คนเมืองอู้กำเมือง
สรีสวัสดีเจ้า เจ้าปี้นายน้อง
บล็อกนี้ขอเป๋นคนเมื๊อง-คนเมืองเนาะเจ้า...มาเอิ้นอู้กั๋นได้เน้อเจ้า...
วันนี้ขอเอาค่าว "กำจ่ม" ของพระยาพรหมโวหาร กวีลำปางตี้เฮาภาคภูมิใจ๋มาฝากเป๋นน้ำจิ้มน้อย ๆ เจ้า
"สะเลียมมะแขว้ง เพื่อนเล่าลือขม หัวใจแห่งชม พ้อยขมกว่าอั้น
ปากว่ารือ ใจก็อืออั้น ช่างจุลมพราง ล่ายคด
นายเจียรจา ฟู่ข้าเอายศ บ่สมว่าอ้าง สักคำ
ยามเมื่อน้องรัก ไผยังบ่จำ ยามเมื่อจักชัง แม่ฅำซาวห้า
พ้อยฟังคำเขา หน่ายชังตัวข้า ใจฅลายลา จากไธ้
ยามจักหน ีมีคำสั่งไว้ หลายเรื่องถ้อย วาทา
คันว่ารักแท้ หื้อเมือทวยหา ที่จักลงมา ลับแลงแฅว่นห้อง
คันเมืองสวรรค์ ลงกินแกลบกล้อง จักกลับมาไช พี่น้อง "
| Create Date : 20 กันยายน 2550 |
| Last Update : 25 ธันวาคม 2550 10:22:46 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 1191 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [
มะแขว้ง มันเกี่ยวยังไงเจ๊า มันแปลว่าอย่างไร
ทำไมไม่แปลให้ด้วยอ่ะ