|
|
| | 1 |
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ตอนที่ 133-ชิลลางที่กลัวฝน
ภายในร้านอาหารเกาหลีแห่งหนึ่งซึ่งเป็นที่นัดหมายของคู่ผักกาดหอมและ ”เรน”
สอง หนุ่มไอดอลและหนึ่งสาวซึ่งเป็นภรรยาของไอดอลหนุ่มคนน้องนั่งอยู่บนพื้นล้อม วงรอบโต๊ะเตี้ยๆสไตล์เกาหลีดั้งเดิม คู่ผักกาดหอมนั่งอยู่ติดกันส่วน หนุ่มเรนนั้นนั่งอยู่ตรงข้ามกับฮยอนจุงซึ่งตอนนี้นั่งคุกเข่าตัวเกร็งไม่พูด ไม่จา
เรนเห็นท่าทางของไอดอลรุ่นน้องก็หัวเราะคิกพร้อมกับบอกว่า “ไม่เป็นไร ทำตัวตามสบาย ไม่ต้องกลัวจนตัวเกร็งขนาดนั้นหรอกน่ะ”
ฮยอนจุงทำตาโตก่อนจะส่งยิ้มน้อยๆแล้วตอบไปคำเดียวสั้นๆว่า “ฮะ”
ฮวางโบเห็นอาการคุณสามีก็รู้สึกขำจนต้องก้มหน้าลงเพื่อเก็บอาการและคิดในใจว่า<โอย ชั้นกำลังจะตายซะให้ได้เลยนะเนี่ย ...^ ^>
เมื่ออาหารถูกยกมาเสริฟเรียงรายบนโต๊ะ หนุ่มเรนก็ยกช้อนของเขาขึ้นมาและเอ่ยปากชวนว่า “ทานกันได้แล้วล่ะ”
ฮยอนจุงพยักหน้ารับพร้อมกับพูดว่า “ฮะ”จากนั้นจึงชำเลืองมองดูภรรยาแล้วเรียก “บูอิน”
คนที่ถูกเรียกพยายามกลั้นหัวเราะสุดฤทธิ์ก่อนจะหันไปตอบคุณสามีว่า “หืม...ว่าไงจ๊ะ?”
ชายหนุ่มหยิบช้อนวางลงในมือของเธอพร้อมกับพูดว่า “ผู้อาวุโสต้องทานก่อนฮะ”
ฮวาง โบเจอมุขหน้าตายเข้าไปก็ขำแตกอีกรอบ “หุหุ”เธอพยายามยกมือขึ้นมาปิดปากเพื่อเก็บอาการขำ <โอ พระเจ้า ชั้นไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะกล้าพูดแบบนี้ออกมา ในชวงเวลาอย่างนี้!! ^^” >หญิงสาวคิดไปพร้อมกับหัวเราะต่อจนตัวสั่นกระเพื่อม
หนุ่มเรนก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้เช่นกัน “หุหุ ฮ่าฮ่าฮ่า”
ส่วนคนปล่อยมุขได้แต่นั่งอมยิ้มไม่พูดไม่จา ทำตาแป๋ว
หลังจากทานอาหารกันไปได้พักนึง
ตี๋ เรนยังคงขำไม่เลิก ทุกครั้งที่มองหน้าฮยอนจุงเขาจะหัวเราะออกมา “นี่พูดจริงๆนะ...พี่คงจะพลาดช่วงเวลาแห่งความสนุกครั้งใหญ่ไปเลย ถ้าเกิดกลับไปโดยที่ไม่ได้มานั่งคุยกับนายแบบนี้หน่ะ”
ฮยอนจุงตอบกลับไปทันทีว่า “ใช่ฮะ”
ฮวางโบได้ยินคำตอบของคุณสามีก็ก้มหน้าแอบหัวเราะพร้อมกับคิดในใจว่า <ใช่ฮะ...? ใช...สำหรับเรื่องอะไรเหรอ??
หนุ่มรุ่นพี่ระเบิดหัวเราะออกมา “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า โอ (ขำจน) น้ำตาพี่กำลังจะไหลออกมาแล้วนะเนี่ย
ฮวางโบเงยหน้าขึ้นมาถามทั้งๆที่น้ำตาคลอว่า อย่างที่ชั้นบอกเลยใช่มั้ยล่ะ?
คุณสามีถามกลับไปอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวว่า “เรื่องอะไรหรือฮะ?”
หญิงสาวซึ่งขำจนแทบจะขาดใจตายไปแล้วตอบว่า “ได้โปรดเถอะนะ ทำตัวสบายๆ อย่าเกร็งไปเลยน่ะ!”
คุณสามีทำตาโตแล้วรีบพูดว่า “ตอนนี้ ผมโอเคแล้วนะฮะ ไม่ได้เกร็งซักกะหน่อย”...
หนุ่มเรนก้มหน้าหัวเราะหึหึแล้วถามว่า...”ถ้างั้นตามปกตินายเป็นแบบนี้อยู่แล้วน่ะเหรอ?”
ฮยอนจุงขยับตัวนั่งหลังตรงและดูท่าทางเกร็งมากขึ้นโดยอัตโนมัติก่อนตอบสั้นๆว่า “ฮะ”
หญิงสาวกลั้นไม่อยู่หัวเราะออกมาอย่างดัง “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...ทำไมเธอถึงเอาแต่พูดว่า “ฮะ ฮะ” อยู่ตลอดเลยล่ะ? โอย ชั้นอยากจะบ้าตาย”
คุณสามีตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “ปกติผมก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว...เวลาอยู่ต่อหน้ารุ่นพี่”
เรนหัวเราะออกมาก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ฮาาา...จริงๆเลยนะ”เขาหยุดชะงักไปชั่วครู่เพื่อคุมสติตัวเองก่อนจะพูดต่อ “เฮ้ ฮยอนจุง”
”ฮะ~~”
”หุหุ...นายก็แค่...ทำตัวให้มันสบายๆ คิดซะว่าชั้นเป็นพี่ชายของนายคนนึง แล้วก็เลิกทำตัวเป็นทางการซะทีเหอะน่ะ”
หนุ่มรุ่นน้องตอบกลับด้วยสีหน้าจริงจังว่า “ฮะ”
หนุ่มเรนถึงทนไม่ไหวขำแตกยกมือขึ้นมากุมท้อง “อ้า...ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”<ชั้นจะขำจนหมดลมก่อนจะคุยกันจบมั้ยเนี่ย>
หญิงสาวหัวเราะผสมโรงไปกับเรนด้วยแต่แล้วก็หันมามองหน้าฮยอนจุงด้วยสายตาที่แสดงความเห็นอกเห็นใจ “โอ ชั้นจะช่วยเธอยังไงดีน่ะ?”
จู่ๆคุณสามีซึ่งนั่งตัวตรงมาพักใหญ่ ก็ทำไหล่ลู่แล้วร้องออกออกมาดังๆ...”อูย..อาาซซซ”
เธอรีบถามด้วยความเป็นห่วง “เป็นอะไรน่ะ เจ็บไหล่เหรอ?”
ฮยอนจุงส่ายหน้าพร้อมกับตอบว่า “หลังผมฮะ”<สงสัยจะนั่งเกร็งเกินไปหน่อย ><
”หุหุ ฮ่าฮ่าฮ่า”หญิงสาวหัวเราะขำกลิ้งจนเกือบจะร้องไห้ออกมา “โอ ไม่นะ..เราจะทำไงดีละ”<ถึงจะช่วยเธอได้? T_T>
ฮยอนจุงมองหน้าภรรยาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่แสดงความเป็นห่วง “หยุดหัวเราะได้แล้วฮะ ถ้าขืนคุณยังไม่เลิกขำคุณอาจจะเจอปัญหาก็ได้น่ะ”
เธอหยุดหัวเราะทันทีแล้วถามว่า ”ปัญหาอะไรเหรอ?”
เขาตอบหน้าตายๆกลับไปว่า “มันอาจจะไม่ดีต่อสุขภาพของคุณ <และลูกในท้อง>ถ้าคุณหัวเราะมากเกินไป”
หญิง สาวจ้องหน้าคุณสามีอยู่ครู่นึงก่อนจะหัวเราะออกมาอีกระลอกใหญ่ “หุหุ ฮ่าฮ่า...งั้นเธอก็ต้องเลิกทำให้ชั้นขำซะทีสิ โอ พระเจ้า นี่มันบ้าไปแล้ว หัวเราะจนท้องคัดท้องแข็งไปหมดแล้วอ่ะ!”
คุณสามีทำหน้าซีเรียสแล้วพูดว่า “ผมไม่สามารถเอ่อ.... <จะเลิกนั่งตัวเกร็งได้>จริงๆ”
หนุ่ม เรนซึ่งนั่งหัวเราะไม่หยุดพยายามรวบรวมสติตัวเอง “ฮาอา ชั้นไม่รู้ว่าวันนี้จะกินอาหารค่ำเข้าไปได้มั้ยน่ะ...โอเค พอได้แล้วล่ะ! ฮยอนจุง”
ชายหนุ่มยืดหลังตรงก่อนจะรับคำรุ่นพี่ไปว่า “ฮะ”
”ฮ่าฮ่า...ฮ่าฮ่าฮ่า.”<เกิดมาไม่เคยเห็นคนอะไรแบบนี้> “นายชอบดื่ม(เหล้า) เหมือนกัน ใช่มั้ย?”
ฮยอนจุงกลอกตาไปมาก่อนตอบไปว่า “ฮะ”
”ชั้นคงจะปล่อยโอกาสแบบนี้ไปไม่ได้หรอกนะ...เดี๋ยวเราไปนั่งดื่มด้วยกันต่อก็แล้วกันน่ะ”
ฮยอนจุงพยักหน้าตอบทันที ”ฮะ”
”โอยยย นายกำลังจะทำให้ชั้น (ขำ) ตายจริงๆน~~ะ”
**********************************************
เวลาต่อมา ในห้องส่วนตัวที่บาร์แห่งหนึ่ง สามคนมานั่งดื่มกันต่อหลังจากมื้อค่ำ
โดยที่ฮวางโบนั่งคั่นกลางอยู่ระหว่างสองหนุ่มไอดอล
ฮยอนจุงนั่งเงียบแต่มีสีหน้ากังวลและท่าทางกระสับกระส่าย เหมือนมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่
เรนหันมาเรียกหนุ่มรุ่นน้อง “เฮ้~~”
เขาเงยหน้าหันไปมองต้นเสียงแล้วถาม ”ฮะ?”
”เมื่อกี้ เราตกลงกันแล้วว่าไม่ใช่เหรอ ว่าให้นายคิดซะ ว่าชั้นเป็นพี่ชายของนายคนนึง...ดังนั้นเลิกทำตัวเป็นทางการ แล้วก็คุยกับแบบตามสบาย โอเคตามนี้นะ?”
”ฮะ~~”..เขาตอบพร้อมกับเอามือทัดผมข้างหนึ่งแก้เขิน
”หุหุ..งั้นนายก็เรียกชั้นว่า “พี่” ได้แล้วหล่ะ”
ชายหนุ่มกลอกตาไปมาก่อนจะเอ่ยปากพูดช้าๆว่า”พ...พี่~~”
”ช่ายแล้ว แบบนั้นแหละ ที่ต้องการ”หนุ่มเรนพยักหน้าและยิ้มออกมาด้วยความพอใจ
”.......................”
ฮวางโบเห็นคุณสามีรู้สึกสงสารรีบบอกไปว่า “ใจเย็นๆนะ...จีฮุนหน่ะ เขาก็เป็นมนุษย์เดินดินเหมือนกับเราอ่ะ”
”แน่นอนอยู่แล้ว ผมเป็นคนนะ ไมใช่แมว”หนุ่มเรนตอกย้ำทันที
ฮวางโบหันไปมองหน้าซุปตาร์หนุ่มรุ่นน้องแล้วแย้งว่า “แต่สำหรับฮยอนจุงแล้ว เธอคือพระเจ้าของเขาน่ะ”
หนุ่มเรนรีบยกมือขึ้นมาโบกวุ่นวาย “โอ ได้โปรดเถอะฮะ ใครๆก็พูดกันแบบนี้”<ผมไม่อยากได้ยินอีกแล้วอ่ะ>
”อะไรนะ ยังมีคนคิดกับเธอแบบนี้ด้วยเหรอ?”เธออดถามด้วยความแปลกใจไม่ได้
หนุ่มเรนรีบเปลี่ยนเรื่อง ยกแก้วในมือขึ้นชูแล้วเรียกดังๆว่า “ฮยอนจุง”
”ฮะ? เขาตอบแต่มือยังคงกำแก้วเหล้าไว้แน่น
”บอกแล้วไงว่า ให้พูดจาแบบเป็นกันเองกับพี่ได้แล้ว”
”ผมต้องทำอย่างนั้นหรือฮะ?”
หนุ่มเรนนิ่งคิดไปชั่วขณะ. “ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกนะ...ว่าแต่ นายไม่อยากทำเหรอ?”
”ไม่ฮะ ไม่ใช่อย่างนั้น”
”ถ้าไม่ก็...แล้วไง.....?”
ฮยอนจุงยกแก้วเหล้าแล้วหันหน้าไปอีกทางยกขึ้นดื่มจนหมดแล้ว ก่อนจะพูดต่อไปว่า
”ผมรู้สึกเหมือนกับว่า...ตัวเองกำลังฝ่าฝืนกฎหมายหรืออะไรซักอย่างอยู่”
”หุหุ...ฝ่าฝืนกฎหมายเหรอ?”
ฮวาง โบถอนหายใจเบาๆก่อนจะพูดแทรกขึ้นมาว่า “วิธีการพูดของเขา...มันอาจจะฟังเข้าใจยากไปนิด...ได้โปรดเข้าใจเขาหน่อย นะ...ยิ่งเวลาที่เขาเกร็งๆแบบนี้มันจะยิ่งอาการหนักกว่าเดิมอีกอ่ะ”
ระหว่างนั้นเอง จู่ๆฮยอนจุงก็สูดลมหายใจเข้าออกอย่างแรงขึ้นมา “ฮ๊า..ฮาาาา”
”หุหุ นี่เธอกำลังทำอะไรเนี่ย?” หญิงสาวถามคุณสามีด้วยสีหน้ายิ้มๆ
”วิ้ว...ผมกำลังปลดปล่อยความเครียดออกจากตัวอยู่ฮะ”
”หุหุ”เธออดขำในวิธีการของเขาไม่ได้
หนุ่มเรนได้ยินก็ขำแตกอีกรอบ “หุหุ ฮ่าฮ่า...โอย นายมันน่ารักจริงๆอ่ะ นี่ คิมฮยอนจุง!”
”ฮะ?”
”พอได้แล้วนะ! ชั้นชักจะเริ่มรำคาญนิดๆแล้วน่ะ!”
พอได้ยินฮยอนจุงก็ตัวเกร็งขึ้นมาอีกครั้ง..”ฮะ!!”.
เรนได้แต่ก้มหน้าแล้วถอนหายใจออกมายาวๆ “ฮาาา”<จะเกร็งอะไรของมันนักหนา(วะ)เนี่ย>
เวลาผ่านไปอีกพักใหญ่ ที่สามคนนั่งคุยกันอยู่ในบาร์
“ว้าว...มันยากจริงๆนะเนี่ยที่จะสนิทสนมตีซี้กับนายอ่ะ”ฮยอนจุงหนุ่มรุ่นพี่พูดทำนองบ่นหน่อยๆ
ส่วนรุ่นน้องส่ายหน้าแล้วตอบกลับไปว่า “ไม่นะฮะ จริงๆแล้ว ผมเป็นคนง่ายๆสบายๆ”
”แต่การกระทำของเธอมันไม่ได้เหมือนกับที่เธอบอกแม้แต่น้อยเลยนะ ท่าทางของเธอที่แสดงออกมามันไม่ได้ดู “สบายๆ ง่ายๆ” ซักนิด”
ชายหนุ่มมองหน้ารุ่นพี่ก่อนตอบไปว่า “แต่นั่นคือการทำตัวง่ายๆสบายๆแบบผม...พี่จะทำอะไรยังไงกับผมก็ได้ตามใจพี่เลยฮะ...”
หนุ่ม เรนได้ยินคำตอบก็นั่งจ้องหน้าฮยอนจุงนิ่งๆครู่นึง..ก่อนเอียงคอไปมาด้วยความ งุนงง.”.อืมม นี่ชั้นเป็นคนที่คุยด้วยยากสำหรับนาย..? หรือว่านายไม่ชอบชั้นกันแน่...?”
ชายหนุ่มทำตาโตด้วยความตกใจปฏิเสธทันทีว่า “ไม่ใช่นะฮะ ผมไม่ได้เกลียดพี่เลยนะฮะ”
”โอเค...เอาเป็นว่านายไม่ได้เกลียดชั้น...แต่ไง ชั้นคิดว่าความภาคภูมิใจในตัวเองมันลดลงไปหน่อยนึงแล้วน่ะ”
ฮวางโบหันไปมองหน้าไอดอลหนุ่มอย่างงงๆ...?
ส่วนฮยอนจุงรีบถามด้วยสีหน้ากังวลว่า..”ทำไมถึงเป็นอย่างนั้นล่ะฮะ?”
”ก็ชั้นใช้ความพยายามมานานกว่าสองชั่วโมงแล้ว...แต่ดูเหมือนว่านายจะยังไม่ยอมเปิดใจรับชั้นเลยแม้แต่น้อย?”
หนุ่มรุ่นน้องสะดุ้งโหยง “ใครนะฮะ? ผมเหรอ?”
”ก็ใช่น่ะสิ จะมีใครที่ไหนอีกล่ะ?”
”...แต่ว่า ผมเปิดใจรับพี่เต็มๆแล้วนะฮะ?”
”ไม่ อ่ะ นายยังไม่ได้ทำแบบนั้น...ชั้นบอกให้นายเลิกทำตัวเป็นทางการตั้งหลายครั้ง แต่นายก็ยังเอาแต่พูดว่า “ฮะ” ตลอดยังกับแผ่นเสียงตกร่องยังไงยังงั้น...”
”แต่ว่า...จะให้ผมพูดเป็นกันเองกับรุ่นพี่เรนได้ยังไงกันล่ะฮะ...?”
”ก็ชั้นบอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร ให้พูดแบบเป็นกันเองได้ตามสบาย แต่นายก็ยังพูดแต่
“ฮะ”“ฮะ” อยู่ได้...แบบนั้นมันใช่ที่ไหนกันเล่า..?”
”แต่ตามปกติ ผมก็ไม่ใช่คนที่คุยเก่งอยู่แล้วนะฮะ.”
หนุ่มเรนทำปากเบะก่อนพูดต่อไปว่า “ถ้างั้นนายไม่ได้เป็นแบบนั้นเฉพาะกับชั้นคนเดียวน่ะเหรอ?”
ฮยอนจุงได้ยินก็ยกมือขึ้นมากุมหน้าอกพร้อมกับปฏิเสธเสียงลั่นทันทีว่า “ไม่ใช่ฮะ พี่คงไม่รู้หรอกว่าผมชอบพี่มากขนาดไหน!”
ฮวาง โบซึ่งนั่งฟังอยู่เงียบๆได้แต่นึกในใจ <ตอนที่ชั้นเห็นเธอเป็นแบบนี้ มันก็นานมาแล้วเหมือนกัน...พระเจ้า ชั้นไม่รู้จริงๆว่าเธอเป็นคนมีกี่บุคลิกกันแน่.>
หนุ่มเรนยัง บ่นพึงพำต่อไปว่า “ชั้นไม่เคยต้องใช้ความพยายามมากขนาดนี้เลยนะ แม้แต่ตอนที่พยายามจะหว่านเสน่ห์จีบสาวน่ะ... วันนี้นายทำให้อีโก้ของชั้น (ลดฮวบลงไป) จริงๆ.”
หญิงสาวช่วยบอกหนุ่มเรนไปว่า “เขาไม่ใช่คนแบบที่เธอจะสามารถพูดหวานๆหว่านเสน่ห์ใส่ได้หรอกนะ ถึงแม้จะพยายามอย่างมากก็ตาม นอกจากนี้ ก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องอย่างนั้นด้วย..เพราะว่าเขาเป็นแฟนตัวยงของเธอ อยู่แล้ว...”
ฮยอนจุงรีบพยักหน้าเห็นด้วยกับภรรยาทันที “ใช่ฮะ”
”นี่นายจะพูดแต่ “ฮะ”กับ “ใช่ฮะ”ตลอดทั้งคืนเลยรึไงเนี่ย?”
ชายหนุ่มจ้องหน้าไอดอลในดวงใจพร้อมกับพูดว่า “ผมขอโทษฮะ”
”นี่ปกตินายเป็นแบบนี้เวลาที่อยู่กับผู้ใหญ่เหรอ?”
”ก็น่าจะใช่ฮะ...?”
”อ้ากกส์ อะไรกันเนี่ย พูดจริงอ่ะ”
ฮวางโบพูดแทรกขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกผิด “ขอโทษจริงๆฮะ...เธอคงจะรู้สึกเบื่อกับเรื่องนี้แล้วใช่มั้ย..”.
ส่วนฮยอนจุงยิ้มแห้งๆเหมือนกับรู้สึกผิด “ผมขอโทษด้วยนะฮะ...มันก็แค่...ผมยังไม่รู้สึกคุ้นเคยกับพี่เท่าไหร่
หนุ่มเรนกันหน้าไปถามฮวางโบทันทีว่า “เขาเป็นแบบนี้กับพี่ด้วยเหมือนกันรึเปล่าน่ะ?”
”กับชั้นเหรอ..?”
”เทียบกันแล้ว...พี่ยิ่งเป็นผู้ใหญ่สำหรับเขามากกว่าผมซะอีกน่ะ”
”เธอเป็นแบบนี้เวลาที่อยู่กับชั้นรึเปล่า?” หญิงสาวหันไปถามคุณสามี
ฮยอนจุงส่ายหน้า “ไม่ใช่กับคุณฮะ บูอิน”
หญิง สาวนิ่งคิดก่อนจะพูดว่า “ตอนนั้นกว่าเธอจะยอมพูดแบบเป็นกันเองกับชั้นก็...ปาเข้าไปเกือบ 5 ชั่วโมงใช่มั้ย? ชั้นเดาว่าเธอคงไม่มีทางเลือกอื่นเพราะว่าพวกเราต้องเป็นคู่รักหลอกๆในราย การเรียลลิตี้อย่างนั้นรึเปล่า?”
ชายหนุ่มทำท่าคิดก่อนถามกลับไปว่า.”ผมเป็นอย่างนั้นเหรอฮะ...?”
”งั้นนายก็พูดกับชั้นแบบกันเองเหมือนเวลาคุยกับพี่ฮวางโบสิ”
ชายหนุ่มหัวเราะคิกแล้วตอบว่า “ยังไง....พี่ก็ยังไม่ใช่บูอินของผมอยู่ดีล่ะฮะ”
”หุหุ โอเคตามนั้น เข้าใจแระ”หนุ่มเรนยอมแพ้กับความคิดของไอดอลรุ่นน้อง
ฮยอนจุงยิ้มกว้างแล้วพูดต่อไปว่า “ผม..ผมชอบความสัมพันธ์แบบสามีเดียวภรรยาเดียวฮะ ^ ^”
หนุ่มเรนทำหน้าเหวอ “อะไรนะ?”
ฮวางโบอดไม่ไหวหลุดขำออกมา “หุหุ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”
เวลาผ่านไปอีกพักใหญ่
”ว้าว ในที่สุดพวกเราก็สามารถคุยกันได้แบบเป็นกันเองหลังจากผ่านไป 4 ชั่วโมง.”หนุ่มเรนพูดยิ้มๆ
ฮวางโบว่า “นี่เธอสามารถทำได้จริงๆนะเหรอ? แปลว่าเธอนี่เจ๋งมากๆเลยนะ”
ฮยอน จุงเสริมขึ้นมาว่า “นี่เพราะว่าเป็นพี่จีฮุนนะฮะ ถึงได้ยอมปล่อยให้เป็นกรณีพิเศษ ถ้าเป็นคนอื่นล่ะก็ มันคงต้องใช้เวลาเป็นปีเลยฮะ”
หนุ่มเรนกล่าวด้วยความดีใจทันที ”ว้าว ชั้นรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยนะเนี่ย”
ฮวางโบชำเลืองมองคุณสามีแล้วถามว่า “นี่เธอไม่คิดว่าเล่นหนักไปหน่อยเหรอ?”
แต่คุณสามียังคงพูดต่อไปอีกว่า “และ...เพราะว่าเป็นพี่นะฮะ”
เธอหัวเราะคิกแล้วถามว่า “จ้ะ..มีอะไรอีกเหรอ?”
”ปกติ...ผม จะไม่ชอบมานั่งคุยนั่งดื่มกับผู้ชายคนอื่นเวลาที่มีบูอินอยู่ด้วย...แต่ว่า นี่เป็นข้อยกเว้น...เพราะผมเห็นว่าเป็นพี่นะฮะ...และ.” ว่าแล้วเขาก็ลุกขึ้นยืนแล้วย้ายมานั่งแทรกตรงกลางระหว่างฮวางโบกับเรน ก่อนจะพูดต่อไปว่า
“ผมจะไม่ยอมปล่อยให้มันเกิดอะไรแบบนี้ขึ้นมาตั้งแต่ต้น...แต่เพราะว่าเป็นพี่...ผมก็เลยไม่กล้าที่จะเอ่ยปากห้ามได้...”
หนุ่ม เรนได้ยินก็หัวเราะออกมาอย่างดัง “หุหุ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”<อ๋อ ที่แท้ก็หึงเมียนี่เอง แล้วก็ไม่บอกแต่แรก เฮ้อหึงไม่ใช่เล่นนะ เจ้าหมอนี่>
หญิงสาวยกมือขึ้นมาตบหน้าผากตัวเองพร้อมกับร้องออกมาว่า “โอ พระเจ้า”<หึงได้ไม่เลือกที่ เลือกคนจริงๆ สามีชั้น>
ชายหนุ่มยิ้มหน้าบานอย่างสบายใจก่อนจะพูดว่า “แบบนี้สิค่อยยังชั่วหน่อย คุยกันต่อได้แล้วล่ะฮะ ^ ^”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”เสียงหัวเราะของเรนดังก้องไปทั่ว เมื่อได้เจอกับความน่ารักแบบ 4-D ของฮยอนจุงซึ่งเขาไม่เคยเจอที่ไหนมาก่อน
โปรดติดตามคู่รักผักกาดหอมรีมิกซ์ ตอนต่อไป
ขอ ประชาสัมพันธ์เรื่องหนังสือน่ะคะ ต้องขออภัยด้วยเนื่องจากเหตุขัดข้องบางประการทำให้ไม่สามารถส่งตามเวลาที่ แจ้งไว้ได้ และจะขอจัดส่งให้ในวันที่ 4 ม.ค. 54 นะคะ
ต้องขออภัยอีกครั้งเน้อ
ยาย(นาจา)
29/12/53
| Create Date : 05 มกราคม 2554 |
| Last Update : 5 มกราคม 2554 12:03:53 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 896 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: hunny IP: 115.87.93.142 วันที่: 5 มกราคม 2554 เวลา:21:39:02 น. |
|
|
|
| โดย: เจน IP: 180.180.151.177 วันที่: 6 มกราคม 2554 เวลา:10:16:49 น. |
|
|
|
|
|
|
|
"ห้ามนำไปเผยแพร่ต่อที่อื่น นอกจากจะได้รับอนุญาตจากเจ้าของบล๊อคก่อนเท่านั้น"
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [