|
นิยายความรัก
ขอเขียนแบบนิยายน้ำเน่าหน่อยนะ
เมื่อเช้าตื่นขึ้นมาทำงานด้วยแสงที่สาดเข้ามาในห้อง เฮ้ออ เช้าแล้ว หลายคืนมานี่ ฉันแทบจะไม่ได้เปิดเครื่องปรับอากาศภายในห้องเลย คงเพราะอากาศดี จนช่างแอร์บอกกับฉันว่า " พี่ห้องพี่ อากาศดีมากเลยนะ ไม่ต้องเปิดแอร์ยังได้เลย " พอช่างแอร์ล้างแอร์ให้เสร็จ ก็คุยกันนิดหน่อยเพราะเค้าเป็นน้องที่ทำอยู่บริษัทของพี่ที่รู้จัก..
" คนที่กินเบียร์ในห้องพี่ไปก็คนในรูปไง " ฉันยิ้มและตอบไปว่า " อ้อ เค้าตายไปแล้วหล่ะ แต่ติดรูปไว้แบบนั้นหล่ะ เก็บไปแล้วรอบหนึ่งแล้วก็เอาขึ้นมาติดใหม่ " " ทำไมหล่ะ " คนเดิมยังถามต่อ น้องอีกคนที่มาด้วยเลยพูดว่า " เอ้ยย ไปถามเค้าได้ไง พี่เค้าต้องมีเหตุผลที่เค้าไม่สามารถบอกใครได้ก็ได้ว่า เพราะอะไร เรื่องส่วนตัวเว้ย " ฉันอยากจะตอบไปนะ แต่ไม่รู้จะตอบไปเพื่ออะไร...
ฉันมาทำงานด้วยความรู้สึกว่า ไม่อยากไปทำงานเลย แต่ไม่รู้จะหยุดไปไหน ฉันมาถึงออฟฟิสด้วยสายฝนที่โปรยปรายลงมาตลอดทาง อากาศแบบนี้เล่นเอาเหงาไปเลยนะ ปีที่แล้ว เรายังอยู่ด้วยกันอยู่เลย ฉันคิดไปเรื่อยเปื่อยแล้วก็สะบัดหัวแรงๆ ว่าเลิกคิดได้แล้ว...
เมื่อคืนฉันฝันถึงเค้า ฝันว่าเค้ายังนอนอยู่ข้างๆ ฉันหันไปกอดเค้าแล้วหัวเราะบอกเค้าในฝันว่า " นึกว่าหายไปไหนซะแล้ว ฝันไปว่าคุณหายไป " ทั้งๆ ที่จริงๆ ฉันนอนอยู่คนเดียวบนเตียง... ฉันฝันแบบนี้ตอนที่มีเค้าอยู่เหมือนกัน ตอนที่มีเค้าอยู่ฉันก็ฝันไปว่า เค้าหายไป ฉันร้องไห้แทบตายแต่พอหันไปกอดเค้ายังอยู่ข้างๆ แต่พอตอนนี้ฉันไม่มีเค้าอยู่จริงๆ ฉันกลับฝันว่าเค้ามานอนอยู่ข้างๆ ฉัน
ชีวิตมักเล่นตลกแบบนี้เสมอ ฉันไม่เคยโกรธ ไม่เคยเกลียดเค้าเลยนะ แต่ฉันอยากให้เค้ามีความสุข มีความสุขกับสิ่งที่เค้าเลือก มีความสุขกับครอบครัว ฉันอยู่ได้ ฉันเข้มแข็งพอแล้ว ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องฝากใครมาถามถึงว่าฉันอยู่อย่างไร เป็นอย่างไร..ฉันอยู่ได้
ไม่นะ ฉันไม่ควรจะร้องไห้แล้ว พอแล้ว ความสุขอยู่แค่เอื้อมเอง ความสุขอยู่ที่เราเป็นผู้ให้ เหมือนที่มีคนเขียนไว้ในบล็อคว่า " สิ่งที่ให้โดยไม่หวังผลตอบแทน นี่แร่ะ คือสิ่งที่สุขจริง "
ใช่...ฉันมีความสุข กับห้องที่อบอุ่นของฉัน ต้นไม้ ดอกไม้ที่ฉันปลูกออกดอกแข่งกัน สีสันสวยงามตามที่ฉันเลือกมา ฉันขยันใส่ปุ๋ย ขยันรดน้ำมัน ฉันห่วงใยมันว่า มันจะเหี่ยว มันจะเฉา มันจะเน่าไปหรือไม่ ฉันใส่ใจกับมันมาก เพราะตอนนี้ฉันไม่มีอะไรให้ดูแลอีกแล้ว นอกจากสิ่งนี้...
ดอกไม้ที่ฉันปลูกไว้ ออกดอกสวยงามเต็มต้นไปหมด มันโตเร็วมาก จนฉันต้องตัดมันแล้วเอาไปชำใส่กระถางอื่นๆ และมันก็มหัศจรรย์มาก ที่ฉันชำมันขึ้น...ปลูกมันได้อีก โดยไม่ต้องซื้อ ไม้ต้นพวกนี้จะปลูกได้ง่ายดาย แต่ฉันก็สุขใจที่ฉันทำได้...
จะครบปีแล้วนะ ที่ฉันมาอาศัยอยู่ที่นี่ สิ่งที่ที่ฉันสร้างมันขึ้นมาเอง ด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง คนเดือนเกิดฉัน ต้องต่อสู้อะไรเอง อยากได้อะไรต้องหามาเอง ความเข้มแข็งของฉันมันทำให้มองความรักเป็นสิ่งจอมปลอม หลอกลวง คนเดือนฉันจะไม่เสียเวลากับสิ่งอะไรที่ไม่ใช่ ยิ่งเป็นเรื่องของความรักด้วยแล้ว ซึ่งก็จริง ความเป็นจริงอาจเป็นแค่ฉันก็ได้....
หลายคนมองว่า ฉันไม่น่าโสด...ทำไม ฉันพูดเก่ง คุยเก่งหรอ.. ก็ใช่ แต่การเลือกคบผู้ชายฉันจะเลือกและเรื่องมากถึงมากที่สุด ก็ดีแล้วที่ฉันจะอยู่คนเดียว...
พอหละ นิยายสำหรับวันนี้ เอาแค่ว่า คืนนี้ฉันไม่นอนร้องไห้ก็เก่งพอแล้ว...
Create Date : 03 สิงหาคม 2553 |
Last Update : 3 สิงหาคม 2553 19:45:48 น. |
|
13 comments
|
Counter : 909 Pageviews. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 3 สิงหาคม 2553 เวลา:19:52:22 น. |
|
|
|
โดย: teansri วันที่: 3 สิงหาคม 2553 เวลา:22:46:22 น. |
|
|
|
โดย: panwat วันที่: 3 สิงหาคม 2553 เวลา:23:35:07 น. |
|
|
|
โดย: far_sexy1 วันที่: 4 สิงหาคม 2553 เวลา:13:47:56 น. |
|
|
|
โดย: panwat วันที่: 4 สิงหาคม 2553 เวลา:16:15:07 น. |
|
|
|
โดย: nangkarang วันที่: 4 สิงหาคม 2553 เวลา:18:22:05 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 4 สิงหาคม 2553 เวลา:19:00:55 น. |
|
|
|
โดย: panwat วันที่: 4 สิงหาคม 2553 เวลา:20:28:39 น. |
|
|
|
โดย: panwat วันที่: 4 สิงหาคม 2553 เวลา:21:05:31 น. |
|
|
|
โดย: nuzine วันที่: 5 สิงหาคม 2553 เวลา:7:14:00 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ไม่มีใคร..ทำให้เรามีความสุขได้ นอกจากตัวเราเอง... ..♥
Blog ของกู พื้นที่ส่วนตัวของกู เข้ามาด่ากูไม่ต้องเข้ามา ไม่ต้องจำใจที่จะต้องอ่าน Blog กู เพราะกูมีสิทธิ์ลบ.. คอมเม้นของมึง..
|
|
|
|
|
|
|
วันนี้เบื่อมากเลย