออายเหรอที่ชั้นใส่แบบนี้เหรอ” เธอเริ่มเสียงอ่อย

“อะไรนะฮะ” เขาถามด้วยความแปลกใจ <ทำไมผมต้องอายด้วย>

“เธอคิดว่าชั้นแก่เกินไปที่จะแต่งตัวโชว์ผิวแบบนี้รึเปล่า เธอคิดแบบนั้นใช่มั้ย” <ชั้นพูดอะไรออกไปเนี่ย ขุดหลุมฝังตัวเองชัดๆเลย T.T>

“คุณโชว์ผิวมากไปมันก็ใช่น่ะฮะ แต่ว่ามันเกี่ยวอะไรกับอายุด้วยล่ะ” เขาถามด้วยความข้องใจ

“ฮึ”<พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงกัน>

“ช่างเถอะฮะ คุณจะใส่อะไรก็ได้ตามใจคุณ เพราะถึงยังไงคุณก็ต้องใส่อยู่แล้ว” เขาพูดพร้อมกับช่วยกางร่มให้แล้วเดินเข้าไปใกล้สวนน้ำ

<อยากรู้จริงๆว่า เหตุผลที่เค้าไม่อยากให้ชั้นใส่บิกินีคือะไรกันแน่> “ขอบใจนะทีช่วยกางร่มให้”

“ไม่ต้องขอบคุณหรอกฮะ ผมก็แค่เป็นห่วงกลัวว่าผิวของบูอินจะดำไปมากกว่านี้ตังหาก” เขาพูดออกมาด้วยความเป็นห่วง ส่วนเธอแอบเหวี่ยงสายตาใส่อีกครั้ง

สองคนยืนอยู่หน้าสระน้ำที่มีคลื่นเทียม และเตรียมวอมม์ร่างกายยืดเส้นยืดสายก่อนลงเล่น

“ผมมีท่ายืดเส้นที่ดีมากๆเลยฮะ คุณอยากจะลองทำดูมั้ย” โดยที่ยังไม่ทันจะตอบเขาก็เดินเข้าไปโอบเธอจากด้านหลัง เอาแขนเค้ารัดไว้ใต้ข้อศอกของเธอ แล้วก็ยกเธอขึ้น เพื่อยืดหลังเธอ

เธอตกใจสุดขีดร้องเสียงหลง “นี่..เธอ ทำอะไรของเธอเนี่ย”

“ก็ช่วยคุณผ่อนคลายกล้ามเนื้อไงฮะ” เขาโอบเธอส่ายไปมา

“เฮ้ ปล่อยชั้นลงเดี๋ยวนี้นะ” เธอยิ่งเกร็งมากขึ้น

เขาวางเธอลงแล้วพูดว่า “มันดีใช่มั้ยฮะ คุณรู้สึกดีขึ้นมั้ย

เธอรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรง “ใช่ ชั้นรู้สึกดีขึ้นแล้วล่ะ”

“อยากจะลองใหม่อีกทีมั้ยฮะ มันจะรู้สึกดีมากขึ้นถ้ากล้ามเนื้อคุณผ่อนคลายแล้ว” เขายิ้มหน้าตาสดใส

<โอ พระเจ้า> “ไม่ล่ะ พอแล้ว ชั้นว่าพอได้แล้วละ” เธอพยายามเหลบเลี่ยงเขา

(ยังไม่พอใจ) “ผมว่านั่นมันยังไม่พอเลยนะฮะ มันจะดีมากๆเลยถ้าคุณได้ผ่อนคลาย...”. เขาพูดด้วยความรู้สึกว่ายังไม่พอ

จากนั้นสองคนก็เริ่มเดินลงไปในสระน้ำที่คลื่นเทียมกำลังจะสาดเข้ามา ฮวางโบทำตัวร่าเริงเมื่อได้ลงเล่นน้ำ

“น้ำเย็นหรือเปล่า” เธอเอามือกวักน้ำใส่เขา

“เย็นมากฮะ” เขาพยายามหันหน้าหนีเธอ

เธอยังคงสาดน้ำใส่เค้าต่อ คิดในใจว่ามันน่าจะทำให้เวลามันผ่านไปเร็วขึ้น ส่วนฮยอนจุงครั้งแรกพยายามหลบเธอ แต่จู่ๆก็หันกลับมาแล้วเริ่มสาดน้ำใส่เธอบ้าง

“เฮ้ มันเข้าจมูกชั้นน่ะ” เธอเอามือปิดหน้า

ตอนนี้เค้าเริ่มสนุกขึ้นมาแล้ว กลับสาดน้ำใส่เธอแรงกว่าเดิม “น้ำเย็นมากใช่มั้ยฮะ”

เธอเอามือขยี้ตาก่อนจะพูด “ก็ได้ ตอนนี้เอาจริงแล้วใช่มั้ย

ฮวางโบสาดน้ำใส่เค้ากลับอย่างหนักทั้งๆที่หลับตาอยู่ ส่วนฮยองจุงหันหน้าไปอีกด้านนึงแล้วสาดน้ากลับใส่เธออย่างดุเดือด เด็กๆที่อยู่แถวนั้นหลายคนเริ่มถอยห่างจากพวกเค้า วิญญาณแห่งการอยากเอาชนะของเค้าได้ถูกปลุกขึ้นมาแล้ว

หลังจากทำสงครามสาดน้ำกันสักพัก เค้าก็รู้สึกว่าบูอินหายตัวไปจึงเริ่มหันไปมองรอบๆและตามหาเธอ

“เธอหายไปไหนเนี่ย” เขาพยายามมองหาเธอ

ทันใดนั้นเค้าก็เห็นว่ามีแขนเรียวๆโผล่ขึ้นมาจากน้ำซึ่งไม่ไกลจากตรงนั้น เค้ารีบวิ่งไปจับข้อมือและฉุดเธอขึ้นมาจากน้ำ

“เกิดอะไรขึ้นกับคุณเนี่ย” เขาวิ่งไปหาด้วยความเป็นห่วง

เธอสำลักน้ำและไอออกมา “ชั้นไม่ทันเห็นว่าคลื่นมันมาเพราะมัวแต่หลับตาอยู่” พูดจบเธอก็ไอต่อ

เขาช่วยลูบหลังให้เธอ “คุณเป็นอะไรรึเปล่าฮะ ขอโทษด้วยนะฮะ ผมไม่น่าสาดน้ำใส่คุณแรงขนาดนั้นเลย”

“เธอจะขอโทษไปทำไมกัน ชั้นไม่ทันได้ดูเอง”
**************************************************************************
หลังขึ้นมาจากสระ ฮวางโบก็มานอนหมดแรงอยู่บนเก้าอี้อาบแดด

“สงสัยชั้นคงจะเล่นน้ำมากไปหน่อย ชั้นเหนื่อยมากเลย” เธอนั่งอย่างหมดแรง
เขาแอบมองเท้าเธอก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้และจับที่ข้อเท้าของเธอ “คุณอยากจะให้ผมนวดมั้ยฮะ”

“ฮ้า นวดเหรอ?”

ไม่ทันได้ฟังเธอตอบเขาเอื้อมมือไปจับข้อเท้าเธอไว้ “คุณจะรู้สึกดีขึ้นหลังจากได้นวดเท้าฮะ”

เธอตกใจสุดขีด เพราะกล้ามเนื้อของเธอเริ่มเกร็งขึ้นมาอัตโนมัติ “ไม่..ไม่ต้อง ขอบคุณมาก”

เค้าประหลาดใจกับปฎิกริยาของเธอ “ทำไมล่ะฮะ นี่มันจะช่วยให้คุณรู้สึกดีขึ้นจริงๆนะฮะ ลองดูหน่อยสิฮะ”

“ไม่ล่ะ ชั้นไม่เป็นไรหรอก จริงๆนะ เธอไม่ต้องทำแบบนี้ให้ชั้นหรอก” <ชั้นอยากจะบ้า นี่เค้าไม่ได้คิดอะไรจริงๆหรือว่าจงใจจะทำแบบนี้กันแน่ >

โปรดติดตาม “คู่รักผักกาดหอม รีมิกซ์ ตอนที่ 10 – ตอน ชินลาง คิดถึงชั้นมั๊ยเวลาที่เธอ........”

*******ฟิคเรื่องนี้ คิดค่าบริการคนละ 1 คอมเม้นท์เท่านั้น************

Create Date : 04 เมษายน 2553

Last Update : 11 เมษายน 2553 10:12:49 น.

11 comments

Counter : 1333 Pageviews.

ตาม.หน่อยอิง.มานะ
สวัสดีครับ แวะมาทักทาย มีความสุขในวันหยุดนะครับ

โดย: nuyect

วันที่: 4 เมษายน 2553 เวลา:14:47:52 น.

โดย: thanitsita

วันที่: 4 เมษายน 2553 เวลา:15:52:45 น.

เด๋วต้องกลับไปดูตอนสวนน้ำใหม่ซะแล้ว ฉากสาดน้ำกันตอนไหนน้า
อากาศร้อน ๆ อย่างงี้อยากไปเล่นน้ำบ้างจัง
เฮ้อ....เบื่อ เบื่อ เสื้อแดง พรุ่งนี้จะต้องฟันฝ่าอุปสรรคใหญ่หลวงไปทำงานด้วยเนี่ย จะถึงที่ทำงานกี่โมงหว่า

โดย: wa..wa IP: 124.120.38.142 วันที่: 4 เมษายน 2553 เวลา:16:48:17 น.

โดย: จีนี่ในกระจกแก้ว

วันที่: 4 เมษายน 2553 เวลา:22:10:34 น.

อ่านแล้วนะ
สนุกดี
แต่จุงปากร้ายจัง
ลงหลายตอนเลย
ถูกใจมาก
ขอบคุรอีกครั้งนะคะ

โดย: joy&yoo IP: 110.49.39.166 วันที่: 4 เมษายน 2553 เวลา:22:21:45 น.

หนูง่าตอนนี้เริ่มมีอะไรแปลกใหม่มากกว่าตอนที่เห็นในวีกอทแล้วอ่ะบอกตามตรงว่าปุ้ยชอบอยากรู้อะไรที่มันไม่ใช่ในวีกอทมากกว่าที่จะรุ้ในวีกอทก็ในเมื่อในวีกอทปุ้ยดูจนจะท่องได้อยุ่แล้วอ่ะ

หนุกดีน่ะค่ะพี่นาจา

โดย: 1985pumpui IP: 125.25.54.9 วันที่: 5 เมษายน 2553 เวลา:21:23:58 น.

อิอิอิ..เพราะยายคนเดียวเลยทามให้น้องติดเนี้ยะ..
ตอนอื่นมาด่วนเลยน่ะ
ยายสู้ๆๆๆๆ + ให้กำลังใจเต็ม 100

โดย: aeka IP: 124.122.48.20 วันที่: 6 เมษายน 2553 เวลา:1:15:14 น.

5555 คุณนาจาทำให้ชมต้องกลับไปดู wgm อีกแล้วนะเนี่ย

โดย: rjumma ชม IP: 125.25.190.235 วันที่: 6 เมษายน 2553 เวลา:7:29:19 น.

ตอนแรกที่ได้ดู่ ก็งงว่า ทำมัยจุงมันต้องหวงด้วย
กะแค่ บิกินี่ จะเป็นไร ฮ่าๆๆๆ
โบเองก็ใส่ออกจะบ่อย งานนี้ ถ้าจุงไม่กั๊กโบไว้นะ รับรอง มีกรี๊ดดอีกเยอะเลยค่ะยาย ฮ่าๆๆๆ

อ่านไปนึกภาพตาม ไปต่อดีก่า เด๋วจะได้นึกถึงตอนจุงมีหนวดแล้วก็ทำท่าอินเดีย และแกล้งล้อโบเรื่องชื่อ คริคริ

โดย: daffodial

วันที่: 11 เมษายน 2553 เวลา:21:48:06 น.

ชอบความหัวโบราณของจุงตอนนี้มากเลย ดูน่ารักมากเลยค่ะ ขอบคุณนะค่ะ ยิ่งอ่านยิ่งลุ้นค่ะ

โดย: แป๋ว (put123) IP: 124.121.213.34 วันที่: 14 เมษายน 2553 เวลา:8:42:30 น.

55ตอนนี้ก็ตลกจุงอีกแระ ฮ่าๆๆนวดเท้าหรอ คิดได้นะอิจุง น่ารักค่ะอมยิ้มตลอดเลย อ่านแล้วมีความสุขมากมายค่ะยาย
ขอบคุณมากๆค่ะ

คนไทยรักกัน

โดย: kanjabo IP: 192.168.182.100, 124.120.20.236 วันที่: 20 พฤษภาคม 2553 เวลา:17:23:16 น.