นอนไม่หลับเลยมาพิมพ์ ดูเหมือนว่าฉันกำลังติดมันงอมแงม ไม่ใช่มันกำลังติดฉัน ฉันมองเห็นมัน อยู่ข้างหน้าและคิดถึงมันบ่อย ๆ แต่ บางครั้งเมื่อฉันอยู่ใกล้มันนานขึ้น ฉันกลับรู้สึกเบื่อหน่าย ฉันนอนไม่หลับ ฉันตื่นขึ้นมาคลุกคลีอยู่กับมัน ฉันปล่อยตัวปล่อยใจไปกับมันนานมากแล้ว ฉันมองเห็นอะไรนอกจากนี้ ความสนุก ความเพลิดเพลิน ที่มีอยู่ในมัน บางครั้งมันละความเศร้า บางครั้งมันละความเหงา ถ้าถามฉันว่าฉันชอบมันไหม ฉันจะบอกออกไป ว่าฉันชอบ ฉันมองขึ้นไปข้างบนหวังไว้ว่า จะมองเห็นดวงดาวในยามค่ำคืน แต่นั้นไม่เลย ฉันไม่มีเงินมากพอที่จะสร้าง เพดานเป็นกระจกใส ฉันเดินออกไปที่ ตลาดคนเดียว อยากทำอะไรอย่างที่อยาก จะทำและได้ทำมัน ฉันกินในสิ่งที่ฉันอยากกิน ได้ทำหลายอย่าง ดังตั้งใจไว้ แล้วฉันก็ กลับมานั่งคิด มันก็เท่านั้นเองนี่ นี่ฉันกำลังเป็นอะไร ฉันไม่ได้ป่วยหรืออะไร หรอก ฉันเพียงแค่ได้ทำในสิ่งที่มันง่าย ฉันนั่งคิดอีกครั้งระหว่างที่ฉันทำงาน มาทั้งวัน ฉันมีความสุขมากเมื่อได้เลิกงาน แล้วนั่งอยู่บนยานพาหนะของตัวเอง อาจจะเป็นเพราะผ่านความลำบากเล็ก ๆ น้อย ๆ บ้าง ความสุขมันเลยเกิดหลังจากนั้น ฉันชอบความฝัน ความฝันทำให้ฉันมีความสุข มันเพลิดเพลินเป็นเรื่องราวและน่าทึ่ง ระหว่างที่ฉันคิดจะพิมพ์อะไรต่อไปอยู่นั้น สายตาของฉันก็มองไปที่ปุ่นเอฟหนึ่งไล่ ไปจนถึงเอฟสิบสอง ฉันเองก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมฉันต้องมองปุ่มพวกนั้น หรือว่าฉันกำลัง เคลื่อนไหวรางกายเพื่อที่จะคิดในสิ่งที่คิดอยู่ ฉันนั่งถามตัวเองอีกครั้งว่าอะไรทำให้ฉัน มีความสุข ฉันนิ่งนั่งคิดอยู่นานทีเดียว ฉันตอบมันไม่ได้... น่าทึ่ง... อะไรที่ทำให้ฉัน มีความสุข ฉันไม่สามารถตอบมันได้ ในเวลาที่ควรจะตอบมันได้ อย่างน้อยตอนนี้ ฉันก็มีความสุข มีความสุขที่ได้นั่งคิดอะไร อยู่อย่างเพลิน ๆ ฉันภาวนาขอให้ตัวเอง ถูกรางวัลที่หนึ่งเก้าสิบล้าน แต่ฉันไม่เคยซื้อ รางวัลถึงสิบห้าใบ ดูเหมือนฉันจะโลภไม่น้อย เลยทีเดียวน่ะ เวลานี้ไม่ใช่เวลากินอาหาร มันควรจะเป็นเวลานอนของฉัน และก็เป็น เวลาที่ฉันควรจะฝันถึงเรื่องอะไรสักอย่างอยู่ ฉันเคยนับแกะในความคิดเวลาที่นอนไม่หลับ ฉันรู้สึกเหมือนมีใครสักคนที่มองไม่เห็น และไม่มีตัวตน มาเล่นเกมส์นับแกะกับฉัน โดยที่นับ ๆ ไปแล้วกระโดนข้าม บางครั้งก็ นับซ้ำ มันสนุกดีอย่างบอกไม่ถูก บางครั้งนับ ๆ อยู่ลืมไปว่าตัวเองนับถึงแกะตัวที่เท่าไหร่อยู่ก็มี ศาสนาเป็นความเชื่อ ถามว่าฉันเชื่ออะไร ตอนนี้ฉันยังไม่รู้เลย ฉันกำลังค้นหาอะไรบางอย่าง บางอย่างที่ต้องค้นหาทั้งชีวิต และระหว่างทาง ก็ได้เจอกับเรื่องราวต่าง ๆ มันมีทั้งความสนุก ความไม่พอใจ อะไรหลาย ๆ อย่างที่เกิดขึ้น ระหว่างทางในการค้นหาอะไรบางอย่าง ดูเหมือนว่าตอนนี้เวลาใกล้จะเช้าแล้วล่ะ ฉันก็รอรออยู่ว่าเมื่อไหร่เสียงนกมันจะร้อง ไม่บ่อยนักที่ฉันนอนไม่หลับและมาเขียนอะไรเพลิน เพลินอยู่ในนี้ อาจจะมีใครสักคนกำลังทำอย่าง ที่ฉันทำอยู่นี้ก็ได้ใครจะไปรู้ล่ะ อาจจะมีใครสักคน ที่นอนไม่หลับเหมือนฉัน ใครสักคนกำลังทำงาน ไม่ได้นอน ใครสักคนกำลังเหงา ใครสักคนกำลัง คุยโทรศัพท์ ใครสักคนกำลังร้องไห้ ใครสักคนกำลัง ฝันถึงเรื่องราวสนุก ๆ อยู่ ความตื่นเต้นที่ฉันมีให้ กับการเล่นเกมส์คือการได้ไอเทมล้ำค่า สร้างเดมเมจ ที่รุนแรง การเคลื่อนไหวที่รวดเร็วและที่สำคัญ คือต้องมีของล้ำค่าเหนือกว่าคนอื่น และยังมีอีกน่ะ คือ ตัวละครที่เก่งกว่าคนอื่น ในโลกของเกมส์ มีความเก่งและชัยชนะปนกันอยู่ รู้ไหมเวลาที่แพ้ จะรู้สึกไม่ดีใช่ไหม แต่ฉันหัวเราะ ที่ฉันหัวเราะ เพราะว่าของที่ฉันมีมันไม่ควรที่จะชนะอย่างตลอด แต่ฉันกลับแพ้ ฉันยิ้มให้กับความพ่ายแพ้ในเกมส์นั้น ระหว่างที่ฉันพิมพ์อยู่นั้นฉันก็หยิบน้ำเปล่าหนึ่ง ขวดขึ้นมาดื่ม เป็นน้ำเปล่าของห้างสรรพสินค้าดัง ที่ผลิตของขึ้นภายใต้ยี่ห้อของตัวเองมาวางขาย และมันก็ดูเหมือนจะได้ผล เมื่อราคาในตลาดทั่วไป แพงกว่า ฉันเปิดฟาและดื่มน้ำ สิ่งที่หลงเหลือจากการ ดื่มน้ำจนหมดขวด มันคืนขวดพลาสติกเปล่าที่ ว่างเปล่า ฉันกองมันไว้รวมกันจนมันมากหลายมาก แล้วใครสักคนในบ้านก็จะโทรศัพท์ให้คนมาซื้อมันไป ทำอย่างน้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฉันไปเดินตลาดมีของขาย อยู่มากมายและส่วนใหญ่เป็นของที่ใช้แล้วทิ้ง แต่ถังขยะไม่ได้วางไว้อยู่ที่นั้น บางครั้งเวลาซื้ออะไร ก็ต้องคิดก่อนแล้วว่าจะถือจนกระทั้งเจอถังขยะแล้ว ค่อยทิ้ง เราก็จะหมดโอกาสกินของอีกอย่างที่อยาก กินเพราะในมือเราถืออยู่แล้วหนึ่งอย่าง ฉันป่วยเป็นโรคจิตเภทฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่า มันเกิดขึ้นได้ยังไง มันเป็นโรคที่ฉันรับรู้อย่างที่ ไม่มีใครรับรู้อย่างที่ฉันรู้ ฉันกลัว ตื่นเต้น มีความสุข หวาดระแวง โดยที่ไม่ต้องพึงพา อุปกรณ์หรือบุคคลที่สามแต่อย่างใด ฉันมีความสุขมาก ปัจจุบนเป็นปกติแต่ก็ รู้สึกว่ายังอยากกลับไปเป็นแบบนั้นเพราะเวลา นั้นมันมีความสุขมาก มีเพศสัมพันธ์อย่างเหนือ ธรรมชาติ นั่งอยู่เฉย ๆ ก็มีเพศสัมพันธ์กับสิ่งที่ มองไม่เห็น แล้วมันมีความรู้สึกจริงเกิดขึ้นจริง ๆ ฉันนั่งหัวเราะอยู่คนเดียวในรถระหว่างที่ฉันป่วย แม่ก็มาหยิกฉัน แล้วบอกเธอบ้าหรอหัวเราะคนเดียว คือว่าระหว่างตอนนั้นแม่กำลังพาฉันส่งโรงพยาบาล ฉันก็ไม่เข้าใจว่าคนมีความสุขก็ไม่ปล่อยให้มีความสุข ตอนนั้นฉันรู้สึกว่าฉันไม่อยากหาย ฉันชอบมัน ฉันอยากหยุดยาแต่ฉันทำไม่ได้ ฉันมีความสุข จริง ๆ กับการได้อยู่ร่วมกับมัน ขอบคุณเจ้าของ พื้นที่ ขอบคุณทุกอย่างที่เกิดขึ้น
|
อยากบอกว่าหลง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] หวังไว้ว่าผู้ที่ได้อ่านจะผ่อนคลาย จากการงานและความเครียด ลงบ้าง All Blog
Friends Blog
Link |
||||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||||
