|
|
นกหลังห้อง..
วันนี้ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นเนอะ ฟ้าถึงได้รั่วขนาดนี้ ฉันออกจากบริษัทมาเกือบ 6 โมงเย็น เพราะรอฝนหยุดตกและรอให้รถหายติด
พอฉันเดินออกจากตัวตึกเท่านั้นแร่ะฝนตกลงมาหนาเม็ดเชียว ทั้งที่ตอนเดินลงมาถึงฉันมองออกไป ฝนหยุดตกแล้ว
กว่าจะเดินถึงที่จอดรถ เล่นเอาฉันหัวเปียกไปเลย...
เฮ้อออ ว่าจะไม่สระผมซะหน่อย ขึ้นรถมาได้ ฉันเอากระดาษทิชชู่เช็ดผมที่เปียก ให้มันหมาดๆ ก็ยังดี
ขับรถออกมา โอ๊ววว แม่เจ้า รถติดสิ้นดี เอาน่าค่อยๆ ไป เราไม่ได้รีบนี่หนา ฉันบอกกับตัวเอง
ขับออกมาเรื่อยๆ เรื่อยๆ ฉันก็ถึงห้อง รถไม่ได้ล้าง ของไม่ได้เก็บ ทำไม รถรกได้ขนาดนี้นี่ ชิโย !!!
เอาน่า ปล่อยมันไม่มีใครนั่งหรอก สาธุ..ขอให้พรุ่งนี้ มีแรงเช็ดรถก่อนที่จะต้องไปธุระด้วยนะ ยัยชิโย !!
ฉันเดินถือของขึ้นห้อง ฝนก็ยังคงตกอยู่ วิ่งหนีฝนเข้ามาถึงตัวตึก เดินเข้าประตูกดลิฟท์ขึ้นห้อง
พอไขกุญแจเข้าห้องมา ฉันเดินไปเปิดม่านตรงระเบียงเพื่อรับลม..ทันใดนั้น ฉันเจอกับอะไร...รู้ไหม
ฉันเจอนกตัวหนึ่ง สีดำ แต่สายตาที่มองออกไปฉันรู้ได้ว่ามันอ่อนแรงมาก ตัวมันเปียกจนขนมันเต็มไปด้วยน้ำที่อาบชุ่มปีกมันอยู่
มันคงเห็นฉัน เปิดม่านมา มันคงจะพยายามบินหนีไป ฉันรีบปิดม่านลงทันที และบอกกับมันเบาๆ ว่า
" อยู่ไปก่อนนะ อย่าเพิ่งไปไหน รอให้ฝนหยุดตกค่อยไปก็ได้ "
พอฉันปิดม่านลง ฉันยังเพียรเดินไปแอบดูมันว่ามันยังคงอยู่หรือเปล่า ฉันเปิดม่านแค่ รูเล็กๆ เพื่อมองดูมัน มันเดินไปหลบอยู่ตรงมุม
ของพัดลมแอร์ แต่พอฉันปิดม่านลงแล้ว มันก็เดินกลับมาอยู่ที่เดิม
ฉันถอดเสื้อผ้าจะอาบน้ำ คิดได้แบบนั้นแล้ว ฉันต้องอาบน้ำโดยการเปิดประตูห้องน้ำ เพื่อจะไม่เปิดไฟในห้องน้ำ
เพราะกลัวรบกวนมัน แล้วจะทำให้มันตกใจบินหนีไป
ฉันเปิดประตูห้องน้ำ เพื่อให้แสงไฟในห้องส่องเข้าไปในห้องน้ำแล้วอาบน้ำ
ฉันถามตัวเองว่า เฮ้ยย ทำไมฉันต้องแคร์แกขนาดนี้ด้วยวะ แกจะบินไปไหนก็เรื่องของแก แต่ฉันแคร์แกด้วย ไอ้นกบ้าเอ้ยย
ในขณะที่ฉันนั่งเขียนบันทึกนี้อยู่ ฉันก็ยังเหมือนเด็กตัวเล็กๆ ที่อยากรู้อยากเห็น เดินไปเปิดม่านรูเล็กๆ เพื่อมองว่ามันยังอยู่ไหม..
และมันก็ยังอยู่ที่เดิม ฉันไม่กล้าแม้แต่จะเปิดไฟมองมัน ว่ามันเจ็บหรือเป็นอะไรหรือเปล่า มันยังคงยืนอยู่ที่เดิม
ความรู้สึกในใจถามฉันว่า หรือปีกมันจะเจ็บ หรือปีกมันเปียกเกินกว่าที่มันจะบินต่อไปได้...มันเป็นอะไรมากหรือเปล่านะ
แปลกจัง..ทำไมมันถึงมาเกาะอยู่ที่ห้องฉันนะ ทั้งๆ ที่ห้องข้างๆ ก็ไม่มีคนอยู่ ห้องนั้นน่าจะสงบกว่าห้องฉันเป็นไหนๆ
แต่ไม่เป็นไร ฉันไม่ไล่แกหรอกนะ รอฝนหยุดตกก่อน แกค่อยไปก็ได้ ฉันอนุญาต
แต่ฝนจะหยุดตกเมื่อไรกัน รังแกอยู่ตรงไหนกันนะ แล้วเพื่อนๆ แก ญาติแก เค้าจะรอและเป็นห่วงแกไหม แล้วแกมีลูกหรือเปล่าหล่ะ
ลูกจะรอให้แกไปกกอยู่หรือเปล่า ฉันคิดไปต่างๆ นานา
ฉันกำลังคิดอะไรของฉันเนี่ยย คิดแทนมันอีกหละ เอาน่า อยู่ไปก่อนนะ คืนนี้ฉันจะไม่เปิดแอร์นอนหละกัน
จะได้ไม่กวนแก ให้แกยืนอยู่ตรงนั้นของแก จนสบายใจแล้ว แกค่อยกลับรังก็ได้นะ เจ้านก...
| Create Date : 20 สิงหาคม 2553 |
| Last Update : 20 สิงหาคม 2553 21:40:27 น. |
|
15 comments
|
| Counter : 741 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: blog pu  วันที่: 20 สิงหาคม 2553 เวลา:21:50:50 น. |
|
|
|
| โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 20 สิงหาคม 2553 เวลา:22:19:53 น. |
|
|
|
| โดย: blog pu วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:21:30:50 น. |
|
|
|
| โดย: far_sexy1 วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:21:32:42 น. |
|
|
|
| โดย: blog pu วันที่: 22 สิงหาคม 2553 เวลา:9:01:47 น. |
|
|
|
| โดย: far_sexy1 วันที่: 22 สิงหาคม 2553 เวลา:21:37:47 น. |
|
|
|
| โดย: Bluejade วันที่: 22 สิงหาคม 2553 เวลา:23:21:33 น. |
|
|
|
| โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 23 สิงหาคม 2553 เวลา:10:48:11 น. |
|
|
|
| โดย: far_sexy1 วันที่: 23 สิงหาคม 2553 เวลา:11:15:24 น. |
|
|
|
| โดย: nangkarang วันที่: 23 สิงหาคม 2553 เวลา:12:02:14 น. |
|
|
|
| โดย: nangkarang วันที่: 23 สิงหาคม 2553 เวลา:14:22:56 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ไม่มีใคร..ทำให้เรามีความสุขได้
นอกจากตัวเราเอง... ..♥
Blog ของกู พื้นที่ส่วนตัวของกู
เข้ามาด่ากูไม่ต้องเข้ามา
ไม่ต้องจำใจที่จะต้องอ่าน Blog กู
เพราะกูมีสิทธิ์ลบ.. คอมเม้นของมึง..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝันดีนะ