ตอนที่ 36- นอนเท่านั้นเหรอฮะ.... ***ฟิค <แปล> เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้เขียนแต่งขึ้น เพื่อความรักของคนทั้งสองเท่านั้น หาได้มีเจตนาอื่นหรือไม่ จึงขอให้อ่านด้วยความบันเทิง และเชื่อมั่นในรักของพวกเขาด้วย **** ภายในห้องนอนของบ้านคู่ผักกาดหอม สองคนกำลังอยู่บนเตียงต่างคนต่างพยายามนอนให้ห่างกันมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ฮวางโบนอนนึกอยู่ในใจว่า...<นี่พวกเรากำลังทำบ้าอะไรกันอยู่เนี่ย...? แล้วเราจะนอนกันหลับเข้าไปได้ยังไง…?> ส่วนฮยอนจุงก็กำลังนอนคิดอยู่เช่นกันว่า <ไม่มีที่เหลือให้ชั้นเขยิบออกไปอีกแล้วล่ะ ชั้นคงจะต้องตกเตียงแหงๆถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่น่ะ....> ช่วงเวลาแห่งความเงียบอันแสนจะอึดอัดที่ยาวนานยังดำเนินต่อไป <นี่ชั้นกำลังทำสิ่งที่ถูกต้องอยู่รึเปล่านะ? พูดจริงๆก็คือ ที่ชั้นเสนอให้พวกเรามาที่นี่กันก็เพราะว่าเราไม่ได้เจอกันนานแล้ว...แต่นี่มัน....> เธอนอนกระสับกระส่ายคิดไม่ตก <ทำไมชั้นนอนไม่หลับเลยนะ? มันคงจะดีกว่าถ้าชั้นจะหลับๆไปซะให้สิ้นเรื่องสิ้นราว..T.T…> <ทนไม่ไหวแล้วน่ะ>..คิดดังนั้นฮวางโบก็ลุกขึ้นมาจากเตียงแล้วเดินออกไปที่ห้องนั่งเล่น. เขาผงกหัวขึ้นมาแล้วมองดูด้านหลังเธอ < อะไรกัน? นี่คุณกำลังพยายามจะออกไปนอนที่นั่นอีกแล้วเหรอ?...> เขาลุกขึ้นจากเตียงอย่างเงียบๆแล้วแอบมองไปที่ห้องนั่งเล่น... มีเสียงเปิดประตูตู้เย็นดังมาจากในครัว เขาจึงค่อยๆเดินออกไปที่นั่น ฮวางโบกำลังยกขวดน้ำขึ้นมาดื่ม พอหันหลังกลับมาก็สะดุ้งสุดตัว “อ๊าย!” เขาถามเธอหน้าตายๆว่า “คืนนี้คุณจะไม่นอนหรือฮะ?” ”...เดี๋ยวชั้นก็จะ..” ”ช่วยเอาน้ำให้ผมกินหน่อยได้มั๊ยฮะ?” เธอไม่ตอบอะไรแต่เปิดตู้เย็นแล้วหยิบขวดน้ำออกมาเทใส่แก้วและยื่นให้เขา เขาดื่มน้ำพรวดเดียวจนหมด จากนั้นเดินไปล้างแก้วแล้ววางไว้ที่คว่ำจานอย่างเรียบร้อย เธอเดินกลับที่ห้องนั่งเล่นแล้วมองไปที่โซฟาด้วยสายตาละห้อย...คิดในใจว่า <ชั้นควรจะนอนตรงนี้จริงๆน่ะ.>.แล้วชำเลืองมองเขานิดๆ เขาเห็นสายตาของเธอเขาก็บอกเธอในใจทันทีว่า < ถ้าคุณกล้ากลับไปนอนที่นั่นอีก จริงๆน่ะ ผมจะไม่รับผิดชอบกับการกระทำของผมน่ะ>... ”ฃิลลาง” เธอเรียกเขาเบาๆ ตอบเธอด้วยเสียงแบบไม่ค่อยเต็มใจ “ว่าไงฮะ?” ”ชั้นว่าชั้นจะนอนตรงนี้น่ะ” เธอชี้ไปที่โต๊ะโซฟา ”พูดตามตรงน่ะ นอนในห้องนั้นมันไม่ค่อยสบาย...สำหรับเราทั้งสองคน...นี่ก็ผ่านมาตั้งครึ่งชั่วโมงกว่าแล้ว...แต่เราก็นอนไม่หลับกันเลยซักคน... “ เธอพยายามอธิบาย ในขณะที่เขาเงียบอย่างเดียว ”ชั้นเข้าใจว่าเธอรู้สึกยังไงนะ~..แต่ว่า...” เขาถามด้วยน้ำเสียงห้วนๆว่า “พรุ่งนี้เช้าตื่นชึ้นมาจะเป็นอะไรมั้ยฮะ ถ้าคนอายุขนาดคุณนอนไม่พอแบบนี้น่ะ?” ”!!...นี่!” เขาพูดต่อไปอย่างไม่ค่อยพอใจ “คุณยังมองว่าผมเป็นเด็กใช่มั้ยฮะ? คุณคิดว่าพวกเรากำลังเล่นขายของเหมือนเด็กๆกันอยู่ใช่มั้ยฮะ?” “ไม่จ้ะ ไม่ใช่อย่างนั้น.”. ”ไม่ว่าตารางงานของผมมันจะมากมายและล้นซักแค่ไหน....แต่มันก็ไม่ใช่ประเด็น! จะมีไอ้งั่งแบบไหนกันที่ปล่อยให้ผู้หญิงของตัวเองมานอนแบบนี้น่ะ? คุณไปถามคนอื่นๆดูสิ! แล้วคุณจะเรียกคนแบบนั้นว่าลูกผู้ชายตัวจริงได้ยังไงกัน!” ”นี่.!!”.. ”คุณคิดว่าผมยังเป็นเด็กที่ต้องได้รับการปกป้องอยู่อีกเหรอฮะ?” ”ไม่ใช่นะ~~..ไม่ใช่แบบนั้น” เขาชำเลืองมองเธอ คุณรู้มั้ยฮะ บางครั้ง บูอินก็สามารถทำให้ผู้ชายร้องออกมาว่าเฮ้อ! ได้จริงๆน่ะฮะ เธอขมวดคิ้ว “นี่เธอกำลังพยายามจะบอกอะไรเหรอ?” ”คุณชอบทำตัวเข้มแข็งจนเกินไป ภายนอกคุณทำตัวสบายๆไม่มีอะไรถึงแม้ว่าภายในคุณจะไม่ได้เป็นแบบนั้น...คุณแสดงออกมาเหมือนคุณไม่เจ็บปวดแม้แต่น้อย...คุณพยายามตลอดเวลาที่จะทำเรื่องอะไรที่มันหนักๆด้วยตัวเองราวกับว่าคุณรับได้หมดทุกอย่าง...” ”นี่ชั้นทำแบบนั้นเมื่อไหร่กัน....? ”ผมรู้สึกขอบคุณที่คุณพยายามจะสอนผมเพราะว่าคุณรู้มากกว่าและมีประสบการณ์มากกว่าผม แต่ว่าตอนนี้มันไม่ใช่เวลาที่จะทำอะไรแบบนั้น! นี่มันไม่ได้เกี่ยวกับการมีประสบการณ์เลยน่ะฮะ...หรือว่า..คุณแค่จะพยายามทำตัวเป็นผู้ชายที่ดีไม่ว่ายังไงก็ตาม!” ”นี่..เธอพูดแบบนั้นได้ยังไงกัน” ”ทำไมคุณต้องเป็นฝ่ายที่คอยให้ความช่วยเหลืออยู่ตลอดเวลา? เปลี่ยนให้ผมเป็นคนที่ช่วยบ้างไม่ได้หรือฮะ? ผมบอกว่าผมจะนอนข้างนอกให้ถ้าไม่สะดวกที่จะแชร์เตียงกัน แต่คุณก็ไม่ยอมรับข้อเสนอ ผมเป็นอะไรในสายตาคุณเหรอฮะ? คุณเคยมองว่าผมป็นผู้ชายคนนึงบ้างรึเปล่า?” ”นี่..ที่ชั้นทำแบบนี้ก็เพราะว่าชั้นมองว่าเธอเป็นผู้ชายน่ะสิ! เธอจะให้ผู้ใหญ่เต็มตัวสองคนมาแชร์เตียงเพื่อนอนกันเฉยๆได้ยังไงล่ะ? ไม่เอาน่า..ทำใจเย็นๆหน่อยแล้วก็อย่าไปนึกเรื่องที่ทำให้เธอไม่สบายใจสิ “ ”นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ผมจะต้องนอนที่โซฟา เข้าใจมั้ยฮะ?” พูดจบเขาก็เดินไปหยิบหมอนและผ้าคลุมเตียงออกมาแล้วก็นอนลงบนโซฟา “นี่ ฮยอนจุง” ”ราตรีสวัสดิ์ฮะ” แล้วเขาก็นอนหันหน้าเข้าหาโซฟา เธอถอนหายใจ <สิ่งที่ชั้นพยายามจะทำ...มันทำให้เธอไม่พอใจมากขนาดนั้นจริงๆน่ะเหรอ…?> “นี่...ถ้าเธอนอนตรงนี้...พรุ่งนี้เช้าเธออาจจะลุกไม่ขึ้นเลยนะ...เพราะว่าโซฟามันเล็กเกินไปสำหรับเธอน่ะ...ดูสิเท้าเธอยื่นออกมาข้างนอกแล้วน่ะ...” เขานอนนิ่งไม่ตอบหรือแม้แต่จะขยับเขยื้อน ”แล้วผ้าคลุมเตียงนั่นมันก็บางเกินไป...อุณหภูมิมันลดลงเร็วมากเลยน่ะ” เธอเดินไปหยิบผ้าห่มมาจากห้องนอนมาห่มให้ “เธอห่มอันนี้ดีกว่าน่ะ...(รู้สึกลำบากใจ) จริงๆน่ะ พวกเราไม่ควรมาที่กันเลยน่ะ” เขาถอนหายใจลึกๆ “วิ้ว~~” ”หลับฝันดีน่ะ” เธอถอนหายใจ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องและนอนลงบนเตียงแล้วก็ถอนหายใจออกมาอย่างแรงอีกครั้ง เขาได้ยินเสียงถอนหายใจของเธอจึงพูดออกมาว่า “เสียงถอนหายใจของคุณทำให้เพดานทะลุเป็นรูได้เลยน่ะฮะ...” ”ขาของเธอ...อยู่แบบนั้นไม่เป็นตะคริวเหรอ?” ”มันก็ไม่ได้สบายซักเท่าไหร่หรอกฮะ แต่ว่าผมก็นอนได้...” “คุณรู้มั้ยฮะ…?” ”...ว่าไง?” ”ผมรู้ว่าผมอายุยังน้อย..” ”...จ้ะ” ”แต่.. ก็ยังมีบางอย่างที่ผมสามารถจะทำให้คุณได้..” “ดังนั้นได้โปรดปล่อยให้ผมทำในสิ่งที่ผมต้องการทำเถอะฮะ...” ”...โอเค.” *************************************************************************** หนึ่งชั่วโมงแห่งความเงียบผ่านไป ฮวางโบได้ยินเสียงฮยอนจุงพลิกตัวไปมาบนโซฟาจากทางประตูห้องนอนที่เปิดอยู่ <เราน่าจะมีโซฟาที่ใหญ่กว่านี้น่ะ.>แล้วเธอก็ถอนหายใจออกมา เสียงฮยอนจุงดังมาจากห้องนั่งเล่นว่า “คุณละเมอรึเปล่าฮะ?” ”หา?” ”ไม่ฮะ..ผมหมายความว่า..ผมได้ยินเสียงคุยถอนหายใจอยู่ตลอดเวลา..”. ”...เธอรู้มั้ย..?” ”ฮะ..”. เธอเงียบ. ”...อะไรเหรอฮะ?” เธอไม่พูดแต่ถอนหายใจออกมาอีก... ”นี่คุณกำลังทำวิจัยเกี่ยวกับเรื่อง “เราจะสื่อสารผ่านการถอนหายใจได้อย่างไร” อยู่รึเปล่าฮะ?” ”ฮุฮุ เลิกทำตลกได้แล้ว...” เขายิ้มจนเห็นฟัน “เธอรู้มั้ย...?” ”ฮะ..ผมรู้ว่าคุณสบายดี” เธอพยายามจะกลั้นหัวเราะ “ได้โปรด..ให้ชั้นพูดได้มั้ย” ”ฮะ ผมอยู่ตรงนี้และพร้อมจะรับฟังทุกอย่าง คุณต้องการอะไรหรือฮะ?” ”...ว่าแต่...เธอจะไม่ทำอะไรจริงๆใช่มั้ย?” ”...? อะไรน่ะฮะ?” ”ชั้นว่า ถ้าเธอนอนตรงนั้นมันต้องไม่สบายแน่ๆ...ชั้นทนไม่ไหวแล้วล่ะ..เข้ามานอนในนี้เถอะ” ”...จริงๆเหรอฮะ?” เสียงเริงร่าของเขาก็ปรากฎทันที ”จ้ะ..แต่ว่าเธอต้องไม่ทำอะไรจริงๆนะ นอกจากหลับเท่านั้น” ”โอเคฮะ ไม่ต้องห่วง” เขาหยิบหมอนกับผ้าห่มกลับเข้ามาในห้อง เธอขยับตัวเพื่อจะได้มีที่ให้เขา หลังจากลังเลอยู่เล็กน้อยเขาก็ขึ้นไปนอนข้างๆเธอ <ชั้นไม่แน่ใจว่ามันเป็นเรื่องฉลาดที่จะทำแบบนี้รึเปล่า แต่อย่างน้อยชั้นก็อยากให้เธอได้นอนแบบสบายๆหน่อย..> “นอนได้แล้วล่ะ” ”โอเคฮะ” แล้วเขาก็หลับตาลง แทนที่จะนอนตามที่เธอบอกเขา เธอกลับนั่งพิงพนักหัวเตียงและมองออกไปข้างนอกหน้าต่าง สักพักนึงเธอก็ได้ยินเสียงลมหายใจแผ่วๆของเขา ฮยอนจุงกำลังหลับ เสียงลมหายใจของเขาดังสม่ำเสมอ เธอก้มลงมองเขาด้วยสายตาที่อ่อนโยน เธอกระซิบเบาๆว่า< นานๆที ชั้นก็อยากจะมองดูเธอแบบนี้...ในที่ซึ่งไม่มีใครรู้จักเรา...และมีเธออยู่ที่นั่นเพื่อชั้นเพียงคนเดียวเท่านั้น...นั่นมันคงจะดูโลภเกินไปใช่มั้ย? เธอเหมือนกับนกน้อยที่สวยงามที่..ชั้นไม่สามารถจะขังเอาไว้ในกรงเพื่อชื่นชมแต่เพียงคนเดียว...ชั้นไม่สามารถจะได้ทุกสิ่งที่ต้องการ..ใช่มั้ย? ในโลกแห่งความเป็นจริงเขาจะปล่อยให้เราทำได้แค่ไหนกันนะ? แฟนคลับที่หลงไหลเธอ...พวกเขาจะยอมรับรู้เรื่องความรักของเธอบ้างมั้ย..? …เขาจะยอมรับชั้นได้มั้ย..?> แล้วจู่ๆก็มีเสียงโพล่งขึ้นมาว่า “ผมยอมรับฮะ” เธอสะดุ้งด้วยความตกใจ “นี่เธอไม่ได้หลับหรอกเหรอ? ชั้นนึกว่าเธอหลับไปแล้ว”.... เขาค่อยๆลืมตาขึ้นมา “ถึงแม้ว่าแฟนคลับของผมจะยอมรับ แต่ผมไม่รับ อย่างนั้นก็แปลว่าคนๆนั้นไม่ใช่ผู้หญิงของผม ในทางตรงข้าม ถึงแม้แฟนคลับจะไม่ยอมรับ แต่ผมยอมรับแล้วล่ะก็คนๆนั้นก็คือตัวจริงสำหรับผม” เธอประทับใจ หันไปมองหน้าเขาเงียบๆ เขาเอื้อมมือมาจับผมยาวเป็นลอนของเธอ จนเธอเองก็ตกใจ ระหว่างที่ลูบผมของเธอเขาถามขึ้นว่า ” คุณใช้ครีมนวดด้วยนี่ฮะ...” ”ฮุ ฮ่าฮ่า..เธอมีพรสวรรค์ในการเปลี่ยนทุกสถานการณ์ให้กลายเป็นเรื่องตล..” เขายังจ้องดูเธออย่างเงียบๆ ถึงตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกอึดอัดและสับสน)..”เธอนอนต่อเถอะน่ะ” ว่าแล้วเธอก็นั่งยืดหลังตรงแล้วหันหน้าไปอีกทางนึง) เขาลุกขึ้นมานั่งเช่นเดียวกับเธอ คิดในใจว่า <ไหล่ของคุณช่างเล็กและบอบบางเหลือเกิน.>.แล้วจ้องมองดูเธออย่างตะลึง... เธอรู้สึกอึดอัดและตึงเครียดอย่างบอกไม่ถูก หันหน้ามาทางเขานิดๆแล้วพูดว่า “นอนได้แล้วน่ะ ฮยอนจุง ได้โปรด” เขานั่งคิดอยู่ในใจว่า รูปร่างของบูอินมันช่าง... เอียงคอหน่อยๆแล้วยังจ้องดูเธออย่างไม่วางตา ฮวางโบแอบมองหน้าเขาแล้วพูดว่า ยา..นี่เธอกำลังทำอะไรอยู่น่ะ...? “บูอิน..” “มีอะไรเหรอ..?” ”รูปร่างของคุณ...” เธอเริ่มเครียด..”ว่าไง?” ”มันสวยมากๆ” เธอแทบจะหยุดหายใจ เมื่อได้ยินเขาพูด)...”เฮ้..เธอ...” เขาค่อยๆเอามือไปปัดผมของเธอไปไว้ด้านหลัง...แล้วพูดว่า “เล็กมาก” เธอกระพริบตาคิดในใจว่า< ใจเย็นๆ ใจเย็นๆก่อน..>.แต่แล้วก็ยอมไม่ได้...ต้องพูดออกไปว่า “มันไม่ได้เล็กซักหน่อย...<เอ๋..ตอนนี้ชั้นกำลังพูดถึงอะไรอยู่เหรอเนี่ย...?> ”ขอผมจับหน่อยได้มั้ยฮะ..ซักครั้งนึงน่ะฮะ?” เธอผงะออกมา “เธอจะจับอะไรน่ะ?” ”ผมแค่อยากจะจับ...ไหล่ของคุณน่ะฮะ” <นี่เธอเสียสติไปแล้วรึเปล่า? ชั้นไม่น่าชวนเธอกลับมานอนที่เตียงนี่เลย..> “ชั้นว่าอย่า...” พูดยังไม่ทันจบ ฮยอนจุงก็เอามือมาวางบนไหล่ของเธอโดยไม่พูดอะไร เขารู้สึกได้ถึงความร้อนจากตัวเธอผ่านเสื้อเชิ้ตตัวบางที่เธอใส่อยู่... เธอตัวแข็งทื่อ <นี่...จับแค่ไหล่พอแล้วนะ...หยุดไว้แค่ตรงนั้นเลย...!!!> เขาเอามือจับปอยผมของเธอไปทัดไว้ที่ข้างๆหู.... หัวใจของเธอเต้นโครมครามด้วยความตื่นเต้น นี่มันบ้าชัดๆ...เธอกำลังจะทำอะไรน่ะ?.. ได้โปรดหยุดได้แล้ว..!!!!> <คุณสวยมากๆ.>.ฮยอนจุงเหมือนต้องมนต์สะกด จ้องหน้าฮวางโบอยู่ชั่วครู่ก่อนจะประทับริมฝีปากลงบนหน้าผากของเธอ เธอถึงพูดอะไรไม่ออก !!!! ( ‘...’ ) เขาเลื่อนลงมาจูบที่แก้มของเธอ..ความคิดทั้งหลายในสมองของเธอหายวับไปกับตา....มาถึงตอนนี้ฮวางโบแข็งทื่อไปทั้งตัวมีเพียงตาของเธอที่เบิกกว้างอยู่...ฮยอนจุงจ้องมองเธออีกครั้งก่อนที่จะก้มหน้าลงมาประทับจูบแรกลงบนริมฝีปากเธอ... <นี่มันคือความฝัน..มันคือ...ได้โปรดหยุดเถอะ.> เธอเริ่มคิดสับสน ”หลับตาสิฮะ” เธอสะดุ้ง แต่ก็หลับตาลงโดยอัตโนมัติ หลังจากจูบแรกที่ดูดดื่มและยาวนาน ฮยอนจุงค่อยๆเอามือมาประคองหน้าของเธอเอาไว้อย่างทะนุถนอม... ”ซารางเฮ..” !!!<..นี่มันชักจะไปกันใหญ่แล้วนะ..!!!ได้โปรด....> เธอพยายามขัดขืนแต่ <ซารางเฮ.> เขาแล้วก้มลงจูบเธออีกครั้ง หลังจากที่เธอยอมรับการจุมพิตจากเขาอย่างเต็มใจและเกือบจะเผลอใจไปกับเขา...แต่แล้ว... ฮวางโบผลักเขาออกไปอย่างสุดกำลัง แล้วหรี่ตามองดูหน้าฮยอนจุงซึ่งตอนนี้เหมือนกับเพิ่งสะดุ้งตื่นจากมนต์สะกด เธอหายใจแรง แล้วพูดเสียงดังว่า “เธอ..กลับไปนอนที่โซฟาได้แล้ว” <อะไรเนี่ย ผมทำอะไรลงไปเหรอ?!!>” เฮ้ย!....อืมมมม....” เธอลงมายืนที่พื้นแล้วเริ่มตั้งท่าเตรียมพร้อมเตะไฮ-คิก “กลับไปที่โซฟา...เดี๋ยวนี้เลย!” <นี่ชั้นคงบ้าไปแล้วแน่ๆ...ชั้นทำอะไรลงไปเนี่ย?> “โอเคฮะ..ผมจะออกไปเดี๋ยวนี้.” เขาหยิบหมอนแล้วเดินคอตกออกไปที่ห้องนั่งเล่น ฮวางโบหยิบผ้าห่มมาแล้วเขวี้ยงตามหลังเขาไปด้วย <เฮ้อ..มันคงจะเป็นคืนที่แสนยาวนานแน่ๆเลย >”ให้ตายเหอะ...ทำไมชั้นถึงเป็น...T.T” เขารู้สึกหดหู่ นอนหมอบอยู่บนโซฟา...<นี่มันบ้าจริงๆนะ..ทำไมชั้นถึง...? ทำไม? ชั้นต้องเสียสติไปแล้วแน่ๆ! พรุ่งนี้เช้าชั้นจะกล้ามองหน้าเธอได้ยังไงกัน? อ้าก กกกก> เขาชกหมอนแล้วยกขาขึ้นมาถีบอากาศไปมาพร้อมกับหันหน้าไปทางห้องนอนแล้วพูดดังๆว่า “ผมขอโทษด้วยฮะ ผมไม่ได้วางแผนที่จะทำแบบนั้นเลย มันแค่เกิดขึ้นเอง...” ”เงียบๆไปเลย แล้วก็นอนซะ” ”ก็ทำไมคุณถึงต้องสวยขนาดนั้นด้วย? ผมก็ไม่ใช่เด็กแล้วนะฮะ! แล้วผู้ชายเต็มตัวที่มีเลือดเนื้ออย่างผมจะนอนอยู่เฉยๆได้ยังไง ในเมื่อผู้หญิงของเขามานอนอยู่ข้างๆน่ะฮะ?” ฮยอนจุงพยายามแก้ตัวสุดฤทธิ์ ”แต่เธอบอกชั้นว่า เธอจะไม่ทำอะไรทั้งนั้น !!!” ”นั่นมันคือความตั้งใจของผมฮะ แต่ว่าร่างกายผมมันไม่ยอมฟัง...” ”โอ๊ยยย..จริงๆนะ ชั้นนี่มันโง่จริงๆเลย!!! แล้วทำไมเธอถึงให้สัญญาในสิ่งที่เธอไม่สามารถจะทำได้น่ะ?” ”ก็ผมให้สัญญาเพราะผมคิดว่าจะทำตามนั้นได้ นี่คุณคิดว่าผมรับปากไปมั่วๆโดยตั้งใจจะผิดสัญญาตั้งแต่แรกอย่างนั้นเหรอฮะ?” ”ปากของเธอนี่มันข่าง...” เธอลุกขึ้นมาเปิดประตูห้องนอน ฮยอนจุงกระโดดขึ้นมานั่งและแอบมองเธอจากด้านข้าง ”หยุดพูดได้แล้วและก็นอนซะ! ถ้าขืนเธอยังพูดออกมาอีกน่ะ” เขารู้สึกหดหู่ “ที่ผมพูดแบบนั้น...ก็เพราะผมเสียใจนะฮะ..”. ”ชั้นบอกให้เธอหุบปากแล้วก็นอนได้แล้ว” ” โอเคฮะ” เขาล้มตัวลงนอนตะแคงแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุม เธอรีบปิดประตูห้องทันที “ได้โปรดนอนพักบ้างเถอะจริงๆน่ะ ชั้นง่วงจะแย่อยู่แล้ว T_T” โปรดติดตาม คู่รักผักกาดหอม รีมิกซ์ ตอนที่ 37- ถ้าคิดจะรักก็อย่าได้แคร์ (สื่อ) ของฝากจากยาย จัดไปตามคำขอโดยไม่มีวีไอพีแล้วนะคะ นาทีนี้ เพราะรู้แล้วว่าทุกคนแยกแยะได้ว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งน่ะค่ะ หวังว่าคงถูกจัยกันทุกคน ยาย(นาจา) 9/5/10   Create Date : 13 พฤษภาคม 2553 29 comments Last Update : 13 พฤษภาคม 2553 8:25:14 น. Counter : 1127 Pageviews. Share Tweet

เข้ามานแรก ขอเม้นท์ก่อน เดี๋ยวว่างๆจะแอบอ่าน ต้องทำงานก่อน ยายอุตส่าห์รีบมาลงแต่เช้า   โดย: แพร IP: 58.11.65.212 13 พฤษภาคม 2553 8:51:12 น.

อ่านจบแล้ว น่ารักได้อีก ”ก็ทำไมคุณถึงต้องสวยขนาดนั้นด้วย? ผมก็ไม่ใช่เด็กแล้วนะฮะ! แล้วผู้ชายเต็มตัวที่มีเลือดเนื้ออย่างผมจะนอนอยู่เฉยๆได้ยังไง ในเมื่อผู้หญิงของเขามานอนอยู่ข้างๆน่ะฮะ?” ชอบจริงๆเลย   โดย: แพร IP: 58.11.65.212 13 พฤษภาคม 2553 9:49:53 น.

อรุณสวัสดิ์ต้อนรับเช้าวันใหม่ ขอให้ทำงานอย่างมีความสุขนะคะ ^__^   โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว 13 พฤษภาคม 2553 9:56:54 น.

ขอบคุณนะคะยายลงให้แต่เช้าเลย ทำงานมีความสุขละวันนี้ ^^ โอ้ย...น่ารักได้อีกอ่ะ   โดย: ต้นอ้อ IP: 202.28.62.245 13 พฤษภาคม 2553 11:29:00 น.

มีพรายกระซิบ ว่ายายลงฟิคแล้ว เข้ามาอ่านอย่างรวดเร็ว เตรียมหมอนไว้แล้ว เอาปิดปากปิดหน้าไว้ ว้ายยยยยเค้าเขินน่ะตัวเอง เพื่อนนั้งข้าง ๆ ทุกคนต่างส่ายหน้า โอ้ มันบ้าไปแล้ว มีจูบแรกกันแล้ว โอ๊ย ความรู้สึกตื่นเต้นเหมือนตอนแต่งงงานใหม่ ๆ เลย ยายขา ขอบคุณมากค่า สรุปเราเป็น VIP กันทุกคนแล้วใช่ป่ะ ตอนต่อไปจะเป็นยังไงน่า มีความสุขในวันทำงานอีกแล้ว คัมซา คัมซา ค่ายาย   โดย: มัม IP: 61.47.18.239 13 พฤษภาคม 2553 11:33:11 น.

ยายแปลได้น่ารักดีนะค่ะ อมยิ้มเลย ชอบประโยคนี้เหมือนกัน ”ก็ทำไมคุณถึงต้องสวยขนาดนั้นด้วย? ผมก็ไม่ใช่เด็กแล้วนะฮะ! แล้วผู้ชายเต็มตัวที่มีเลือดเนื้ออย่างผมจะนอนอยู่เฉยๆได้ยังไง ในเมื่อผู้หญิงของเขามานอนอยู่ข้างๆน่ะฮะ?” ฮ่าๆๆ น่ารักมากเลย   โดย: แป๋ว (put123) IP: 118.172.195.104 13 พฤษภาคม 2553 11:37:06 น.

อ๊าย!! มีจูบแรกกันแล้ว ยายแปลได้สุดยอดอ่ะ... กำลังได้ฟิวส์เลยอ่ะแต่พอเจอท่อนนี้เข้าไป... เธอลงมายืนที่พื้นแล้วเริ่มตั้งท่าเตรียมพร้อมเตะไฮ-คิก... นั่งหัวเราะคนเดียวเป็นคนบ้าเลยอ่ะยาย ขอบคุณค่ะ   โดย: สิงโตหัวโต 13 พฤษภาคม 2553 12:12:18 น.

เข้ามากรี๊ดดดดดดค่ะ ยาย 5555++ น่ารักอ่ะ และก็เห็นด้วยอย่างแรง จุงเป็นผู้ชายเต็มตัวแล้ว   โดย: เดินบนทางสายกลาง 13 พฤษภาคม 2553 12:31:15 น.

อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ขอบคุณค่า   โดย: ตอง IP: 112.142.51.140 13 พฤษภาคม 2553 12:34:23 น.

กร๊ากกกกกกกกกกกกกก ก น่ารักมากๆเลยค่าา า ตอนแรกปวดใจเบาๆ หลังๆมาฮากระจาย ยย 55555 ของคุณค่ะ ^/l\\^   โดย: ^^ IP: 58.8.183.240 13 พฤษภาคม 2553 13:30:11 น.

เออ นี่มันจำกัดเรต 18 รึเปล่ายาย แต่พอดีหน่าเกินมาเยอะแล้วอ่า กร๊อดดด อ่านแล้วสะหยิ๋วกิ้ววว 555   โดย: nonnie~ IP: 10.16.1.204, 58.137.199.121 13 พฤษภาคม 2553 14:01:16 น.

เขาชกหมอนแล้วยกขาขึ้นมาถีบอากาศไปมาพร้อมกับหันหน้าไปทางห้องนอนแล้วพูดดังๆว่า “ผมขอโทษด้วยฮะ ผมไม่ได้วางแผนที่จะทำแบบนั้นเลย มันแค่เกิดขึ้นเอง...” ”เงียบๆไปเลย แล้วก็นอนซะ” ”ก็ทำไมคุณถึงต้องสวยขนาดนั้นด้วย? ผมก็ไม่ใช่เด็กแล้วนะฮะ! แล้วผู้ชายเต็มตัวที่มีเลือดเนื้ออย่างผมจะนอนอยู่เฉยๆได้ยังไง ในเมื่อผู้หญิงของเขามานอนอยู่ข้างๆน่ะฮะ?” ยายไม่ไหวอ่ะ กินใจเกินไปแล้วนะ อยากจะกริ๊ดดังๆๆๆ   โดย: lookomm IP: 58.9.197.169 13 พฤษภาคม 2553 14:49:05 น.

ยายอยากจะบ้าแล้วอะลงต่อเลยได้ไหมยาย Please อ๊ามีจูบแรกแล้วอะกรี๊ดดดดดดดดดดดดชอบๆๆๆ   โดย: giff IP: 58.97.60.4 13 พฤษภาคม 2553 15:37:07 น.

น่ารักมากเลยคะยาย ขอบคุณนะคะ   โดย: ning IP: 115.87.101.34 13 พฤษภาคม 2553 17:49:56 น.

“ถึงแม้ว่าแฟนคลับของผมจะยอมรับ แต่ผมไม่รับ อย่างนั้นก็แปลว่าคนๆนั้นไม่ใช่ผู้หญิงของผม ในทางตรงข้าม ถึงแม้แฟนคลับจะไม่ยอมรับ แต่ผมยอมรับแล้วล่ะก็คนๆนั้นก็คือตัวจริงสำหรับผม” ยายพี่ชอบประโยคนี้อ่ะ เห็นมั๊ยพี่บอกแล้วตอนนี้น่ารัก ขอบคุณน้า...ที่ลงให้แต่เช้าเลย จะรอตอนต่อค่ะ.....ถ้าคิดจะรักก็อย่าได้แคร์ (สื่อ)   โดย: joy&yoo IP: 119.31.113.216 13 พฤษภาคม 2553 18:17:12 น.

ขอบคุณนะค่ะ ชอบมากๆอ่ะ โดยเฉพาะ “ถึงแม้ว่าแฟนคลับของผมจะยอมรับ แต่ผมไม่รับ อย่างนั้นก็แปลว่าคนๆนั้นไม่ใช่ผู้หญิงของผม ในทางตรงข้าม ถึงแม้แฟนคลับจะไม่ยอมรับ แต่ผมยอมรับแล้วล่ะก็คนๆนั้นก็คือตัวจริงสำหรับผม”   โดย: pim_bk IP: 58.64.69.185 13 พฤษภาคม 2553 18:30:09 น.

ขอบคุณนะค่ะยายนาจานะค่ะที่ลงให้อ่านค่ะ ขอบอกคำเดียวว่า wowwwwww ค่ะเพราะไม่ต้องมีคำบรรยาย มันสนุกมากๆๆๆ ครับ อ่านแย้วเหมือนคนบ้าเลยยิ้มคนเดียว จุงเกือบโดนสายดำซะแย้วนะ 555555   โดย: hunny IP: 124.122.129.238 13 พฤษภาคม 2553 21:18:10 น.

ขอบคุณค่ายายนาจา ว้ากกกกกกกก จุงกะโบมี first kiss แล้ว...นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น อิอิ อ่านฉบับอังกฤษแล้วไม่อินเท่าของยายแปล เดี๋ยวนี้ต้องเข้ามาเยี่ยมบล๊อคของยายทุกวัน เป็นกำลังใจให้ยายเสมอค่า   โดย: Ssangchu_fighting IP: 125.27.182.173 13 พฤษภาคม 2553 21:33:32 น.

ชอบตอนนี้มากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ นึกแล้วว่ายายจะไม่ทำให้ผิดหวัง....ขอบคุณนะค๊า แล้วจะรออ่านตอนหน้าค่ะ   โดย: nu_aiu IP: 119.31.121.87 13 พฤษภาคม 2553 22:17:53 น.

^o^ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตั้งตารอค่ะรอตอนต่อไป   โดย: ooy IP: 61.90.7.150 13 พฤษภาคม 2553 23:18:51 น.

"นั่นมันคือความตั้งใจของผมฮะ แต่ว่าร่างกายผมมันไม่ยอมฟัง" ธรรมชาติเรียกร้องเหรอจุง เหอ เหอ ชอบจังค่ะ มีจูบแรกด้วย น่ารักได้อีกนะเนี่ย ขอบคุณค่ะยายที่แปลฟิคดีๆให้ได้อ่านกัน จะรอตอนต่อไปนะคะ   โดย: ma_ma@bojoong IP: 124.121.161.115 14 พฤษภาคม 2553 1:45:30 น.

โอ๊ะ เม้นท์ทะลุเป้าเกิน 20 อดจัยลงตอนต่อไปไม่ได้แล้ว   โดย: ยาย(นาจา) IP: 115.67.214.231 14 พฤษภาคม 2553 6:33:49 น.

My Goddd ยยายยยยยย น่ารักมากกกอ่ะ ตอนนี้ ช็อบชอบบบบบ ขอบคุณนะคะ   โดย: kaprow IP: 124.120.128.234 14 พฤษภาคม 2553 13:58:02 น.

ว้าว น่ารักจังเลย อ่านไปเขินไป ยายแปลน่ารักจัง น่ารักได้อีก มีจูบแรกแล้ว ทำไมคุณถึงต้องสวยขนาดนั้นด้วย? ผมก็ไม่ใช่เด็กแล้วนะฮะ! แล้วผู้ชายเต็มตัวที่มีเลือดเนื้ออย่างผมจะนอนอยู่เฉยๆได้ยังไง ในเมื่อผู้หญิงของเขามานอนอยู่ข้างๆน่ะฮะ?” ขอบคุณมากๆๆๆๆ ชอบมั๊กๆๆ   โดย: noyhnasangchu2010 IP: 125.26.0.126 14 พฤษภาคม 2553 21:14:09 น.

ตามสัญญาเลยค่ะ รออยู่ พรุ่งนี้ต้องกลับบ้านด้วยอ่ะ ไม่ได้อ่านแล้ว รีบลงนะค่ะ หลังจากวันนี้ยั่วแพรหลายตอนแล้วเนี่ย   โดย: แพร IP: 58.64.85.132 14 พฤษภาคม 2553 21:30:32 น.

"...จะมีไอ้งั่งแบบไหนกันที่ปล่อยให้ผู้หญิงของตัวเองมานอนแบบ นี้น่ะ?" ประโยคนี้โดนมั่กมากเลยค่ะ อ่านแล้วแอบสยิวก็จริง แต่ว่า ก็สงสารทั้งจุงทั้งโบล่ะ สถานการณ์แบบนั้นอะไรๆมันก็เกิดขึ้นได้ ยิ่งถ้าคนสองคนใจตรงกันอะนะ   โดย: คิมโอเรนจี IP: 58.9.90.150 15 พฤษภาคม 2553 19:24:28 น.

บอกแล้วว่าไม่มีหรอกที่ผู้ชายคนไหนจะนอนเฉยๆๆได้อ่ะ ขนาดแฟนเราๆๆกันเองนอนเล่นๆๆที่โชฟายังแบบว่าเดี่ยวกอดเดี่ยวหอมเลย แล้วทำไมจุงชึ่งรักโบมากแล้วก็ไม่ได้จูบกับโบเลย มีโอกาศใกล้กันขนาดนี้ก็ต้องกอดต้องหอมต้องจูบอยุ่แล้วอ่ะ ไม่ทำก้ไม่ใช่ผู้ชายแล้วอีกอย่างก็ไม่ใ่ช่จุงด้วยเพราะว่าขนาดมีกล้องจุงยังแบบว่าขอนิดขอหน่อยได้ขนาดนั่นแล้วถ้าไม่มีกล้องจะอินไชด์ขนาดไหนกันเนี้ย   โดย: 1985pumpui IP: 125.25.69.110 16 พฤษภาคม 2553 18:35:21 น.

ขอบคุณค่ะ   โดย: icecii IP: 117.47.37.122 31 พฤษภาคม 2553 21:05:42 น.

คำพูดของจุงนี่มันช่าง...ประทับใจจุงมากเลยค่ะ รู้สึกเป็นผู้ใหญ่เกินอายุมาก จุงซื่อสัตย์กับตัวเองดีนะค่ะหนูชอบ และขำรักษาสัญญาไม่ได้เพราะพันยาสวยเิกิ๊น555เขินอยู่ดีๆก็หลุดขำออกมา น่ารักซะ เข้ามาอ่านก่อนเข้านอนค่ะยาย นอนหลับฝันดี พักผ่อนมากๆนะค่ะ ขอบคุณมากมายค่ะ   โดย: kanjabo IP: 192.168.182.234, 124.120.18.25 3 มิถุนายน 2553 0:23:55 น.