|
ความน่ากลัว..ของความคิด
ฉันไม่รู้เลยนะ ว่าคิดอะไรอยู่.. ฉันอาจบ้าไปแล้วก็ได้
ฉันนั่งมองกระเป๋าที่จัดไว้อย่างดี เพื่อเตรียมตัว ไปพักร้อน ตามที่ได้ลาไว้ พอถึงวันที่จะเดินทางจริงๆ ฉันกลับไม่ไปดื้อๆ ซะงั้น
คนร่วมเดินทาง คง งง? กับพฤติกรรมของฉัน ว่าหาความแน่นอนกับอารมณ์ไม่ได้เลย
วันนี้ฉันลาพักร้อนไปแล้ว แต่ก็ยังไปที่ทำงาน คนที่ทำงานถามฉันว่า " มาทำไม "
นั่นดิ มาทำไม... ฉันออกมาจากที่ทำงานหลังจากที่แม่บ้าน ซื้อข้าวมาให้กินเสร็จเรียบร้อยแล้ว
กลับมาก็นั่งเหงา ว่าฉันจะทำอะไรดี อืม ดูหนังก็ได้ฟ่ะ ไม่รู้จะทำอะไร..
สิ่งกระดิ่งที่ระเบียงยังพัดแรง ตามแรงลมของมัน อย่างน้อยฉันก็ได้รู้ว่า มีมันหล่ะนะ ที่เป็นเพื่อน
ดูหนังจนเกือบ 6 โมงเย็น ชวนเพื่อนไปหาไรกิน แต่..ไม่มีใครว่างสำหรับฉันสักคน
ใช่สินะ ทุกคนเค้ามีครอบครัว มีคนรักกันหมดแล้ว เหลือแต่ฉันหล่ะ ที่ต้องอยู่คนเดียว..
คิดได้แบบนั้น ก็เปิดท่องเนท ไปเรื่อย มีประเด็นที่คนคุยกันถึงเรื่อง " ความรัก "
ฉันนั่งแสดงความคิดเห็นไปด้วย มีรุ่นน้องคนหนึ่ง ให้ความเห็นว่า ไปคาดหวังทำไม กับความรัก เซ็กซ์เท่านั้นที่เธอต้องการ...
ให้ตายดิ เรื่องนี้มันไม่จำเป็นสำหรับฉันเลย ฉันเลยออกความเห็นไปว่า " เซ็กซ์ มันควรมาพร้อมกับความรัก มันไม่ใช่ใครก็ได้ "
หลังจากที่ออกความคิดเห็นไปแล้ว ฉันก็ปิดคอมลง ออกไปยืนที่ระเบียง ลมพัดแรง ไม่มีดาวเลยสักนิด เพราะยังไม่ดึกมาก ไฟในกรุงเทพฯ ยังส่องแสง แข่งกับดาวที่อยู่บนฟ้า
ใครที่เป็นคนต่างจังหวัดแล้วเข้ามาอาศัยสังคมเมือง แบบฉัน คงเข้าใจอารมณ์ที่ฉันเล่าได้ดี..
ลมพัดแรง กระดิ่งยังคงพัดตามแรงลมตลอดเวลา คุณจะรู้ไหมนะ..ว่าคิดถึงคุณยังไง เรารำพึง รำพัน กับตัวเอง ที่ตรงระเบียง มองลงไปข้างล่างและคิดว่า ถ้าฉันขึ้นไปนั่ง บนขอบระเบียงตกลงไปจะตายยังไง..
วูบหนึ่ง ของความคิดก็คิดขึ้นมาว่า นี่หล่ะนะ การอยู่คนเดียวบางทีก็วูบคิดสั้นขึ้นมาว่า " ถ้าโดดลงไปก็จบปัญหา ไม่ต้องคิดอะไรแล้วเนอะ "
ไม่หรอก อย่าคิดแบบนั้น ว่าฉันจะทำ ฉันไม่ทำแน่นอน แค่คิดถึงคนที่เค้าฆ่าตัวตายกันว่า คงเป็นแบบนี้นี่เอง ที่บางที อาจไม่ได้คิดฆ่าตัวตาย แต่อาจเป็นการพลัดตก ลงไป
ยืนอยู่ที่ระเบียงนานจน จิตใต้สำนึก แว่วในใจว่า " อย่าแต่งตัวแบบนี้ไปยืนตรงระเบียงนะ " " อย่าใส่ขาสั้นมากไปยืนนะ เดี๋ยวมีคนมองมา " " อย่าปีนขึ้นไปบนระเบียงแล้วตากผ้านะ จะตกลงไป " " ทำไม แต่งตัวแบบนี้ มายืนตรงระเบียง เข้ามาเดี๋ยวนี้เลย "
คุณจะรู้ไหมว่า บางทีเราใส่เสื้อตัวใหญ่ๆ กับกางเกงในตัวเดียว มายืนอยู่ตรงระเบียง โดยที่เราไม่รู้หรอกว่า ใครจะมอง เพราะเราปิดไฟยืนมองพระจันทร์ มองดาว ออกมาดูลม ที่พัดแรง นอกระเบียง หรือบางที ตอนเช้าเราจะใส่ชุดนอนออกมายืนรดน้ำต้นไม้
วันนี้ดอกไม้ออกดอกเต็มต้นอีกแล้ว หลังจากที่ใส่ปุ๋ยมันไป ชื่นใจ.. ที่อย่างน้อย ฉันก็ทำให้มันมีดอก..ขึ้นมาได้
ไม่มีใครชื่นชมกับฉันเลย.. ..นอกจากตัวฉันเอง
Create Date : 05 เมษายน 2553 |
Last Update : 25 พฤษภาคม 2553 13:43:32 น. |
|
10 comments
|
Counter : 853 Pageviews. |
|
|
|
โดย: Bluejade วันที่: 5 เมษายน 2553 เวลา:23:33:52 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 6 เมษายน 2553 เวลา:11:27:02 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 6 เมษายน 2553 เวลา:15:18:10 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 6 เมษายน 2553 เวลา:18:06:29 น. |
|
|
|
โดย: Bluejade วันที่: 6 เมษายน 2553 เวลา:23:16:50 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ไม่มีใคร..ทำให้เรามีความสุขได้ นอกจากตัวเราเอง... ..♥
Blog ของกู พื้นที่ส่วนตัวของกู เข้ามาด่ากูไม่ต้องเข้ามา ไม่ต้องจำใจที่จะต้องอ่าน Blog กู เพราะกูมีสิทธิ์ลบ.. คอมเม้นของมึง..
|
|
|
|
|
|
|
ปล อย่าคิดมากล่ะครับ ถ้าอยากได้เพื่อนคุยด้วยก็โพสมาคุยกันได้เสมอนะครับ หรือฝากข้อความหลังไมค์ก็ได้จ้า