แสงแดดร้อนแรงมากในตอนกลางวัน
ฉันได้จามออกไปสองครั้ง
ฮาจชิ่ววว!
จากการได้รับกลิ่นฉุนจากการผัดอาหาร
ฮาจชิ่ววว!
และอีกครั้งที่ฉันไม่รู้ว่าจามไปเพราะอะไร
หรือว่ามีใครสักคนกำลังนินทาฉันอยู่
กลับมาสู่ผัดกระเพราไข่ดาวจานแรกของวัน
มันเป็นอาหารเช้าที่กินตอนกลางวัน
แสงแดดยังคงไม่เคยปราณีฉัน
ถึงแม้จะเป็นวันหยุดก็ตามที
วันนี้ไม่มีวี่แววว่าฝนจะตกลงมา
ต่อให้ตกลงมาฉันก็ได้เพียงแค่
อยู่เฉย ๆ และปล่อยให้มันเป็นไป
เหมือนกับปล่อยให้แดดทำหน้าที่ของตัวมันเอง
ฉันลองดื่มน้ำผึ้งมะนาวคำแรกเปรี้ยวมาก
ดื่มไปดื่มมาเรื่อย ๆ กลับรู้สึกอร่อย
ขอบแก้วยังมีร่องรอยหยดน้ำ
เกาะติดพร้อมที่จะไหลลงสู่ที่ต่ำ
เสียงของกลองยังคงดังอยู่ในหูฟัง
จากบทเพลงที่ฉันเปิดผ่านยูทูบ
"ยังคงเป็นคน"
คือท่อนหนึ่งของบทเพลงบรรเลง
"ดวงตาปิดลงเมื่อใด"
และท่อนที่สอง
ฉันสั่นศรีษะโยกไปตามทำนอง
ฉันหยิบแก้วน้ำผึ้งมะนาวขึ้นมา
บรรจงดูดและกลืนกินมันลงไป
หวาน เปรี้ยว กลมกล่อม
ฉันรู้เพียงเท่านี้
จากการทำหน้าที่ของลิ้น
"รอใครสักคนที่รักฉันจนแทบขาดใจ"
ท่อนหนึ่งในบทเพลงจากหูฟังดังขึ้นอีกครั้ง
ลมยังคงพัดไม่เคยหยุดจากใบพัดลมที่หมุนอยู่
ฉันจำไม่ได้ว่าฉันเปิดพัดลมเบอร์อะไรไว้
แต่ที่แน่ ๆ ฉันไม่ได้เปิดเบอร์ศูนย์แน่นอน
หวาน เคยได้ยินมาว่ากินอะไรหวาน ๆ
แล้วจะอารมณ์ดี คงจะจริง
จริงจริงด้วย
นอกจากหวานแล้วยังมี ลมเย็น น้ำเย็น บทเพลงและอินเทอร์เน็ต
แล้วอารมณ์จะไม่ดีได้อย่างไร
ได้แค่เพียงยอมรับ
กับสิ่งดีดีที่เกิดขึ้น
21 สิงหาคม 2559
แวะมาทักทาย
เขียนกลอนได้เพราะและ
สื่อความหมายได้ดีค่ะ