ความน่ากลัวของ ค ว า ม คิ ด . . . ..♥
Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2553
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
1 ตุลาคม 2553
 
All Blogs
 
Bye Bye PhuKet

เช้านี้ ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับอัพบล็อคเพื่อให้ทุกคนได้รู้ความเคลื่อนไหวว่าฉันยังมีชีวิตอยู่

เช้านี้ฉันจะไปเยือนเมืองเก่าของภูเก็ต ขี่วนไป วนมา ก็ไม่ได้จอด เพราะไม่รู้ตรงไหนจุดแน่นอน
เพราะเห็นเยอะไปหมด หลังจากวนไป วนมา เลยแวะเข้าไปชมพิพิธภัณฑ์ภูเก็ตไทยหัว
ใครได้ไปภูเก็ตอยากแนะนำให้ไปที่นี่อีกที่หนึ่งนะ เราว่าสวยดี สวยที่ได้รู้ถึงประวัติของภูเก็ต
ได้รู้ว่า คนจีนที่เข้ามาภูเก็ต เข้ามายังไง อย่างไร เพราะภูเก็ตมีคนจีนเยอะมาก
และอีกอย่าง พิพิธภัณฑ์นี้เคยเป็นโรงเรียนสอนภาษาจีน ที่ผ่านสงครามโลกครั้งที่ 2 มาได้ โดยที่ตึกไม่เป็นอะไรเลย
แปลก..ดีเนอะ ฉันเดินอยู่ภายในพิพิธภัณฑ์คนเดียว เจ้าหน้าที่ บอกฉันว่าห้ามถ่ายรูป
ฉันพยายามหากล้องวงจรปิด ก็ไม่เห็นนะ อยากจะถ่าย แต่เค้าไม่ให้ถ่าย ฉันควรรักษากฎกติกานั้น ด้วยการเป็นคนมีมารยาท
ฉันหลงอยู่ในภวังค์นั้นเกือบชั่วโมง แล้วก็ออกมาเดินรอบๆ และถ่ายรูปบริเวณโดยรอบ
เจ้ากรรม..ฉันไม่ได้เอ๊ะใจเลยว่า เมฆฝนกำลังก่อตัวมา เหมือนคำขวัญของภูเก็ตที่ว่า " ฝนแปด แดดสี่ "
และแล้ว ฉันก็ติดฝนจนได้ ใกล้เวลาที่ฉันต้องเช็คเอ้าท์แล้วด้วย ฉันพยายามโทรหาโรงแรมเพื่อบอกเค้าว่า ฉันคงต้องเช็คเอ้าท์ช้า
โทรอยู่นานกว่าจะติดต่อได้ พอฝนซาลงมาหน่อย ฉันขี่รถกลับโรงแรมทันที เพราะฉันจะไม่ทันเครื่องด้วย
ฝนล้างเอาครีมทาผิวที่ฉันแทบจะอาบ ออกหมด สรุปกลับมาถึงกรุงเทพ ฉันเห็นผลงานนั้นเลยว่า ดำไปเลย..เซ็ง

ฉันให้มอไซค์รับจ้างมาส่งที่ บขส.เพื่อขึ้นรถบัสไปสนามบิน เจ้ากรรม รถออกไปแล้ว อีกเที่ยวที่จะออก ฉันก็ไม่ทันเครื่องแน่นอน
ทำไงดี ฉันไม่อยากรบกวนใครเลยให้ตายดิ..ฉันบอกตัวเอง แต่วินาทีนี้ฉันควรต้องเอาตัวรอดแล้วหล่ะ ก่อนจะตกเครื่อง
ฉันพยายามมองหาบริษัทที่ฉันทำอยู่ว่าอยู่มุมไหนของภูเก็ตบ้าง เพราะฉันคงต้องไปขอความช่วยเหลือจากที่นั่น
โดยที่ไม่อยากจะใช้สิทธิ์อันนี้เลย ให้ตายดิ แต่ไม่ได้หละ ต้องไปขอความช่วยเหลือหละ
ฉันเดินลากกระเป๋าออกจาก บขส. เพื่อไปยังจุดนั้น ตลอดทาง taxi ของภูเก็ตถามฉันตลอดทางว่าไปไหน ไปไหม
ฉันอยากจะตอบกลับไปว่า " ก็อยากไปโว้ย ถ้าไม่เก็บหน้าเลือดขนาดนั้น บ้าหรอ คนไทยนะเว้ย เก็บตั้ง 600 บาท "
ฉันถามตำรวจ ถามพ่อค้า แม่ค้า หลายคนบอกฉันว่าไกล ต้องนั่งรถไป ฉันไม่เชื่อ ยังเดินลากกระเป๋าเดินหา
เพราะฉันเชื่อว่า ฉันเพิ่งผ่านมันมาเมื่อกี้นี้ แล้วโชคก็ช่วยฉัน ฉันเจอแล้ว บริษัทที่รักของฉัน

มีชายหนุ่ม 2 คนเดินออกมาพอดี ฉันรีบแนะนำตัวว่าเป็นใครยังไง ที่ไหน อย่างไร 2 หนุ่มนั้นทำหน้าเหมือนจะเชื่อ
ฉันรีบหยิบบัตรพนักงานออกมาแสดงโชว์ ด้วยกลัวเพราะไม่เชื่อ ดีนะ ที่ฉันรอบคอบ พกบัตรพนักงานมาด้วย
คิดแล้วว่ามันคงต้องได้ใช้เป็นแน่แท้ แน่นอน และก็ได้ใช้มันจริงๆ
ฉันบอก 2 หนุ่มนั้นว่า ฉันกำลังจะตกเครื่องช่วยไปส่งฉันที่สนามบินหน่อย 2 หนุ่มถาม เครื่องออกกี่โมงยังไง กินข้าวก่อน ใจเย็น ๆ
ฉันนั่งกินข้าวร่วมโต๊ะกับ 2 หนุ่มนั้น เค้าพยายามโทรหารุ่นน้องอีกคน เพื่อมารับฉันไปส่งสนามบิน
เราคุยกันว่า ไปไหนมาบ้าง ทำไม มาคนเดียว ยังไง อะไร
สักพักรุ่นน้องคนนั้นก็มา ฉันก็แนะนำตัว พอดี เค้ารู้จักรุ่นพี่คนหนึ่งของฉัน เราเลยคุยกันได้ถูกคอ
ฉันโดดขึ้นรถมา เพราะจวนถึงเวลามากแล้ว ตลอดทาง หนุ่มที่ขับรถมาส่งฉันคนนี้ พูดเก่งพอกับฉันเลย
ฉันพยายามทำมารยาทดี ที่เค้ามาส่ง คุยด้วยความสนุกสนาน ฉันยื่นนามบัตรฉันให้เค้า เราแลกนามบัตรกัน
ฉันไม่ได้มองหรือดูเลยตอนที่เค้าส่งมาให้ เค้าแนะนำฉันตลอดเส้นทางที่ผ่านว่า ตรงไหน ยังไง อย่างไร
ฉันขอบคุณเค้าที่แนะนำ และผ่านเส้นทางสวยๆของภูเก็ต พอถึงสนามบิน ฉันบอกเค้าส่งฉันแค่ตรงนี้แร่ะ
เพราะอยู่นานจะเสียค่าจอดรถป่าวๆ เราบอกลากัน เค้าบอกกับฉันว่า "เสียดายเนอะเวลาน้อย ไม่ได้พาไปเที่ยวเลย "
ฉันตะโกนกลับไปว่า " ไม่เป็นไร วันหลังจะมาเยือนให้ดูแลใหม่นะ "
" ยินดีครับ "


ฉันนั่งรถขึ้นเครื่องสักพัก มีแขกขาวมานั่งใกล้ฉันพร้อมกับเพื่อน 3 คน มีคนหน้าตาตรงสเปกคนหนึ่ง ฉันได้แต่แอบมอง
และฉันก็ได้ยินเพื่อนเค้า ซุบซิบกัน จับใจความได้ว่า พวกนั้นสรุปว่า ฉันเป็นคนญี่ปุ่น เพราะได้ยินอะไร Japan japan
หรือมันบอกว่า ฉันเป็นนางเอก AV วะ สาดดดดดด
สักพัก ฉันลุกขึ้นไปไหว้พระ ที่มีตู้ให้ทำบุญถวายกฐินด้วยกัน แขกขาวทั้ง 3 คนนั้นมองตาม พฤติกรรมที่ฉันทำทุกอย่าง
แล้ว งงๆ หรือมันไม่เข้าใจวะ ว่าไหว้พระเป็นยังไง
กูเป็นคนไทยเว้ยย คนไทย..

ฉันขึ้นเครื่องมาแล้ว สภาพอากาศไม่ดีเลย คลื่นไส้ มึนหัวตลอด หลังจากที่ออกมาจากภูเก็ต แอร์ประกาศตลอดทางว่า
อากาศเลวร้าย อากาศไม่ดี โปรดรัดเข็มขัด..

แต่ฉันก็ถึงกรุงเทพ โดยปลอดภัย กำลังจะเรียกแท๊กซี่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
" ฮัลโหล ชิโยหรือป่าวครับ "
" ใช่ค่ะ "
" เป็นไง สาวสวย ตกเครื่องหรือเปล่าจ๊ะ "

ฉันอยากจะอ้วกกับคำทักทายนั้น ไม่ต้องเอาใจก็ได้ ถ้ามันไม่จริง
" เป็นไงบ้าง ถึงนานยัง นึกว่าจะตกเครื่องให้ได้พาไปเที่ยวจริงๆ ไหนๆ ก็ตกรถแล้ว น่าจะตกเครื่องอีกอย่างนะ "

บรา บรา บรา เราคุยกันสักพัก ฉันตัดบทว่า " ไว้ค่อยคุยกันนะคะ "

วันนี้ฉันกลับมาถึงกรุงเทพปุ๊ป ถึงตึกปุ๊ปเปิดรถ เอากระเป๋าใส่รถ ออกไปบริษัททันที เพราะต้องไปของที่นั่น
ฉันกลับมาถึงห้องประมาณเกือบ 4 ทุ่ม กรุงเทพน่าเบื่อมาก รถยังติดเหมือนเดิม เฮ้อออ เซ็ง

ขณะนี้ ฉันกำลังเอาเสื้อผ้ามากองๆ เอาออกจากกระเป๋าเสื้อผ้าที่ใส่แล้ว แล้วก็หยิบของใหม่ใส่ลงไป
เพราะพรุ่งนี้...ฉันกำลังจะไป ระยอง





















Create Date : 01 ตุลาคม 2553
Last Update : 1 ตุลาคม 2553 1:04:12 น. 15 comments
Counter : 712 Pageviews.

 
โอ้โห
เที่ยวอีกแล้วเพื่อนเรา ยังไงดูแลตัวเองดีดีนะ


โดย: kwan_3023 วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:8:05:18 น.  

 
สวัสดีค่ะ..

อยากดูรูปเที่ยวสวยๆค่ะ..ฮิๆ



โดย: คนผ่านทางมาเจอ วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:8:42:16 น.  

 


โดย: นายแจม วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:9:07:19 น.  

 
หวัดดี หวัดดี ชิโย
ขอบคุณครับ
เดินทางไปกลับปลอดภัยครับ


โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:10:03:57 น.  

 
สวัสดีค่ะ


โดย: fondakelly วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:10:32:19 น.  

 
สวัสดีค่ะ...อ่านทริปภูเก็ตของจขบ.แล้วแอบเสียใจจังค่ะ ที่ทริปนี้ดูไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่แต่ก็ไม่ได้โต้แย้งอะไรนะคะ เพราะบางทีมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ การแข่งขันที่นี่ค่อนข้างสูงจนบางคนอาจจะลืมความเป็นเจ้าบ้านที่ดีไป แต่ก็ไม่ทั้งหมดนะคะ คนดีๆที่มีความตั้งใจต้อนรับนักท่องเที่ยวก็ยังมีอีกเยอะแยะ จขบ.อาจโชคร้ายไปนิดที่ไปเจอประสบการณ์แบบนั้นเข้า ยังไงก็อย่าเกลียดภูเก็ตนะคะ...มีโอกาศลองมาใหม่อีกครั้งค่ะ อาจจะเจอสิ่งที่ประทับใจกว่าครั้งนี้ก็ได้น๊า....


โดย: noinanai วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:14:21:29 น.  

 
แหม น่าอิจฉา เที่ยวต่อเนื่องจริงๆ


โดย: บางส้มเปรี้ยว วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:14:22:29 น.  

 
สวัสดีค่ะ เสียดายจังค่ะ ยังไงก็กลับมาเที่ยวใหม่นะค่ะ
เจ้าบ้านที่ดียังมีอยู่ค่ะ เพียงแต่คนต่างจังหวัดเข้ามาภูเก็ตเพื่อหารายได้ บวกกับค่าครองชีพที่สูงทำให้คนพวกนั้นหน้าเลือดไปบ้างแต่จะเหมาว่าคนต่างจังหวัดเข้ามาในภูเก็ตแล้วเป็นเจ้าบ้านนั่น คงไม่ช่ายแน่
เราอยู่ภูเก็ตมาตั้งแต่เกิด เห็นความเปลี่ยนแปลงมากมาย มีแต่คนว่าคนภูเก็ตเป็นอย่างโน้นอย่างนี้(ในทางไม่ดีมากนัก) อยากบอกว่าคนภูเก็ตจริงๆไม่ค่อยยุ่งหรือสุงสิงกับใครหรอกค่ะ มีแต่คนต่างจังหวัดเท่านั้นแหล่ะที่เข้ามาอาศัยอยู่ในภูเก็ตแล้วก็ทำให้ภูเก็ตเสียๆหายๆเปนจุดด่างพร้อย


โดย: MhuUto วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:16:14:54 น.  

 
ว้าววว จะเที่ยวให้อ้วกหรือไงจ๊ะ น้องชิโย

ผ่านบ้านพี่อย่าลืมซื้อปลาหวานใส่งามาฝากด้วยเน้อ



โดย: Always & Forever วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:17:49:58 น.  

 
เที่ยวต่อเลยหรอค่ะพี่ชิโย อิจฉาจังง่ะ


โดย: nuzine วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:18:00:35 น.  

 
ดีใจจังชิโยกลับมาอย่างปลอดภัย เล่นเอาลุ้นอยู่เหมือนกันนะว่าจะเป็นไงบ้างไปคนเดียว และชิโนน่ารักมากที่อัพบล็อกให้รู้ถึงความเคลื่อนไหว งั้นคงเป็นห่วงมากกว่านี้ พรุ่งนี้ไปเที่ยวต่อหรอ ดีจัง อิจฉามากเลย พักผ่อนเยอะๆนะพรุ่งนี้จะได้มีแรงเที่ยวต่อ


โดย: blog pu วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:19:06:00 น.  

 
แวะมาชมค่ะ


โดย: นู๋ที วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:19:47:37 น.  

 
Good night นะ


โดย: blog pu วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:20:11:35 น.  

 

เก่งจังพี่สาวคนสวย

เดินทางคนเดียว ... ถ้าเป็นปอยไม่มีวันนี้แน่นอนค่ะ นอกจากอารมณ์เหงาถึงไม่ต้องการใคร อิอิ

ดีใจค่ะที่เห็นพี่มีความสุข


โดย: reception hall วันที่: 3 ตุลาคม 2553 เวลา:11:10:09 น.  

 
แนะนำเว็บท่องเที่ยวสถานที่ท่องเที่ยวอันสวยงาม


โดย: attractions (loveyoupantip ) วันที่: 7 สิงหาคม 2554 เวลา:1:29:40 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

ชิโยจัง
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ไม่มีใคร..ทำให้เรามีความสุขได้
นอกจากตัวเราเอง... ..♥




Blog ของกู พื้นที่ส่วนตัวของกู
เข้ามาด่ากูไม่ต้องเข้ามา
ไม่ต้องจำใจที่จะต้องอ่าน Blog กู
เพราะกูมีสิทธิ์ลบ.. คอมเม้นของมึง..


now here (Up)
Friends' blogs
[Add ชิโยจัง's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.