|
|
" เป็นห่วง "
คุณรู้ว่า เราชอบกินอะไร
คุณรู้ว่า เราชอบสีอะไร
คุณรู้ว่า วันนี้เราจะแต่งชุดแบบไหน
คุณรู้ว่า วันนี้เราจะกินอะไร..
ทั้งหมดทุกอย่างนี้ จะไม่มีประโยชน์อะไรเลย
ถ้ามันไม่มี..คุณ
เราลืมเรื่องของเราไปพักหนึ่งแล้วนะ รูปทุกรูปที่แปะไว้ทั่วห้อง
โดนเก็บเข้ากล่องไปแล้ว เมื่อสัก 2 อาทิตย์ก่อน แต่วันนี้ฉันหยิบมันขึ้นมาแปะทั่วห้องอีกครั้ง เพราะอะไร..
วันนี้ฉันไปต่างจังหวัดกับเพื่อนมา ไปทำบุญพ่อสามีเพื่อน ต้องไปเพราะเพื่อนชวนไป ระยะทางที่เดินทางไปมันช่างคุ้นเคย
ความรู้สึกเดิมๆ ย้อนกลับมา ตรงนี้เราแวะกินข้าวกัน ตรงนี้คุณแวะซื้อขนมที่คุณร้องบอกเราว่า อยากกิน ซื้อกันเถอะ
เพื่อนพาฉันวนไปทางนั้น ทางนี้ ฉันมากับเค้าครั้งที่เพื่อนฉันคนนี้แต่งงาน เรามาด้วยกัน
ภาพถ่ายวันงานมันยังอยู่ในอัลบั้มรูปงานแต่งของเพื่อนฉัน
อัลบั้มนั้นวางอยู่บนโต๊ะ ทุกครั้งที่ฉันมาบ้านเพื่อนคนนี้ ทุกสิ่ง ทุกอย่างมันจะคอยตอกย้ำฉันตลอดเวลา
เส้นทาง 2 ข้างถนน ทุ่งนาเขียว เรียงตัวสวย แนวภูเขาดูสบายตา เย็นตา อากาศที่ฝนตกลงมาโปรยๆ มันช่างดูเศร้า เหงาได้มาก
ฉันพยายามเก็บกดอารมณ์ที่รู้สึกเศร้านั้นไว้ ไม่ให้เพื่อนรู้สึกและมองเห็น
พอกลับมาถึงกรุงเทพ กำลังนั่งกินข้าวกันอยู่กับเพื่อน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันหันไปมองและคิดจะไม่อยากรับพอเห็นเบอร์ที่ขึ้นมา
" ฮัลโหล ชิโยหรอ อยู่ไหนอ่ะ "
" อยู่ข้างนอกค่ะ มีอะไรหรอ "
" มีคนอยากคุยด้วย "
ทันทีที่เค้ายังไม่ได้บอกว่าใคร ฉันตอบกลับไปว่า
" ไม่อยากคุย "
" ทำไมหล่ะ เค้าบอก เ ป็ น ห่ ว ง นะ ถามว่าชิโยเป็นยังไงบ้าง "
ฉันไม่รู้หรอกว่า เค้าอยู่ ณ ที่ตรงนั้นหรือเปล่า จะเปิดโฟนให้เค้าได้ยินด้วยหรือเปล่า แต่ฉันก็พูดออกไปว่า
" บอกเค้าด้วย ไม่ต้องเป็นห่วง ไม่ต้องโทรมา ไม่มีอะไรจะคุย ชีวิตอยู่ได้แล้ว ให้เค้ารักครอบครัว
ดูแลครอบครัวให้มากๆ คนข้างๆ เค้ารักเค้าที่สุดแล้ว "
" อืม จะบอกเค้าให้ ดูท่าทางเค้ายังลืม ชิโย ไม่ได้นะ "
ฉันวางสายไป คำพูดว่า " เ ป็ น ห่ ว ง " ยังก้องอยู่ในหูฉันตลอดเวลา
ฉันขอตัวเพื่อนกลับหลังจากวางสาย ขับรถออกมา น้ำตาไหล ฉันร้องไห้ทำไมวะ ฉันลืมเค้าแล้วนี่ เรื่องของเรามันจบไปหมดแล้ว
เค้าทำสิ่งที่ถูกต้อง ฉันทำสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว
มันจบไปแล้ว...
เป็นห่วง...ห่วงฉันทำไมหรอ
ตอนที่ไปจากฉัน รู้ไหมว่า อาการที่เหมือนคนจะตายมันเป็นยังไง มันทรมานแค่ไหน กับการกินไม่ได้นอนไม่หลับ
คุณรู้บ้างไหม คุณกินได้ นอนหลับ นอนกอดคนของคุณอยู่ แล้วเราหล่ะ เราอยู่ยังไง นอนยังไง อยู่ได้ไหม คุณคิดหรือเปล่า...
ไม่เป็นไร..เราไม่เคยโกรธ ไม่เคยโทษคุณหรอกนะ เราให้อภัย แต่ไม่ต้องกลับมาแล้ว ไม่ต้องโทรมา ไม่ต้องห่วงใย
ขอบคุณ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง พอแล้ว ให้เราจบกันแค่นี้ อย่าทรมาน อย่าทำร้าย ทำลายความรู้สึกดีดี ไปมากกว่านี้เลย
เราไม่เคยโกรธ ไม่เคยโทษคุณเลย เราให้อภัย
แต่ขอไว้อย่าง..ไม่ต้องกลับมา
ถ้ารักเรา..ไม่ต้องกลับมา
| Create Date : 10 กรกฎาคม 2553 |
| Last Update : 10 กรกฎาคม 2553 22:44:51 น. |
|
8 comments
|
| Counter : 822 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: นายแมมมอส  วันที่: 10 กรกฎาคม 2553 เวลา:23:04:03 น. |
|
|
|
| โดย: นมข้นรสกาแฟ วันที่: 11 กรกฎาคม 2553 เวลา:0:42:07 น. |
|
|
|
| โดย: นมข้นรสกาแฟ วันที่: 11 กรกฎาคม 2553 เวลา:0:42:07 น. |
|
|
|
| โดย: LoveTurJang วันที่: 11 กรกฎาคม 2553 เวลา:8:29:11 น. |
|
|
|
| โดย: kwan_3023 วันที่: 12 กรกฎาคม 2553 เวลา:7:26:59 น. |
|
|
|
| โดย: นายแมมมอส วันที่: 12 กรกฎาคม 2553 เวลา:11:24:31 น. |
|
|
|
| โดย: nangkarang วันที่: 12 กรกฎาคม 2553 เวลา:11:46:05 น. |
|
|
|
| โดย: ภายใต้ วันที่: 12 กรกฎาคม 2553 เวลา:12:36:47 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ไม่มีใคร..ทำให้เรามีความสุขได้
นอกจากตัวเราเอง... ..♥
Blog ของกู พื้นที่ส่วนตัวของกู
เข้ามาด่ากูไม่ต้องเข้ามา
ไม่ต้องจำใจที่จะต้องอ่าน Blog กู
เพราะกูมีสิทธิ์ลบ.. คอมเม้นของมึง..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
บางทีผมก็เป้นนะ
อถ้าอยู่ในระยะฟื้นตัวนี่ อยากจะหายสาปสูญกันไปเลยยังดีกว่า ความห่วงใยอเื้ออาทร