.. seven months and a few more days ..
"เจ็ดเดือนเข้าไปแล้ว"
เขาเปรยขึ้นมา แต่สายตานั้นมองไปไกล
อืมม .. แค่เจ็ดเดือนเองฮะ ผมทวนคำอีกครั้ง
ผมจับมือใหญ่ของเขาด้วยมือสองข้างของผม บีบมือข้างนั้นเบา ๆ
ผมอยากส่งความรักทั้งหมดของผมให้กับเขา อยากบอกรักเขาให้บ่อย บอกให้มาก ให้ซาบซึ้งใจ แต่บางครั้งก็เขินอายจนท้ายสุดก็จบแค่การจับมือเขาเบา ๆ เท่านั้นเอง
"อีกแค่ไม่กี่วันนะฮะ" ผมยิ้มกว้าง ๆ ให้กับเขา
เขาก้มหน้าลงมามองผมที่นั่งกับพื้นข้าง ๆ รถเข็นของเขา
ผมพยักหน้าให้เขา อีกไม่กี่วันเอง ผมย้ำคำอีกครั้ง
นาทีนี้เองที่ผมได้เห็นรอยยิ้มผลิบานบนใบหน้าของเขา
รอยยิ้มนั้นน่ารักจนผมอดลุกขึ้นไปกอดเขาจากด้านหลังไม่ได้
เขาแนบหัวกับหัวผมเบา ๆ แสดงให้ผมรู้ว่าเขาเองก็รับรู้
ความรัก บางทีมันก็ไม่ต้องพูด
"กลับบ้านเรานะฮะพ่อ"
ผมกระซิบข้างหูเขา เขาพยักหน้ารับคำ
ผมดีใจที่เราจะได้กลับบ้านกันก่อนปีใหม่
เราไม่ต้องฉลองปีใหม่อันเงียบเหงาและเย็นเยียบในสถานฟื้นฟูแห่งนี้
นั่นเป็นข่าวดีของเราทุกคน
เจ็ดเดือนกับอีกไม่กี่วัน
มันน่าจดจำในความรู้สึกผม
พ่อคนนี้ที่พยายามอย่างหนักมาตลอดเจ็ดเดือน และคงไม่หยุดที่จะพยายามต่อไปที่จะเดินให้ได้อีกครั้ง
ความพยายามของพ่อ มันทำให้ผมรู้สึกว่า ไม่ว่าอะไรมันจะเกิดขึ้น ร้ายแรงแค่ไหน ขอแค่ผมพยายาม ผมก็จะลุกได้
ความอดทนและความรักของคนที่บ้าน มันบอกผมเสมอว่า ไม่ว่าปัญหามันจะใหญ่แค่ไหน หากเรามองมันหลาย ๆ มุม มองมันในแง่ดีและมีสติ ผมก็จะอดทนและผ่านมันไปอย่างไม่เจ็บปวดนัก
เจ็ดเดือนกับอีกไม่กี่วัน
ปีนี้ บันทึกหน้าหนึ่งของชีวิตผม เต็มไปด้วยเรื่องราว
Create Date : 29 พฤศจิกายน 2553 |
|
6 comments |
Last Update : 29 พฤศจิกายน 2553 8:09:06 น. |
Counter : 786 Pageviews. |
|
|
|
สวัสดียามเช้านะครับ ^^