อีกครั้งที่ฉันได้มีโอกาสสวม ชุดโปรด
กลับบ้าน กับรองเท้าแตะ ฉันรู้สึกดีใจ
มากที่กลับมาถึงบ้าน มันเหนือที่จะอธิบาย
จริง ๆ บ้านดูแปลกตาไปมาก พื้นดูสะอาด
ฟักบัวในห้องน้ำถูกซ่อมแซมโดยใครสักคน
หลักเสาเหล็กที่โรงจอดรถเปลี่ยนเป็นสีชมพู
หวานแหว๋วเชียวและ ฉันจอดรถอยู่ที่ G11
ที่จอดตรงข้ามมีรถยนต์ป้ายแดงสองคัน
แล้วไปรับประทานอาหารกับพ่อแม่ สาเหตุ
ที่ฉันหลุดเข้าไปที่ร้านนั้นเพียงเพราะความ
คุ้นเคย...ฉันรู้สึก คุ้นเลยกับโลโก้บางอย่าง
ทำให้ฉันเดินดุ่ม ๆ เข้าไปที่นั้น ที่นี้ดูแปลก
ตาเหมือนกับว่าฉันไม่เคยมาเดินโซนตรงนี้
มาก่อน ตอนเข้าห้างสรรพสินค้าต้องหยุด
รถแล้วกดไปยังปุ่มสีเขียวเพื่อรับบัตร ซึ่งที่
นั้นไม่มีพนักงาน แต่ตอนออกมีพนักงานน่ะ
ใจจริงตอนนี้ก็อยากจะออกไป นอกบ้านซะ
หน่อยแต่ก็อยู่ในบ้านสบายกว่าไม่ร้อนแดดดี
รู้สึก คัน คัน คัน แฮะ ไปอาบน้ำก่อนหล่ะ
ดีใจที่ได้กลับมา...และโอกาสต่อไปนี้ฉัน
จะได้ไปเที่ยว ไปเที่ยวควรจะดีใจมากกว่า
อะไรทั้งนั้น...และแล้วฉันก็ดีใจจริง ๆ อาหาร
ในตอนเช้าฉันรับประทานฟรีจากร้านอาหาร
ใกล้บ้าน ชุดโปรดถูกสวมใสโดยผู้น่ารัก
ผู้ที่ถูกสวมใสคือคนหล่อ ในวันนี้ฉันตื่นใน
เวลา ตีห้าครึ่ง ฉันกำลังลังเลว่าจะออกไป
สวนสาธารณะอย่างไร มอเตอร์ไซด์ก็ยาง
แบน รถใหญ่ก็มีปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ ในที่
สุดฉันก็เลือกรถยนต์ มันดูเก้เก้กังกังใน
การขับรถของฉันเพราะฉันไม่ได้แตะพวง
มาลัยมานานทีเดียวกะระยะอะไรก็ไม่ค่อย
ได้ สิ่งแรกที่ฉันเริ่มทำหลังจากแตะพวง
มาลัยคือการ สำรวจเบรค ไฟเลี้ยว ที่ปัดน้ำฝน
และไฟฉุกเฉิน เอาหล่ะวันนี้คนที่สวนสาธารณะ
เยอะมากทีเดียว ฉันวิ่งได้แค่นิดหน่อย
เวลาที่เหลือฉันปล่อยให้ตัวเองเดินไปเรื่อย ๆ
มองสรรพสิ่งรอบ ๆ ยิ้มไปกับมัน ราวกับคน
สติดี เอ้ย...สติดี จริง ๆ แล้วฉันไม่ค่อยอยาก
จะพิมพ์คำว่าเสียเท่าไหร่ เอาดีแทนเสียกว่า ฮะฮ่า
เช้าวันนี้ แกงเห็ดอะไรก็ไม่รู้อร่อยดี บวกกับไข่ดาว
ขอบอกว่าฟรีน่ะ ฮะฮ่า หมอห้ามดื่มกาแฟกับชา
แต่สุดท้ายฉันก็ดื่มชามะนาวไปนิดนึง อดไม่ค่อย
ได้แฮะอยากจะจิบน้ำ "ไม่อยากให้เธอรื่อฟื้น
รื่นฟื้นไปมันก็เหนื่อย" เสียงเพลงดังออกมาจาก
หูฟัง ฉันก็ไม่รู้ว่าเพลงอะไรหรอกมันรัน ออโต้ ไปเอง
สุดท้ายนี้ฉันหวังอยู่แล้วว่าใครก็ตามที่อ่านไดอารี่ฉัน
จะมีความสุข อมยิ้มเล็ก ๆ รักเสมอ จากนายต้นไม้