พบหมอ
ผมจับจ้องอยู่ตรงนั้น  จ้องไปที่

หน้าจอมอนิเตอร์แล้วดูว่ามันถึง

ลำดับของผมรึยัง  แล้วผมก็ผิดหวัง

เมื่อมันยังไม่ถึงคิวของผม

ผมเดินมานั่งที่ม้านั่งสีเขียว

ผมก้มหน้าเล่นโทรศัพท์โดยไม่ได้

สังเกตว่าใครบางคนกำลังสำรวจผมอยู่

เขาเป็นผู้หญิงสวมชุดสีขาว  มองมา

ที่ผมอย่างจงใจจะค้นหาอะไรบางอย่าง

และเธอ  มีความสุข  ผมรู้เพียงแค่นั้น

หลังจากที่สบตากับเธอ  แค่แวบเดียว

ที่นี่คือโรงพยาบาล  ผมกำลังรอคิว

ชำระเงินและรอรับยาที่ผมต้องได้รับ

ตามหมอสั่ง  มันมีปัญหาเกิดขึ้นเครื่อง

คอมพิวเตอร์ที่ห้องจ่ายยาเสีย  ผมได้ยิน

คนที่นั้น  บ่นหลายต่อหลายคนให้ผมได้ยิน

ถึงความล่าช้าที่เกิดขึ้น  ฉันมาตั้งแต่หกโมง

แล้วดูซิยังไม่ได้เลย  ใครบางคนพูด โดยผม

เผลอไปได้ยินเข้าโดยไม่ได้ตั้งใจ  มีบางคน

ก็ทนรอต่อไปอย่างไม่ปริปากบ่นอะไรสักคำ

ผมเดินไปซื้อขนมปังกินที่ตู้กดอัตโนมัติ

ผมอ่านและทบทวนความเข้าใจการใช้งาน

สักพักก่อนที่จะกดตัวเลขของสินค้าที่ต้องการ

และไม่นานมันก็ตกลงมาข้างล่างนั้น  ผมหยิบ

แกะมันและกินอยู่ใกล้ ๆ กับตู้  ผมกลับมาดู

ที่หน้าจอมอนิเตอร์อีกครั้งแต่มันไม่มีคิวของ

ผมอยู่บนหน้าจอ  ผมเดินลงไปที่โรงอาหาร

แลกบัตรและไปเดินดูอาหารต่าง ๆ ที่ผมอยากกิน

ผมเลือกข้าวหมูกรอบ  แต่มันไม่ทำให้ผมรู้สึก

อิ่ม  มันอร่อย แต่ผมไม่อิ่มน่ะซิ  ผมก็ไปกิน

เกาเหลาต่อ  แล้วก็วางบัตรไว้ให้แม่  ผมเดิน

ไปกดเงินสดที่ตู้เอทีเอ็ม  แล้วเดินขึ้นไปยังชั้น

บนของอาคาร  มันถึงคิวของผมแล้วละ  ผมเดินเข้า

ไปชำระเงิน  แล้วรอรับยาอยู่ที่นั้น  คนยังเยอะเหมือนเดิม

แต่ดูเหมือนว่าคนที่ห้องจ่ายยาจะทำงานกันเร็วขึ้น

ผมตรงเข้าไปที่ช่องรับยา  สะพายกระเป๋าผ้าไปด้วย

เธอบอกว่ายาอะไร  กินตอนไหน แล้วก็ส่งมันมาให้ผม

ผมเซ็นชื่อที่เอกสารรับยาแล้ว  รับยามาใส่ลงกระเป๋าผ้า

ไม่น่าเชื่อว่าการพบกับหมอและรับยาจะหมดเวลาไป

เกือบวัน  ผมได้ยามาแต่ก็กินตามหมอสั่ง  มารู้ทีหลังว่า

ยาที่หมอให้มันมีผลข้างเคียงที่ผมรับไม่ได้  ผมเลยหยุดยา

หมอบอกผมแล้วว่าถ้ากินแล้วมีอาการมึนให้หยุดได้

แล้วเมื่อถึงวันที่ผมรู้ว่ามันมีผลข้างเคียงยังไง

วันนั้นเลยเป็นวันเริ่มต้นที่ผมไม่ได้กินยาชนิดนั้นชนิดเดียว

ส่วนยาอื่น ๆ ผมก็กินตามปกติ  มันก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร

ปัญหาอย่างหนึ่งคือ  มันไม่มีที่จอดรถเลย  ต้องวน

หาหลาย ๆ รอบกว่าจะได้ที่จอดรถสักที่

ผมรู้สึกดีใจเมื่อได้พบเพื่อนที่เคยเข้าแอดมิท

ที่โรงพยาบาลด้วยกัน  ผมคุยกับเธอพักใหญ่

ระหว่างรอพบกับหมอ  ส่วนอีกคนเป็นผู้ชาย

ผมถามเขาว่าจำผมได้ไหม  เราเคยอยู่โรงพยาบาล

ด้วยกัน  เขาตอบมาว่าจำผมไม่ได้  เขาป่วยหนัก

ขนาดที่ต้องช๊อตไฟฟ้า  ส่วนผมไม่ถึงขั้นนั้น

ข้าวกล่องที่โรงพยาบาลอร่อยมาก  ผมกินจนหมด

การพบหมอผมพบหมอคนเดิมมาตลอดหลายเดือน

ครั้งหน้าหมอแนะนำหากผมไม่อยากกินยา ต้องเปลี่ยน

เป็นฉีดยา  หมอจึงถามว่าอยากจะลองดูไหม

เดือนละเข็ม  ผมคิดว่าจะลองดู  แต่มาถึงวันนี้

ผมไม่อยากฉีดแล้ว  หมอนัดอีกครั้งหลังจากนี้

ก่อนสิ้นปี   มาเขียนบล๊อครอเวลาเซิฟเปิด


 



Create Date : 07 พฤศจิกายน 2562
Last Update : 7 พฤศจิกายน 2562 17:04:03 น.
Counter : 699 Pageviews.

0 comments

อยากบอกว่าหลง
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



หวังไว้ว่าผู้ที่ได้อ่านจะผ่อนคลาย

จากการงานและความเครียด

ลงบ้าง
พฤศจิกายน 2562

 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
8
9
10
11
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
25
26
27
28
30
 
7 พฤศจิกายน 2562
All Blog