BlogGang.com : : อุคจ๋านาจาไทยแลนด์ : ตอนที่ 7- เรือนหอของเรา

ตอนที่ 7- เรือนหอของเรา

ก่อนหน้าวันถ่ายทำที่บ้านของคู่รักผักกาดหอม ทางทีมงานได้พาฮวางโบมาดูบ้านที่จะใช้ถ่ายทำเป็นเรือนหอ เธอรู้สึกพอใจและขอบคุณทีมงานที่ได้เตรียมบ้านแบบที่เธอคิดว่า ฮยอนจุงน่าจะชอบ

ในขณะเดียวกับที่ฮยอนจุงอยู่ที่บ้านของพ่อ-แม่ และกำลังเก็บสิ่งของและเครื่องใช้ส่วนตัวเพื่อนำไปไว้ที่บ้านนั้น แม่ของเขาก็เดินเข้ามาในห้อง

“ฮยอนจุง ลูกควรจะอยู่ที่บ้านนี้ให้นานอีกสักหน่อยไม่ดีเหรอลูก ลูกจะได้มีเวลาหลับเอาแรง นานแล้วนะ ที่ลูกของแม่ไม่ได้กลับมานอนบ้านเลย” คุณแม่เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงลูกชายคนนี้ไม่ได้

“ผมไม่มีเวลาพักผ่อนแล้วฮะแม่ ผมมาเนี่ยเพื่อมาเก็บของพวกนี้” เขาพูดในขณะที่หอบหิ้วกีต้าร์ออกจากห้องนอน

“แล้วลูกจะขนของพวกนี้ไปไหนกัน” คุณแม่ถามพร้อมกับมองเขาขนย้ายสิ่งของ

“ผมเกือบลืบบอกแม่ไปว่าตอนนี้ผมมีที่ใหม่แล้วนะฮะ “

“ที่อยู่ใหม่ !!!!”

“ใช่ฮะ ที่อยู่ใหม่ที่ใช้ถ่ายทำในรายการ “วีก๊อต” ฮ่ะแม่”

“งั้นหรือ”

“ฮะ ทางทีมงานบอกว่าพรุ่งนี้เราต้องเข้าไปอยู่แล้ว”

“ลูกกำลังจะบอกแม่ว่า ลูกต้องอยู่ที่บ้านนั้นตามลำพังกัน 2 คนหรือ” คุณแม่ถามลูกชายด้วยความสงสัย

“ฮ่ะ แม่”

“อะไรน่ะ”

“เราแค่อยู่บ้านหลังนั้นเพื่อใช้ถ่ายรายการสองอาทิตย์ครั้งนะฮะ”

“อืม แม่เข้าใจแล้ว” คุณแม่พูดออกมาด้วยความโล่งใจ

“แล้วถ้าต้องถ่ายทำทั้งวันทั้งคืน ลูกต้องนอนที่นั่นด้วยหรือเปล่า”

“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ผมคิดว่าแค่งีบหรือพักชั่วคราวมากกว่าฮะ” ฮยอนจุงตอบพร้อมกับหยิบการ์ตูนใส่ถุงดำ

“แล้วมันจะดีหรือลูก แม่ว่า...” คุณแม่เริ่มกังวลอีกแล้ว

“แม่ฮะ ผมโตเป็นหนุ่มแล้วนะ แล้วผมก็เป็นผู้ชาย ส่วนพี่ฮวางโบเป็นผู้หญิง” เขาตอบด้วยน้ำเสียงขำขัน

“ข้อนั้นแม่รู้ ...ว่าแต่ ทำไมแม่ถึงรู้สึกแบบนี้ได้ก็ไม่รู้สิ”

“แม่รู้สึกยังไงหรือฮะ”

“แม่รู้สึกเหมือนกำลังส่งลูกชายของตัวเองไปในที่ที่ไม่สมควรไป แม่รู้สึกแบบนั้นอ่ะ แม่อดเป็นห่วงไม่ได้จริงๆ”
ฮยอนจุงจ้องหน้าแม่และคิดในใจ < แม้แต่แม่ยังเป็นแบบนี้ และนี่ชั้นก็ดันมีพี่เจ้าสาวเพิ่มเข้ามาอีก ...เฮ้อ >
************************************************
แล้ววันถ่ายทำก็มาถึง ฮยอนจุงกับฮวางโบมาเจอกันหน้าบ้าน
“พวกเราตั้งใจทำงานชิ้นนี้ออกมาให้ดีๆ กันเถอะ”เธอยื่นมือให้เขาจับ

“ตกลงฮะ” เขาพูดพลางจับมือเธอเช่นกัน

ภายในบ้านใหม่ทั้งคู่เดินชมสถานที่รอบๆ ห้อง เขาเดินมองดูรอบห้องแล้วร้องเสียงหลงว่า “ว้าว”

”เธอชอบมั้ย? “

เขาอ้าปากค้าง พร้อมๆกับแหงนมองเพดาน) “โห มันใหญ่มากเลยฮะ”

”ใช่แล้ว”

เขาหันมาถามเธอ “เซ็นสัญญาเช่า 1 ปีหรือฮะ”

”นี่เธอถามว่าเช่าแบบรายปีเลยเหรอ”

”ใช่ฮะ ผมว่ามันคงแพงน่าดู” เขาตอบปนน้ำเสียงรู้สึกเสียงดาย

เธอไม่ตอบแต่คิดในใจ <สัญญาเช่ารายเดือนตะหากล่ะ T.T>

”แต่ถ้าเช่าแบบรายเดือน มันจะยิ่งแพงขึ้นไปอีกนะฮะ” เขายังคงรู้สึกเสียดาย

”ไม่นะ แบบรายปีแพงกว่าน่ะ” ฮวางโบแย้งพร้อมๆกับเดินดูห้องครัว

”ถ้าหากเช่าแบบรายปีเราก็จะได้เงินมัดจำคืน แต่แบบรายเดือนมันเหมือนกับทิ้งเงินไปโดยที่ไม่ได้อะไรกลับมาเลยนะฮะ”
เธอได้แต่มองหน้าและเดินตามเค้าไป

”โอ้ะ มีชั้นสองด้วย” ว่าแล้วก็เดินขึ้นบันไดไป
เธอรู้สึกว่าฮยอนจุงคงเคยผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากของชีวิตมา จึงรู้สึกว่าเค้าเป็นคนที่มีวินัยเกี่ยวกับเรื่องเงินๆทองๆมากทีเดียว จากนั้นก้เดินตามขึ้นบันไดไป
************************************************
ที่ห้องนอนชั้น 2 ซึ่งมีแค่เตียงใหญ่วางอยู่กลางห้อง มีเฟอร์นิเจอร์ไม่เพียงกี่ชิ้นเท่านั้น เขาเดินเข้าไปในห้องแล้วชะงักไปชั่วครู่

“ นี่คือห้องนอนของพวกเราเหรอฮะ”

“ใช่แล้ว” เธอตอบแบบอายๆเล็กน้อย

เขาเอานิ้วปาดลงบนผ้าคลุมเตียงแล้วพูดว่า “สะอาดมากเลยฮะ”

”ของใหม่เลยน่ะยังไม่เคยใช้งานมาก่อนด้วย” <โอ๊ยตาย พูดอะไรออกไป ทำไมมันดูโง่อย่างนี้นะ ชั้นควรจะหุบปากตัวเองเอาไว้จะดีกว่า>

”งั้นเหรอฮะ”

ทั้งสองเดินกลับลงมาด้านล่าง เธอเปิดประตูห้องน้ำที่มีขนาดใหญ่ให้เขาดูจากนั้นก็พาเขาไปที่มุมห้องนั่งเล่นโดยมีเขาเดินตาม
************************************************
บริเวณห้องน้ำ/ห้องนั่งเล่น มีอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ที่ทั้งยาวทั้งลึกตั้งอยู่ที่มุมของห้องนั่งเล่นใกล้กับทางเข้าห้องน้ำ

“ว้าว เรามีสระว่ายน้ำในบ้านด้วยหรือฮะ”

เธอยิ้มแล้วตอบ “มันใหญ่โตมโหฬารเลยเนอะ”

”มันใหญ่ขนาดที่ผมลงไปว่ายได้เลยนะเนี่ย”

เธอยิ้มและคิดว่าเค้าคงจะชอบมันจริงๆด้วย

“แต่ว่า...”

<อะไรกันล่ะเนี่ย ชักเริ่มกังวล> “ว่าไงหรือ”

”พวกเราจะต้องจ่ายค่าน้ำแพงมากๆเลยนะฮะ อาบน้ำครั้งเดียว ก็เกือบจะเท่าค่าตัวงานนึงแล้ว ถ้าเราเติมน้ำจนเต็มอ่างนี่ ผมว่าผมคงต้องหาเงินให้ได้เยอะๆแล้วล่ะ” เขาพูด

เธอหัวเราะเสียงดังตัวแทบทรุด “ฮ่าฮ่าฮ่า..... นี่เธอเป็นห่วงเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ”

”จำไม่ได้หรือฮะ ว่าผมเคยบอกว่าแล้วว่าเดือนนี้ผมมีแค่ 2 งานเท่านั้น”
เธอยังคงนั่งหัวเราะอยู่อย่างนั้น ”จำได้สิ”

”มีงานนึง”

”เธอได้เงินมาแล้วเหรอ” เธอถามเขาเพราะสังเกตุจากใบหน้าเค้าดูเบิกบานมาก <คงได้รับเงินมาเยอะแน่ๆเลย >

เขายิ้มแล้วตอบออกมา “เปล่าฮะ พวกเราเพิ่งจะรู้ว่างานนั้นเป็นงานของคนรู้จัก”

”อือ แล้วไงต่อ”

”พวกเราก็เลยต้องทำงานนั้นให้ฟรีๆฮะ” เขาตอบพลางหัวเราะอย่างอายๆ

<ชั้นคิดว่าเค้าดูมีความสุขเพราะว่าได้เงินมา แต่มันกลับไม่ใช่อย่างที่คิด> ”แย่จังนะ ทำงานเหนื่อยแต่เธอไม่ได้อะไรเลย”

เขายังคงยิ้มก่อนจะตอบ “ไม่เป็นไรหรอกฮะ เหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นได้เสมอถ้าคุณอยู่บนโลกนี้มานานพอสมควร”

”ใช่แล้วจ้ะ นั่นแหละคือชีวิต” เธอตอบ < แต่ชั้นน่ะอยู่มานานกว่าเธออีกนะ>
************************************************

ที่ห้องนั่งเล่นทั้งสองกำลังตรวจดูกล่องขนย้ายที่วางตั้งเรียงรายอยู่เต็มห้อง ฮวางโบชี้ไปที่กล่องที่วางอยู่ข้างๆ เปียนโน “กล่องที่วางตรงนั้นน่าจะป็นของชั้นหมดเลยนะ”

”นั่นมันหลายกล่องอยู่นะฮะ” เขายืนดูกล่องมากมาย

”ใช่” <ชั้นก็รู้ว่ามันเยอะเกินไปหน่อย >

”ของผมอยู่ตรงนั้นฮะ” เขาชี้ไปที่กล่อง 2-3 ใบและกล่องใส่กีตาร์ที่วางอยู่

”โอ๊ะ เธอเอากีตาร์มาด้วยหลายตัวเลยนะ ถ้าเธอไม่เอาเงินไปซื้อของพวกนี้ เธอน่าจะซื้อบ้านได้ตั้งหลังนึงเลยน่ะ”

”ใช่ฮะ”

“ว่าแต่คุณช่วยอะไรผมหน่อยได้ไหมฮะ” เขาหยิบกระเป๋าใส่กีต้าร์ใบนึงมาให้เธอดู

“คืองี้ฮะ ผมได้มันมา…” เขาพูดพลางเอามือจับกระเป๋ากีตาร์อย่างระมัดระวัง

”ยังไงเหรอ” เธอถามด้วยความประหลาดใจ

”จากแฟนคลับที่ฮ่องกงนะฮะ แต่ว่าผมทำกุญแจหาย”

”แล้วไงต่อ? ” เธอชักเริ่มกังวล

เค้ายิ้มอย่างไร้เดียงสาแล้วพูดกับเธอว่า “รบกวนช่วยเปิดให้หน่อยจะได้มั๊ยฮะ”

<ทำไมต้องถามแบบนั้นด้วยละ ถ้าชั้นตอบว่า "ไม่" อะไรจะเกิดขึ้น> นี่เธอกำลังขอให้ชั้นช่วยเปิดให้ใช่มั๊ย”

”ใช่เลยฮะ คุณต้องเปิดมันได้แน่ๆ “

<ทำไมเธอถึงได้มั่นอกมั่นใจขนาดนั้นว่าชั้นจะเปิดมันได้น่ะ> “ใบนี้เหรอ”

”ใช่แล้ว ตอนนั้นที่เกาะเจจู บูอินเก่งมากเลย ตอนที่ใช้ช้อนเปิดโค้กอ่ะ”

<ชั้นเป็นภรรยาเธอนะ ไม่ใช่สารพัดช่าง> “แล้วชั้นจะเปิดมันยังไงดีล่ะเนี่ย?”

”ยังไงก็ได้ฮะ แค่เปิดมันให้ได้ก็พอ” เขาช่วยยกกระเป๋ากีตาร์ให้เธอ

เธอชี้ไปที่ตัวล๊อค “ชั้นอาจจะต้องงัดมันออกมานะ มันจะเสียได้น่ะ”

”ไม่เป็นไรฮะ ไม่ต้องห่วง ผมแค่อยากจะดูบูอินเปิดมันเท่านั้นแหละ”

<อะไรล่ะเนี่ย นี่มันรายการโชว์พิศดารรึไงกัน> “นี่เธอ”

”ฮะ”

ทำไมเธอถึงแต่งงานกับชั้นล่ะ” เธอยิ้มพร้อมกับถามออกมา

<ผมเป็นคนเลือกหรือฮะ > “เพื่อชีวิตที่สุขสบายไงฮะ"

<ชั้นต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ จะไปหวังคำตอบอะไรจากเค้ากัน> “ชีวิตที่สุขสบายงั้นเหรอ” เธอยิ้มแห้งๆ

เค้ารีบพูดปลอบเธอ “ผมล้อเล่นนะฮะ”

“นี่ชั้นยังหาอะไรที่เหมาะๆมาเปิดมันไม่ได้เลยนะ” เธอถาม <ยังไงชั้นก็ต้องเปิดให้ได้ใช่มั้ย>

”รอเดี๋ยวนะฮะ เดี๋ยวผมมา” เขาเดินไปหาทีมงาน

“ ขอโทษนะฮะ”

ทีมงานงงก่อนจะถามต่อไป “มีอะไรเหรอ”

”ผมต้องขอโทษจริงๆ ฮะที่ต้องรบกวน แต่คุณช่วยหาเครื่องมือให้พวกเราหน่อยได้มั้ยฮะ พวกค้อนหรือ คีมก็ได้ฮะ” เขาถามทีมงานด้วยความเกรงใจ

เธอตกใจเมื่อได้ยินที่เขากล้าเดินไปขอเครื่องมือกับทีมงาน “เฮ้ คิมฮยอนจุง”

“ว่าไงฮะ” เขาหันกลับมาหาเธอ

”เธอไปขอเครื่องมือจากเค้าได้ไงน่ะ”

”ทำไมถึงไม่ได้ล่ะฮะ มันก็เหมือนกับอุปกรณ์ประกอบฉากนั่นแหละ เค้าควรจะช่วยหามาให้พวกเราสิฮะ”

เธอคิดในใจว่าเค้าก็พูดมีเหตุผลที่กล้าเอ่ยปากขอเครื่องมือจากทีมงานพลันหันไปพูดกับพีดี “จะรบกวนพวกคุณมากเกินไปมั้ยคะ”

ทีมงานวางกล้องที่กำลังถ่ายทำอยู่โดยอัตโนมัติ “พวกคุณแปล๊บนึงนะ เดี๋ยวผมจะโทรบอกให้ทีมงานไปเอากล่องเครื่องมือมาให้”

“เห็นมั้ยล่ะฮะ ว่าไม่มีอะไรที่พวกเราทำไม่ได้” หน้าตาของเขาดูสดใสขึ้นทันที

ไม่นานกล่องเครื่องมือก็มาถึง
“ได้แล้วฮะ อยากได้อะไรบอกมาเลยฮะ เดี๋ยวหยิบให้เอง” เขาเอากล่องเครื่องมือมาวางลงพร้อมๆกับนั่งข้างๆ เธอ

เขาเริ่มสำรวจเครื่องมือในกล่อง ก่อนจะหยิบค้อนขึ้นมา “อันนี้น่าจะใช้ได้นะฮะ”

ฮวางโบพูดกับตัวเองว่า ในที่สุดเธอคงจะต้องเป็นคนเปิดแน่นอน “อืม ส่งมาสิ” เธอบอกให้เขายื่นค้อนให้

นี่ฮะ” เขายื่นค้อนให้ความดีใจที่เธอยินดีจะเปิดให้

เธอพยายามใช้แรงที่มีอยู่งัดกุญแจ ในขณะที่เขายื่นมาช่วยเธอเปิดเช่นกัน ระหว่างที่ยื่นมือมาจับนั้น เธอคิดอยู่ในใจ <ที่ว่างมีตั้งเยอะแยะ ทำไมจะต้องมาจับมือชั้นด้วยน่ะ นี่เธอไม่รู้จริงๆหรือ แฟนคลับเธอกำลังดูพวกเราออกรายการอยู่> เธอคิดพลางวางค้อนลงอย่างเนียนๆ พร้อมตะโกนเสียงดังขึ้นว่า

“ที่บ้านเธอไม่มีเครื่องมือพวกนี้บ้างเลยรึไง”

แต่แล้วในที่สุด หลังจากใช้ความพยายามอยู่สักพักจนเหงื่อเริ่มบนหน้าผากเริ่มออก เธอก็เปิดมันสำเร็จ

เค้าตะโกนด้วยความตื่นเต้นสุดๆ “ว้าว นี่เป็นครั้งแรกเลยนะฮะ ที่ผมได้เห็นกีตาร์ตัวนี้ เยี่ยมมากฮะบูอิน คุณเจ๋งมากเลย”

“ไม่เป็นไร”เธอตอบไปอย่างเหนื่อยอ่อน

ในเวลาต่อมาฮวางโบรื้อข้าวของจากกล่องออกมาจัดให้เป็นระเบียบ จัดเตียง ตู้เก็บจานชาม แล้วก็สุดท้ายทำความสะอาดห้องนั่งเล่น ระหว่างนั้นเธอแหงนหน้าขึ้นไปมองโปสเตอร์ซิลค์สกรีนขนาดยักษ์ที่ติดอยู่ข้างกำแพงเหนือเปียโน นึกย้อนถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าที่เธอคุยกับเขาเมื่อ 2-3ชั่วโมงก่อนหน้านี้

ฮยอนจุงกำลังคลี่ม้วนโปสเตอร์และพูดว่า “ โปสเตอร์รูปนี้น่าจะถ่ายตอนออกอัลบั้มชุดแรกใช่หรือเปล่า คุณเหมือนคนอินเดียเลยน่ะ”

<ผู้หญิงอินเดียเหรอ> “ชั้นเอารูปนี้มาด้วยเพราะมันติดอยู่ผนังในห้องนอนของชั้นตลอด เธอไม่ว่าอะไรใช่มั้ยถ้าชั้นเอามาติดที่บ้านนี้น่ะ”

”ไม่เป็นไรฮะ แล้วจะให้ติดที่ไหนดี” เขาหยิบโปสเตอร์พลางแปะสก๊อตเทปไว้ด้านหลัง

”จริงเหรอ ไม่เป็นไรแน่นะ”

”ฮะ”

”โอเคจริงๆนะ” < ทำไมชั้นรู้สึกไม่เชื่อใจเขาเลยน่ะ>

”ฮะ”

”วันนี้จะมีแขกมางานปาร์ตี้ขึ้นบ้านใหม่ด้วย มันไม่เป็นไรใช่มั้ยถ้าพวกเพื่อนๆ เธอมาเห็นรูปนี้อ่ะ”

”โอ๊ะ งานปาร์ตี้เหรอฮะ ไม่เป็นไร ไม่เห็นจะต้องอายซักหน่อย” เขายืนมองดูรูปก่อนจะตอบเธอ

< หรือเธอคิดว่ารูปนี้น่าอายหรือ> “งั้นก็ โอเค”

เขาปีนเก้าอี้ขึ้นไปติดโปสเตอร์ที่ผนังเหนือโต๊ะเปียนโนให้เธอ ก่อนจะปีนกลับลงมา “เรียบร้อยและดูดีหรือยังฮ่ะ”

“ใช่ ดูดีมากๆ เลย ขอบคุณนะ” เธอตอบพร้อมกับรอยยิ้ม

“ไม่เป็นไรฮะ เรื่องแค่นี้ ชิลชิลล์ ” เขาพอใจกับคำขอบคุณที่เขาได้รับจากเธอ

ขณะที่ฮวางโบกำลังนั่งอมยิ้มคิดถึงเหตุการณ์อยู่คนเดียวนั้น เธอต้องสะดุ้งเพราะเสียงกริ่งประตูดังขึ้น เธอ

“ใครมาคะ” เธอรีบเดินมาที่หน้าประตู

“ผมเองฮะ” เขาตะโกนจากด้านนอกพร้อมกับผลักประตู

“เสร็จงานแล้วเหรอ” เธอเปิดประตูให้เขา

”ฮะ ผมกลับมาเร็วมั้ย”

“ที่เธอกลับมาเร็วเป็นเพราะชั้นรึเปล่า” เธอถามด้วยน้ำเสียงดีจัย

”ใช่สิฮะ ผมกลัวว่าบูอินจะเหนื่อยเกินไปถ้าต้องทำความสะอาดที่นี่ทั้งหมดคนเดียว”

”จริงเหรอ” เธอดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่

“เอ๊ะ แต่ว่าคุณทำเสร็จหมดแล้วนี่นา” เขาเดินสำรวจไปรอบๆห้อง

”ใช่มันเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่ว่าตอนนี้เรามาช่วยกันเตรียมอาหารสำหรับงานปาร์ตี้ดีกว่านะ”

”คุณที่สุดยอดจริงๆ”เขาชมเธอออกมาดังๆ

”แน่นอนอยู่แล้ว” เธอตอบพลางคิด <ชาติที่แล้วเธอคงเคยเป็นแม่ครัวหรือคนรับใช้มาก่อนแน่ๆเลย>

ขณะที่ฮวางโบกำลังง่วนอยู่กับการทำอาหาร เธอเห็นฮยอนจุงนั่งเอามือกวักน้ำในสระไปมาอยู่เงียบๆ เธอจึงเอ่ยปากขึ้นว่า
”ชิลลาง เธอช่วยไปเติมน้ำในอ่างให้เยอะกว่านี้หน่อยได้มั้ย”

“ทำไมล่ะฮะ” เขาถามพร้อมกับหันมาหาเธอ

“เราจะเอาน้ำแข็งแล้วก็เครื่องดื่มใส่ไว้ในนั้นไง มันน่าจะเท่ห์กว่านี้นะถ้าเราเอาเครื่องดื่มจากในนั้นขึ้นมาเสริฟน่ะ

”ก็น่าจะดีฮะ” เขาเห็นด้วยกับความคิดเธอ

เขาจัดการเติมน้ำจนเกือบจะเต็มสระ จากนั้นก็เดินกลับมานั่งดูเธอทำอาหารต่อ

”ชั้นว่าเวลามันผ่านไปเร็วมากเลยนะ เป็นเพราะว่ามีอะไรให้ทำเยอะแยะเต็มไปหมด”

“แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรจะทำ ถ้าอย่างนั้นผมขออ่านนี่ได้มั้ยฮะ” เขาหยิบหนังสือการ์ตูนออกจากกระเป๋าขึ้นมาให้เธอดู

เธอมองการ์ตูนที่เขาหยิบขึ้นมาและมองเค้าด้วยสายตาเพชรฆาต

“ผมว่า...คงจะไม่ได้ใช่มั้ยฮะ” เขาตอบเพราะรู้สึกกลัวกับสายตาที่เธอมอง

”นี่เธอคิดว่าเขาจะเอาภาพที่เธอมัวแต่นอนอ่านการ์ตูน แล้วชั้นก็ตั้งหน้าตั้งตาทำอาหารน่ะ ออกอากาศโดยที่ไม่มีการพูดคุยกันงั้นหรือ” ฮวางโบถามทันทีที่เห็นเขานั่งเล่นน้ำ

”ทำไมละฮ่ะ คุณไม่คิดเหรอว่า นี่มันเป็นภาพที่เห็นตามปกติของคู่แต่งงานทั่วไปน่ะ” เขากวักน้ำขึ้นมาเล่นอีก

“เธอคิดว่าแบบนั้นน่ะคือคู่แต่งงานปกติเค้าทำกันเหรอ ชั้นว่าน่าจะเป็นคู่ไม่ปกติมากกว่านะ” ฮวางโบรู้สึกผิดหวังที่ได้ยินเขาพูดเช่นนี้ ฮยอนจุงเงียบไม่ตอบ

”ที่เธอพูดมาน่ะ ฟังดูเหมือนเราเป็นคู่ที่อยู่กินกันมานานอย่างนั้นอ่ะ”

”ก้อจริงนี่ฮ่ะ จริงๆแล้วบูอินอาจจะดูดีเหมือนกับผู้หญิงที่แต่งงานมานานแล้วน่ะ”

<เธอพูดแบบนี้ออกอากาศ ทำไมไม่ฆ่าชั้นให้ตายรู้แล้วรู้รอดไปเลย > “เธอนี่ก็... เราควรจะทำตัวเป็นคู่แต่งงานใหม่นะ แม้แต่คู่ที่อยู่กินกันมานาน เขาก็คงไม่ทำแบบนี้ตอนแรกๆหรอก”

”ขอโทษด้วยฮะ แต่บังเอิญผมยังไม่เคยอยู่ใกล้กับคู่แต่งงานใหม่มาก่อนเลยฮะ เพราะนี่เป็นการแต่งงานครั้งแรกของผม” เขาพูดพลางค่อยๆเก็บหนังสือการ์ตูน

”แล้วเธอไปเอาความคิดแบบนั้นมาจากไหนกัน”

”ก็คุณพ่อคุณแม่ผมไงฮะ”

“พ่อกับแม่เธอท่านเป็นแบบนั้นเหรอ ชั้นว่ามันดูน่าเบื่อออกนะ”

”น่าเบื่อหรือฮะ ผมก็เห็นท่าน 2 คนดูมีความสุขดี”

”แล้วชั้นจะพูดกับเธอถึงเรื่องนี้ไปทำไมเนี่ย เปลี่ยนเรื่องเหอะ”

“เดี๋ยวสิฮะ คุณไม่เคยคิดบ้างเหรอว่ามันมีความผูกพันอะไรบางอย่างระหว่างคู่แต่งงานที่ทำให้พวกเค้าเข้าใจกันได้โดยไม่ต้องพูดออกมาน่ะฮะ” เขายังคงดื้นรั้นคุยเรื่องเดิม

“มันคงเป็นไปได้กับคู่ที่อยู่กันมานานมากๆรึเปล่า เธอคิดว่าเธอจะทำแบบนั้นได้หลังจากแต่งงานเลยน่ะเหรอ” เธอตอบก่อนจะหันกลับไปสนใจทำอาหารที่วางอยู่ตรงหน้า

เขาขยับเข้ามาใกล้เธอแล้วพูดต่อ “แต่ยังไงโดยพื้นฐานมันก็ต้องมีความเชื่อมั่นต่อกันและกันใช่มั้ยฮะ ถึงแม้จะเป็นคู่แต่งงานใหม่ก็ตาม”

”เฮ้อ ชั้นคงจะเถียงสู้เธอไม่ได้แน่”

”แล้วนี่ ผมจะช่วยทำอะไรดีฮะ”

“อย่าบอกนะว่าเธอจะช่วยทำกับข้าว” เธอถามด้วยความประหลาดใจ

”ผมจะนั่งเล่นเฉยๆ โดยที่บูอินกำลังทำงานง่วนอยู่อย่างนี้ได้ยังไงกันฮะ” เขาเขยิบตัวเข้าไปใกล้เธออีก

“ชั้นเดาใจเธอไม่ถูกจริงๆเลยน่ะ ชั้นไม่รู้ว่าจะรับมือกับเธอยังไงดี”

”นั่นเป็นเพราะว่าผมยังไม่ได้แสดงออกตัวตนที่แท้จริงออกมาตังหาก คุณจึงหาไม่เจอ” เขาตอบออกมาด้วยสีหน้าเรียบเฉยทำเอาฮวางโบถึงกับอึ้งไปเลย

”ผมน่ะ ยังไม่เคยต้องใช้เวลาอยู่ด้วยกันนานๆกับคนที่เพิ่งจะรู้จัก แล้วก็อยู่กันสองต่อสองแบบนี้เลย” เขาเริ่มหยิบมีดขึ้นมาก่อนจะพูดต่อ

”มันอึดอัดจริงๆนะฮะ”

”ชั้นก็เหมือนกัน” เธอก็เห็นด้วย

“งั้นเราต้องพยายามให้มากขึ้นอีกนะฮะ ระหว่างเราสองคนจะได้ไม่ดูอึดอัดแบบนี้” ฮยอนจุงพูดพลางให้กำลังจัย

“ตกลงตามนี้” เธอพูดพร้อมๆกับยิ้มออกมา

แล้วจะให้ผมทำอะไรดีตอนนี้ผมพร้อมแล้วฮะ” เขาพูดพร้อมกับชูมีดขึ้นมา

“’งั้นเธอช่วยเห็ดให้หน่อยได้มั้ย” เธอยื่น

”ได้สิฮะ ผมจะหั่นมันให้ออกมาสวยๆเลย”

”เธอหั่นเป็นใช่มั๊ย” เธอถามเพราะเห็นเขาเก้ๆกังๆกับการหั่น

“แน่นอนอยู่แล้วฮะ”

”เธอไปเรียนรู้เรื่องพวกนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ”

”ตอนที่ที่ผมไปตกปลา ผมก็เอาปลาที่ตกได้มาทำซาชิมิกิน”

”อ๋อ ตกปลา” เธอนึกถึง <เค้าทำซาชิมิเป็นด้วยเหรอ>

ฮยอนจุงกำลังยุ่งอยู่กับการหั่นอยู่ สักพักเค้าก็ทำท่าเอียงคอเหมือนไม่พอใจอะไรบางอย่าง

”บูอิน..ผมว่ามีดนี่มันไม่ค่อยคมเลยฮะ”

”ทำไมล่ะ มันหั่นไม่ค่อยออกเหรอ”

“ฮะ” เขาตอบแล้วก้มลงมองกองเห็ดที่เพิ่งหั่นเสร็จแล้วแบบเศร้าๆ

”ทำไมเห็ดพวกเนี้ย ขอบมันดูขยุกขยิกไม่เท่ากันเลยน่ะ” เธอหยิบเห็ดที่หั่นเสร็จแล้วขึ้นมาดู

“ผมรู้ฮะ แต่ไม่ใช่ความผิดของผมเลยนะ เป็นเพราะมีดต่างหากที่ไม่คม”

“ไม่เป็นไรหรอก เห็ดพวกนี้มันก็หั่นยากอยู่แล้วด้วยล่ะ เธอตอบพลางถอนหายใจเบาๆ

งั้นเหรอฮะ แต่คงไม่เป็นไรเพราะถึงหั่นไม่สวยแต่ยังไงรสชาติมันก็ออกมาเหมือนกันอยู่ดี

”เข้าใจพูดจริงนะ “ เธอเตรียมจะแซวเขาแต่กลับตกใจร้องเสียงหลง

“ นี่เธอโดนมีดบาดเหรอเนี่ย”

“อ๋อ นี่หรือฮะ” เขามองเธอก่อนที่จะใช้นิ้วมือกดแผลที่กำลังเลือดออก

“โอ ไม่นะ ทำไมเธอไม่บอกชั้นก่อนหน้านี้ล่ะ” เธอรีบวิ่งไปหา แล้วเอาผ้าสะอาดพันนิ้วของเค้าไว้

”ก็กำลังจะบอกอยู่นี่ล่ะฮะ”

”นี่ เธอเห็นเห็ดพวกนี้มันสำคัญกว่าแผลของเธองั้นเหรอ เธอควรจะบอกชั้นเรื่องมีดบาดก่อนสิ” เธอใช้ผ้าค่อยๆทำความสะอาดแผลเขา

“ยังไงเห็ดพวกนี้ก็ต้องสำคัญกว่าอยู่ดี เพราะเราคงจะไม่มีเวลาไปหาซื้อใหม่ ถ้ามันออกมาดูไม่ดี”

“ช่างมันเถอะน่า เราก็ไม่ต้องใช้มันก็ได้” เธอพูดพลางหยิบพาสเตอร์และยาฆ่าเชื้อขึ้นมา

“ไหนขอชั้นดูนิ้วเธอหน่อยซิ” เธอแกะผ้าเช็ดจานที่พันอยู่ออกแล้วยื่นนิ้วที่ยังเลือดไหลอยู่ให้ดู

“ชั้นไม่น่าให้เธอช่วยหั่นเห็ดเลย ชั้นคิดอะไรอยู่นะตอนนั้น” เธอรู้สึกเสียใจที่เป็นต้นเหตุทำให้เขาต้องได้รับบาดเจ็บ เธอจึงช่วยทำแผลและทายาจากนั้นก็ติดพลาสเตอร์ให้ด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล ในขณะที่เค้านั่งมองดูเธออย่างเงียบๆ

โปรดติดตาม “คู่รักผักกาดหอม รีมิกซ์ ตอนที่ 7 ชื่อตอน “ปาร์ตี้ขึ้นบ้านใหม่ ใครว่าไม่ยาก”

ท้ายบท

1. สัญญาเช่า 1 ปี : ที่เกาหลีจะมีสัญญาการเช่า 2 แบบ แบบแรกเป็นรายปี- ผู้เช่าจะต้องจ่ายมัดจำเป็นเงินก้อนใหญ่ล่วงหน้า เจ้าของจะได้รับดอกเบี้ยจากเงินมัดจำนั้นเป็นค่าเช่า เมื่อสัญญาหมดลงเจ้าของจะคืนมัดจำทั้งหมดให้ผู้เช่า แบบที่

2 เช่ารายเดือน -จะไม่ยุ่งยากเท่าแบบแรก ผู้เช่าจะจ่ายค่าเช่าแบบรายเดือน แต่จะไม่ได้รับเงินมัดจำคืน

Create Date : 01 เมษายน 2553

Last Update : 3 เมษายน 2553 20:07:56 น.

16 comments

Counter : 2201 Pageviews.

55555555+

ทำไมมาเป้นคนแรกหละเนี้ยก็ยัง งง อยุ่แต่อีกแล้วหนุว่าตอนนี้มีตอนที่ไม่มีหลายอย่างเลยน่ะ
มีการทำสนธิสัญญาสันติภาพว่าจะสู้ด้วยกันด้วยอ่ะ

ชอบๆๆๆหนูก้ชอบน่ะที่จุงพยายามอ่ะ
หนุบอกแล้วถ้าไม่ใช่โบจุงก็ไม่พยายามหรอกนิ

โดย: 1985pumpui IP: 118.172.193.118 วันที่: 1 เมษายน 2553 เวลา:20:38:03 น.

ตอนนี้จุงดูพูดเก่งขึ้นนะคะ ไม่ค่อยจะกลัวโบแล้ว อ่านแล้วมีความสุขจังเลย คงต้องกลับไปดู WGM อีกรอบแล้ว ขอบคุณนะคะสำหรับฟิคดีๆที่แปลให้เราอ่าน

โดย: J> FC.Joongbo IP: 119.31.126.141 วันที่: 1 เมษายน 2553 เวลา:21:08:53 น.

ตอนไหนอ่ะ น้องปุ้ย

โดย: ยาย(นาจา) (นักรักจัยโยเย

) วันที่: 1 เมษายน 2553 เวลา:21:09:01 น.

โดย: จีนี่ในกระจกแก้ว

วันที่: 1 เมษายน 2553 เวลา:21:10:28 น.

จุงเคยผ่านชีวิตที่ลำบากมาก่อนเหรอ ดูหน้าใสใส

ไร้เดียงสา เหมือนที่บ้านจะดูแลเป็นคุณหนูอ่ะ

ชอบตอนบูอินเปิดกล่องกีตาร์มากๆเลย เจ๋งเจงๆ

โดย: สายลับ IP: 124.122.7.21 วันที่: 1 เมษายน 2553 เวลา:22:57:21 น.

คุณแม่หวงลูกชายเหมือนกันนะเนี่ย คงคิดไม่ถึงว่าในอนาคตอันใกล้นี้จะได้โบเป็นลูกสะใภ้จิง ๆ เนอะ
แต่ดู ๆ ไปแล้วโบกะแม่จุงก้อคล้าย ๆ กันอยู่นา

โดย: wa..wa IP: 202.149.97.71 วันที่: 2 เมษายน 2553 เวลา:7:05:52 น.

ก่อนอื่นต้องขอบคุณก่อน และตบท้ายด้วยว่า สุดยอดค่ะนานๆเข้ามาทีได้อ่าน 2 ตอนเลย อยากถามว่าเรื่องนี้คุณนาจาแต่งเองหรือว่าแปลมาอีกทีค่ะ สนุกมากค่ะ

โดย: rjumma ชม IP: 125.24.218.193 วันที่: 2 เมษายน 2553 เวลา:10:16:20 น.

ขอบคุณนะคะ คุณนาจา ที่มอบความสุขให้น่ารักมากเลย
ว่าจะไม่ดู WGM อีกแล้วนะ แต่พออ่านแล้ว สงสัยใจไม่แข็งพอแน่เลย

โดย: ning IP: 124.122.90.241 วันที่: 2 เมษายน 2553 เวลา:17:47:28 น.

อยากจะบอกว่าน่ารักจังเลย ยิ่งอ่านไปก็ทำให้จักจี้หัวใจคะ

เลยอดที่จะบอกคุณนาจาไม่ได้ รักนะคะ

โดย: ning IP: 124.122.90.241 วันที่: 2 เมษายน 2553 เวลา:19:29:03 น.

แม่จุงคงมีลางสังหรณ์เนอะ
สงสัยกลัวจะเสียลูกชาย
เลยอดเป็นห่วงไม่ได้
อ่านแล้วเค้าสองคนก้คุยกันเยอะนะ
จุงทำเนียนอีกแล้ว
จับมือบูอิน...ทำเหมือนไม่คิดอะไร
แต่จริงๆแล้ว...วางแผนไว้หมด

โดย: joy&yoo IP: 114.128.164.57 วันที่: 3 เมษายน 2553 เวลา:1:06:49 น.

ตอบคุณ rjumma - เรื่องนี้เป็นเรื่องแปลค่ะ ต้นฉบับเป็นภาษาเกาหลี และถ่ายทอดเป็นภาษาอังกฤษ จนมาเป็นภาษาไทย ที่ได้อ่านอยู่ตอนนี้

แต่นาจาได้มีการปรับปรุงและปรับเปลี่ยนเพื่อให้ได้อรรถรสมากโดยที่ผุ้อ่านไม่ทันได้รู้ตัว อิอิ

ตุณหนิง
เม้นท์จนคนแปลแทบจะลอย
ขอบคุณค่ะ

โดย: ยาย(นาจา) (นักรักจัยโยเย

) วันที่: 3 เมษายน 2553 เวลา:20:13:03 น.

น่ารักมาก ทั้งคูเริ่มพูดคุยกันมากขึ้นแล้ว

คุณแม่ลางสังหรณ์แม่นจัง

เพราะ จะต้องสูญเสียลูกชายให้กับโบของเรา

โดย: noyhnasangchu2010 IP: 118.173.239.142 วันที่: 6 เมษายน 2553 เวลา:15:32:15 น.

ดูจุงเริ่มศึกษาชีวิตแต่งงานแล้วนะเนี่ย

เงียบๆ ไม่ต้องพูด มองตา

ก้อรู้ใจกันแล้ว(เหมือนพ่อกับแม่จุงไง จุงบอก)55+

โดย: kaprow IP: 124.120.139.54 วันที่: 7 เมษายน 2553 เวลา:16:16:27 น.

"คุณไม่เคยคิดบ้างเหรอว่ามันมีความผูกพันอะไรบางอย่างระหว่างคู่แต่งงานที่ทำให้พวกเค้าเข้าใจกันได้โดยไม่ต้องพูดออกมาน่ะฮะ”

“แต่ยังไงโดยพื้นฐานมันก็ต้องมีความเชื่อมั่นต่อกันและกันใช่มั้ยฮะ ถึงแม้จะเป็นคู่แต่งงานใหม่ก็ตาม”

จุงนี่ช่างกล้าโต้แย้งนะคะ มีเหตุผล นี่แสดงว่า จุง มั่นใจในตัวโบมากๆๆเลยนะคะยาย อิอิ

ไปต่อล่ะ

โดย: daffodial

วันที่: 11 เมษายน 2553 เวลา:21:30:25 น.

ขอบคุณนะค่ะ ยิ่งอ่านยิ่งลุ้นมากเลยค่ะ

โดย: แป๋ว (put123) IP: 124.121.213.34 วันที่: 14 เมษายน 2553 เวลา:8:40:13 น.

จุงกะจะใช้ชีวิตแต่งงานของตัวเองให้เหมือนพ่อกะแม่เลยหรอ แต่นั้นพ่อกะแม่แต่งกันแล้วจิงๆนะ คิดไรอยู่อ่ะจุง เอาจิงใช้ป่ะ 55 โบทำแผลด่วนๆจ๊ะ เดี่ยวสุดหล่อเสียโฉม(มากไปนิดอิอิ)
ยายขอบคุณนะค่ะตอนนี้หนุกค่ะ หุหุ ภาพประกอบทำหนู อดคิดว่าอิจุงเนี้ยะเนียนจิงๆ จับมือโบด้วย ไม่เห็นจะออกแรงช่วยเลยเอาไปวางทับไว้เฉยๆ ซะมากกว่า อิอิ ชอบๆ

โดย: kanjabo IP: 192.168.182.59, 124.122.121.145 วันที่: 19 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:41:22 น.