Bloggang.com : Rain_sk : ▷▷ เม็ดข้าวโพดใช้ซื้อตั๋วรถไฟฟ้าได้หรือไม่

▷▷ เม็ดข้าวโพดใช้ซื้อตั๋วรถไฟฟ้าได้หรือไม่

คิดจะหยุดเสวนาเรื่องการเรียนภาษาอังกฤษของคนไทยแล้วเชียว บังเอิญได้อ่านข้อระวังการออกเสียงภาษาอังกฤษของอาจารย์บอยในไทยโพสต์เมื่อ 2-3 วันมานี้ ต่อมรำคาญการเรียนภาษาอังกฤษของคนไทยเลยถูกกระตุ้นให้ทำงานต่ออีก 1 เดือน ก่อนจะย้ายไปเสวนาเรื่องอื่น

กระผมเองก็เคยเรียนภาษาอังกฤษในระยะแรก ๆ กับอาจารย์ที่ออกเสียงภาษาอังกฤษแบบฝรั่งเศสอยู่นานก่อนจะรู้ว่าต้องแก้ไข เช่น ครู อ่านว่า เดอ ติดเช่อ สอนอ่านว่า ติ๊ง ต๊อด ต๊อด น้ำอ่านว่า เดอะ วอเต้อ มาเจอการออกเสียงทับศัพท์ในราชบัณฑิต เช่น Alexander อ่านว่า อะเล็กซานเดอร์ Pythagoras ปิตาโกราส Aristotle อ่านว่า อะริสโตเติล Plato อ่านว่า ปลาโต Socrates อ่านว่า โซกราติส ก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าไฉนในราชบัณฑิตยสถานจึงเอาการออกเสียงภาษาฝรั่งเศสมาอ่านคำอังกฤษ ราชบัณฑิตชอบอ่านภาษาฝรั่งเศสกันมากจนติดปากกระนั้นหรือ เพราะคำข้างต้น ภาษาฝรั่งเศสอ่านเป็น อะเล็กซองเดรอะ ปิตาโกราส์ อะริสโตต ปลาตอง และโซกราต ตามลำดับ

คิดไปคิดมาอยู่นานจึงได้สมมติฐานขึ้นมา (ไม่แน่ใจว่าจะจริงแค่ไหน) ว่า น่าจะเป็นเพราะความเคยชินในการอ่านภาษาบาลีจากอักษรโรมันกระมัง มีผลถึงกับเขียนชื่อสถานที่ภาษาไทยตามสถานีรถไฟและรถไฟฟ้า โดยเลียนแบบภาษาบาลีอักษรโรมัน จึงชินตากับการทับศัพท์เหล่านี้ เพราะเห็นจนคุ้นตา เช่น Krungthep Hualamphong Lampang Huamak Thab-Chang Lumpini Chiangmai ซึ่งฝรั่งที่ไม่รู้ภาษาไทยคงอ่านว่า เกริงเธพฮวาแลมโฟง แลมแพง ฮวาแมค แท้บ-แชง เลิมพายนาย เชียงเม ฝ่ายเราคิดว่าพวกเขามีหน้าที่ต้องรู้จักอ่านให้ถูกต้องตามภาษาของเรา

ส่วนพวกเขาก็คิดว่าเรื่องอะไรต้องมารับรู้กฎที่ใช้เฉพาะในประเทศไทย คนไทยต่างหากที่ต้องรับรู้ว่าฝรั่งไม่สนใจว่ารัฐบาลไทยต้องการให้พวกเขาอ่านอย่างไร แต่สิ่งที่พวกเขาคาดหวังอย่างได้ผลเสียด้วยว่า คนไทยต่างหาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกหากินกับฝรั่ง ต้องรู้ว่าฝรั่งอ่านออกเสียงอย่างไร และต้องพยายามจำและอ่านตามที่ฝรั่งเพี้ยนให้ฟัง เอาเถอะครับ ใครจะแน่กว่าใคร และในที่สุดใครจะต้องตามใจใครก็ช่างเถอะครับ แต่สัจธรรมในสมัยนี้ก็คือ ผู้รับเงินย่อมตามใจผู้จ่ายเงิน และไกด์ทั้งหลายก็ต้องออกเสียงแบงขัก (Bangkok) อยุทเทีย (Ayuthya) เอเฉอะ (Asia) เคิมพูเฉอะ (Kampucha) เมอเลเฉอะ (Malaysia) เพื่อให้ลูกทัวร์สะดวกฟัง

ได้เคยพูดมาครั้งหนึ่งว่า คำประกาศทางเครื่องขยายเสียงของสถานีรถไฟฟ้าสายสุวรรณภูมิ น่าจะมีส่วนช่วยการเรียนภาษาอังกฤษของนักเรียนจำนวนหมื่นจำนวนแสนที่ใช้บริการเป็นประจำและไม่ประจำ ไหน ๆ เราลงทุนเพื่อความสะดวกแก่ผู้สัญจรทางอากาศแล้ว ไหน ๆ

ก็ลงทุนขว้างก้อนหินแล้ว จะให้ได้นกอีกตัวโดยไม่ต้องเสียหินอีกก้อนมิดีหรือ ขณะนี้มีประกาศทุกสถานีตลอดวันว่า มีเครื่องขายตั๋วอัตโนมัติให้บริการเพื่อทุ่นเวลาและให้ความสะดวกอย่างยิ่ง เพราะทุกเครื่อง “แอคแซพ เดอะ แบ็งโนท แอน เดอะ คอน” จริงอยู่คนส่วนมากเดาได้ว่า หมายถึงเหรียญ (เดอะ คอยน์)

แต่ก็อดมีฝรั่งบ้าจี้เห็นเป็นเรื่องตลกหันมาถามว่า “ต้องใช้ข้าวโพดกี่ลิตรจึงพอซื้อเหรียญ มีคนไปไกล (ทะลึ่ง) กว่านั้น หันมายิ้มถามว่า “รถไฟฟ้าไทยนี่ใช้ตาปลาซื้อตั๋วก็ได้เหรอ” เรื่องตลกบ้าจี้อย่างนี้กระผมไม่สนใจหรอกครับ เป็นห่วงแต่ว่าเด็กไทยที่กำลังเรียนภาษาอังกฤษ และไม่มีครูดี ๆ สอน จะชินกับการออกเสียงผิด ๆ ที่ตอกย้ำอยู่ทุกเที่ยวเดินรถ จะจำผิด ๆ ไปประยุกต์กับคำอื่น ๆ ต่อไปเป็นระบบ เช่น บอยล์ (ต้ม) กับบอย (เด็กชาย) จอยน์ (เชื่อม) กับจอย (ดีใจ) ฟายน์ (งาม) กับฟายล์ (ชื่อเรื่องในคอมพิวเตอร์) กับไฟท์ (ต่อสู้) ในที่สุดรู้ศัพท์เท่าไรก็พูดภาษาอังกฤษไม่รู้เรื่อง ทำให้ขาดความมั่นใจและไม่กล้าพูดในที่สุด เพราะไม่มั่นใจว่าที่ถูกควรพูดอย่างไร

เราเคยปรามาสชาวฟิลิปปินส์ว่าพูดภาษาอังกฤษสำเนียงสเปน เช่น เนเชอน
(nation) ปอร์ชอน (portion) ตูเดย์
(today) แตงกิ๋ว (thank you) แต่เขาก็ปรับตัวได้เร็วมาก คนรุ่นใหม่ไม่แสดงริ้วรอยของสำเนียงสเปนเลย เขาทำได้ ทำไมเราจะทำไม่ได้ ต้องเริ่มจากการอยากปรับปรุง แล้วหาทางปรับปรุง มิฉะนั้นอย่าเพ้อฝัน!.

กีรติ บุญเจือ
ศาสตราจารย์ราชบัณฑิต
//www.dailynews.co.th/article/47/12372

Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2555

Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2555 19:46:12 น.

0 comments

Counter : 1509 Pageviews.