เสา


วินาทีแห่งความกลัวนั้น...

หลายคนอาจจะไม่คาดคิดว่าทามกลางความสุข

แห่งเทศกาล   มันจะน่ากลัว...ขนาดนี้

2-3 ปีที่แล้ว ณ ที่แห่งหนึ่ง

ผมไปเที่ยวกับเพื่อนในยามค่ำคืน...

ผู้คนมากมายหลายร้อยคน แออัดบนท้องถนน

เดินไปตามเส้นทาง   สาดน้ำกัน  ปะแป้งกัน

อย่างสนุกสนาน   จนเวลานานเข้าคนมากขึ้น

มากขึ้นและมากขึ้น   ความสนุกที่ผมเห็น

กลับกลายเป็นความอึดอัน   อยากไปซะให้พ้น ๆ 

จากตรงนี้...แต่ไปไหนไม่ได้

ผมได้แต่เพียงมองคนที่อยู่ทามกลางผู้คน

เบียนมุด   อย่างตื่นตระหนก...บนความหวาดระแวง

เพื่อแสวง หาทางออกจากวงหลอมของผู้คน

บนท้องถนนที่ถูกปิดเพื่องานเทศกาลนี้โดยเฉพาะ

บ้างก็พลัดพลาดจากเพื่อน...คนที่ล้มลง

คือคนที่จะถูกเหยียบย่ำ...จากผู้คนที่ต้องการ

เอาตัวรอดจากสภาพแวดล้อมนั่น

โชคดีที่ผมกับเพื่อนอยู่ริมฟุตบาทเกาะติดกับ

เสาไฟข้างถนนไว้แน่น...ตัวเปียกม่อมแม่ม

วินาทีนี้มันคล้ายกับวินาทีของชีวิต...ผมได้เพียง

มองผู้คนหนีตาย...เอาตัวรอดจากสภาพแวดล้อม

ผู้คนร้องโวว...

"อย่าเบียด อย่าเบียดค่ะ" "โอ๊ย..."

"ต้อง...จับมือกุไว้สัด" "โอ๊ย...!"  "รองเท้าหลุด"

"อย่าเบียดครับ   คนล้ม...คนล้ม"ผสานกับเสียฝีเท้า

ผู้คนนับร้อยที่ย่ำอยู่บนท้องถนน...ตึก...ตึก...ตึบ...

 เสียงเหล่านี้แว่วออกมาจากฝูงชน

ที่กำลังเล่นเวฟกันอย่างสวยงามโดยไม่ได้ตั้งใจ...

ผมกับเพื่อนกอดเสาไฟอยู่แน่น...เมื่อไหร่จะหลุดออกไปจากที่นี่่่




Create Date : 22 มกราคม 2556
Last Update : 8 มกราคม 2560 13:01:10 น.
Counter : 1572 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

อยากบอกว่าหลง
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



หวังไว้ว่าผู้ที่ได้อ่านจะผ่อนคลาย

จากการงานและความเครียด

ลงบ้าง
มกราคม 2556

 
 
1
3
4
5
6
7
8
9
10
11
13
14
15
16
17
18
19
20
21
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
22 มกราคม 2556
All Blog