|
ห้วงแห่งรัก
วันนี้กลับกรุงเทพด้วยอาการ ที่เป็นเหมือนเคย วันจะกลับต่างจังหวัด ฉันขับรถแบบว่า ไม่อยากจะให้ถึงบ้าน ขับรถแค่ 60 กิโลเมตร/ชั่วโมง...
ฉันชอบบรรยากาศการขับรถ ที่นั่งฟังเพลงไปเรื่อยๆ บรรยากาศ 2 ข้างทางที่ผ่านทุ่งนา แม่น้ำ คันคลอง ถ้ามันไม่อันตรายจนเกินไป ฉันอยากจะลงไปถ่ายรูป ในเวลาที่ต้นข้าวในทุ่งนา กำลังจะเปลี่ยนสีเป็นสีทอง หมายถึง การอุ้มทองของต้นข้าว สุกเต็มที่ พร้อมจะให้ชาวนาเก็บเกี่ยวแล้ว แต่..มันไม่ใช่หน้านี้หรอกนะ บรรยากาศตอนนี้ ทุ่งนาก็ยังเขียวอยู่ แต่เขียวด้วยนาปรัง มากกว่า เพราะช่วงนี้ ไม่ใช่หน้าฝน ชาวนาก็ขาดน้ำ ในการปลูกข้าว คงปลูกไปได้แค่นาปรัง ฉันคิดแบบนั้นนะ...
ฉันขับรถไปเรื่อย ฟังเพลงไปเพลินๆ ใครจะ แซงก็แซงไป รีบไปก็รีบกันไป ฉันไม่รีบ หรือเพราะน้องแก่และเก่า ของฉันมันเหยียบไม่ขึ้น.. ก็ไม่ใช่นะ ฉันต้องการขับแค่นี้ เพื่อเก็บเกี่ยวบรรยากาศของท้องทุ่ง ริมคลอง ไว้ในใจ ก่อนที่ฉันจะเข้าไปสู่ป่าคอนกรีต ในเมืองกรุง...
ฉันขับรถไปเรื่อย หยิบเพลงแผ่นหนึ่งขึ้นมาเปิด ฉันจำได้ว่า แผ่นนี้ ฉันไรท์ไว้ ตอนที่กำลัง เพิ่งรู้จักเค้า บรรยากาศเพลงตอนนั้น ที่ฉันไรท์ไว้ มันสื่อถึงว่า ฉันกำลังทำผิด ฉันกำลังรักคนมีเจ้าของ และอีกหลายๆ เพลงที่สื่อถึงความรัก ที่มันไม่น่าจะสมหวัง.. และมันก็เป็นจริง
เพลงมีส่วนบ่งบอกอารมณ์ในเวลานั้น ว่ารู้สึกยังไง ตอนรักกัน ฉันก็จะไรท์แต่ เพลงร๊าก รัก กัน มาฟัง..
แต่พอเลิกกันเพลงไหน ก็โดนใจไปซะหมด ตรงใจไปซะหมด แต่ตอนรักกัน พอได้ฟังเพลง รักที่ไม่สมหวัง ก็แอบอินไปกับเพลงเหมือนกันนะ เพราะยังไง ฉันก็รู้ว่าต้องมีวันที่ฉันต้อง เป็นแบบในเพลงนั้นเหมือนกัน..
หลากหลายอารมณ์ที่เกิดขึ้น ในตอนรัก กัน มันมีแต่ความอบอุ่น มีความสุข ไปตรงไหน แค่มีเธอ ก็รู้สึกดีและอบอุ่นใจ เสมอตลอดการเดินทาง..
วันนี้ฉันเลือกเส้นทาง ที่ฉันเคยมากับเค้า ผ่านไปตรงนั้น ตรงนี้ ก็มีแต่ภาพเรา จนเพื่อนๆ แซวว่า " กูว่านะ มึงไปไหนไม่ได้หรอก เพราะไปกันมาหมดทุกที่กับเค้าคนนั้นของมึงอ่ะ " ก็จริง แทบจะทุกที่ ทุกเส้นทางที่เราไปด้วยกัน ผ่านไปด้วยกัน เดินทางไปด้วยกัน
เฮ้อออ เอาน่า มันผ่านไปแล้ว เราต้องอยู่ได้ ต้องสู้ต่อไป ตอนรักก็รักไป ตอนนี้เลิกกันแล้วต้องมีชีวิตอยู่ให้ได้....
พรุ่งนี้ต้องไปทำงานแล้ว ชีวิตฉันจะเข้าสู่วงจรเดิมๆแล้ว เพราะลาพักร้อนไปเกือบครึ่งเดือน ตั้งแต่ต้นเดือน กลับมาทำงานคราวนี้คงขี้เกียจกันบ้างหล่ะ แล้วจากที่ดูมา ตารางงาน ฉันแน่นขนาด จนไม่อยากจะหยิบเลย เฮ้อออออ
Create Date : 18 เมษายน 2553 |
Last Update : 25 พฤษภาคม 2553 11:59:37 น. |
|
12 comments
|
Counter : 905 Pageviews. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 18 เมษายน 2553 เวลา:20:37:18 น. |
|
|
|
โดย: gaius วันที่: 18 เมษายน 2553 เวลา:20:55:38 น. |
|
|
|
โดย: yosita_yoyo วันที่: 18 เมษายน 2553 เวลา:21:16:37 น. |
|
|
|
โดย: kimori วันที่: 18 เมษายน 2553 เวลา:22:12:10 น. |
|
|
|
โดย: kwan_3023 วันที่: 19 เมษายน 2553 เวลา:7:23:12 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 19 เมษายน 2553 เวลา:12:57:12 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 19 เมษายน 2553 เวลา:16:35:20 น. |
|
|
|
โดย: nangkarang วันที่: 19 เมษายน 2553 เวลา:17:38:09 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 19 เมษายน 2553 เวลา:18:32:41 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ไม่มีใคร..ทำให้เรามีความสุขได้ นอกจากตัวเราเอง... ..♥
Blog ของกู พื้นที่ส่วนตัวของกู เข้ามาด่ากูไม่ต้องเข้ามา ไม่ต้องจำใจที่จะต้องอ่าน Blog กู เพราะกูมีสิทธิ์ลบ.. คอมเม้นของมึง..
|
|
|
|
|
|
|
ตอนนี้กำลังลุ้นอยู่ว่าพ่อ กับแม่ ใครจะท้องเสียก่อนกันแต่แม่ชมนะว่าอร่อยแต่เราว่ามันเค็มไปนิดดด