ตอนที่ 48- ไปเยี่ยมบ้านผมบนดาวเคราะห์ในระบบสุริยะกันน่ะ. ***ฟิค <แปล> เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้เขียนแต่งขึ้น เพื่อความรักของคนทั้งสองเท่านั้น หาได้มีเจตนาอื่นหรือไม่ จึงขอให้อ่านด้วยความบันเทิง และเชื่อมั่นในรักของพวกเขาด้วย **** คืนนั้นที่ห้องนอนของฮวางโบ ระหว่างที่เธอกำลังนั่งแปรงผมอยู่ที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง จู่ๆฮวางโบก็รู้สึกเหมือนได้ยินเสียงของ ฮยอนจุงก้องอยู่ในหัวของเธอ “คุณใช้ครีมนวดผมด้วยนี่ฮะ...?” <ฮุ เขานี่สุดยอดแห่งความ 4-D จริงๆ> หน้าของเธอเริ่มเป็นสีชมพูเรื่อ จากนั้นเธอก็มานั่งบนเตียงและเริ่มส่งข้อความถึงเขา เธอกลับมาถึงบ้านรึยังน่ะ? ตอนนี้อยู่ที่ไหนเหรอ? เมื่อไม่มีข้อความตอบกลับจากเขา เธอจึงหยิบนิตติ้งขึ้นมา ย้อนกลับไปช่วงเวลาเช้าของเมื่อ 2-3 วันก่อน ที่บ้านของคู่ผักกาดหอม ฮวางโบนั่งอยู่ที่ริมขอบเตียงจ้องดูฮยอนจุงซึ่งกำลังนอนหลับอยู่ <ชั้นรู้สึกเสียใจที่ต้องปลุกเขาขึ้นมา แต่ว่า.> เธอลังเลเล็กน้อยก่อนเอื้อมมือไปตีที่ไหล่ของเขาเบาๆ “ ชิลลาง ชิลลางง ตื่นได้แล้ว” ฮยอนจุงยังไม่ยอมตื่นได้แต่ส่งเสียงงึมงำ อืมมมมม... ”นี่มันเก้าโมงแล้วนะ เธอไม่ต้องไปทำงานเหรอ?” ตาของเขายังคงปิดสนิทและไม่มีปฏิกริยาตอบรับใดๆจากเขา ”นี่เธอยังไม่ตื่นจริงๆ? หรือว่าเธอไม่อยากจะตื่นกันแน่?” ”ทั้งสองอย่างฮะ” <ฮุฮุ ^^> “ถ้ายังไม่ตื่นแล้วเธอตอบชั้นได้ยังไงกัน ฮึ?” ”ปากของผมเท่านั้นฮะที่ตื่น.”. ”ฮุ! ฮ่าฮ่าฮ่า...เธอตื่นแล้วแน่ๆเลย เพราะตอนนี้เธอตลกได้นี่...ลุกได้แล้ว!” เขาถอนหายใจ “ผมอาจจะพูดอะไรซ้ำๆ...แต่ว่าทำไมถึงต้องมีตอนเช้าด้วยนะ?” ”ก็เพราะว่ามันมีตอนกลางคืนน่ะสิ” ”ถ้างั้น...ทำไมถึงมีกลางคืนล่ะฮะ?” ”ก็เพราะเราต้องพักผ่อนในช่วงนั้นไง...” แล้วเราสามารถจะมีชีวิตอยู่โดยไม่พักผ่อนได้มั้ยฮะ?” |”ถ้าเราไม่ได้พักผ่อนน่ะเหรอ...” ”ฮะ.” ”โลกของเราก็คงไร้ระเบียบ...” ”คุณกำลังบอกว่าระหว่างที่เรากำลังนอนหลับอยู่ มีใครบางคนกำลังทำความสะอาดให้พวกเราเหรอฮะ? .ใครกันน่ะ? เจ้าสาวหอยหากเหรอฮะ?” ”หุ หุ...” ”ว่าแต่ คุณทำเสร็จหรือยังฮะ?” ”ทำอะไรเหรอ?” ”ก็ทำความสะอาดและทำอาหาร...เอ..คุณไม่ได้เป็นเจ้าสาวหอยทากของผมหรอกเหรอ...? เธอถลึงตาใส่เขา “เจ้าสาวหอยทากงั้นเหรอ...? นั่นมันงานที่แม่บ้านทำต่างหาก นี่เธอแอบไปชอบแม่บ้านที่ทำความสะอาดอย่างนั้นเหรอ?” ”ไม่ฮะ ผมไม่ได้ชอบเธอซ่ะหน่อย” ”...?” ”งานของแม่บ้านก็แค่ทำความสะอาดกับทำอาหาร แต่เจ้าสาวหอยทาก..”เขาชายตามองเธอด้วยแววตาที่มีความหมาย ”...??” ”สามารถมีลูกกับผมได้ด้วยฮะ ^^” <อ๊าย!! เขาพูดอะไรออกมาเนี่ย > “นี่!!!!!!! “เธอหยิบหมอนขึ้นมาฟาดที่หน้าของฮยอนจุงด้วยความเขินสุดขีด ”โอ๊ย! ตีผมทำไมฮะ?” กลับมาเวลาณ ปัจจุบันโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น อันเนื่องจากมีข้อความใหม่เข้ามา ฮยอนจุงส่งข้อความมาว่า “ผมยังซ้อมอยู่ที่สตูดิโอเลยฮะ คงอยู่ยาวกว่าที่คาดเอาไว้” “เธอกำลังซ้อมอะไรอยู่เหรอ?” ”ซ้อมสำหรับการแสดงพิเศษในงาน College Song Contest ฮะ มันยุ่งยากพอสมควรกว่าจะรวมตัวกันได้ครบ... “ ”เธอต้องเหนื่อยมากเลยสิน่ะ...” ”ผมไม่เป็นไรฮะ แล้วตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน?” ”ที่บ้าน กำลังจะเข้านอนแล้วล่ะ” ”ถ้างั้นก็นอนไปได้เลยฮะ มันคงจะดึกมาก..กว่าผมจะซ้อมเสร็จน่ะ.”.. ”ได้จ้ะ โอเคน่ะ” ”ผมไม่ได้เป็นคนเจ้าเล่ห์แล้วใข่มั้ยฮะ?” ”^^ ไม่แล้วล่ะ ตอนนี้เธอเป็นชิลลางที่น่ารักที่สุดเลย...” “เยี่ยมเลยฮะ! แต่ว่ามันก็สนุกดีเหมือนกันที่ถูกเรียกว่าคนเจ้าเล่ห์น่ะ...” ”งั้น นานๆทีชั้นจะเรียกเธอแบบนั้นก็แล้วกันน่ะ...คนเจ้าเล่ห์” ”^^ มันไม่ง่ายเลยน่ะฮะสำหรับผู้ชายที่กำลังตกหลุมรัก” ”นี่เธอกำลังพูดถึงอะไรเหรอ?” ”ผมแค่กำลังบอกว่า...ผมเป็นผู้ชายไงฮะ ^^” ”นี่ !!!!!!!!! เธอมัน คนเจ้าเล่ห์ !!!!!” ”ฮ่าฮ่าฮ่า...^^” ”เธอมัน หมีโคล่า ไฮยีน่า แมลงปอ หนอนขี้เกียจ%#%#%#% .“ ”ซารางเฮ~~~~~~~~~~~~~~~♥” ฮวางโบยิ้มออกมาเมื่อเห็นข้อความสุดท้ายของเขา ที่สตูดิโอฝึกซ้อมของฮยอนจุง ฮยอนจุง ชเวซึงฮยอน (ท็อป วง Big Bang) และสมาชิกคนอื่นๆของวงเฉพาะกิจกำลังมารวมตัวกันเพื่อคุยเรื่องการเตรียมตัวสำหรับการแสดงพิเศษ ฮยอนจุงพูดขึ้นมาว่า ก่อนอื่นพวกเราน่าจะมาตัดสินใจว่าเราจะเล่นเพลงอะไรกันบ้างน่ะ ”เพลงไหนถึงจะดีล่ะฮะ? ท็อปหันมาถาม ”ชั้นคิดว่า...เนื่องจากในงานนี้เราสามารถจะเน้นความสามารถในการเล่นเครื่องดนตรีได้ มันก็น่าจะดีกว่าถ้าเราเลือกเพลงที่เน้นการบรรเลงคนตรีเป็นหลักมากกว่าเสียงร้องน่ะ...” ท็อปเสนอไอเดียว่า “เพราะว่าพี่จะเล่นกีตาร์เบสใช่มั้ยฮะ...งั้นเพลงของวง MUSE อย่าง Time is running out เป็นไงบ้างฮะ?” ”อืมมม....เพลงนั้นก็ดีนะ แต่ว่า...มันไม่มีพาร์ทของคีย์บอร์ดน่ะสิ.” .ฮยอนจุงให้ความเห็น ท็อปพูดต่อไปว่า “เราก็มาเรียบเรียงเพลงใหม่ แล้วเพิ่มพาร์ทของคีย์บอร์ดเข้าไป...” ”ส่วนการร้องของเพลงนั้นมันก็ไม่ง่ายเลยน่ะ เรามาคิดดูกันอีกทีแล้วกัน ยังมีเพลงอีกมากมายให้เราเลือกเล่นได้ “ฮยอนจุงหันไปพูดกับคนอื่นๆว่า พวกนายมีเพลงอะไรในใจที่อยากจะเล่นกันบ้างมั้ย? วันจันทร์ที่ 15 กันยายน ที่สตูดิโอฝึกซ้อมของวง SS501 ในขณะที่ฮยอนจุงและสมาชิกคนอื่นๆกำลังนั่งอยู่ที่พื้น กินไก่ทอดกันเป็นอาหารหลางวัน เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นเนื่องจากมีข้อความเข้ามา ”เธอกินข้าวกลางวันรึยัง?” ฮยอนจุงรีบเดินออกไปข้างนอกห้อง หามุมสงบเพื่อโทรหาฮวางโบ ”ฮะ ผมกำลังกินอยู่พอดีเลยล่ะ” เขารีบรายงานตัวกับเธอทันที ”เธออยู่ที่บ้านรึเปล่า?” เสียงฮวางโบถามกลับมาจากปลายสาย ”เปล่าฮะ ผมอยู่ที่สตูดิโอฝึกซ้อมน่ะ” ”นี่วันนี้เธอก็ยังต้องซ้อมด้วยเหรอเนี่ย? เธอไม่ได้หยุดพักเบรคบ้างเลยรึไง?” ”อ๋อ ผมได้พักไปแล้วเมื่อวานนี้ฮะ ผมหยุดยาวๆเหมือนคนอื่นๆไม่ได้หรอกฮะ” ”แต่ยังไง...ได้พักแค่วันเดียวมันไม่พอสำหรับเธอหรอกน่ะ...แล้ววันหยุดเทศกาลชูซอกของเธอเป็นยังไงบ้างล่ะ?” ”โอ มันก็ไปของมันได้ดีโดยไม่ต้องมีผมช่วยหรอกฮะ..ดูเหมือนมันจะรู้จักที่ทางต่างๆเป็นอย่างดีแล้ว...” เขาแกล้งตอบเธอไปแบบขำๆ ”ฮ่าฮ่า.. นี่เธอต้องรู้สึกสบายอกสบายใจไม่ใช่น้อยเลยนะ ถึงได้พูดอะไรแบบนั้นออกมาได้ ถึงแม้ว่าเธอจะยุ่งมากๆน่ะ....” เขายิ้มแก้มแทบปริ “อืมม...นั่นมันเป็นนคติประจำตัวของผมเลยนะฮะ ต้องรู้สึกสนุกในขณะที่ทำงาน... เธอประทับใจ “นี่เธอได้กินอะไรดีๆบ้างรึเปล่า? แล้วตอนนี้กำลังกินอะไรอยู่เหรอ?” ”ฮะ...ไก่ทอดน่ะ” ”อีกแล้วเหรอ? นี่เธอโอเคกับมันเหรอ?” ”ผมโอเคฮะ ผมยังหนุ่มแน่นอยู่ อายุขนาดผมมีอะไรที่จะย่อยไม่ได้หรือฮะ?” ”จ้ะ มันดีมากๆเลยนะที่ยังอายุน้อยอยู่น่ะ...” ”อย่างน้อยก็มีหนึ่งคนในพวกเราที่ยังอายุน้อยอยู่ ผมคิดว่ามันคือโชคดีน่ะฮะ..” ”โชคดีอะไรเหรอ?” ”เพราะว่าผมยังหนุ่มแน่นอยู่ ดังนั้นผมก็สามารถจะช่วยเหลือคุณซึ่งกำลังเริ่มอ่อนแอเนื่องจากอายุที่มากขึ้น...นั่นคือเรื่องที่โชคดีฮะ...” ”นี่ชั้นดูอ่อนแอมากในสายตาเธองั้นเหรอ?” ”ไม่ใช่ทางด้านสมรรถภาพร่างกายหรอกฮะ..จริงๆแล้วผมก็อยากจะให้คุณไม่ได้มีพละกำลังแข็งแรงขนาดนั้นด้วยซ้ำ...” ”อะไรนะ?” หัวเราะเบาๆ “ไม่เอาน่า ผมพูดเล่นฮะ” ”เธอชอบพูดอะไรที่มันประหลาดๆแบบนั้นอยู่เรื่อยเลย...” ”ฮ่าฮ่า...ผมจะไม่พูดแบบนั้นแล้วฮะ...” ”นี่ชั้นดูอ่อนแอมากในสายตาเธอจริงๆเหรอ? นี่เธอกังวลกับเรื่องนี้มากรึเปล่า?” ”ผมเดาว่าที่คุณเป็นแบบนั้นก็เพราะคุณอยู่ในโลกใบนี้มานานพอสมควร...? คุณถึงได้ดูมีเรื่องที่ต้องวิตกกังวลมากมาย...” ”เรื่องของเรื่องก็คือ...” ”ชั้นไม่กังวลอีกต่อไปแล้วล่ะ” ”คุณไม่กังวลแล้ว? ทำไมล่ะฮะ?” ”ทำไม? นี่มันคำถามประเภทไหนกันเนี่ย? เธออยากจะให้ชั้นกลับมานั่งกังวลเหมือนเดิมใช่มั้ย?” เขาหัวเราะคิก “ไม่ใช่ฮะ ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น ทำไมคุณถึงไม่กังวลอีกต่อไปแล้วล่ะฮะ? ก่อนหน้านี้คุณดูเป็นกังวลตลอดเวลา...” ”ก็เพราะว่าชั้นไม่ได้รู้สึกว่าไม่มั่นคงอีกต่อไปแล้วน่ะสิ.” ”ไม่รู้สึกไม่มั่นคง....?” ”ไม่แล้ว...” ”นี่คุณกระวนกระวายใจมาตลอดจนกระทั่งตอนนี้หรือฮะ..?” เธอถอนหายใจา “ใช่จ้ะ” ”เกี่ยวกับเรื่องอะไรหรือฮะ? ผมเหรอ?” ”ไม่ใช่จ้ะ” ”งั้นอะไรล่ะฮะ? ”ก็หลายๆเรื่องน่ะ.” ”...แต่ว่า?” ”ชั้นสามารถจะแก้ปัญหาในเรื่องที่สำคัญมากๆไปได้เกือบหมดแล้ว ดังนั้นชั้นถึงไม่รู้สึกกังวลใจอีกต่อไป” ”แล้วมันคืออะไรล่ะฮะ?” ”...ชั้นรู้ตัวแล้วว่าชั้นรักเธอมากแค่ไหน”... เขายิ้มจนแก้มปริ “แล้วแค่ไหนล่ะฮะ?” เธอหัวเราะเบาๆด้วยความเขิล.”..ชั้นไม่สามารถจะอธิบายได้น่ะ” ”ถ้างั้น..ผมขอถามอะไรคุณอย่างนึงได้มั้ยฮะ?” ”อะไรเหรอ?” ”คุณไปพบพ่อแม่ของผมด้วยกันได้มั้ยฮะ?” เธอสะดุ้งสุดตัว “อะ..อะไรน่ะ?” ”คุณไปพบพ่อแม่ผมได้มั้ยฮะ?” ”นี่ นั่นมัน (เร็ว) เกินไป...เหรอ” ”ผมยังไม่ได้บอกคุณว่า จะไปเมื่อไหร่เลยนะฮะ ผมแค่ถามว่าคุณจะไปกับผมได้มั้ย.” ”คุณยังไม่พร้อมสำหรับเรื่องนี้หรือฮะ...?” ”นี่ ชั้นไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น” ”แต่ยังไง..มันก็ไกลเกินไป สำหรับคุณที่จะไปที่นั่น” ”ใช่ะ...มันเร็วเกินไปสำหรับชั้น” ”ถึงแม้ว่าผมสามารถจะรับมือกับมันได้ แต่บูอินไม่เคยได้รับการฝึกในเรื่องการปรับตัว” ”ใช่จ้ะ...ชั้นยังปรับตัวให้เข้ากับเธอไม่ได้มากเท่าไหร่เลย” ”มันไม่มีช่วงพักระหว่างทางที่เราต้องต้านทานกับแรงกดดัน(ของบรรยากาศ).”. “ใช่...มันคงจะมากเกินไปสำหรับชั้น.” ”หรือบางที เราควรจะล้มเลิกความตั้งใจ..”. ”ล้มเลิก?” ”ผมคิดว่า มันอาจจะหนักเกินไปสำหรับบูอิน ผมจะไม่ทำมันดีกว่า...” ”ผมเคยคิดว่าพวกเราสามารถจะไปที่นั่นด้วยกันได้...แต่...เอาเป็นว่าเราอยู่ด้วยกันบนดาวเคราะห์ลำดับที่ 3 ในระบบสุริยะนี่ไปก็แล้วกันน่ะฮะ” ”...??? อะไรนะ?” ฮวางโบงงสุดขีด เพราะที่พูดกับเขามาตั้งนานเหมือนจะกลายเป็นคนละเรื่อง ”มันไกลมากเกินไปที่เราจะกลับไปที่ดาวบ้านเกิดของผมน่ะฮะ และในเมื่อผมก็ปรับตัวให้เข้ากับภาพแวดล้อมบนโลกได้แล้ว ผมทนอยู่ที่นี่ต่อไปน่าจะดีกว่า อย่างน้อยตอนนี้ผมก็มีคนอยู่ด้วยทั้งคน...” ”อะไรนะ?” ”ผมควรจะยอมรับว่าอะไรที่คุณสามารถทำได้ และอะไรที่คุณทำไม่ได้ ไม่ว่าคุณจะรักผมมากซักแค่ไหนก็ตาม โอเคฮะ ผมไม่ไปแล้วล่ะ ผมจะลงหลักปักฐานแล้วก็ใช้ชีวิตอยู่บนดาวของบูอินก็แล้วกัน” เธออึ้งสุดๆ ”เห็นมั้ยล่ะฮะ? ไม่ว่าคุณจะรักผมมากซักแค่ไหนก็ตาม แต่มันก็ไม่สามารถจะเทียบได้กับความรักอันลึกซึ้งมากมายของผมที่มีให้คุณหรอก...ใช่มั้ยฮะ? ผมน่ะถึงกับยอมละทิ้งดาวบ้านเกิดของตัวเองเพื่อคุณ..”.. เธอกัดริมฝีปากตัวเองเพราะไม่รู้จะทำอะไรดี. ”ผมรู้ว่าการไปที่นั่นมันเกินขีดความสามารถของคุณ ดังนั้นผมจะไม่รู้สึกผิดหวังมากเท่าไหร่...อย่ารู้สึกไม่ดีไปเลยน่ะฮะ” ”โอพระเจ้า !! ฮ่าฮ่าฮ่า”... มุขอะไรของเธอกันเนี่ย ชั้นอยากจะบ้าตาย เขายิ้มจนเห็นฟัน “ต่อไปถ้าเทคโนโลยีมันก้าวหน้ามากขึ้นไปกว่านี้ ไว้ตอนนั้นเราค่อยไปที่นั่นด้วยกันก็ได้ฮะ” ”...โอเคจ้ะ...เอาไว้ไปกันวันหลัง” ”ผมจะรอ...” เธอรู้สึกซาบซึ้ง “จ้ะ ชั้นก็จะรอเหมือนกัน” หลังจากวางโทรศัพท์ฮยอนจุงยืนนิ่งๆและคิดต่อในใจว่า <ผมรู้ว่ามันยังไม่ถึงเวลา...ไว้โอกาสหน้า...คุณจะไปกับผมมั้ยฮะ? คูณรู้ตัวรึเปล่า...ว่ามันหมายถึงอะไร? ฮุฮุ..เพราะว่าคุณมักจะเข้าใจอะไรได้ช้า...คุณอาจจะยังไม่รู้เลยก็ได้..>. ฮยอนจุงยืนยิ้มอยู่กับตัวเองแล้วจึงค่อยๆเดินกลับเข้าไปในห้องซ้อม โปรดติดตาม คู่รักผักกาดหอม รีมิกซ์ ตอนต่อไป คำอธิบายท้ายบท 1. เจ้าสาวหอยทาก ตัวละครในนิทานพื้นเมืองของเกาหลี มีนางฟ้าที่ถูกลงโทษโดนสาปให้กลาย เป็นหอยทาก มีชาวนาหนุ่มคนหนึ่งเก็บหอยทากไปดูแลเลี้ยงดู ตกกลางคืนหอยทากจะกลับมาเป็นนางฟ้าแล้วคอยช่วยเก็บกวาดทำความสะอาดและทำอาหารให้เขา ต่อมาเมื่อชาวนารู้ความลับของเธอก็ได้รับเธอเป็นภรรยา 2. เธออยู่ที่บ้านรึเปล่า? ฮวางโบถามฮยอนจุงแบบนี้เพราะวันที่ 15 กันยายนเป็นวันสุดท้ายของเทศกาลวันหยุดชูซอก แต่ฮยอนจุงผู้น่าสงสารต้องทำงานในช่วงวันหยุดพิเศษ T_T   Create Date : 28 พฤษภาคม 2553 19 comments Last Update : 28 พฤษภาคม 2553 20:19:27 น. Counter : 1050 Pageviews. Share Tweet

อ๊าอ่านจบแล้วยายชอบๆๆๆๆขอบคุณนะค่ะ   โดย: giff IP: 58.9.90.201 28 พฤษภาคม 2553 20:48:09 น.

คิคิคิคิ เจ้าชายน้อย กะ เจ้าสาวหอยทาก 555555++ "แต่เจ้าสาวหอยทาก..สามารถมีลูกกับผมได้ด้วยฮะ ^^" 55555++ ไม่ไหวแล้วน่ารักเกินน ค่อยๆหวานขึ้นเรื่อยๆแล้วนะคะ จะพาไปลูกสะใภ้ไปไหว้พ่อแม่แล้วด้วย อิอิ ขอบคุณค่ะยาย :))   โดย: ^^ IP: 58.8.183.56 28 พฤษภาคม 2553 20:53:02 น.

”คุณไปพบพ่อแม่ของผมด้วยกันได้มั้ยฮะ?” คิคิ ชอบจริงๆ นี่แปลว่าจุงรักบูอินมากเลยนะ ถึงจะชวนไปหาป๊ะป๊ากับม๊ะม๊า เมื่อไหร่สองคนนี้จะแต่งกันจริงๆนะนี่ ขอบคุณนะค่ะ ท่านประธาน ที่เสียเวลาแปลฟิคให้พวกเราได้อ่านกัน love   โดย: KimYoungBi IP: 58.9.199.60 28 พฤษภาคม 2553 21:19:08 น.

ขอบคุณมากคะ ตามมาให้กำลังใจคะดูแลสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: lamlert29 IP: 87.171.96.216 28 พฤษภาคม 2553 21:26:30 น.

ขอบคุณค่ะ สำหรับฟิคและสิ่งดีๆ รักษาสุขภาพนะคะ   โดย: pran IP: 115.87.137.171 28 พฤษภาคม 2553 21:34:08 น.

ยายเดี๋ยวนี้จุงโบหวานกันมากเลยนะ... บอกรักกันกันทุกตอนเลย.... ขอบคุณยายนะที่แปลฟิคสนุกๆให้อ่าน จะรอตอนต่อไปจ๊ะ รักษาสุขภาพด้วยนะ   โดย: Jai > FC.Joongbo IP: 119.31.18.140 28 พฤษภาคม 2553 21:36:07 น.

ตามมุข อิจุงไม่ทันจริง ๆ เลย คิดไปได้แต่ละอย่าง จะพาไปไหว้พ่อแม่ที่ดาวเคราะ์ห์ไหนละเนี่ย หวานได้ทุกตอนเลยยาย อย่าได้แคร์ เอาให้เบาหวานขึ้นเลยนะยาย สู้สู้ ค่ายาย จากใจแฟนคลับ   โดย: มัม IP: 115.87.175.83 28 พฤษภาคม 2553 21:47:49 น.

น่ารักจังเลย "ไม่ว่าคุณจะรักผมมากซักแค่ไหนก็ตาม แต่มันก็ไม่สามารถจะเทียบได้กับความรักอันลึกซึ้งมากมายของผมที่มีให้คุณหรอก...ใช่มั้ยฮะ? ผมน่ะถึงกับยอมละทิ้งดาวบ้านเกิดของตัวเองเพื่อคุณ..”.. หวานได้อีกนะจุง 555+ ขอบคุณนะค่ะยายนาจาสนุกมากๆๆ ค่ะ ยายนาจาก็รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ อย่าหักโหมนะค่ะ   โดย: hunny IP: 124.122.246.129 28 พฤษภาคม 2553 22:07:57 น.

อร๊ากกกกกก อยากไปอยู่ดาวดวงเดียวกะจุงโบ คริคริ ขอบคุณค่ะ   โดย: ตอง IP: 180.183.162.167 29 พฤษภาคม 2553 0:14:49 น.

น่ารักเกินไปแล้ว...บอกรักกันตลอด ^^ รู้สึกดีจังเลยค่ะยาย ยายก้อรักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: ต้นอ้อ IP: 202.28.62.245 29 พฤษภาคม 2553 2:00:51 น.

จุงนี่! คิดอะไรได้............. 4D ก็ยังเป็นของนายอยู่ดีแหละจุง thank you very much ka ยาย   โดย: speedy IP: 58.9.165.202 29 พฤษภาคม 2553 9:05:21 น.

ตอนนี้จุงน่ารักมากๆ เริ่มแสดงความจริงจังมากๆในความรักต่อโบแล้ว จะไปดาวบ้านเกิดกันเมื่อไหร่เนี่ย ซึ้งมากเลยนะค่ะ ตอน "ไม่ว่าคุณจะรักผมมากซักแค่ไหนก็ตาม แต่มันก็ไม่สามารถจะเทียบได้กับความรักอันลึกซึ้งมากมายของผมที่มีให้คุณหรอก...ใช่มั้ยฮะ? ผมน่ะถึงกับยอมละทิ้งดาวบ้านเกิดของตัวเองเพื่อคุณ..”..   โดย: แพร IP: 58.8.181.104 29 พฤษภาคม 2553 9:34:32 น.

คุณยาย ขอบคุณมาก ๆ เลยค่า มะวานรอคุงยายทั้งวันค่ะ แต่วันนี้ชื่นใจแ่ต่เช้าเลย ขอบคุณมาก ๆค่า   โดย: Joong Luv Bo IP: 124.122.150.235 29 พฤษภาคม 2553 9:36:00 น.

น่ารักจังคู่นี้ ส่งข้อความถึงกันน่ารักกุ๊กกิ๊กดีค่ะ ชอบ ชอบ ขอให้เป็นจริงทีเท้อ.....สาธุ..... ขอบคุณมากๆค่ะยาย รักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: ma_ma@bojoong IP: 124.121.164.4 29 พฤษภาคม 2553 11:03:23 น.

ผมจะลงหลักปักฐานแล้วก็ใช้ชีวิตอยู่บนดาวของบูอินก็แล้วกัน ชิลลางน่ารักมาก ขอบคุณนะคะยาย   โดย: ning IP: 124.122.90.102 29 พฤษภาคม 2553 21:23:17 น.

หุหุหุหุหุหุหุ รักจริงหวังแต่ง ของผู้ชาย 4D คนนี้ น่ารักจริงๆ แล้วใครจะไม่ใจอ่อนล่ะ   โดย: joy&yoo IP: 222.123.122.25 30 พฤษภาคม 2553 19:32:53 น.

ตามมาอ่านแล้วจ้าายายย ไม่ได้อ่านซะหลายวันคิดถึงจิงจิ๊งง เดวขอตามไปอ่านตอนอื่นๆก่อนนะค๊า   โดย: แฟนคู่จุงโบ(แอน) IP: 58.8.202.97 31 พฤษภาคม 2553 18:22:14 น.

แต่เจ้าสาวหอยทาก..”เขาชายตามองเธอด้วยแววตาที่มีความหมาย ”...??” ”สามารถมีลูกกับผมได้ด้วยฮะ ^^” ฮา+++อ่ะยาย จะน่ารักกันไปไหนเนี่ย   โดย: kaprow IP: 124.120.134.172 1 มิถุนายน 2553 12:04:40 น.

555นึกว่าตอนนี้จะมีน้ำตาซะแว้วที่ไหนได้ตอนนี้มีแต่ น้ำตาลลลลคิริคิริ มดขึ้นตาแล้วหวานมากกกกโอ้ยๆอิจฉาโบดีมั้ยอ่า ไม่ดีกว่าเพราะมันน่ารักมากๆๆ ทำมันจุงมันนิสัยน่าเซอร์ไพส์อย่างนี้555 ชอบมากจริงๆคำพูดจุงเหมือนจะไร้สาระแต่กลับมีแต่สาระที่กินใจซึ้งเข้าไปในใจได้ทุ๊กทีสิน่า อย่างนี้รักตายเลย เอิ้กๆๆๆ พี่เขยสุดหล่อ ยายตอนนี้น่ารักมากเลยเฮ้อ!น่ารักจนอยากมีอย่างนี้มั้งจะมีมั้ยน่าในโลกนี้ผู้ชายแบบนี้อ่ะ 555อินไปไกลทุกทีเลยหนู ยายขอบคุณนะค่ะ ยายเหนื่อยมากมั้ยค่ะพักผ่อนบ้างน๊า ขอบคุณมากๆเลยนะค่ะสำหรับความสุขและรอยยิ้มที่แบ่งปัน หนูมีความสุขนะค่ะ ขอบคุณมากๆจากใจ จุ๊บๆ   โดย: kanjabo IP: 192.168.182.187, 124.122.68.89 13 มิถุนายน 2553 19:53:58 น.