ชั่ววูบแห่งความเดียวดาย
ก่อนถึงทางแยกข้าน้อยมักคิด

และภาวนา...ให้ไปทันไฟเขียว

หรือระหว่างวิ่งไฟเขียวพอดี

ทุกครั้งที่ผ่านไฟเขียว..ทำให้รู้ว่า

มันเป็นความสุขเล็ก ๆ ทีเกิดขึ้น

ขณะขับเรเวน  แต่ในทางตรงข้าม

ถ้าติดไฟแดงก็จะเศร้าและมองดู

เวลาไฟแดงเดิน  ได้แต่รอเท่านั้น

ข้าน้อยมีโอกาสไปเตะฟุตบอล

ตอนเลิกทุกคนพากันกลับบ้าน

แต่ข้าน้อยเห็นคนมาก ๆ นั้นยิ่งทำให้

ข้าน้อยรู้สึกเดียวดาย  เหงา และเศร้าหมอง

นี่ข้าน้อยเป็นอะไร  บางทีคนมากน่า

จะทำให้รู้สึกดีบาง  แต่เอารมณ์นั้นก็ผ่านไป

มีหลายคนมักบอกให้ข้าน้อยใส่ถุงมือตอน

ขับเรเวน  แต่ข้าน้อยก็ไม่ได้ใส่เพราะมัน

เกะกะสำหรับข้าน้อย บ่อย ๆ ที่คนเดินผ่าน

ข้าน้อยหรือใกล้กับข้าน้อย  เขาตกใจ...

ใช่เขาตกใจเวลาเดินผ่านข้าน้อย  อาจจะ

เป็นเพราะเวลาเดินข้าน้อย  เดินแบบไม่มีเสียง

ฝีเท้าเบา เลยทำให้คนที่อยู่ใกล้ ๆ ตกใจบ่อย ๆ

สงกรานต์ที่ผ่านมาไม่ได้ไปไหน

นั่งกินหมูกระทะอยู่กับครอบครัว

ที่ผ่านมามีเหตุการณ์แผ่นดินไหว

ข้าน้อยอยู่บนชั้นสาม  รู้สึกวิงเวียน

แล้วเพื่อรร่วมงานก็รู้สึกเช่นกัน

เมื่อเขาพูดออกมา  แล้วทุกคนในห้อง

ก็รีบวิ่งออกจากอาคาร  ข้าน้อยก็เดิน

ออกมาจากอาคารสักพักไม่นานก็กลับ

เข้าอาคาร ช่วงนี้กินกล้วยน้ำหว้ากับ

กล้วยหอมที่ขายในร้านสะดวกซื้อ

เพื่อระงับความหิวที่เกิดขึ้น  ขอบคุณทุกสิ่ง

ข้าน้อยมักจะขอบคุณทุกสิ่งเมื่อได้รับความสุข

จากการผ่านไฟเขียวโดยไม่ติดไฟแดง

ผมจะกล่าวในใจว่า  ขอบคุณเอฟเวรี่ติง

ในความหมายของผมคือ...ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ทุกอย่าง



Create Date : 23 เมษายน 2568
Last Update : 23 เมษายน 2568 14:37:28 น.
Counter : 123 Pageviews.

0 comments
(โหวต blog นี้) 
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

อยากบอกว่าหลง
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



หวังไว้ว่าผู้ที่ได้อ่านจะผ่อนคลาย

จากการงานและความเครียด

ลงบ้าง
เมษายน 2568

 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
24
25
26
27
28
29
30
 
 
All Blog