มีความเหงา..เป็นเพื่อน
" พี่ชิโยคะ มีคนให้มาขอเบอร์พี่ค่ะ " " อ้อ ยังไม่อยากมีใครอ่ะ ขออยู่คนเดียวก่อน อีกอย่างไม่อยากโดนฟันฟรี ฟรี "
ฉันพูดอะไรออกไปวะ ลืมแล้วหรอว่าฉันอยู่คนเดียว พอดีน้องที่ตึกเข้ามาขอเบอร์โดยให้เหตุผลว่ามีคนขอ ผู้ชายคนนั้นรวยนะ รวยแล้วไงวะ...เงินไม่ใช่ปัจจัยหลักของฉันทั้งหมด แต่เสือกปากไวไปหน่อยที่พูดออกไปแบบนั้น ถ้าแม่งหมั่นไส้มาทุบห้องทำไงวะ แต่คนมีการศึกษาเค้าคงไม่ทำกันหรอกเนอะ อีกอย่างเราไม่เปิดซะอย่างใครจะทำอะไรเราได้
เมื่อวานฉันไปเปิดท้ายขายของมา ไปขายแถวหมู่บ้านพี่ที่เคยชอบเราคนหนึ่งแต่เค้าเป็นผู้หญิงนะ พอแฟนแม่งเห็นหน้าเรา เอาเลยตั้งท่ามาก่อนเลย เรากะจะด่าแม่งหล่ะ แต่พยายามควบคุมสติ แต่แอบรายงานพี่คนนี้ตลอด เล่นกับใครไม่เล่น มามีเรื่องกับกู เดี๋ยวสนุกหรอก กูไม่ได้คิดอะไรซะหน่อย กูแค่จะมาขายของ อย่ามาปัญญาอ่อน อีเวร!!! กูชอบผู้ชาย ไม่ต้องกลัว...
พี่แกก็หน้าบางมาก เราก็ขายของเราไป จนขายเสร็จ เค้าบอก " เก่งเนอะกล้าดี " เราตอบไปว่า " กลัวไม เจอกันครั้งเดียว "
หลังจากขายของเสร็จ ขับรถกลับ ฝนตกโปรยๆ อากาศเงียบๆ เหงาๆ ดี เส้นทางไกลจากกรุงเทพแค่ไม่กี่กิโล ทำไมมันต่างกับเมืองหลวงได้ขนาดนี้ เหงาได้อีก ระหว่างขับรถมาคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย จนทำให้คิดถึง ผู้ชายคนหนึ่งที่มาจีบโดยการแนะนำของเพื่อน เราใส่ ฤทธิ์เดช กับเค้าไปเยอะ ด้วยเหตุผลเพราะไม่มีใจ เค้าก็ดีแสนดี ทนได้ จนทนไม่ไหวไประบายให้เพื่อนฟังแล้วก็ถึงวันที่เค้าหายไป ไม่ได้เสียใจหรืออาวรณ์หรอกนะ แค่รู้สึกว่า เออ ฉันทำแบบนั้นกับมันทำไมวะ..
มันคงกำลังรู้สึกเหมือนฉันตอนนี้เนอะ ที่โดดเดี่ยว เหงา เหงาไม๊ ก็ไม่ถึงกับมากจนไม่มีทางออก ฉันเริ่มชินกับชีวิตแบบนี้ ซึ่งก็ชินก่อนที่จะมีเค้าอีกนะ ชินที่อยู่คนเดียว ฉันเริ่มมีโลกส่วนตัว เริ่มแยกตัวห่างจากเพื่อน เพื่อนสนิทก็ห่างกันไปแล้ว ด้วยเหตุผลที่ว่า ฉันไม่ชอบพฤติกรรมที่ มีคนดีดี อยู่แล้ว ยังไม่หยุดและพอใจ เลยทำให้เราห่างกันไป ใครชวนไปไหน ฉันเริ่มปฎิเสธ ไปดูหนังคนเดียว ช้อปปิ้งคนเดียว เดินเล่นคนเดียว อยู่คนเดียว
เริ่มไม่ชอบการสุงสิงกับใคร ไม่ชอบสังคม แต่ก็ยังเป็นสัตว์สังคมอยู่ แม้จะตีตัวออกห่างจากเพื่อนๆ แต่เวลาใครไปไหน ต้องนึกถึงฉันเสมอ ทั้งๆ ที่ฉันก็แสดงอาการแล้วนะ ว่าไม่อยากไป...
เช่นเมื่อคืน คนชวนไปท่องราตรีเยอะมาก ปฎิเสธไปทุกคน จนสุดท้ายปฎิเสธไม่ได้ เพราะเพื่อนสนิท อีกอย่างมันจะแนะนำใครให้รู้จัก ซึ่งมันคงลืมไปหาใครเจอกันแล้ว ตอนงานแต่งมัน มันก็โปรว่า ลูกนายพลนะ รีบออกมาก่อนขึ้นคาน จริงๆไม่ได้ไปเพราะลูกนายพลนะแต่ต้องไปเพราะมีเหตุให้ต้องเกรงใจเพื่อนคนนี้มาก แล้วก็ไม่มีอะไรหลังจากกลับมา เพราะฉันรู้ทัน ผู้ชายคนนั้น...
เวลานี้ ฝนตก ฉันมีเพื่อนเป็นสายฝนแทน ฝนตก สวยดี เหงาดี...
Create Date : 05 กันยายน 2553 |
|
14 comments |
Last Update : 5 กันยายน 2553 12:46:09 น. |
Counter : 897 Pageviews. |
|
|
|
คุณชิโยเนี่ยเป็นสาวมั่นจริงๆ เลยนะค่ะ
เหมือนปอยเด่ะเลยล่ะ
แล้วไว้ค่อยๆ แลกเปลี่ยนการอ่านกันนะค่ะ อิอิ
เพราะปอยเองก็ไม่ได้เรียบร้อยอะไรมากนักหรอก
ขออุ๊บไว้ก่อนดีกว่าค่ะ ... เด่วไม่เร้าใจ อิอิ
แหม .... คุณชิโยระดับลูกนายพลเชียวเหรอค่ะ Wowๆๆ
แต่ของปอยนี่สิ ..... นายพลมาจีบเลยอ่ะ กร๊ากกกกกก
มีความสุขมากๆ น๊าๆๆๆ