สองจาน
ฉันเริ่มต้นจากที่บ้านด้วยการ
สตาร์ทรถจักรยานยนต์ แล้วเดินทาง
ออกไปนอกบ้าน มันน่าทึ่งใช่ไหม
เมื่อร้อยปีก่อน ถ้าหากมีจักรยานต์สักคัน
แต่เดี๋ยวนี้นั่นมันกลับกลายเป็นเรื่องธรรมดา
ฉันผ่านตลาดเล็ก ๆ ในหมู่บ้านคนสัญจร
มากมายอยู่ที่นั่น อากาศในช่วงเย็นของวัน
มีฝนที่ตกลงมาแล้วเล็กน้อย ฉันรู้สึกหิว
ฉันจอดรถและตรงไปยังร้านขายอาหาร
ฉันสั่งข้าวหมูกรอบ ระหว่างที่ฉันรอฉัน
ก็มองพวกเขาทำอาหารกันอยู่ แม่ค้าขาย
ข้าวมันไก่นั่งว่าง ๆ เมื่อเธอไม่มีลูกค้าสักคน
ไก่ทอดและไก่ต้มวางอยู่ในตู้กระจกใส
แม่ค้าไก่ทอดลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินไปช่วย
ร้านข้าง ๆ เขาหยิบจานข้าวหมู่กรอบและน้ำซุป
เดินมาส่งให้ฉัน ที่กำลังรอคอยอยู่นั่น
ฉันกินมันอย่างไม่รอช้า ฉันตักน้ำซุปแต่นั่น
ทำให้ฉันต้องสะดุ้งเมื่อน้ำซุปที่ฉันซดอยู่
มันร้อนเกินกว่าที่ฉันจะอดทดไหว ฉันเลย
ตัดสินใจอมไว้สักพักแล้วก็รีบกลืนมันลงท้อง
มันรู้สึกร้อนที่ลำคออยู่สักพักแล้วมันก็หายไป
มันเหลือแตงกวาอยู่บนจานสามถึงสี่ชิ้น
ที่ฉันหลงเหลือเอาไว้ เพราะยังไม่กิน
ฉันคิดอยู่สักพักไม่นานจากนั้น ฉันก็ตัดสินใจ
กินมันลงท้องไป ฉันไม่อิ่มน่ะซิ
ฉันยกนิ้วมือขึ้นหนึ่งนิ้วเมื่อแม่ค้ามองมาที่ฉัน
แล้วแม่ค้าก็เคลื่อนไหวร่างกายมายังฉัน
ฉันบอกกับเธอว่า ข้าวหมูกรอบอีกจานหนึ่ง
เธอเข้าใจแล้วหันหลังกลับไปยังร้านค้าของเธอ
ฉันนั่งรออีกครั้ง ฉันมองไปที่ชายใส่หมวก
เดินผ่านหน้าร้าน หญิงใส่ชุดนักเรียนกำลังลง
จากยานพาหนะของเธอ พ่อค้าผัดไทยหอยทอด
กำลังตั้งใจทำอาหารที่ลูกค้าสั่ง ชายหญิงสองคน
กำลังกดเงินที่ตู้เอทีเอ็มกสิกรไทย พวกเขายีนชิดกัน
จนมองไม่เห็นหน้าจอของตู้เอทีเอ็ม รถสองแถว
สีแดงวิ่งผ่านไป ชายใส่แว่นรับถุงบะหมี่แล้วจ่ายเงิน
เดินจากไป แม่ค้าราดน้ำหมูกรอบแล้วเดินมาส่ง
ให้ฉัน ฉันหยิบช้อนและซ้อมจัดการอาหารตรงหน้า
เธอหยิบถ้วยน้ำซุปที่หมดแล้วนั่นไปเติมใหม่ให้ฉัน
ฉันกินมันเป็นจานที่สอง จนหมดลง ฉันจำไม่ได้ว่า
โต๊ะที่ฉันกินอยู่นั้นสีน้ำเงินหรือสีแดง ฉันรู้แต่เพียงว่า
จานข้าวหมูกรอบทั้งสองจานหมดเกลี้ยง ฉันดูดน้ำ
ขึ้นจากแก้วแล้วเดินไปหาแม่ค้า ฉันยืนดูเธอกำลัง
ทำอาหารที่ลูกค้าสั่งอยู่สักพักเธอก็หันมามองฉัน
ฉันถามออกไปว่า ข้าวสองจานเท่าไหร่ครับ
เธอตอบ เก้าสิบบาท ฉันหยิบธนบัตรสีแดง
ออกจากกระเป๋าแล้วยืนถือประมาณสิบวินาที
เพราะเธอกำลังรัดหนังยางน้ำจิ้มอยู่ เธอหันมา
หยิบเงิน แล้วล่วงเข้าไปที่กระเป๋ากันเปื้อนหยิบ
เหรียญสิบส่งมาให้ฉัน ฉันเดินไปที่ตู้เอทีเอ็มกสิกร
ที่นั้นไม่มีใคร มันกำลังว่างอยู่ ฉันกดเงินออกมา
จำนวนหนึ่งยัดมันลงกระเป๋าสตางค์แล้วเดินไป
ที่จักรยานยนต์ ฉันขับเคลื่อนมันด้วยพลังที่ฉัน
มีอยู่มันเหนือคำบรรยายระหว่างที่ฉันอยู่บนมัน
จินตนาการความคิดต่าง ๆ ผุดขึ้นระหว่างอยู่บนมัน
มากมายที่ไม่สามารถจดจำมันได้ พยายามแล้ว
แต่มันยากหนักที่จะจำความคิดทุกอย่างที่ผุดขึ้น
ในเวลาอันสั้น ฉันถึงบ้านเดินเข้าประตูหลัง
ใครสักคนที่ฉันรู้จักกำลังกินปลาเผาเธอเรียกฉัน
ฉันตอบออกไปว่า กินมาแล้้ว ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้
ขอบคุณ
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
อยากรู็ว่าความคิดตอนนั้นมันจะล่องลอยไปในทางใด
น่าสนใจดีนะคะ ^^