Bloggang.com : ชิโยจัง : ความรู้สึกที่น่าเบื่อ

ความรู้สึกที่น่าเบื่อ

ฉันไม่เข้าใจตัวเองเลย เราเลิกกันมา 2 ปีจะได้แล้วนะ แต่เรายังไม่เคยลืมเค้าเลย เพราะเราไม่มีใครใช่ไม๊?? เมื่อวันเสาร์ได้กินข้าวกับกลุ่มเพื่อนๆ เค้าก้อมาด้วย ตอนเจอหน้ากัน ฉันแทบจะไม่มองหน้าเค้าเลย ได้แต่ยกมือไหว้ เค้าก้อบอกฉันว่า มีนัดกันไม่เห็นชวน ฉันได้แต่ยิ้ม แต่ไม่พูดอะไร เพราะฉันไม่รู้จะพูดอะไรมากกว่า เค้ามองว่าฉันนั่งข้างเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเค้าไม่รู้จัก และดันหน้าตาดีอีกตั้งหาก แต่ฉันก็พูดเสียงดังๆ ว่าเพื่อน เวลาที่ใครถาม เค้าก็ไม่ได้สนใจฉันมากนักหรอก เพราะเค้าเทคแคร์คนข้างๆ มากกว่าจะสนใจฉันซะอีก เราต่างคนต่างนั่ง ไม่ได้สนใจกันมาก

จนเราเดินไปถ่ายรูปกับเค้า ตอนเรารอจะถ่ายรูป เราแกล้งเอาหัวซบตรงบ่าเค้า เค้าก้อมองหน้า แล้วขำๆ คนที่จะถ่ายให้เลย ถามว่าเอารูปนี้ไม๊ คนอื่นเห็นรูปถามว่า เราเป็นแฟนกันหรอ... แปลกไม๊ ที่ฉันและเค้าต่างปิดเรื่องของเราให้คนอื่นไม่รู้ได้ ว่าเราเคยคบกัน

เค้าจะรู้ไม๊นะ ว่าฉันไม่เคยลืมเค้าเลย ข้อความที่เค้าส่งมา ฉันไม่เคยลบข้อความนั้นเลย ถึงจะมีใครวูบผ่านเข้ามา ฉันยังลบทิ้งไปหมด แต่ของเค้าฉันไม่เคยลบทิ้งเลย ข้อความตั้งแต่วันแรกที่เรารู้จักกัน ฉันยังเก็บมันไว้อยู่เลย

จำได้ว่า ตอนเราอยู่ด้วยกัน เราฟังเพลงอะไรกัน เพลงไหนที่เค้าชอบ ช่างไร้สาระสิ้นดี ฉันจะจำมันทำไม ก็ไม่รู้เนอะ ฉันว่าเค้าคงลืมไปแล้วด้วยซ้ำ เค้าแทบจะไม่ใส่ใจหรือสนใจฉันด้วยซ้ำ ว่าฉันเกิดวันไหน ชอบอะไร แต่ฉันกลับจำมันได้หมด

แต่ 2 ปี ที่เราเลิกกัน เค้ายังโทรหาเราตลอดนะ ไม่เคยได้ห่างหายจากกันไปเลย แล้ว จะโทรหาฉันทำไมนะ ฉันไม่เข้าใจ หรือรู้ว่าฉันทำใจลืมเค้าไม่ได้...