รอคอย


ฉันนั่งอยู่ ณ ที่นั่งสำหรับรอรถประจำทางหน้าห้างสรรพสินค้า

รถยนต์ รถจักรยานยนต์ จักรยาน เคลื่อนตัวผ่านสายตาฉัน

ไม่หยุดหย่อน  มันแล่นผ่านมาแล้วจอดแล้วก็ผ่านไป

เป็นช่วงเวลาเลิกงาน  บางคนรอแล้วรออีกเนื่องจากผู้โดยสาร

เต็มอัตตราไม่สามารถขึ้นไปนั่งบนรถได้  ผู้คนเดินขึ้นลงรถ

โดยสารที่มาจอดเทียบข้างทางไม่หยุดหย่อน

นักดนตรีที่เล่นดนตรีเพื่อแลกเงินเวลานี้ฉันไม่เห็นเขาแล้ว

ฉันไม่ได้มาเส้นทางนี้ในช่วงเวลานี้ค่อนข้างจะนานทีเดียว

ฉันสูญเสียเวลาไปกับการมองดูหมายเลขรถประจำทาง

เส้นทางที่รถประจำทางนั่นผ่าน  เสียงของเครื่องยนต์

รถบิ๊กไบค์ดังกระหึ่มฉันหันไปมองชั่วครู่รถคันนั่นก็หาย

วับไปกับเส้นทาง  ความเร็วของรถทำให้ฉันนึกถึงอดีต

แต่ก่อนนั้นฉันกล้าบิดคันเร่งรถด้วยความเร็วสูงสุดเท่าที่

รถจะทำได้  ฉันกล้าได้อย่างไรเนี่ยถึงจะไม่ใช่บิ๊กไบค์

ก็เถอะ  เวลานี้ ณ ตอนนี้ฉันไม่มีความกล้ามากพอที่จะ

ทำแบบนั่นแล้วล่ะ






Create Date : 25 กรกฎาคม 2558
Last Update : 8 มกราคม 2560 18:55:31 น.
Counter : 1390 Pageviews.

0 comments

อยากบอกว่าหลง
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



หวังไว้ว่าผู้ที่ได้อ่านจะผ่อนคลาย

จากการงานและความเครียด

ลงบ้าง
กรกฏาคม 2558

 
 
 
1
2
3
5
6
7
8
9
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
26
27
28
29
30
31
 
 
25 กรกฏาคม 2558
All Blog