การกินและการเดินทาง
ฉันลุกขึ้นเดินไปท้ายรถ หยิบบรรดาขนม
อาหารที่แม่ซื้อมาเข้าบ้าน ฉันวางมันลง
บนนั้น แล้วหยิบขวดน้ำอัดลมออกมา
กับซาลาเปาหนึ่งกล่อง ฉันเดินขึ้นไปยังห้อง
ของฉัน ฉันวางแก้วไว้บนโต๊ะล่วงหยิบเศษ
น้ำแข็งแล้วเอามันลงแก้ว เทน้ำอัดลมใส่
ฉันเปิดกล่องซาลาเปาหยิบมันขึ้นมาหนึ่งลูก
ฉันคาดเดาเอาไว้ในหัวว่ามันจะต้องเป็นไส้หมูสับ
แต่เมื่อฉันกัดมันไปคำแรก ก็พบว่ามันไม่ใช่
มันเป็นไส้หมูแดง ฉันขบฟันทั้งบนล่างกระทบกัน
ตวัดลิ้นภายในอุ้มปาก จนอาหารละเอียดไม่นาน
ฉันก็กลืนมันลงท้อง ซาลาเปาลูกที่สองฉันคิดไว้ว่า
มันควรจะเป็นไส้ครีม ฉันฉีกมันเป็นสองส่วน
แล้วก็พบว่ามันเป็นใส่ครีมอย่างที่ฉันคิดจริง ๆ
ฉันกินมันจนหมดแล้วนำเศษขยะที่เหลือจากการกิน
ไปทิ้ง ฉันอยากจะบอกว่ามันอร่อยดี อร่อยไม่ถึงกับมาก
มันอร่อยอยู่ระหว่าง อร่อยธรรมดา ไปจนถึงมาก แต่ไม่มาก
งงรึเปล่า แต่ช่างมันเถอะ ช่วงนี้ฉันเป็นอะไรไม่รู้
กลืนอะไรลำบาก ดื่มน้ำก็จะสำลัก กลืนน้ำลายก็จะสำลัก
มันติดอยู่ตรงลำคอ ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรกันแน่
ฉันดื่มน้ำแก้วที่อยู่ใกล้ ๆ ดื่มมันจนหมดแก้วแล้ว
จินตนาการถึงขวดน้ำอัดลมที่ตั้งอยู่ในกระติกน้ำ
แค่นั้น ฉันก็...ยังไม่ลงมือทำอะไรเพราะคิดจะเปลี่ยนเพลง
ฉันหยิบขวดน้ำอัดลมขึ้นมาเปิดฝาสีแดงแล้วเทมันลงแก้ว
จนเต็ม ฉันปิดฝาแล้ววางมันไว้ ฉันกลืนน้ำลายแต่มันไม่ลง
ฉันรู้สึกว่าวันหยุดเวลามันเดินไปเร็วจัง ฉันคิดอย่างนั้นจริงจริง
จากเที่ยงเผลอแปปเดียวบ่ายสามโมงซะแล้ว ฉันสำลักและไอ
มันเป็นอะไรไม่รู้ซิน่ะ เป็นมาหลายครั้งแล้ว
วันนี้ช่วงเที่ยงฉันออกไปคิดว่าจะไปกินขนมจีนแกงเขียวหวาน
แต่เมื่อไปถึงที่นั่น มันหมดแล้ว ฉันเดินไปกินข้าวราดแกง
แล้วก็คิด คนพวกนี้ทำไมเดินช้า เดินขวางทาง เดินดูอะไรก็ไม่รู้
จะไปก็ไม่ไปสักทีขวางทางเดินเราอยู่นั่นแหละคนกำลังรีบเดิน
แล้วฉันก็อยู่กลางไฟแดง มันติดประมาณสามสิบวินาที
ฉันตากแดดอยู่ที่นั่น เพราะไม่ได้สวมเสื้อกันหนาวไป
ไม่นานมันก็ไฟเขียวฉันขับมันออกไปบนเส้นทาง
แห่งวันหยุดสุดหรรษา