|
นิยายชีวิต วันที่ 3
ตอน ความรัก...
ขณะนี้เวลา 10:45 น. ฉันตื่นขึ้นมาด้วยเสียงเพลงอีกครั้ง " คำว่า รัก นั้นกลายเป็นฝุ่นไปแล้ว อะไรที่หวังก็พังไปตั้งนานแล้ว " เพลงนี้ เค้าเคยให้ฉันฟัง ตอนที่เรางอนกัน ทะเลาะกัน เค้าเคยบอกให้ฉันฟังเพลงนี้ ฉันตื่นขึ้นมาและลุกนั่งฟังเพลงนี้จนจบ เนื้อหาของเพลงช่างเขียนและตรงกับชีวิตเหลือเกิน..
ตอนเวลาประมาณ 08:10 น. ฉันก็ตื่นมาด้วยเพลง " ความคิด " ได้แต่ฝากความคิดของฉันเอาไว้ เผื่อวันไหนเธอผ่านมา ฉันจะเก็บเอาไว้อยู่พื้นดินและท้องฟ้า... เส้นทางของแต่ละวันของคุณ คงผ่านในที่ที่เราเคยไปด้วยกัน มันคงตอกย้ำคุณอยู่ไม่น้อยในการที่จะคิดถึงเรา
ไม่รู้เลยเนอะ ว่าใครจะทรมานกว่ากัน เราทรมานที่คิดถึง..คืนวันของเราผ่านไปแบบโดดเดี่ยวคนเดียว คุณทรมานที่คิดถึง..แต่ข้างกายคุณมีคน 2 คนห้อมล้อมคุณอยู่ ไม่ได้โดดเดี่ยวเหมือนเรา
อาทิตย์นี้ เราฝันถึงคุณแทบจะทุกคืน เพราะเราคิดถึงคุณเหรอ..ก็คงไม่ใช่ทั้งหมด แต่ทำไม..เราถึงฝันถึงคุณได้แทบจะทุกคืนนะ ฉันถามตัวเอง
คุณคงสบายดีใช่ไหม..เราก็สบายดี เรายังอยู่คนเดียวเหมือนเดิม ยังหยิ่ง ยังจองหอง แบบที่คุณเคยบอกเหมือนเดิม ยังเป็นคนที่ไม่เปิดใจรับใคร ไม่มองใครอีกเหมือนเดิม เป็นคนเดิมที่เคยเป็น..
ไม่รู้อีกกี่ปี หรืออีกนานแค่ไหนเลยนะ กับการจะเปิดใจใหม่อีกครั้ง กว่าจะเปิดใจรับคุณเข้ามาแม้จะไม่ใช่เรื่องถูกก็ 3-4 ปีได้ หลังจากที่เลิกกับแฟนเก่ามา แล้วที่เลิกกับแฟนเก่ามา ความรู้สึกของความรักตอนอารมณ์เด็กๆ แบบนั้น ที่คบไปไม่เคยเห็นอนาคตเลย มันก็ไม่ได้ทำให้คิดหรือเป็นอะไรไปมาก แต่กับคุณ มันอยู่ช่วงอายุที่พร้อม ที่มั่นคงพอ พร้อมก้าวเดินออกไปแล้ว แต่มันก็ไม่มีแล้ว การคาดหวังไว้เยอะ มันทำให้รัก ครั้งนี้เจ็บปวดมาก ไม่พร้อมและไม่คิดที่จะเริ่มอีกเลย...
เวลาจะช่วยรักษาใจ เรายังท่องไว้ในใจ
วันนี้เราจะฝังตัวอยู่กับห้อง เก็บห้อง เก็บของทุกอย่าง จะครบปีแล้วนะ ที่เรมาอยู่ที่นี่ วันแรกที่เข้ามา มีคุณด้วยทุกมุมของที่ตรงนี้ แต่..วันนี้ มีเราคนเดียวที่อยู่ดูสิ่งที่เปลี่ยนไปและเกิดขึ้นภายในกล่องสี่เหลี่ยมนี้
ความสุขหาได้ทุกมุมที่มองไปและมันก็มีความเศร้า เหงา ได้เหมือนกัน ที่มองไป " เราจะมานั่งมองคุณตรงนี้ทุกคืนเลยนะ ถ้าเราตายไป " คำพูดของคุณยังฝังอยู่ในหัวเรามาตลอด ตอนที่คุณพูดคำนี้ คุณนั่งอยู่ข้างเตียงที่เรานอนอยู่ เราหันเอามือไปลูบที่หน้าคุณ เราอยากให้คุณรับรู้ว่า " เรารักคุณมากแค่ไหน "
ไม่นะ ไม่ร้องไห้แล้ว เราต้องไม่ร้องไห้แล้ว น้ำตาไหลทำไม คิดถึงเค้าเหรอ.. ใช่ " คิดถึง "
Create Date : 07 สิงหาคม 2553 |
Last Update : 7 สิงหาคม 2553 11:54:42 น. |
|
17 comments
|
Counter : 766 Pageviews. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 7 สิงหาคม 2553 เวลา:12:42:22 น. |
|
|
|
โดย: kwan_3023 วันที่: 7 สิงหาคม 2553 เวลา:12:53:38 น. |
|
|
|
โดย: nuzine วันที่: 7 สิงหาคม 2553 เวลา:14:46:20 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 7 สิงหาคม 2553 เวลา:16:10:27 น. |
|
|
|
โดย: Bluejade วันที่: 7 สิงหาคม 2553 เวลา:22:58:28 น. |
|
|
|
โดย: panwat วันที่: 7 สิงหาคม 2553 เวลา:23:42:59 น. |
|
|
|
โดย: zerxiustor วันที่: 8 สิงหาคม 2553 เวลา:7:29:12 น. |
|
|
|
โดย: LoveTurJang วันที่: 8 สิงหาคม 2553 เวลา:11:22:41 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 9 สิงหาคม 2553 เวลา:8:46:12 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 9 สิงหาคม 2553 เวลา:9:29:56 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 9 สิงหาคม 2553 เวลา:10:29:15 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 9 สิงหาคม 2553 เวลา:11:50:36 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 9 สิงหาคม 2553 เวลา:11:58:51 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 9 สิงหาคม 2553 เวลา:12:15:06 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ไม่มีใคร..ทำให้เรามีความสุขได้ นอกจากตัวเราเอง... ..♥
Blog ของกู พื้นที่ส่วนตัวของกู เข้ามาด่ากูไม่ต้องเข้ามา ไม่ต้องจำใจที่จะต้องอ่าน Blog กู เพราะกูมีสิทธิ์ลบ.. คอมเม้นของมึง..
|
|
|
|
|
|
|