เส้นทางแห่งอิสระ


วันที่สามของการสวมเสื้อกั๊กสีดำตัวโปรด

ฉันรู้สึกขะเขินที่จะสวมใส่มันในช่วงแรก

แต่เมื่อฉันสวมใส่มันในวันที่สามนี้  ฉันเริ่ม

ที่จะหลงรักมัน  ฉันภูมิใจ  ดีใจและมีความสุข

ที่ได้สวมใส่มัน  ฉันกำลังจะได้รับโอกาสไป

ยังสถานที่แห่งหนึ่งจากใครสักคน  ในวันหยุด

แต่ฉันพลาดไป  ฉันรู้สึกราวกับว่าถูกโยน

ความรับผิดชอบที่ฉันไม่ได้ก่อมันขึ้น  ฉันลงไป

แต่แล้ว  รถก็ได้แล่นออกไป  ฉันคลาดจากรถ

คันนั้น  ฉันรู้สึกถึงความรู้สึกที่แตกต่างออกไป

มันเป็นส่วนผสมของ  เศร้า สลด น้อยใจ  แทรก

ขึ้นมาเมื่อฉันพลาดโอกาสจากการขึ้นรถยนต์คันนั้น

ฉันครุ่นคิดอยู่ภายในความคิดของฉัน  นี่ฉันพลาด

โอกาสหนึ่งแล้ว  ฉันก็จะได้รับอีกโอกาสหนึ่งเข้า

มาทดแทน  อารมณ์ของฉันได้เปลี่ยนแปลงไปใน

ทิศทางที่ดีขึ้น  ฉันวางรองเท้าหนังกลับสีน้ำเงิน

อ่อนไว้บนคอนกรีตเวลาไลเรี่ยกันนั้นฉันบรรจงวางกระเป๋าหนังสีดำไว้บน

ม้านั่งหินอ่อน  ฉันกำลังคิดจะออกไปยังสถานที่ไหน

สักแห่งเพื่อผ่อนคลายจิตใจของฉัน  ฉันขึ้นมาเสริช

หาข้อมูลผ่านอินเทอร์เน็ตแต่นั้นก็ยังไม่เป็นที่พอใจ

สำหรับฉัน  ฉันหยิบกล่องแว่นตาของฉันสวมใส่มัน

มองกระจกเงาที่ติดไว้กับตู้เสื้อใบภายในห้อง  ฉันรู้

สึกถึงความน่ารักในตัวตนของฉัน  ความสุข  ดีใจ

แต่ฉันก็ถอดมันออกแล้วนำมันเก็บไว้บนโทรทัศน์รุ่นเก่า

ฉันกำลังจะเอื้อมไปหยิบแว่นกันแดด  แต่แล้วฉันก็

เปลี่ยนใจ  ฉันคิดว่า...คงไม่ต้องใส่อะไรก็ดูดีอยู่แล้ว

วันนี้ฉันออกจากบ้านด้วย  เสื้อเชริตสีขาวแขนยาวผับ

แขนถึงต้นข้อศอก  นาฬิกาสีดำ  เสื้อกั๊กสีสำที่เป็นรุ่น

รีมิเตดอีดิชั่น  กางเกงสีน้ำเงิน  รองเท้าหนังกลับสี

น้ำเงินอ่อน  ฉันยังไม่ได้ข้อสรุปเป็นที่แน่ชัดว่าจะไปที่

ใด  ฉันร่อนควบคู่ไปกับยานพาหนะของฉัน  ฉันสัมผัส

ถึงอันตรายที่จะเกิดขึ้นได้เมื่อถึงถนนสี่เลน  ฉันดับเครื่อง

ยนต์แล้วหยิบหมวกสีขาวสวมมันก่อนที่จะเข้าเส้นทาง

เดินหลัก  เป็นความรู้สึกที่เยี่ยมทีเดียว  ไม่จำเป็นต้อง

สวมใส่เสื้อกันหนาว  เพราะในวันนี้แดดไม่ได้ร้อนแรง

อย่างที่คิด  อบอุ่นแล้วเย็นเมื่อสัมผัสกับแรงลม  เสียงเครื่อง

ยนต์เบา ๆ ที่นุ่มใบหู  สัมผัสอ่อน ๆ ของแรงบิด  ที่ไม่ได้

เร็วจนเกินไป  ฉันขับขี่มันด้วยความระมัดระวัง  ฉันก้มมอง

ดูที่หน้าปัดสัญญาณเตือนของเชื้อเพลิงเหลือสองขีด

ฉันเบี่ยงรถสู่ปั้มน้ำมัน  ฉันเติบแก๊สโซฮอลเก้าห้า

ฉันส่งธนบัตรสีน้ำเงินและสีเขียวให้กับ  พนักงานหญิง

ทุก ๆ อย่างเรียบร้อยดี  ร้านกาแฟข้างหน้านี้  อาจจะเป็น

ครั้งที่สองที่ฉันได้มานั่งที่นี้  รสชาติแตกต่างไปจากเดิม

ไม่เข้มข้นเหมือนครั้งแรกที่ฉันได้ดื่มมัน  ในร้านมีกลุ่มลูก

ค้านั่งอยู่สองกลุ่มและพนักงานชายหญิงสองคน  รอยสัก

ที่เล็ดรอดออกจากชายเสื้อสีดำของเขาฉันไม่สามารถเดา

ได้ว่าคืออะไร  ภายในเปิดแอร์เย็นช่ำ  ด้านนอกก็เตรียมไว้

สำหรับลูกค้าเอ้าท์ดอ  ที่ชอบการสูบบุหรี่  ฉันนั่งด้านนอกสัก

พัก  ไม่นานสองแม่ลูกเดินออกจากร้าน  ฉันได้ทดแทนที่

ของพวกเขา  ฉันนั่งอยู่บนเก้าอีกสีดำ  โต๊ะหินอ่อนสีดำ

แอร์คอนดิชั่นยิงกระแสลมมาที่ฉัน  ฉันมองออกไปนอก

กระจกใส  ต้นไม้ใบเล็กสีเขียว  พนักงานปั้มน้ำมัน  และ

ร้านคาร์แคร์  ทุกสรรพสิ่งกำลังทำหน้าที่ของตัวเอง

ฉันเห็นชายสูงวัยสามท่าน  นั่งสนทนาอะไรบางอย่าง

ด้วยความตื่นเต้นและสนุกสนาน  สร้างบรรยากาศให้ร้าน

ดูมีชีวิตชีวาควบคู่กับไปเสียงดนตรีเบา ๆ ที่ไม่ได้สร้าง

ความรำคาญให้กับลูกค้า  กลับมาที่ชายสามท่าน  ดูราวกับว่าพวกเขาทั้ง

สามชื่นชอบร้านนี้เป็นพิเศษ  อาจจะเป็นครั้งแรกที่มาที่นี้

ใครสักคนหนึ่งในสามคนนั้น  เอ่ยปากถามพนักงานร้าน

ร้านนี้ชื่อว่าอะไร?  ฉันจำไม่ได้ว่าใครเป็นคนตอบคำถามนั้น

แต่เสียงที่ตอบออกไป  คือร้าน...กาแฟแห่งหนึ่ง  ฉันนั่ง

มองพวกเขา  แลเห็นกาแฟถ้วยเล็ก  วางอยู่บนโต๊ะไม้

ฉันมีความคิดภายในผุดขึ้นมาอีก  เอ๋...ฉันน่าจะลองลิ้ม

รสชาติของกาแฟร้อนดูบ้างในโอกาสข้างหน้า  หากว่าฉันได้

ดื่มกาแฟร้อนเข้มขน  แล้วจากนั้นตามด้วยน้ำชา  หรือ

น้ำอุ่น ๆ มันคงจะรู้สึกดีพิลึก...ฉันไม่เคยสัมผัสความรู้สึก

แบบนั้น  ฉันไม่รู้ว่าคนส่วนใหญ่ชอบดื่มรสชาติใด  เพียงแต่

ฉันต้องลิ้มรองมันให้ได้  ฉันรู้สึกถึงแรงกดดันภายในเรียก

ง่าย ๆ ว่าปวดฉี่  ฉันกำลังลังเล...แล้วก็เอ่ยปากออกไปกับ

พนักงานร้าน...ผมขอฝากดู (ฉันชี้ไปที่สิ่งของบนโต๊ะ)

แล้วฉันเดินออกจากที่นั้น  ป้ายบอกทางชัดเชน  ห้องน้ำ

สะอาด  ฉันกลับเข้ามายังร้านกาแฟอีกครั้ง  ฉันแลเห็น

นิตยสารวางไว้บนชั้นวางอย่างเป็นระเบียบ  ร้านนี้ไม่

สกปรก  ฉันหยิบนิตยสารขึ้นมาเปิดดูภาพของนางแบบ

หน้าปก  เธอดูมีเสน่ห์  ในตัวเอง  ฉันมองไปที่เสื้อผ้า

สีแดงที่เธอสวมใส่มัน  ราวกับว่าหลุดจากความสวย

งามทั่วไป  ฉันเปิดดูภาพภายในนิตยสารนั้น  แล้วไม่นาน

ฉันก็ปิดมันลง  ก่อนที่จะขับเคลื่อนยานพาหนะคันโปรด

ทะยานออกไปตามเส้นทางแห่ง (คลิกดูแล้วจะรู้เอง)






Create Date : 09 กรกฎาคม 2560
Last Update : 9 กรกฎาคม 2560 20:15:49 น.
Counter : 1268 Pageviews.

0 comments
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

อยากบอกว่าหลง
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



หวังไว้ว่าผู้ที่ได้อ่านจะผ่อนคลาย

จากการงานและความเครียด

ลงบ้าง
กรกฏาคม 2560

 
 
 
 
 
 
2
3
4
5
7
8
10
11
12
14
15
16
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
All Blog