|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ตอนที่ 119- ความหึงไม่เข้าใครออกใคร ( -_-)
***ฟิค <แปล> เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้เขียนแต่งขึ้น เพื่อความรักของคนทั้งสองเท่านั้น หาได้มีเจตนาอื่นหรือไม่ จึงขอให้อ่านด้วยความบันเทิง และเชื่อมั่นในรักของพวกเขาด้วย ****
เช้าตรู่ของวันพุธ ฮวางโบกำลังขับรถไปหาฮยอนจุงที่ฟิตเน็ต ระหว่างที่ขับรถไปนั้น เธอก็คุยโทรศัพท์กับเขาด้วย
”ชั้นเพิ่งจะออกจากจากบ้านเองจ๊ะ”
”โอเคฮะ งั้นผมจะรอคุณอยู่ข้างในฟิตเน็ตก็แล้วกันน่ะฮะ”
”โอ-เคร”
ฮยอนจุงร้องเสียงหลงขึ้นทันที “โอ๊ะ!!”
”เกิดอะไรขึ้นเหรอ เธอร้องทำไมเนี่ย?”
”คุณคงสวมเสื้อผ้าที่เหมาะกับการไปออกกำลังกายใช่มั๊ยฮะ?”
ฮวางโบถามด้วยความแปลกใจ ”เสื้อผ้าที่เหมาะสมเหรอ?”
”ผมหมายถึงชุดที่ใส่สำหรับออกกำลังกายน่ะฮะ”
”นี่เธอคิดว่า...ชั้นจะไปออกกำลังที่ยิมโดยไม่สวมอะไรเลยงั้นเหรอ?”
”ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงน่ะฮะ แล้วถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆล่ะก็ คุณก็คงต้องเปลี่ยนชุดล่ะฮะ เพราะว่ามันจะโชว์หุ่นของคุณมากจนเกินไป”
”แต่ว่าชั้นไม่ได้เตรียมชุดอื่นมาด้วยเลยน่ะ?”
”ถ้างั้นคุณก็สวมเสื้อยืดทับก็ได้นี่ฮะ”
เธอแย้งทันที”แต่แบบนั้น มันก็จะทำให้ร้อนอบอ้าวเกินไปน่ะสิ”
”แล้วไงฮะ? ยังไงคุณก็ต้องเหงื่อออกท่วมตัวอยู่ดีตอนออกกำลังน่ะ...แล้วการออกกำลังกายคุณก็ควรต้องสวมชุดที่มันอบอุ่นและมิดชิดเข้าไว้ เหงื่อจะได้ออกมามากๆ แล้วจะช่วยกำจัดปัญหาเรื่องสิวด้วยไงฮะ”
”แต่ชั้นไม่ได้มีสิวซะหน่อยนะ!”
ฮยอนจุงยังคงโน้มน้าว”ต่อไปคุณอาจจะมีก็ได้ฮะ...ดังนั้นเรามาป้องกันเอาไว้ก่อนดีกว่าน่ะ”
”อาา...ไม่เอาน่า เธอเป็นอะไรเนี่ย”
”นั่นมันประโยคของผมเลยนะ ไม่เอาน่า...นี่ผมพูดจริงจังน่ะฮะ”
ที่ฟิตเนสคลับประจำของฮยอนจุง
เขายืนมองไปที่บริเวณทางเข้าห้องยิมเพื่อรอการมาถึงของฮวางโบ ระหว่างนั้นก็มีกลุ่มคนที่รูปร่างหน้าตาดูดีทั้งหญิงและชายเดินเข้ามา แต่เขากลับไม่ได้สนใจพวกเขาแม้แต่น้อย หลังจากรอได้พักใหญ่ เขาก็เริ่มเบื่อจึงเดินไปที่กระดานสำหรับซิท-อัพ แล้วก็เริ่มซิท-อัพ แต่ทำไปได้ไม่กี่ครั้งก็มีเสียงนับ หนึ่ง สอง สาม.. ลอยขึ้นมา.
ชายหนุ่มหยุดกึกนอนนิ่งเมื่อได้ยินเสียงนับ เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นไปมองก็ถอนหายใจออกมาอย่างแรง “ฮาา”
ฮวางโบซึ่งยืนท้าวเอวมองดูคุณสามีรีบบอกทันทีว่า “ทำต่อไปสิจ้ะ”
แต่ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นมาด้วยท่าทางไม่ค่อยสบอารมณ์พร้อมกับถามว่า .”ทำไมคุณถึงทำกับผมแบบนี้ฮะ?”
หญิงสาวยืนงงไม่รับมุข...”หา ว่าไงนะ?”
คุณสามีเหวี่ยงใส่เธอทันทีว่า “ผมบอกคุณแล้วใช่มั้ยฮะ ว่าอย่าใส่เสื้อผ้าแบบนี้อ่ะ คุณจำไม่ได้หรือฮะ”
หญิงสาวก้มลงมองดูตัวเองก่อนจะถามกลับไปว่า “ชุดนี้มันไม่ดีตรงไหนเหรอ?”
ชุดที่เธอใส่ในวันนี้ เป็นชุดออกกำลังกายสีเทาอ่อน ท่อนบนเป็นเสื้อรัดรูปตัวสั้นซึ่งแทบจะไม่ปิดช่วงหน้าท้อง ส่วนท่อนล่างเป็นกางเกงรัดรูปขาสามส่วนซึ่งเน้นให้เห็นส่วนโค้งส่วนเว้าของเธอได้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น
”ที่นี่มันเป็นที่สำหรับออกกำลังกายนะฮะ คุณไม่ควรจะแต่งตัวแบบนี้มาอ่ะ”
”แต่นี่มันคือ ชุดสำหรับออกกำลังเลยนะ ถ้าเธอไม่ให้ชั้นใส่แบบนี้แล้วจะให้ใส่อะไรมาเหรอ?”
ชายหนุ่มพูดแบบเคืองๆว่า “ฮ้า” เขาหันไปมองรอบๆแล้วพูดว่า “คุณเห็นมั้ยฮะ ว่าทุกคนกำลังจ้องมองคุณอยู่ “
”นี่เธอว่าคนอื่นๆกำลังมองชั้นอยู่เหรอ?”
”แล้วคุณคิดว่าพวกเขามองผมอยู่หรือฮะ?”
”ชั้นคิดว่างั้นน่ะ”.
”ไม่มีทางฮะ ผมน่ะแต่งตัวออกจะมิดชิดซะขนาดนี้”
”มิดชิดงั้นเหรอ?” หญิงสาวย้อนกลับไปทันทีว่า “ชั้นเคยบอกเธอแล้วไม่ใช่เหรอ...ว่าไม่ให้ใส่เสื้อกล้ามโชว์หุ่นที่แสนจะเฟิรม์ของเธอ แล้วนี่อาไร” เธอพูดพลางชี้ไปที่เสื้อของเขา
ชุดที่ฮยอนจุงใส่วันนี้คือเสื้อยืดแขนกุดกับกางเกงผ้ายืดขายาว ยิ่งทำให้เขาดูดีมีชาติตระกูลยิ่งขึ้น
”แต่ไหล่ผมมันถูกปิดมิดชิดเลยนะ”เขาพยายามอธิบายแต่ก็ไร้ผล
”จะมีประโยชน์อะไรที่จะซ่อนไหล่ของเธอเอาไว้? ในเมื่อกล้ามแขนของเธอมัน.” เธอเหลือบตาลงต่ำแล้วพูดต่อไปว่า “เห็นชัดซ่ะ...”
”หา อะไรกันฮะเนี่ย ผมไม่อยากจะเชื่อเลย นี่คุณกำลังพยายามเล่นงานผม ก็เพราะว่าคุณไม่สามารถจะหาข้อแก้ตัวให้ตัวเองใช่มั้ยฮะ...”
”...ชั้นเล่นงานอะไรกัน?” เธอเสียงดังใส่ทันที
”ก่อนหน้านี้ไม่เห็นมีใครจะสนใจมองผมเลย แต่พอคุณมาถึงที่นี่...ทุกคนต่างก็จ้องมองมาเป็นตาเดียว”
”ทำไมพวกเขาจะต้องมามองชั้นด้วยเล่า? “ เธอหันไปมองกลุ่มสาวๆซึ่งมีรูปร่างบาดตาบาดใจที่อยู่ไม่ไกลจากตรงนั้น
“ เธอเห็นตรงนั้นมั้ยล่ะ หา? ทำไมพวกเขาจะต้องมามองชั้นด้วยล่ะ แทนที่จะไปมองสาวสวยหุ่นดีพวกนั้นน่ะ ซึ่งดีกว่าชั้นตั้งเยอะ?”
”ผู้หญิงแบบนั้นหาดูได้ง่ายจะตายไปฮะ แต่ว่าคุณ.. เฮ้อ...ที่รักคุณรู้ตัวมั้ยว่าคุณน่ะเป็นของหายาก...ไม่มีใครเหมือน”
”มันแน่นอนอยู่แล้ว เธอคิดว่าในโลกนี้มีฮวางโบ ฮเยจุง อยู่สองคนรึไงกัน หา?”
”ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้นซักหน่อย..” <คุณคิดว่าจะมีผู้หญิงอีกคนที่เหมือนกับคุณได้หรือฮะ..คนที่น่ารัก..และเซ็กซี่สุดๆได้ในเวลาเดียวกันน่ะ?...เฮ้อ> “พอได้แล้วล่ะฮะ ผมไม่อยากเถียงแล้วล่ะ เถียงไปก็ไม่ชนะ”
”แล้วไง เธอจะทำอะไรชั้น?” เธอถามพร้อมกับทำปากเบะใส่คุณสามี
ชายหนุ่มหันตัวไปอีกทางแล้วจัดแจงถอดเสื้อยืดที่เขาใส่อยู่ออก...
”นี่เธอกำลังจะทำอะไรเนี่ย?” เธอถามด้วยน้ำเสียงตกใจ
แต่คุณสามีส่งเสื้อยืดให้แล้วบอกว่า “คุณสวมนี่ทับซะน่ะ”
”อะไรของเธอ หา?”
”อย่างน้อย...ช่วยสวมมันทับเอาไว้หน่อยนะฮะ”
หญิงสาวมองดูคุณสามีแล้วพูดว่า “แต่ว่าเธอน่ะเกือบจะโป๊อยู่แล้วน่ะ!”
ในตอนนี้ฮยอนจุงมีเพียงเสื้อกล้ามสีดำตัวจิ๋วปกคลุมท่อนบนของเขาอยู่
แต่เขาไม่ได้สนใจที่เธอพูดกลับส่งเสียงเร่งเร้าว่า “เร็วๆเข้าสิฮะ ใส่ซะ”
”โอ พระเจ้า” <ชั้นอยากจะบร้า>
และในที่สุดเธอก็ต้องยอมสวมเสื้อยืดแขนกุดตามที่คุณสามีขอร้องแกมบังคับ
หญิงสาวก้มลงดูลำตัวท่อนบนของเธอซึ่งถูกปกคลุมด้วยเสื้อยืดตัวโคร่งของฮยอนจุงแล้วบ่นเล็กๆว่า “เห็นมั้ยเนี่ย ชั้นดูเหมือนกับอาจุมม่าหรืออะไรซักอย่างเลย...มันหลวมโครกเกินไปอ่ะ...”
”แต่ผมว่ามันดูมีสไตล์มากขึ้นนะฮะ...เห็นรึเปล่าว่าตอนนี้ส่วนโค้งส่วนเว้าของคุณมันกำลังเล่นซ่อนหาอยู่อ่ะ”<(ไม่ว่าคุณจะแต่งตัวยังไงคุณก็ยังดูเซ็กซี่อยู่ดีฮะ>
”เนี่ยเหรอ..ดูมีสไตล์?” แล้วก็บ่นเสียงอู้อี้ว่า “ เอาน่า ขอทีเถอะ..จะได้มั้ย”
ชายหนุ่มทำหน้าหดหู่พร้อมกับร้องอย่างขัดใจ “ฮาา”
”เธอต้องยอมรับว่า นี่มันไม่ใช่เลยนะ?”
”ไม่ฮะ มันไม่ใช่...”
หญิงสาวตั้งท่าจะถอดเสื้อยืดออกพร้อมกับพูดว่า” เห็นมั้ย เธอก็แค่พยายามหาเรื่องชั้น...”
แต่คุณสามีส่งเสียงห้ามทันทีที่เห็น “อย่าถอดนะฮะ! “
”แต่เธอก็บอกแล้วนี่นาว่าแบบนี้มันไม่ใช่น่ะ!”
”แต่ยังไง...ก็อย่าถอดมันเลยนะฮะ”
หญิงสาวทำเบะปากไม่พอใจโดยไม่ตอบอะไร....
”ฮาา....เราไปจากที่นี่กันดีกว่าฮะ “
”หา กลับบ้านเหรอ?”
”แล้วเราค่อยกลับมากันใหม่แล้วกันน่ะฮะ”
”ทำไมล่ะ?”
”มันเป็นไปไม่ได้...(ที่ผมจะปล่อยให้คุณเป็นเป้าสายตาอย่างนี้)....ไม่ว่าคุณจะใส่อะไรก็ตาม....ไปกันเถอะฮะ...วันนี้อย่าเพิ่งเลยน่ะ”
”นี เธอ”
ชายหนุ่มหันกลับมามองตามเสียงเรียก...
”ชั้นไม่เคย...เข้ามาในสถานที่แบบนี้เลยนะ..ขอชั้นเดินดูรอบๆนิดนึงก่อนได้มั้ยอ่ะ....?” เธอพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน
”คุณไม่เคยมาฟิตเนสแบบนี้ได้ยังไงกันฮะ? คุณก็ออกกำลังเป็นประจำด้วยเหมือนกันนี่นา....”
”ชั้นก็แค่...วิ่งจ็อคกิ้งแล้วก็...เทกวนโด้...ดังนั้น....”
”โอ งั้นหรือฮะ”
”อีกอย่างน่ะ ชั้นก็จ่ายเงินค่าสมาชิกไปเรียบร้อยแล้วด้วย ยังไงชั้นก็ไม่อยากจะเสียเงินไปฟรีๆหรอกน่ะ”.
”ก็ได้ฮะ...งั้น...”
”งั้นอะไร?”
”งั้นคุณสวมเสื้อยืดทับก็แล้วกัน”
”อะไรนะ?”
”ผมมีเสื้อยืดสำรองเก็บไว้ในล็อคเกอร์ฮะ เดี๋ยวผมจะไปหยิบมาให้น่ะ”
”นี่ชั้นต้องใส่มันจริงๆเหรอ…?”
”ใช่ฮะ”
ฮวางโบเบะปากพร้อมกับบอกว่า “ไหนล่ะ...เอามาเลย ชั้นจะใส่ เธอจะได้สบายใจ...”
หลังจากนั้นไม่นาน ฮวางโบก็ถูกปกคลุมด้วยเสื้อยืดตัวโคร่ง ส่วนเสื้อแขนกุดก็กลับไปอยู่บนตัวเจ้าของตามเดิม โดยที่ทั้งคู่ยังคงตกเป็นเป้าสายตาที่ผู้คนรอบๆชำเลืองมองอยู่ตลอด
”พวกเขาก็มองเราอยู่ดีอ่ะ ไม่ว่าเราจะใส่อะไรก็ตาม...นี่มันแสดงให้เห็นว่าเธอน่ะเป็นตัวดึงดูดสายตาคนอื่นที่กำลังมองพวกเราอยู่...”
”ไม่ใช่หรอกฮะ”
”เอาเป็นว่าเราเลิกพูดเรื่องนี้กันก่อน แล้วไปออกกำลังกายกันดีกว่านะ”
”ได้เลยฮะ”
”ปกติเวลาเธอมาที่นี่ เเธอทำอะไรบ้างอ่ะ?”
”ผมก็ออกกำลังกาย ยกดรัมเบลล์ เพราะตอนนี้ผมกำลังพยายามสร้างกล้ามเนื้อ....แถวหน้าอกแล้วก็ไบเซ็ปส์อยู่น่ะฮะ.”
หญิงสาวหรี่ตามองหน้าคุณสามี...<จะโชว์กล้ามให้ใครดูอีก หือ>
”เฮ้...ใจเย็นๆสิฮะ...นี่มันก็เป็นวิธีการตอบแทนแฟนคลับของผมอย่างหนึ่งเหมือนกันนะฮะ....”
ฮวางโบทำท่าจะยกชายเสื้อยืดขึ้นแล้วบอกว่า “นี่ก็เป็นวิธีการตอบแทนแฟนๆของชั้นเหมือนกัน”
”เฮ้...แต่ผมโชว์กล้ามอกแค่ไม่กี่วินาทีเองอ่ะ...”
”ฮึ ...ท่อนบนของเธอไม่ได้สวมอะไรเลยตลอดเพลงเนี่ยนะ! เธอเรียกแบบนั้นว่าแค่ไม่กี่วินาทีงั้นเหรอ? “
”ผมทำอย่างนั้นก็แค่ในคอนเสิร์ต คุณก็รู้ใช่มั้ยฮะว่ามันเป็นยังไง?”
”นั่นมันยิ่งแย่มากขึ้นไปอีกน่ะสิ มีคนดูตั้งเยอะเยอะ แถมพวกเขายัง...” <จ้องเธอตาเป็นมัน>
ระหว่างที่คู่ผักกาดหอมกำลังถกกันเรื่องการโชว์หุ่นของแต่ละฝ่าย ก็มีเสียงดังแทรกขึ้นมาว่า
“เฮ้ นี่นายจะเริ่มออกกำลังตอนไหนกันน่ะ หือ?”
ฮยอนจุงส่งเสียงทักทาย “โอ หวัดดีฮะ..พี่” เขาก้มศีรษะคำนับ
ฮวางโบหันไปมองตามเสียงแล้วก้มศีรษะคำนับด้วยท่าทางอึดอัดเล็กน้อย “หวัดดีค่ะ...?”
ฮยอนจุงแนะนำให้ฮวางโบรู้จัก “นี่..พี่เทรนเนอร์ของผมเองฮะ”
หญิงสาวพยักหน้ารับ “อ๋อ...”
เทรนเนอร์มองนาฬิกาข้อมือก่อนจะถามออกไป ”นายมาที่นี่ได้พักใหญ่แล้วนะ..แล้วมัวแต่ทำอะไรอยู่?”
”อะไรนะฮะ?”
”ชั้นคอยจับตาดูมาพักนึงแล้ว รอว่าเมื่อไหร่นายจะเริ่มซะที...นี่นายไม่ได้มาที่นี่เพื่อออกกำลังหรอกหรือ?”
ฮยอนจุงพยักหน้า “เอ่อ...ใช่ฮะ”.
พี่เทรนเนอร์หัวเราะคิกก่อนพูดต่อไปว่า “งั้นนายก็ควรจะออกกำลังซะสิ...ถ้าอยากจะคุยกันก็ไปที่ร้านกาแฟโน่น”
ชายหนุ่มบ่นพึมพำว่า “พี่ไม่เห็นจะต้องมองดูพวกเรานานถึงขนาดนั้นเลยนี่ฮะ...”
”ก็เพราะว่าพวกนายน่ะเป็นคู่ที่ดึงดูดสายตาคนอื่นจริงๆน่ะ”
หญิงสาวได้ยินก็ยิ้มอายๆ “โอพระเจ้า “
”เอ่อ...ว่าแต่...ชั้นขอถามอะไรคุณซักหน่อยได้มั้ยคะ? ฮวางโบสาวเอ่ยปากถาม
”มีอะไรหรือครับ?”
”.ทำไมคนที่นี่...ถึงได้จ้องมองพวกเรานักล่ะคะ?”
”ว่าไงนะครับ?”
”ไม่ใช่ค่ะ..ชั้นหมายความว่า...จริงๆแล้วพวกเขากำลังมองดูใครอยู่กันแน่? ฮยอนจุงเขาเอาแต่พูดว่า พวกเขามองดูชั้นอยู่...แต่ชั้นคิดว่า...ที่จริงแล้ว น่าจะมองเขาตังหากล่ะ คุณเห็นด้วยกับชั้นมั๊ยค่ะ”
คุณสามีนั่งนิ่งฟังโดยที่สีหน้าไม่แสดงความรู้สึกใดๆ...
เทรนเนอร์หัวเราะออกมาทันทีที่ได้ยิน “ฮ่าฮ่า...คุณไม่รู้จริงๆหรือครับ ว่าพวกเขามองอะไร?”
”คุณว่าไงน่ะคะ?”
”ผมจะบอกให้น่ะครับ วาพวกเขากำลังจ้องมองพวกคุณทั้งคู่นั่นแหละ มันเป็นเรื่องหาดูได้ยากมากๆที่จะเห็นพวกคุณอยู่ด้วยกันแบบนี้น่ะครับ...”
ฮวางโบเริ่มถึงบ้างอ้อทันที”โอ ! เข้าใจแล้วค่ะ...”
ฮยอนจุงนิ่งเงียบและยังคงฟังเทรนเนอร์พูดไปเรื่อย
”และ...บางที...”เทรนเนอร์ยังพูดต่อไป
”...?”
”..?”
”พวกผู้ชายก็คงจะมองคุณฮวางโบ ส่วนพวกผู้หญิงก็คงจะมองคุณฮยอนจุง นี่มันก็ออกจะเห็นได้ชัดเจนไม่ใช่หรือครับ?”
หญิงสาวยกมือขึ้นมาเกาที่ลำคอก่อนจะตอบไปว่า “จริงหรือคะ?”
เทรนเนอร์หล่อล่ำแอบเหล่ๆมองฮวางโบแล้วถามว่า “คุณเคยไปที่ไหนมาก่อนหน้านี้หรือครับ?”
”ว่าไงนะคะ?”
”เอ่อ ผมหมายถึงว่า คุณเคยไปยิมที่ไหนมาก่อนหรือครับ?”
ฮวางโบส่ายหน้าปฏิเสธ “อืมม...ชั้นไม่เคยไปยิมหรอกค่ะ...ชั้นแค่ออกกำลังกายด้วยตัวเอง...”
เทรนเนอร์กวาดตาสำรวจทั่วตัวเธออีกครั้งก่อนจะร้องออกมาว่า “ว้าว..(หุ่น) คุณนี่ดูเหลือเชื่อจริงนะครับ ผมสามารถจะพูดได้เลยว่าคุณออกกำลังมาเป็นนระยะเวลานานแล้ว...”
เธอกระพริบตางงๆแล้วรีบพูดแก้เขินไปว่า “ไม่ละมั้งคะ ชั้นคิดว่าสาวๆที่นี่....ดูดีเหลือเชื่อมากกว่าชั้นตั้งเยอะ.” จากนั้นก็หัวเราะคิกแล้วพูดต่อไปว่า “ พวกเขาดูเหมือนกับนางแบบที่หลุดออกมาจากโปสเตอร์เลยล่ะค่ะ....”
คุณสามีได้แต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จาแต่มีสีหน้าที่ดูหงุดหงิดเล็กๆ...<นี่ถ้าไม่คิดว่าเป็นพี่เทรนเนอร์ล่ะก็ ป่านนี้ชั้นซัดไม่เลี้ยงแล้ว...มายืนชมหุ่นบูอินของชั้นต่อหน้ากันจะๆแบบนี้ได้ไงอ่ะ>
หลังจากนั้นคู่ผักกาดหอมก็มาวิ่งอยู่บนลู่วิ่งสายพานซึ่งอยู่ติดกัน
เธอถามขึ้นมาว่า “พวกเราต้องวิ่งนาน 20 นาทีเลยเหรอ?.”
..เงียบไม่มีเสียงตอบใดๆจากฮยอนจุง
เธอหันไปมองหน้าเขาแล้วพูดว่า “เธอเป็นคนประเภทที่...เวลาออกกำลังกายจะไม่ค่อยพูดค่อยจาใช่มั๊ย?” เธอมองเขาพักหนึ่งก่อนจะพูดต่อไป “ แต่ชั้นไม่คิดว่าจะเป็นอย่างนั้นน่ะ...”
ชายหนุ่มยังไม่ปริปากได้แต่กระพริบตาแล้ววิ่งต่อไป...
หญิงสาวกันหน้ากลับไปพูดกับเขาอีกครั้ง “วันนี้เธอเงียบจนน่ากลัวเลยน่ะ เอ่อ คุณคิมคะ...”
ชายหนุ่มขบกรามแน่น...ก่อนจะกดปุ่มเร่งสปีดการวิ่งของตัวเองโดยที่ยังคงหุบปากสนิท...
หญิงสาวทำตาโตมองดูคุณสามีด้วยความประหลาดใจแล้วถามว่า “นั่นมันไม่เร็วเกินไปเหรอ? แล้วเธอวิ่งขนาดนั้นมันจะโอเครึเปล่าน่ะ ? “
ชายหนุ่มได้ยินก็ยิ่งเร่งสปีดให้เร็วขึ้นไปอีก...
”อะไรกันเนี่ย เธอเป็นอะไร หา?”<เธอเป็นอะไรน่ะ ฟิตจัดรึไงกัน?>
ฮยอนจุงซึ่งกำลังวิ่งหน้าตั้งจนเต็มสปีดจู่ๆร้องออกมาอย่างดัง” อ้ากกกกกกกกก !!!!!!!!”
และในที่สุดตัวของเขาก็ไหลตกลงมาจากลู่วิ่งมากองอยู่ที่พื้น
เธอหันไปมองขณะที่ยังคงวิ่งอยู่พร้อมกับถามว่า “ฮ่า ฮ่า เป็นอะไรไปน่ะ? มีอะไรกวนใจเธออยู่เหรอ?”
ชายหนุ่มนอนหายใจหอบ พร้อมกับเหวี่ยงสายตาใส่ภรรยาสุดสวย...
“ชั้นว่า เธอควรจะพยายามควบคุมอารมณ์ให้ดีกว่านี้นะ...ไม่งั้นมันจะเป็นตัวฉุดให้เธอพลาดโอกาสในการทำเรื่องที่ดีๆอีกหลายอย่างน่ะ เข้าใจที่ชั้นพูดหรือเปล่า หือ.... “
ฮยอนจุงลุกพรวดขึ้นมาทันทีแล้วเดินดุ่มๆตรงเข้าไปหาเธอ...
”............?” เธอได้แต่สงสัยและนิ่งเงียบวิ่งไปบนลู่เรื่อยๆ แต่แล้วฮยอนจุงเขาก็ใช้มือกดเร่งสปีดลู่วิ่งของเธออย่างบ้าคลั่ง เธอถึงกับตะลึงอยู่ชั่วครู่ก่อนจะร้องออกมา “โอววววว อ้ากกกกกกก ทำอะไรของเธอเนี่ย ”
ในที่สุดฮวางโบก็ลื่นตกลงมาจากลู่นอนกองอยู่ที่พื้น เธอเงยหน้ามามองคุณสามีด้วยสีหน้าที่ดูมึนงงกับกระทำของเขา ส่วนคุณสามีได้แต่ยืนกอดอกเบะปากใส่ภรรยาโดยไม่พูดอะไรออกมา ส่วนเธอซึ่งยังอยู่ในอาการตกใจหลังจากไหลรูดจากลู่วิ่งลงมากองกับพื้น และกำลังพยายามจะลุกขึ้นยืนแต่แล้วเธอก็ร้อง
“โอ๊ย เฮ้ย “ พร้อมๆกับทรุดลงไปที่พื้นอีกรอบ
คุณสามีจอมขี้หึงเมื่อเห็นอาการของภรรยาก็สะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ <หา ! ตายล่ะ ผมแค่แกล้งคุณนิดหน่อยพอขำๆเองนะฮะ บูอิน คุณเจ็บจริงหรือนี่>
เธอได้แต่เหวี่ยงสายตาอาฆาต เพราะทำอะไรไม่ได้ <ฝากแค้นไว้เดี๋ยว เดี๋ยวเลี้ยวมาเอา>
โปรดติตตามคู่รักผักกาดหอม ริมิกซ์ตอนต่อไป
| Create Date : 05 พฤศจิกายน 2553 |
| Last Update : 5 พฤศจิกายน 2553 21:07:15 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 751 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: hunny IP: 124.120.38.135 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2553 เวลา:9:13:19 น. |
|
|
|
|
|
|
|
"ห้ามนำไปเผยแพร่ต่อที่อื่น นอกจากจะได้รับอนุญาตจากเจ้าของบล๊อคก่อนเท่านั้น"
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [