BlogGang.com : : อุคจ๋านาจาไทยแลนด์ : ตอนที่ 34- เราจะทำงานต่อได้ยังไง ถ้าขืนยังเป็นแบบนี้

ตอนที่ 34- เราจะทำงานต่อได้ยังไง ถ้าขืนยังเป็นแบบนี้

***ฟิค <แปล> เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้เขียนแต่งขึ้น เพื่อความรักของคนทั้งสองเท่านั้น หาได้มีเจตนาอื่นหรือไม่ จึงขอให้อ่านด้วยความบันเทิง และเชื่อมั่นในรักของพวกเขาด้วย ****

ตอนสายของวันนั้น ฮวางโบพยายามลากสังขารตัวเองขึ้นมาจากเตียง
“โอ๊ย..ปวดหัวจัง”..เธอบ่นพร้อมๆกับเอามือมานวดขมับตัวเอง โทรศัพท์มือถือของเธอร่วงจากมือลงไปบนเตียง ฮวางโบจ้องดูมันอยู่พักนึงก่อนจะหยิบขึ้นมาเพื่อเช็คดู แล้วก็พบว่าชื่อคนที่โทรคุยล่าสุดก็คือ ชิลลาง

เธอพยายามเรียกสติคืนมาและคิด “นี่ชั้นคุยกับเขาตั้งแต่ยังไม่ทันเช้าดีเลยเหรอเนี่ย?” เธอเอียงคอแล้วก็เช็คดูข้อความในกล่องข้อความ “โอ๊ะ ทำไมมากมายขนาดนี้ล่ะ คิมฮยอนจุง ชั้นคงทำให้เธอคลั่งตายสินะ.ขอโทษด้วยน่ะ ที่ชั้นทำให้เธอต้องรอนาน” ว่าแล้วเธอก็กดปุ่มโทรออก

”เฮ้ คุณตื่นแล้วเหรอฮะ” เสียงฮยอนจุงทักทายมาจากปลายสาย

”จ้ะ...เรื่องเมื่อคืนนี้...อือไม่ใช่สิเมื่อเช้านี้น่ะ....เราได้คุยกันรึเปล่าน่ะ?”

เขาตะลึงกับคำถาม “คุณจำไม่ได้เลยหรือฮะ?”

”จำไม่ได้เลย” เธอรู้สึกสับสน <หวังว่าชั้นจะไม่ได้พูดอะไรที่ไม่สมควรพูดออกไปน่ะ.>

เขางุนงง “คุณทำอะไรผิดหรือฮะ?”

.”เอ่อ จ๊ะ..ชั้นว่าชั้นจำได้ว่าคุยกับเธอเมื่อตอนเช้าตรู่...แต่ว่านึกไม่ออกเลยว่าเราคุยอะไรกันไปบ้าง”

เขาหัวเราะเบาๆ “โอ พระเจ้า ฮ่าฮ่าฮ่า”

เธอรู้สึกอายตัวเอง “นี่ ..นี่ชั้นพูดอะไรไปกับเธอบ้างน่ะ ช่วยเล่าให้ชั้นฟังหน่อยสิ”

เขาแกล้งแหย่เธอ “คุณพูดในโทรศัพท์ว่า...”

”ว่าอะไรเหรอ..”

”คุณพูดออกมาดังๆ ว่า...” เขายังคงอำเธออยู่

“ว่าอะไรเหรอบอกมาเร็วๆเข้า” เธอแทบจะอดใจรอฟังเขาเล่าจนจบไม่ได้

“ว่า ชั้นรักเธอ!” เขาอดขำกับตัวเองไม่ได้

ดวงตาของเธอเบิกกว้าง แต่พูดเสียงเบาลงว่า “จริงๆเหรอ”

“จริงสิฮะ.. คุณพูดดังๆมาก ตั้งสี่ครั้งแน่ะ”

“อ๊าย!!! นั่นมันเสียสติชัดๆนี่นา” เธอแทบไม่เชื่อตัวเอง

”ฮุ ฮุ”

”นี่ ฮยอนจุง นี่เธอพูดเล่นใช่มั้ย”

”ไม่ฮะ ผมพูดจริงๆน่ะฮะ”

เธอเกือบจะร้องไห้ออกมาแล้วเพราะอาย “หา า า แล้วชั้นจะทำยังไงดี?”

เขาหัวเราะออกมา “โธ่..มันจะเป็นอะไรไปฮะ”

”แล้วชั้นจะมองหน้าเธอได้ยังไงกันล่ะ ชิลลาง? ชั้นกำลังจะตายเพราะความอับอาย...”

เขางงๆกับที่เธอพูด “แล้วที่พูดโทรศัพท์อยู่กับผมตอนนี้ล่ะฮะ?”

เธอกลอกตาแล้วก็ร้องออกมาว่า “พระเจ้า..ชั้นนี่มันโง่จริงๆเลย ชั้นจะวางสายล่ะน่ะ” เธอบอกเขาแล้วก็รีบวางหูทันที

เขาตะลึงกับการวางสายของเธอ “บูอิน นี่คุณวางสายไปแล้วเหรอ?” เขาขมวดคิ้วแล้วมองไปที่โทรศัพท์ <นี่คุณยังเมาค้างอยู่รึเปล่า?>

หลังจากวางสาย เธอนั่งงง พยายามสะบัดหัวแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วในที่สุดก็แหงนหน้าไปข้างหลังแล้วร้องออกมา
“อ้ากกกก ชั้นไม่ควรดื่มโซจูเข้าไปเลย...หัวก็ยังปวดตุบๆอยู่เลยเนี่ย..T.T”
***************************************************

บนเครื่องบินที่มุ่งหน้ากลับโซล ฮยอนจุงเอนตัวไปทางหน้าต่างแล้วมองออกไปที่ท้องฟ้าและก้อนเมฆที่อยู่ด้านนอก เขานึกถึงคำพูดเตือนสติของยองแซงเมื่อคืนที่พูดไว้เมื่อคืนก่อน
“อย่าลืมนะว่าการกระทำของนายจะไม่ได้มีผลกระทบกับตัวนายเพียงแค่คนเดียว แต่มันจะมีกับพวกเราทุกคนด้วย”

แล้วก็นึกถึงคำพูดวกวนของฮวางโบว่า “ชั้นบอกใครไม่ได้ว่า...ชั้นชอบคิมฮยอนจุงมาก...และชั้นก็รักเขาแล้วตอนนี้ชั้นก็กำลังเจ็บปวด”

เขานั่งคิดในใจว่า< ชั้นจะไม่ทำให้ใครต้องเจ็บปวดทั้งนั้น...ทั้งบูอินและเพื่อนๆในวง..ชั้นจะพยายามให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้>...

แล้วเขาก็นึกถึงตอนที่รู้สึกสิ้นหวังมากแค่ไหนตอนที่ฮวางโบไม่ตอบกลับข้อความของเขาเมื่อคืน <ชั้นทำมันไม่ได้ถ้าไม่มีบูอิน.>

และพอนึกถึงน้ำเสียงพูดแบบเมาๆของเธอ เขาก็แอบอมยิ้มและหัวเราะออกมา “ฮุฮุ น่ารักจัง ^^”

“ชั้นคิดถึงเธอ““ ชั้นคิดถึงเธอ““ ชั้นคิดถึงเธอ” เขาหันไปมองรอบๆเมื่อรู้สึกเหมือนกับได้ยินเสียงของฮวางโบดังก้องอยู่ในหู

เขาพ่นลมออกมาทางจมูก <นี่มันดูเหมือนจริงมากๆราวกับว่าเสียงของเธอดังก้องอยู่รอบๆมากกว่าที่จะเป็นแค่จินตนาการของชั้น...เอ้ยย ชั้นขนลุกแล้วนะเนี่ย..>.ก้มหัวลงแล้วแอบหัวเราะเบาๆอยู่คนเดียว

**********************************************************************
ที่สถานี MBC ห้องแต่งตัวและห้องพักของนักแสดงชาย ที่สตูดิโอถ่ายทำรายการ WGM ฮยอนจุง เดินเข้ามาในห้อง โค้งคำนับและกล่าวคำทักทาย

“สวัสดีฮะ”

อเล็กซ์ ยิ้มให้เขาและทักกลับไปว่า “เป็นไงบ้าง นี่เพิ่งกลับมาจากญี่ปุ่นอีกแล้วล่ะสิ”

”ใช่ฮะ”

”นี่นายไม่เหนื่อยบ้างรึไง” อเล็กซ์เอื้อมมือไปแตะที่ไหล่ของเขา

”ผมไม่เหนื่อยฮะ” เขาตอบรุ่นพี่ด้วยความนอบน้อม

แอนดี้เดินเข้ามาสบทบในห้อง “สวัสดี ทุกๆคน” เขากล่าวทักทาย

ฮยอนจุงโค้งคำนับและพูดว่า “สวัสดีฮะ พี่แอนดี้”

หลังจากนั้นสักพัก ฮยอนจุงก็ปลีกตัวออกมาที่โถงทางเดิน เพื่อส่งข้อความหาฮวางโบ

“คุณยังมาไม่ถึงอีกหรือ? ตอนนี้อยู่ที่ไหนฮ่ะ?”

”ชั้นอยู่ที่นี่แล้วล่ะ” ฮวางโบส่งข้อความตอบกลับมาทันที

”ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนเหรอฮะ?”

”ในห้องพัก”

”ผมอยู่ที่ห้องโถงทางเดินฮะ”

”รอแป๊บนึงน่ะ”

ฮยอนจุงเดินไปเดินมาอยู่แถวๆห้องโถงทางเดินและพยักหน้าทักทายเป็นระยะๆเมื่อเดินผ่านบรรดาสต๊าฟทีมงาน 2-3นาทีต่อมาฮวางโบเดินออกมาที่ห้องโถง และเริ่มรู้สึกตื่นเต้นทันทีที่เห็นฮยอนจุง

เธอพยายามหลบสายตาของเขา< ไม่ได้เจอกันพักนึงแล้วน่ะ ถึงแม้ว่าเราจะคุยโทรศัพท์กันตลอดเวลาก็ตาม...ทำไมเธอถึงได้...ดูดีหรูเริ่ดแบบนี้นะ ^^>

เขาชำเลืองมองไปรอบๆ แล้วเอ่ยทักว่า “สวัสดีฮะ บูอิน”

เธอกัดริมฝีปาก บอกตัวเองในใจว่า< อย่าทำตื่นเต้นไปนักสิ ฮวางโบ เฮจุง...ตอนนี้เธอเป็นแค่คู่แต่งงานหลอกๆในรายการเรียลลิตี้เท่านั้นน่ะ> “โอ เป็นไงบ้างจ้ะ ชิลลาง” เธอทักเขากลับไป

เขามีรอยยิ้มเล็กๆซ่อนอยู่ที่มุมปากของเขา “ก็โอเคฮะ…”

<โอ๊ย ตายแล้ว เราจะถ่ายทำรายการกันได้ยังไงถ้าพวกเราเป็นแบบนี้กันน่ะ...T.T แล้วชำเลืองมองดูเขา…>

เขากระพริบตา แล้วเดินออกไปจากห้องโถงทางเดิน ไม่นานโทรศัพท์ของฮวางโบก็สั่นเพราะมีข้อความใหม่เข้ามา

ฮยอนจุงส่งข้อความมาว่า “ประตูหนีไฟ”

เธอหลับตาแล้วคิดในใจว่า <นี่! ที่นั่นมัน...อันตรายเกินไป..> เธอมองดูทิศทางที่เขาเดินหายลับไปเมื่อ2-3นาทีที่ผ่านมา แล้วก็เดินมุ่งหน้าไปที่ประตูหนีไฟด้านนั้น <นี่..เสียสติไปแล้ว! นี่มันบ้าไปแล้วจริงๆนะ>
*************************************************************************
ด้านนอกประตูหนีไฟ ฮยอนจุงยืนกระสับกระส่ายรออยู่นอก ไม่นานนักฮวางโบก็แง้มประตูออกมานิดๆแล้วมองเข้าไปในนั้น

ฮยอนจุงกระซิบเบาๆว่า “เร็วๆเข้าสิฮะ”

เธอตาโตด้วยความตกใจแล้วรีบเดินออกมาแล้วปิดประตูทันที “วิ้ว” แล้วก็หัวเราะคิกออกมา “ฮุฮุ”

เขาเดินออกมาด้วยความระมัดระวัง “ฮุ ฮุ อย่าหัวเราะดังเกินไปสิฮะ เดี๋ยวพวกเขาอาจจะได้ยินเสียงของพวกเราหรอก”

เธอขมวดคิ้วแล้วพูดออกมาว่า “นี่พวกเรากำลังทำอะไรกันอยู่เนี่ย? ให้ไปปล้นธนาคารยังไม่ตื่นเต้นเท่านี้เลยน่ะ...”

เขายิ้มกว้างให้เธอแล้วถามเธอ “คุณเป็นยังไงบ้างฮะ?”

เธอเขินและยังไม่กล้าสบตาเขา ตอบไปว่า “ก็โอเคน่ะ..ถามทำไมเนี่ย ในเมื่อเราก็คุยกันอยู่ทุกวันไม่ใช่เหรอ...”

เขาพยายามกลั้นหัวเราะแบบสุดๆเมื่อเห็นท่าทางเขินอายของเธอ “คุณไม่ได้พูดเหรอฮะว่าคุณคิดถึงผมน่ะ?”

เธอทำตาโตด้วยความตกใจ “เมื่อไหร่กัน?”

”ก็เมื่อเช้านี้ตอนที่เราคุยกันทางโทรศัพท์ไงฮะ”...

เธอก้มหน้าลงแล้วพูด...”จริงๆน่ะ ช่วยบอกมาหน่อยว่าชั้นพูดอะไรไปบ้างน่ะ..?” ตอนนี้เธออยากจะด่าตัวเอง

”ว่าแต่คุณมองตาผมไม่ได้จริงๆเหรอหลังจากที่พูดแบบนั้นกับผมแล้วน่ะ?”

เธอชำเลืองดูเขา “ทำไมล่ะชั้นก็มองเธอได้นี่...แต่จะให้ชั้นต้องจ้องเธอตรงๆเลยรึไง?”

”ถ้าหากคุณยังเป็นแบบนี้...แล้วคุณจะรับมือได้ยังไงตอนที่เราไปถ่ายทำรายการน่ะฮะ?”

เธอรู้สึกท้อใจ “ชั้นไม่เป็นอะไรหรอก ตราบใดที่ไม่ต้องมองหน้าเธอน่ะ.” เธอเริ่มรู้สึกกวนใจกับแขนล่ำๆของฮยอนจุงที่อยู่ภายใต้เสื้อยืดสีน้ำตาลรัดแขนที่โชว์กล้ามเป็นมัดๆของเขา...”นั่นมัน...”

“อะไรหรือฮะ.”.

เธอชายตาแล้วบอกว่า “ท่อนแขนของเธอน่ะ..”

”ทำไมฮะ? มีอะไรผิดปกติเหรอ?”

เธอขมวดคิ้วแล้วพูดต่อไปว่า.. “มันดู..เซ็กซี่เกินไป”

เขาตะลึง “อะไรน่ะฮะ?”

”ชั้น..ไม่กล้ามอง”

เขางงสุดขีด “.Whoa~~~~”

เธอค้อนเขา “มีอะไรเหรอ?”

”ก็คุณน่ะเป็นคนที่ชอบแต่งตัวเปลือยไหล่อยู่ตลอดเวลา แล้ววันนี้คุณแต่งตัวซะมิดชิดแบบนี้เพื่อการเปลี่ยนแปลงหรือฮะ?”

เธอตอบเขาอายๆว่า...”อืม..ยังไงชั้นก็ไม่ค่อยมีอะไรจะให้โชว์ซักเท่าไหร่อยู่แล้วล่ะ”

” อะไรน่ะ?

”ถึงแม้ว่าชั้นจะเปลือยไหล่..มันก็ไม่มีอะไรมากไปว่าผิวคล้ำๆ แต่ดูเธอสิ ถึงแม้จะแต่งตัวมิดชิดแต่ว่ากล้ามของเธอ..”ว่าแล้วก็เอามือไปจับที่ต้นแขนเขาโดยไม่รู้ตัว !!! เธอสะดุ้ง แล้วรีบหันหลังให้เขา จู่ๆหัวใจก็เต้นแรง
..

”ดูซิว่าใครกำลังพูดอยู่เนี่ย คุณน่ะชอบแต่งตัวไม่ค่อยมิดชิดจนผมน่ะไม่กล้ามอง..<คุณรู้มั้ยว่ามันยากลำบากแค่ไหนสำหรับผมกว่าจะผ่านหน้าร้อนมาได้น่ะ?...>

“แล้วไงฮะ ตกลงว่าคุณไม่ชอบชุดของผมเหรอ?”.

“ไม่ใช่น่ะ ชั้นไม่ได้หมายความอย่างนั้นซ่ะหน่อย..”

”วันนี้ผมเลือกชุดนี้..ด้วยความตั้งใจมากๆเลยน่ะฮะ” น้ำเสียงรู้สึกผิดหวังเล็กๆ

เธอก้มหน้าลงแล้วพูดว่า “ชั้นไม่กล้ามองเธอ...เพราะว่าเธอดู..หล่อล่ำมากเลยน่ะ”...

เขาฉุนหน่อยๆ “แล้วคุณอยากจะให้ผมทำยังไงดีฮะ?”

”เธออาจจะทำให้ดู..หล่อน้อยกว่านี้หน่อย...แต่ชิลลางก็..(รู้สึกท้อแท้) อ๊าาา ทำไมชั้นยังไม่ชินกับมันซักทีนะ?”

”ถ้างั้น ผมควรจะข่วนแก้มตัวเองให้เป็นรอยดีมั้ยฮะ? เพราะว่าแค่แผลเป็นบนจมูกผมคงจะไม่พอกับการที่ทำให้ความหล่อของผมลดลงไปได้”

เธอเงยหน้าขึ้นมาด้วยความตกใจ “อะไรนะ? !!! อย่าแม้แต่จะคิดเชียวนะ...!!”

เขายิ้มออกมาจนเห็นฟัน ทันทีที่สบตากับเขาเธอก็รีบหลบตาลง

”ถามจริงๆเถอะฮะ คุณจะหลบตาผมแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนฮะ?”

”ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน...เฮ้อ...ชั้นนี่ท่าจะบ้าไปแล้วจริงๆ”

“คุณไม่เป็นอะไรใช่มั๊ยฮะ?”

เธอรู้สึกหดหู่ “ชั้นว่าชั้นอาจจะทำให้คนอื่นสังเกตเห็นได้ชัดน่ะ....”

”นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เราต้องมาทำให้ภูมิคุ้มกันของพวกเราให้เข้มแข็งขึ้นในตอนนี้!”

”แล้วเราจะทำยังไงเหรอ? ชั้นน่ะยังแทบจะมองเธอไม่ได้เลยน่ะ...”

<ผมควรจะกอดเพื่อปลอบคุณมั้ยนะ? อื้อ อย่าดีกว่า ถ้าทำแบบนั้น ชั้นก็คงจะเป็นไปด้วยอีกคน...คิดได้แบบนั้นแล้วก็ส่ายหัวและก็ถอนหายใจออกมา.> “งั้นพวกเราจะไม่ทำอะไรเลยเหรอฮะ?”

เธอสูดหายใจเข้าไปลึกๆ “โอเค.” เธอหลับตาแล้วก็เงยหน้าขึ้นมาหาเขา

เขาทำตาโตเมื่อเห็นท่าทางของเธอ “อะไรเนี่ย? คุณกำลังจะทำอะไรน่ะ...?”

หลังจากนั้น เธอก็ยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาตบแก้มตัวเองอย่างแรงแล้วพูดออกมาว่า ตั้งสติหน่อย!!!

เขาสะดุ้งและมึนงงๆ “นี่คุณกำลังทำอะไรน่ะ?”

หันไปมองหน้าเขาโดยที่แก้มทั้งสองข้างกลายเป็นสีชมพูไปแล้ว “วิธีนี้มันใข้ได้ดีที่สุดเลยนะ เวลาที่ชั้นคุมสติตัวเองไม่ค่อยอยู่น่ะ”

“อะไรกันเนี่ย”

เธอสูดหายใจเข้าไปลึกๆอีกรอบแล้วพูดว่า “โอเค ไปกันเถอะ เกือบได้เวลาแล้วล่ะ”

”เดี๋ยวก่อนฮะ” เขาเรียกเธอ

เธอหันหน้าเอียงมาหาเขานิดๆ “หืมม?”

เขาค่อยๆบรรจงจูบลงบนหน้าผากเธอเบาๆ... ฮวางโบตาโตเป็นไข่ห่าน ยืนช็อคตัวแข็งทื่อ

หัวใจของเขาเต้นแรงคิดในใจว่า <ชั้นต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลย! นี่ชั้นทำอะไรลงไปเนี่ย? การถ่ายทำวันนี้มัน....T.T > แต่แล้วก็แกล้งทำชิลๆพูดกับเธอว่า “ไปกันเถอะฮะ”

เธอยังยืนนิ่ง ทั้งอายทั้งเขิน <เธอทำอะไรไปเนี่ย? นี่มัน...เธอเพิ่งจะราดน้ำมันลงบนกองไฟชัดๆเลย! …T.T> “นี่...โธ่เอ๊ย...นี่มัน...T.T”

“ฮุฮุ.. ผมจะเดินไปก่อนนะฮะ แล้วอีกแป๊บนึงคุณค่อยตามออกไป” พูดจบเขาก็รีบชิ่งเดินออไปทางประตูหนีไฟทันที เพราะว่าตอนนี้เขาเองก็อายมากๆเหมือนกัน

ส่วนเธอยังคงตกใจกับเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไปอยู่ ค่อยๆเอามือไปแตะตรงที่ริมฝีปากของเขามาสัมผัส “นี่เธอทำอะไรลงไปเนี่ยยยย? T.T”

โปรดติดตาม คุ่รักผักกาดหอม รีมิกซ์ตอนที่ 35- ผมไม่ทำอะไรคุณหรอกฮะ เชื่อผมสิ

ยังหวานได้อีกนะเนี่ย
ยาย(นาจา)
9/5/10

Create Date : 10 พฤษภาคม 2553

Last Update : 10 พฤษภาคม 2553 15:52:22 น.

22 comments

Counter : 1281 Pageviews.

มาลงไว้ก่อนนะค่ะ เพราะกัวว่าคืนนี้เน็ตที่บ้านอาจจะเดี้ยงได้ ขอบคุณสำหรับทุกเม้นท์น่ะคะ แค่มาคุยด้วยก็ได้กำลังจัยเยอะๆแร้วค่ะ

โดย: ยาย(นาจา) (นักรักจัยโยเย

) วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:13:17:02 น.

กรี๊สสสสสส ดีใจที่สุดเลยค่าคุณยาย

คือว่า กะเข้ามาเล่น ๆ ไม่นึกว่าคุณยายจะอัพฟิคเสร็จพอดี

ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ

เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ

เราจะก้าวสู่ 2012 ไปด้วยกันนะคะ

ไปงานแต่งกันนน ฮี่ๆๆๆ

โดย: Joong Luv Bo IP: 124.122.149.200 วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:13:35:14 น.

กี๊สสสสสสสสสสสสสสส ส

หลังจากหวานๆขมๆ แล้วทำไมตอนนี้มันหวานหยดมดขึ้นขนาดนี้คะ

เขินนนนนน ได้อีกกกกกก

หมอนขาดไป 8 ใบแล้วนะคะยาย

โดย: ^^ IP: 58.8.183.55 วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:14:58:11 น.

กรี๊ดมากมาย
สุดท้ายก็อดใจไม่ไหว แอบแว๊บงานมาอ่านจนได้อ่ะ
คงทำงานได้มีความสุขแล้วล่ะค่ะ หายง่วงแล้ว

ตอนเย็นเน็ตจะเดี้ยงหรือจะหนีไปดูคิมบอมกันแน่ค่ะ อิอิ

โดย: แพร IP: 58.8.184.80 วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:15:20:25 น.

รออ่านตอนต่อไปนะคะ หวานมากกำลังจะเป็นเบาหวานแล้วคะ ขอบคุณสำหรับตอนต่อไป94

โดย: lamlert29 IP: 87.171.83.35 วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:15:20:46 น.

น้องแพร รู้จัยยายจิงๆ
เค้าเรียกว่าหาข้อมูลตังหากล่ะ

โดย: ยาย(นาจา) (นักรักจัยโยเย

) วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:15:43:08 น.

ยายยยยยยยยยยยยยย อยากจะบ้าตายแล้ว !!!!!!!!!!!!

ทำไมๆๆๆๆ มันน่ารักอย่างงี้อ่ะ ยายได้โปรด (ไม่อยากเร่งนะ) ลงอีกตอนได้ไหมอ่ะ อยากจะกริ๊ดให้ลั่นที่ออฟฟิตแล้วนะนี่ กริ๊ดๆๆๆ ยายสู้ๆๆๆๆนะ อย่าเลิกล้มความตั้งใจ
Fighting To The World

โดย: lookomm IP: 115.87.130.148 วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:15:45:05 น.

อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

แอร่กกกก ตายอย่างสงบ .....

ขอบคุณค่ะ

โดย: ตอง IP: 114.128.213.218 วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:17:40:14 น.

กรี๊ด!!!!!

ลองเข้ามาก่อนกลับบ้านมาเจอตอนใหม่เลย ฮุฮุ

หวานมากเลยอ่ะยาย...

ขอบคุณค่ะ

โดย: เป้ (สิงโตหัวโต

) วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:18:07:22 น.

ว่าจะตามอ่านให้จบแล้วค่อยเม้นท์ ปรากฎว่าพอถึงตอนนี้แล้วมันอดใจไม่ไหวจริง ๆ อ๊าย จะบ้าตายยยยยจริง ๆเลย
เรื่องจริงมันจะเป็นแบบนี้มั้ยยาย ทำไมมันน่ารักยังงี้ ชิลลางจะเป็นแบบนี้กับบูอินจริงเหรอ หวานซ้า น้ำตาลอายเลยยาย
อ่านที่ำทำงานไม่มีสมาธิ ต้องกลับมาแอบอ่านที่บ้าน โอ๊ยจะตายนั่งเขินยังกะเป็นตัวเองเลย ที่ขนาดแก่แล้วนะเนี่ย ยังรู้สึกอินขนาดนี้เลย รักกกกทั้ง 2 คนจังเลย

รักคนแปลด้วยค่า
ขอบคุณจริง ๆ

โดย: มัม IP: 58.9.54.135 วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:18:32:38 น.

ทำไมใจดีอย่างนี้ ลองเข้ามาเฉยไม่นึกว่ายายจะลงใหม่

ขอบคุณนะคะ

โดย: ning IP: 124.120.232.251 วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:18:26 น.

ขอบคุณนะค่ะยายฟิคสนุกมากๆเลยค่ะชอบๆๆๆน่ารักอยากให้รักกันจริงๆจังเลยลุ้นตัวโก่งแล้วเนี่ย kikikikikiki

โดย: giff IP: 58.97.60.4 วันที่: 11 พฤษภาคม 2553 เวลา:9:14:21 น.

ขอกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ยาว ๆ ค่ะยาย

เที่ยงนี้ ขนมหวานไม่จำเป็นเลยอ่า

โดย: อัม IP: 172.16.34.112, 202.149.101.72 วันที่: 11 พฤษภาคม 2553 เวลา:11:25:53 น.

อร๊ากกกกกกกก+++ยายยยยยยย

ถูกจัยคนแก่จริงๆ เยยยยยย ตอนนี้หงะ

"เดี๋ยวก่อนฮะ..." คนอ่านแอบคลำหน้าผากตัวเองเลยหงะ 555++

ขอบคุณ และเป็นแรงจัยให้เสมอนะคะ

โดย: kaprow IP: 124.120.132.172 วันที่: 11 พฤษภาคม 2553 เวลา:15:12:51 น.

ขอบคุณค่ายาย

ตอนนี้น่ารักจัง เริ่มสนุกแล้ว อิอิ

โดย: Ssangchu_fighting IP: 180.180.155.41 วันที่: 11 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:01:56 น.

ยาย....น่ารักจัง
เขินนะเนี่ย
อินมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขอบคุณนะยาย
เป้นกำลังใจให้ยายเสมอ

โดย: joy&yoo IP: 222.123.111.59 วันที่: 11 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:22:00 น.

เขาค่อยๆบรรจงจูบลงบนหน้าผากเธอเบาๆ... ฮวางโบตาโตเป็นไข่ห่าน ยืนช็อคตัวแข็งทื่อ

ว้าว อย่างกะละคร นัดพบกันตรงบันไดหนีไฟด้วย

โดย: nonnie~ IP: 10.16.1.204, 58.137.199.116 วันที่: 12 พฤษภาคม 2553 เวลา:13:40:59 น.

แฟนฟิคที่ไม่แสดงตัว ขอเสียงหน่อย เย้เย2947

โดย: ยาย(นาจา) IP: 115.67.219.26 วันที่: 13 พฤษภาคม 2553 เวลา:18:54:55 น.

บอกได้คำเดียวว่า น่ารักสุดๆๆๆๆ เลย ยายนาจาค่ะ อ่านไปยิ้มไปคนเดียวนะ 55555

โดย: hunny IP: 124.122.129.238 วันที่: 13 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:08:53 น.

กะแระว่าจุงต้องจูบอ่ะ...55555555555+++++
มันเป็นเรื่องธรรมดาของคนที่เค้าเป้นแฟนกันน่ะโบ...

โดย: 1985pumpui IP: 125.25.69.110 วันที่: 16 พฤษภาคม 2553 เวลา:18:08:27 น.

เขินจัง อิอิ

ขอบคุณสำหรับฟิคดีค่ะ

โดย: harimachan IP: 183.88.118.99 วันที่: 27 พฤษภาคม 2553 เวลา:19:38:50 น.

อ๊ากกกก คนอ่านก็ตาโตเท่าไข่ห่านเหมือนกัน คริคริ
หวานได้อีกนะเนี่ย นอนหลับฝันดีแน่นอน
วุ้ย555 เขิลลลลทุ๊กทียังกะตะเองเป็นผู้ถูกกระทำ5555
ยายหนูเดี่ยวซึ้งเดี่ยวเขิลลสลับไปมา
แต่ช๊อบชอบทั้งสองอย่างค่ะ
เสริฟของหวานบ่อยๆนะค่ะคนอ่านชอบคะ หุหุ ขอบคุณผู้แปลใจดีมากๆค่ะ

โดย: kanjabo IP: 192.168.182.234, 124.120.18.25 วันที่: 2 มิถุนายน 2553 เวลา:23:21:01 น.