เทคนิคหัดให้ลูกพูดเป็นนกแก้ว

คุณแม่อาจสงสัยว่า ทำไมเด็กแต่ละคนถึงมีลักษณะการพูดไม่เหมือนกัน
เช่น คนหนึ่งพูดจ้อไม่หยุด อีกคนไม่ยอมพูดกับใคร ความแตกต่างนี้ขึ้นอยู่ที่ปัจจัยหลายด้านค่ะ
ทั้งด้านพัฒนาการของเด็กว่าปกติหรือไม่ สภาพแวดล้อม การเลี้ยงดู และที่สำคัญคือ การเรียนรู้

อย่างไรก็ดี การพูดเป็นเรื่องที่หัดกันได้ คุณแม่ท่านไหน อยากหัดให้ลูกพูดเก่งๆ ก็คงทำตามดูค่ะ

การพูดช้าๆ ออกเสียงให้ชัด
จะทำให้ลูกจดจำไปเป็นแบบ สำหรับสร้างคำพูดของตัวเอง และง่ายในการเลียนแบบ
และยังเป็นการฝึกประสาทของเด็ก ให้สามารถแยกแยะความแตกต่างของเสียงที่ได้ยินได้
ซึ่งจะส่งผลที่ดีต่อการฝึกอ่านเมื่อลูกโตขึ้น

เน้นคำ
การเน้นคำใดคำหนึ่งในประโยค จะเป็นการสร้างจุดสนใจให้ลูก เช่น “มาทานข้าวได้แล้ว”
“นี่หมาน้อยของหนู” เป็นต้น เพราะเมื่อลูกสนใจแล้ว ลูกก็จะจำคำๆ นั้นได้ง่ายขึ้นค่ะ

พูดซ้ำๆ
การพูดซ้ำก็เหมือนกับการขีดเส้นใต้ประโยคคำนั่นเอง แต่การพูดซ้ำๆ นั้นไม่ต้องใช้คำที่ยากนะคะ
เพราะลูกน้อยอาจจะเบื่อ หรือเซ็งซะก่อนค่ะ และที่สำคัญ ต้องมีการโต้ตอบกันเกิดขึ้นค่ะ
คุณแม่จึงควรหัดให้ลูกได้พูดคุยโต้ตอบกับคุณแม่ หรือคุณพ่อนะคะ และขณะที่พูด ก็ควรใช้มือชี้ประกอบไปด้วย
เช่น พูดว่า เตียง ก็ชี้ไปที่เตียง ลูกจะเชื่อมโยงความหมายเข้าด้วยกันได้เร็วขึ้นค่ะ

กระตุ้นให้ลูกพูดโต้ตอบ
เมื่อเด็กอายุเพียง 4 เดือน เค้าจะสามารถสังเกตเห็นรูปปากได้แล้วค่ะ
จะสังเกตได้ว่าเสียงไหนต้องทำปากยังไง ดังนั้น เวลาที่คุณแม่พูด ก็ให้คุณแม่ยื่นหน้าไปคุยกับเค้าใกล้ๆ
แล้วคุณแม่ก็ต้องตั้งใจฟังด้วยนะคะ ว่าลูกพูดว่าอะไรตอบมา
เพราะวัยนี้เค้าจะเริ่มชอบการพูดคุยโต้ตอบค่ะ แม้ว่าช่วงแรกๆ จะเป็นเสียงพูดที่ไม่มีความหมายก็เถอะ

พูดคุยกับลูกบ่อยๆ
ยิ่งคุณแม่พูดคุยกับลูกบ่อยเท่าไหร่ ลูกก็จะจำศัพท์ได้เยอะขึ้นเท่านั้น และยังช่วยให้ลูกพูดได้เร็วขึ้น
คุณแม่บางคนบอกว่า เค้าคุยกับลูกตั้งแต่ยังเล็กๆ ทั้งเช้า กลางวัน เย็น
แต่สิ่งสำคัญคือ การพูดคุยต้องมีการโต้ตอบกันซึ่งกันและกันค่ะ เพื่อพัฒนาการทางด้านภาษาที่ดี
เพราะมีการสื่อสารทั้งสองทางนั่นเองค่ะ

ไม่ต้องกลัวประโยคยาวๆ
เด็กที่พ่อแม่ชอบใช้ประโยคที่มีวลีขยายซับซ้อน อย่างเช่น ประโยคที่มีคำว่า “เพราะว่า” “ที่ซึ่ง”
เด็กมักจะพัฒนาการพูดด้วยประโยคง่ายๆ ได้เร็วกว่าเด็กที่มีพ่อแม่ไม่ค่อยพูดประโยคเหล่านี้ค่ะ
คุณแม่จึงไม่ต้องห่วงนะคะว่าลูกจะสับสน


จับสังเกตลูก มีปัญหาเรื่องการพูด หรือไม่

ลูกพูดช้ากว่าวัยที่ควรจะพูด
เวลาเล่าเรื่องที่เป็นลำดับเหตุการณ์มักจะสับสน เรียงลำดับคำในประโยคไม่ถูกต้อง
หัดนับเลข และจำตัวพยัญชนะได้ช้า

ความยุ่งยากในการหาคำ
ชอบใช้คำหนึ่งแทนอีกคำหนึ่ง ชอบหลงลืมคำที่อยู่ในท่อนกลางของประโยค

สับสนในการใช้คำ
เช่น “เมื่อวานนี้” หรือ “พรุ่งนี้” พูดสลับคำ เช่น “หนูหิวข้าว” เป็น “หนูข้าวหิว”

มีปัญหาในการเปล่งเสียงตั้งแต่เด็ก
เช่น พูดคำคล้องจองไม่ค่อยได้ หรือพูดได้ไม่ดี และมีปัญหาในการพูดคำที่มีสัมผัสอักษร

เห็นไหมคะ การฝึกลูกให้พูดเก่งนั้นง่ายนิดเดียว
เพียงแค่รู้จักวิธีการและปฏิบัติอย่างสม่ำเสมอเท่านั้นเอง
และการฝึกภาษาที่สองก็ไม่ใช่เรื่องยากเกินความสามารถของคุณแม่คุณพ่อค่ะ
เพียงแต่ใส่ใจ และอย่าใจร้อนจนเกินไป


สิ่งที่คุณแม่ควรทำ เพิ่มเติม
เด็กบางคนสามารถเรียนรู้ภาษาได้เร็ว และพูดได้ตั้งแต่อายุ 1 ขวบ
แต่ก็มีเด็กหลายคนที่ยังไม่ยอมพูดจนกระทั่ง 2 ขวบ คุณแม่พยายามหมั่นสังเกต
แต่ไม่ควรกังวลมากเกินไปค่ะ เพราะแม้แต่ อัลเบิร์ต ไอสไตน์ ยังเริ่มพูดตอนอายุ 3 ขวบเลยค่ะ

คุณแม่ควรฝึกให้ลูกเรียนภาษาใหม่เพิ่มอย่างน้อย 1 ภาษา ก่อนอายุ 3 ขวบนะคะ และเรียนต่อไปจนโต
โดยภาษาที่สองนั้น เด็กควรได้เรียนรู้จากพ่อแม่ ครูและเพื่อนหรือคนที่เด็กเจอทุกวัน
แต่ไม่ควรเปลี่ยนภาษาเรื่อยๆ เพราะเด็กจะสับสน และไม่เกิดผลค่ะ

เวลาหัดภาษาให้ลูก คุณแม่ควรเลือกคำใหม่ๆ ที่น่าตื่นเต้น และยากกว่าเดิม
เพื่อให้ลูกได้สนุก และเหมาะสมกับสติปัญญาของเขา อย่างเช่น แทนที่จะเลือกคำว่า ‘แมว’ หรือ ‘หมา’
ลองเปลี่ยนมาใช้คำที่ยากขึ้น เช่น ‘crocodile’ หรือ ‘จระเข้’ เป็นต้นค่ะ

การที่พ่อแม่พูดภาษาแบบเด็ก หรือเลียนเสียงเด็กเวลาพูดกับลูก เด็กจะสามารถเชื่อมโยงคำกับวัตถุได้ง่ายขึ้น

นิตยสารไทม์ได้เปรียบเทียบเสียงสูงๆ ต่ำๆ ของ ‘ภาษาแบบเด็ก’ ว่า
เหมือนกับอาหารอันโอชะที่พ่อแม่นกหามาป้อนลูกนก
เพราะถ้อยคำและสำเนียงแบบเด็กนั้นรื่นรมย์และไพเราะนักค่ะ
หรือพูดง่ายๆ การพูดแบบเด็กจึงเปรียบเสมือนการใช้ภาษาแห่งรักนั่นเองค่ะ

ที่มา แม่และเด็ก



สารบัญ เรื่อง แม่และเด็ก
คลิกดู ที่นี่ค่ะ

Create Date : 21 มิถุนายน 2552		2 comments
Last Update : 21 มิถุนายน 2552 20:40:13 น.
Counter : 978 Pageviews.
Share Tweet