ป่วยต่อ...
เช้านี้ฉันตื่นมาทำงานด้วยอาการที่ห่วงงานว่ามันจะค้างอยู่เยอะ ตอนฉันไม่อยู่ขับรถออกมา รถติดมากมาย มาเรื่อยๆ จนจะถึงอยู่แล้ว เพื่อนที่เป็นเลขาโทรมาว่า " มึงอยู่ไหนแล้ว " " ใกล้จะถึงแล้ว " " มึงมาทำไม ไม่ต้องมากูบอกหัวหน้ามึงให้แล้ว " " เออ มาแล้ว งานแม่งเพียบเลย " " เออ ๆ มาก็ได้ แล้วค่อยกลับครึ่งวันละกันมึง "
หลังจากวางสายจากเพื่อนแล้ว ฉันถึงที่ทำงานพอดี วนหาที่จอดรถ วนไปวนมา ไม่มีที่จอด ต้องไปจอดที่เสียตังค์ เรื่องอะไร ฉันจะต้องเสียตังค์ ในเมื่อฉันมาทำงานนะ บริษัทฉันแม่งปัญญาอ่อนได้ใจ ทำที่จอดรถห่าไร ไม่พอพนักงานจอด แล้วจะรับมาทำห่าไรกันนักหนา อีพวกพนักงานใหม่ๆ เนี่ยย ไม่เข้าใจเลย ฉันวนหาอยู่สักพักไม่มีที่จอด ฉันเลยโทรหาเพื่อนเลขาถามมันว่า " มึงบอกใครยังว่ากูจะมาทำงาน " " ยังไม่ได้บอกใคร " " เออ งั้นกูกลับหละนะ แม่งไม่มีที่จอดรถ " " เออๆ กูจะบอกหัวหน้ามึงให้ พักผ่อนเยอะๆ นะ "
สรุปกลับห้องแม่งเลย ไม่ทำหละงาน อุตส่าห์ตั้งใจมาแล้ว แต่ไม่มีที่จอดรถ ก็ไม่ทำแม่งหละ พรุ่งนี้ฉันคงต้องออกเช้ากว่านี้ พอกลับมาถึง เพื่อนเลขายังโทรตามกลับมาอีกว่า " เฮ้ยย หัวหน้าเค้าเป็นห่วงมรึงนะ ไม่ต้องห่วงงาน พักผ่อนไป " ฉันรู้สึกว่า เหมือนเพื่อนฉันจะเปิดโฟนให้หัวหน้าได้ยินด้วย
แต่พอเพื่อนฉันวางสักพัก หัวหน้าฉันเอง ไม่ใช่หัวหน้าที่เป็นห่วงโทรมาตามงานที่ฉัน โทรทั้งเบอร์โต๊ะและเบอร์มือถือเค้า ฉันก็ไม่รับ เค้าส่งแมสเสจกลับมาว่า " Pls call me back...wanna u on a few things " ฉันนั่งมองโทรศัพท์แล้วก็ไม่โทรกลับไป ไว้บ่ายๆ ค่อยโทรกลับไป เล่นแม่งให้เข็ด เวลาฉันทำงานจะได้รู้บ้างว่าวันๆ ฉันทำอะไรบ้าง ในเมื่อคิดว่าฉันไม่มีประโยชน์งานของฉันใครทำก็ได้ ก็ทำกันไป ไม่ต้องมาถาม ในเมื่อสามารถอยู่แล้วนี่ คิดว่าทำได้อยู่แล้ว ก็ทำกันไปซะ สะใจจริงๆ
Create Date : 08 กันยายน 2553 |
Last Update : 8 กันยายน 2553 10:36:09 น. |
|
8 comments
|
Counter : 778 Pageviews. |
|
|
|
ตะกี้เรานั่งสัปหงกด้วย ง่วงอ่ะ
ทั้งๆๆที่เมื่อคืนก้อนอนเร็วนะ เร็วมากๆๆด้วย
รักษาสุขภาพด้วยอ่ะ