ความหลัง...ใต้ฝ่าเท้า


วัยเด็กผมใช้ชีวิตอยู่ในซาลัมพูดให้ดูดีก็ชุมชนแออัน...

จนถึงทุกวันนี้ที่นั่น...ก็ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน

ที่เปลี่ยนไปคือ คนใหม่ ๆ ที่เข้ามาพักอาศัยและคนเก่า ๆ ที่แก่ลงทุกวันทุกวัน

เพื่อนวัยเดียวกันที่เติบโตขึ้น   ในแบบต่าง ๆ ของแต่ละคน

ชีวิตวัยเด็กของผม   วุ่นอยู่กับการหาปลากัดตามทุ่งหญ้า  น้ำคำ

เพราะชื่นชอบเป็นพิเศษ

ปีนต้นไม้   เก็บเศษลวดทองแดง   จากสายไฟฟ้า

หลังจากเผาไฟ...เพื่อนำมาขาย  ซื้อขนมกิน   นั่งเล่นรถซาเล็งของคนเก็บของ

เก่าในระแวกชุมชน   แอบปีนเข้าไปในโรงงานผลิตสารเคมี...

ปีนขึ้นไปบนต้นตะขบเพื่อหาลูกตะขบ  กินเล่น

ผมชอบลูกสีเขียวออกเหลืองเพราะมันมีความหวานและฟาดในตัว

ปั้นจักรยานรอบ ๆ ชุมชน   ตระเวนเดินพันแข่งขันฟุตบอลกับชุมชนอื่น ๆ 

ระแวกใกล้เคียง   หากชนะก็จะมีการซื้อขนมมากินกันกับเพื่อนฝูง


การพนัน...ดมกาว...คนทะเลาะกัน...ตีกันในยามค่ำคืน

...เสียงเอะอะโวยวาย...ขโมยของ

เป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นได้กับทุกชุมชนแออัน

วันหนึ่งผมเดินเล่นบนเนินเป็นที่สำหรับจอดรถซาเล็งมีหลายคัน...

เดินไปเรื่อย ๆ บนซากกองขยะที่ถูกไฟเผาไหม้เศษตะกอนสีดำ

เถ่าถ่าน  ถุงพลาสติก  ขวดแก้วและกระป๋อง...

ผมเดินไปเหยียบเศษแก้วโดยไม่รู้ตัว  ผมไม่รู้สึกเจ็บด้วยซ้ำ...

เลือดมันหลั่งออกมาไม่หยุดจากเท้าขวาของผม   ความกลัวทำให้ผมร้องไห้...

ผมเดินกระเพกกลับบ้านเลือดหยดเป็นสายทาง...พร้อมน้ำตานองทั่วใบหน้า



จะมีใครเล่ามาช่วยประคองผม...เห็นผมเจ็บเขายิ่งเจ็บกว่า...

"พ่อ"   ตกใจรีบเข้ามาโอบพยุงผมขึ้นหยิบผ้ามาพันรอบ ๆ ต้นขา

คว้ากุญแจมอเตอร์ไซด์ RC สีแดงสตาร์ทพาผมไปส่งคลีนิกใกล้บ้าน...



หมอที่คลีนิกทำอะไรไม่รู้ผมกลัวจนไม่กล้ามองเท้าตัวเอง...

ตึง...ตึง...ตึง...  ความรู้สึกที่ถูกเข็มเจาะทะลุผิวหนังหนา ๆ ใต้ฝาเท้า

แต่ไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดแต่อย่างใด...


หวนนึกถึงคลินิกนี้ทีไร...มากี่ครั้งก็ยังเจอ แพทย์และพยาบาลคอยตอนรับคนเดิม

ถึงแม้สภาพเธอจะทรุดโทรมไปตามการเวลา   แต่แววตาและการเทคแคร์ไม่เคยเปลี่ยนแปลง

จะมีบุลคลที่เพิ่มขึ้นมาช่วยงานที่คลีนิกบ้าง   คงไม่พ้นลูก ๆ หลาน ๆ ของเธอ...

บาดแผลครั้งนั่นติดตัวผมไปตลอดจนกระทั้งปัจจุบัน...

ที่   "ใต้ฝ่าเท้าขวาของผม"



Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2556
Last Update : 8 มกราคม 2560 16:04:29 น.
Counter : 1506 Pageviews.

1 comments
  
เศร้าจัง
โดย: beermania วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:17:52:10 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

อยากบอกว่าหลง
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



หวังไว้ว่าผู้ที่ได้อ่านจะผ่อนคลาย

จากการงานและความเครียด

ลงบ้าง
กุมภาพันธ์ 2556

 
 
 
 
 
2
3
4
5
6
8
9
11
12
13
14
15
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
 
 
1 กุมภาพันธ์ 2556
All Blog