มัน ถึงเวลาแล้วล่ะที่ฉันจะต้องเปลี่ยนแปลงชีวิต เปลี่ยนแปลงตัวเอง ดึงตัวเองออกจากหลุม
ฉันเก็บตัวมานานเกินไป อยู่คนเดียวมากเกินไป หมกมุ่นกับตัวเองมากเกินและไร้จุดหมาย
ฉันจะเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองจากสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ โดยเริ่มต้นจากการ นอนกลางคืนตื่นกลางวัน
วันนี้ฉันได้มีโอกาสเข้าไปอยู่ในฟูงชนอีกครั้ง ฉันตื่นเต้นมาก ฉันรู้สึกกลัวเสมอเมื่ออยู่ในที่ที่
คนมาก ๆ แออัดที่กำลังเดินออกจากห้องสอบ อาจจะเป็นเพราะฉันตัวเล็กกว่าคนอื่นมันคล้ายกับว่า
เวลาเราขับรถยนต์รถของเรานั่นต่ำกว่ารถยนต์คันข้างหน้ารถคันหน้าสูงจึงบดบังเส้นทางและการ
มองเห็นทำให้เรารู้สึกหวาดกลัว...เฉกเช่นความมืดมิดหากฉันอยู่ในความมืดฉันก็รู้สึกกลัว
ความมีวินัยจงเกิดขึ้นกับตัวฉัน
ความทะเยอทะยานจงเกิดขึ้นกับตัวฉัน
ความมุ่งมั่นจงบังเกิดขึ้นกับตัวฉัน
ฉันอยากให้สิ่งเหล่านี้มันเกิดขึ้น...กับตัวฉัน
ขอบคุณออกซิเจนที่ยังมีให้หายใจ
ขอบคุณรางกายที่ยังมีแรงให้เดินเหิน
ขอบคุณตัวอักษรที่ปลุกแรงบันดาลใจ
ขอบคุณเพื่อนมนุษย์ที่สร้างสรรค์สิ่งหลากหลาย
ขอบคุณเพื่อน ๆ สเปิร์มที่หลีกทางให้ฉันได้เกิด
ขอบคุณบล๊อคแกงค์ที่ทำให้ฉันมีพื้นที่ได้ระบายและบันทึก
ขอบคุณยุงที่ดูดเลือดบางส่วนออกจากตัวฉัน
ขอบคุณผู้อ่านที่หลงทางเข้ามา
VIDEO ⁞ขอบคุณเพลงเพราะ ๆ จากโยคีเพลย์บอย 
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แวะเข้ามาอ่านขอรับ ... ก็เป็นคติที่ดี หลายข้อเป็นประโยชน์มากๆขอรับ อยากเขียนอะไรก็เขียนไปเถอะ ทุกข้อความล้วนสวยงามในตัวมันเอง สำหรับวันนี้มีความสุขตลอดวันะขอรับ