นิยายชีวิต วันที่ 5
ตอน ความคิด
วันนี้ ทำงานด้วยความยุ่งเหยิงของหัวหน้า ฉันเบื่อแทบจะไม่อยากเห็นหน้าเค้าให้ได้เลย เบื่อมาก เค้าลาช่วงเช้า พอบ่ายมา พี่แก ก็สั่งจิกงาน อะไรนักหนาไม่รู้ น่าเบื่อว่ะ ไอ้หัวหน้าบ้าเอ้ยย
วันนี้ช่วงบ่าย ฉันเปิดเข้าไปดูตั๋วเครื่องบินของ air asia ซึ่งมีโปรโมชั่นราคาถูกอยู่ช่วงนี้ ฉันจองตั๋วทันทีเพื่อไปฮานอย พร้อมพ่อกับแม่ กว่าจะเดินทางอีกทีปีหน้าโน้น ฉันโทรไปบอกแม่ว่า " ไปเที่ยวเวียดนามกัน " " ไปเมื่อไร " แม่ถามต่อ " ปีหน้าโน้น " ฉันตอบแม่ไป " อืม ปีหน้าไม่รู้จะยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า " แม่ฉันตอบ ได้ใจมากเลย แม่ฉ๊านนนน
" เอาน่า จองไปก่อน ไปไม่ไปอีกเรื่อง " หลังจากจองตั๋วเครื่องบินเสร็จ ฉันมานั่งหาข้อมูล คราวนี้สนุกกันแน่ เดินทางไปต่างถิ่น 3 คน พ่อ แม่ ลูก ไม่มีใครได้ภาษาอังกฤษสักคน ภาษาหลักของการไปที่นั่นคือ ภาษาอังกฤษ สนุกแน่คราวนี้ เอาน่า อีกนานกว่าจะไปศึกษาข้อมูลไปก่อนเรื่อยๆ
วันนี้ ตอนเย็นหลังจากเลิกประชุม หัวหน้าระดับบริหารของฉันเดินมาบอกกับฉันว่า " ผมว่า คุณควรย้ายงานไปอยู่ตรงนั้นนะ มันเหมาะกับคุณ " ฉันตอบไปว่า " อ้อ ไม่สนใจอ่ะค่ะ ไม่ชอบ " สักพักเค้าเดินเข้าห้องหัวหน้าฉัน คงไปคุยไล่ให้ฉันย้ายเร็วๆ สักพักเดินออกมาแล้วกลับมาพูดกับฉันว่า " ไม่น่าเชื่อเนอะ ที่หัวหน้าจะชมว่าคุณทำงานดีขึ้น จริงหรือเปล่าที่หัวหน้าคุณว่า" ฉันยิ้มแล้วตอบกลับไปว่า " ไม่รู้ค่ะ แล้วแต่คนจะมองว่า ดีหรือไม่ดี "
ฉันนั่งเซ็งหลังจากที่เค้าพูดแบบนั้นกับฉัน เชอะ ไอ้ควาย เพราะมึงนี่แร่ะ ที่เรื่องมาก ทำให้กูไม่อยากอยู่ ไม่ต้องไล่กู ไว้กูทิ้งงานไว้ให้พวกมึงทำแล้วจะหนาว..
ฉันออกมาจากที่ทำงานตอนเกือบ 2 ทุ่ม ตอนเดินออกมา ฝนโปรยลงมาพอดี เฮ้ออ มาตกอะไรตอนนี้วะ.. ขับรถออกมา ฝนตกแรงมาก แรงจนขับได้แค่ 60 ฉันขับออกมารถก็ติด ระหว่างรถติด ไอจับที่กระจกรถ ฉันนั่งฟังเพลง คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย รถยังติดอยู่เหมือนเดิม กระจกก็ยังคงมีไอจับอยู่แบบนั้น
ฉันเขียนชื่อเค้าว่า " รัก " ฉันไว้บนกระจกนั้น พร้อมกับขับรถไปพร้อมกับคำ คำนั้นที่ฉันเขียนไว้ไปตลอดทาง...
Create Date : 10 สิงหาคม 2553 |
|
15 comments |
Last Update : 11 สิงหาคม 2553 9:23:42 น. |
Counter : 846 Pageviews. |
|
|
|
...................
ก็เพราะว่าผมไม่ได้เป็นแม่ไงครับ...จึงบอกว่า
คนเราไม่มีทางเข้าใจได้เลยว่า แม่รักเรามากขนาดไหน
ถ้าไม่ได้เป็นแม่คนด้วยตัวเอง
และไม่สามารถที่จะอธิบายถึงความรักที่มีจากแม่
ได้อย่างแท้จริงไงครับ....อืม เนาะ..จะเขียนกลอน
ก็เขียนได้เพียงสั้นๆ...รู้แน่ๆว่าแม่รัก...มันมากมาย
ขนาดใหน...มาก...แต่ไม่ทราบขนาด...เท่าแผ่นดิน
แผ่นฟ้า ฤ แผ่นน้ำ...ไม่แน่ใจครับ....คนป็นแม่นั่นแหละ
ถึงจะบอกได้....
.............................................................................
คิดยังไงครับ....ถูกต้องมั้ย?